บทที่ 5

"อืม....อย่าคะ.."

ริมฝีปากเผยอรับริมฝีปากร้อนชื้นนั้น เอ่ยพึมพำเสียงปร่า ก่อนจะขาดหายไปเมื่อริมฝีปากบางถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหยักบางเกินอิสตรี ลิ้นร้อนชื้นเกี่ยวกระหวัดพันเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างหยอกเอิน ทั้งสั่งสอนให้เกี่ยวพันโต้ตอบ ในขณะที่มือเรียวแข็งแรงก็เกาะกุมเนินหน้าอกอิ่มของสาวแรกแย้ม บีบเค้นนวดขยำหนักเบาสลับกันไปตามอารมณ์ปรารถนา

สร้างความเสียวกระสันให้กับร่างเล็กแบบบางผู้ไม่เคยถูกบุรุษเพศแตะต้องสัมผัสมาก่อน

"อ๊าาาา ท่านสุรต่าน"

ร่างบางเอ่ยครางออกมาอย่างรัญจวนในสัมผัส พลางแอ่นกายรับมือเรียวที่ขยำประทุมถันคู่งามไม่ห่าง

ริมฝีปากหยักได้รูปไล่ไต่ระดับลงตามลำคอเรียวระหง วกขึ้นใบหูเล็ก ขบเม้มหยอกเอินที่ติ่งหูเล็กนั้น แหย่ลิ้นร้อนชื้นเข้าสู่รูหูเล็กอย่างต้องการปลุกเร้า

"อ๊าาาาา นายท่าน"

ร่างบางขนลุกซุ่ ด้วยความซ่านสยิว

ลิ้นร้อนชื้นไล่กระดับลงสู่แอ่งชีพจร บ่าลาดเนียน ก่อนจะมาหยุดที่เนินประทุมถันคู่งามที่ผงาดเต่งตั้งรอการดูดกลืน ก่อนที่ลิ้นร้อนชื้นจะคว้าหมับ ดูดเม้มยอดเม็ดทับทิมสีชมพูอย่างหิวโหย

"อ๊าาาา สะ..เสียว ค่ะ นายท่าน"

ร่างบางร้องครางระงม แอ่นหน้าอกคู่งามสู้สิ้นร้อนนั้นอย่างลืมอาย มือบางจิกหัวไหล่แข็งแรงไว้มั่น

ร่างบางสะท้านเยือก ใบหน้าหวานแดงก่ำ เมื่อมองเห็นร่างสูงได้ถนัด ร่างกายกำยำสมส่วน สูงใหญ่ร่วม 190 แผงหน้าอกกว้าง มีขนอ่อนรำไรแลดูหนานุ่ม สายตาไล่ลงสู่หน้าท้องเป็นลอนคลื่นมีซิกแพ็คสวย และนั้น...เนินมังกรตัวยักษ์ที่ปราศจากสิ่งใดๆ ปกปิด สะอาดสะอ้านปราศจากไรขนให้รกรุงรัง หัวบานหยักสีชมพูระเรือ ส่งยิ้มมาให้หล่อน

ใช่!!! หัวบานหยักใหญ่โตนั้น สิ่งยิ้มมาให้หล่อน!!!!

"กรี๊ดดดดดดดด!!!!!! "

ดาเมียร์ผุดลุกขึ้น เหงื่อผุดตามใบหน้าและลำตัว หอบหายใจแรง พลางกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะยกมือน้อยๆ ตบหน้าตัวเองเบาๆ ฝัน!!!!!????

ดาเมียร์หันไปมองรอบๆ นี่ห้องนอนของหล่อนเอง ขณะนี้เป็นเวลาตีสี่แล้ว อีกประมาณ หนึ่งชั่วโมงก็จะได้เวลาทำงาน

"ฝัน!!!!!! นี่หล่อนเก็บเอามาฝันอย่างนั้นเหรอ????? ตายๆๆๆๆๆๆๆ!!! "

ร่างบางหน้าแดงซ่าน ร้อนซู่ ยกมือลูบแก้มตัวเองป้อยๆ เมื่อหวนคิดถึงความฝันที่พึ่งผ่านพ้นมา รู้สึกปวดหนึบตรงกลางลำตัวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

สงสัยเห็นท่านสุรต่านเปลือยแน่เลย เลยเก็บเอามาฝัน..บ้าจริง ดาเมียร์เอ้ยยยยย!!!! ..น่าอายเป็นที่สุด ฝันบ้าอะไรก็ไม่รู้!!! "

คิดพลางล้มตัวลงนอนต่อ ดึงผ้าห่มคลุมถึงคอคดตัวงอ หน้ายังร้อนซู่ กระพริบตาปริบๆ คิดทบทวนอยู่ในความมืด

ความรู้สึกหวิวๆ อารมณ์หวามๆ ปวดหนึบในช่องท้องนี่มันคืออะไรกัน อ๊ายยยย!!!! ไม่ไหวๆๆ

ดาเมียร์หลับตาปี๋ ใจเต้นรัวแทบไม่เป็นจังหวะ

บ้าจริง!!!!!!

....................................................................

ดาเมียร์ลุกขึ้นไปช่วยในครัวตั้งแต่ยังไม่รุ่งสาง ด้วยอาการนอนไม่หลับ

"ดาเมียร์ เป็นอะไรน่ะ เหมือนใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัวเลย"

ฟาติมาถามเมื่อสังเกตุเห็นสาวใช้ร่างบางนั่งเหม่อลอยในบางขณะที่ทำงานอยู่ด้วยกัน

"ปะ..เปล่าจ๊ะ"

ดาเมียร์ยิ้มแหยๆ จะบอกได้ไงเล่าว่าเมื่อคืนฝันลามกน่ะ

"นี่ๆ พวกเธอ...ได้ยินที่พวกคนใน เมาส์กันบ้างมั้ย?? "

"เรื่องอะไรอ่ะ"

"นี่ๆ ฉันได้ยินมาว่าท่านสุรต่านน่ะเป็นขันที"

"ว้าย!!!!! ตายแล้ว!!! เธอไปเอาข่าวมาจากไหนกัน?? "

"เรื่องนี้เขาปิดกันให้แซ่ดย่ะ พวกเธอไม่แปลกใจเหรอว่าทำไมท่านสุรต่านของเราถึงไม่มีฮาเร็ม"

"เออ..ใช่ๆ ทำไมอ่ะ"

"ก็เพราะว่าท่านไม่มีไอ้นั้นแล้วไง ถึงไม่ต้องมีฮาเร็มยังไงล่ะ"

"เออ..เนาะ..ถึงว่าซิ ท่านไม่เคยมีผู้หญิงเลยนะ ตั้งแต่ข้าเข้ามาอยู่ที่นี่ 5-6 ปีเห็นจะได้"

"ข่าวเขาว่ากันว่าตอนท่านหนุ่มๆ ท่านอยู่ในวังสุรต่านองค์ก่อน แล้วแอบรักใคร่กับนางในฮาเร็มคนหนึ่งของสุรต่านองค์ก่อน สุรต่านองค์ก่อนเลยทำโทษให้ท่านเป็นขันทีซะเลย"

ดาเมียร์เบิกตาโต

ฟาติมาเหลือบตามองดาเมียร์นิดหนึ่งก่อนจะส่ายศรีษะช้าๆ

"อย่าไปฟังพวกหล่อนเลย พวกชอบเมาส์มอยเจ้านายน่ะ

"ฮ่ะแฮ่ม!!!! มืออะทำงานไป ปากอย่าได้ขยับ"

เสียงนีลาเอ่ยเข้มๆ อยู่ไม่ไกลนัก แต่ก็ทำให้พวกชอบเมาส์นิ่งเงียบไปได้ ต่างก้มหน้างุดๆ ทำงานของใครของมันไป

ใกล้จะหกโมงเช้า ดาเมียร์เตรียมน้ำชากับเครื่องหอมวางบนถาด พลางชั่งคะเนอย่างเรียบร้อยว่าขาดลืมอะไรอีกหรือไม่ ด้วยวันนีี้มีเวลาเหลือเฟือ ไม่ได้รีบร้อนเหมือนเมื่อวาน เมื่อเห็นว่าเรียบร้อยดีแล้ว ก็พร้อมยกถาดเตรียมก้าวเสริฟ์ทันที

"ดาเมียร์ เดี๋ยวก่อน! "

"คะ...แม่นีลา"

"วันนี้เอาขนมนี่ไปด้วยนะ ของพึ่งส่งมาถึง ข้าเลยพึ่งได้ทำให้นายท่าน"

"ได้เจ้าค่ะ"

ดาเมียร์รับขนมวางบนถาด ยิ้มน้อยๆ พลางค้อมศรีษะขอตัว

"เอี๊ยด..."

AUfXpKH3HhwRznxTSrWvMJTaAXhT7W3s5i1fgxC5vaES อีกมือหนึ่งออกแรงหมุนลูกบิดทองฉลุลายสวยปราณีตนั้นเบาๆ ใช้บ่าและหลังน้อยๆ ดันประตูบานใหญ่ให้เปิดออกอย่างช้าๆ ก่อนจะก้าวเท้าเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็วเพื่อให้ทันก่อนที่ประตูจะปิด

"ว๊ายยยยย"

จู่ๆ เมื่อหญิงสาวหันหน้ามาก็เจอกับร่างสูงใหญ่ที่ยืนประชิดอยู่เบื้องหน้าโดยที่ไม่ทันได้ระวังตัว ต่างฝ่ายต่างผงะ แต่ไม่ทันเมื่อร่างบางพร้อมถาดน้ำชาประทะเข้ากับร่างสูงเข้าเต็มแรง

มือเรียวใหญ่คว้าถาดน้ำชาไว้ได้ก่อนที่มันจะคว่ำหกรดตัวหญิงสาว ส่วนร่างบางกระเด็นกระแทกประตูล้มก้นจ่ำเบ้าไม่เป็นท่า

"อู๊ยยยยยยยย ก้นฉ้านนนน"

ดาเมียร์คลำตูดป้อยๆ ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้ามองสิ่งที่ชนเธอเข้าเต็มแรง

"อะ!!!!! นายท่าน!!!! "

ร่างสูงใหญ่ของสุรต่านซาฟาลมองมายังหล่อนด้วยดวงตาเย็นชาดุจดั่งน้ำแข็ง ใบหน้านิ่งไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ทั้งสิ้น

"อ่ะ!!!! ..ถะ..ถะ..ถาด..น้ำ...ชา!! "

ดาเมียร์เอ่ยตะกุกตะกักพลางชี้มือไปที่ถาดน้ำชาในมือของสุรต่าน

นายท่านของหล่อนเพียงแค่เหลือบมองมันนิดนึง นิดนึงจริงๆ ก่อนจะขยับหมุนตัวเอามันไปวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะสาวเท้ามาหยุดอยู่หน้าประตูบานใหญ่ เหลือบตามองหล่อนด้วยหาวตาเย็นชาดั่งเคย

"หลีก"

เสียงห้วนๆ ดังมาจากคนตัวโตที่ยืนเป็นยักษ์ปักหลั่นอยู่นั้น ทำให้ดาเมียร์ได้สติ ก่อนจะลนลานคลานออกไปให้พ้นรัศมีทางผ่านออกไปโดยไว

"ปัง"

เสียงปิดประตูปิดดังปังพร้อมๆ กับเสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกของคนตัวเล็ก

"เฮ้ยยยย เกือบไปแล้วมั้ยละ ดาเมียร์เอ้ยยย ซุ่มซ่ามอะไรเบอร์นี้..ฮึ!!! ..แต่นายท่านแหล่ะผิด ออกมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเอง"

.................................................................