ตอนที่ 2/2

เมื่อซีโน่พาคนตัวเล็กกลับมาที่คอนโดโดยใช้เวลาไม่นาน จากนั้นเฮเลน่าใช้เวลาแต่งตัวประมาณครึ่งชั่วโมง แล้วก็เดินออกมาด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงยีนส์ขายาวขาดที่หัวเข่าตามสไตล์บวกกับรองเท้าผ้าใบสีดำ ส่วนผมเฮเลน่ามวยผมขึ้นบนอย่างเท่ห์ๆ  เฮเลน่าเดินออกมาจากห้องแต่งตัวแล้วก้าวท้าวยาวๆออกมาหาซีโน่

"พร้อมแล้วค่ะ"

เฮเลน่าพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ ซีโน่ที่นั่งอ่านหนังสือโดยใส่ชุดสูตรสีดำเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงหวานก็ต้องตกใจ

"เฮน่า แต่งชุดอะไรเนี่ย"

"อ้าวทำไมล่ะ ไม่สวยหรอคะ"

เฮเลน่ากวดสายตามองชุดที่ตัวเองใส่อีกครั้ง

"ไม่ใช่! แต่เฮียจะพาเฮน่าไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารนะ"

"อ้าว ทำไมเฮียไม่บอกหนูล่ะ ก็นึกว่าจะพาไปกินข้าวข้างทางสะอีก"

เฮน่ารีบค้อนนนน

"ก็......ช่างมันเถอะ"

ซีโน่พูดแบบเหนื่อยใจ

"ไม่เอาน่าเฮีย อย่างอนน้า ไหนบอกจะตามใจหนูไง งั้นหนูขอเลือกร้านเองนะ"

เฮเลน่าพูดจาแบบอารมณ์ดี

"อ่าๆๆ ก็ได้ ขอไปเปลี่ยนชุดก่อนล่ะกัน"

"ไม่ต้องๆๆๆ ไปชุดนี้แหละหนูหิวแล้ว"

เฮเลน่าบ่นพลางผลักคนตัวโตให้รีบเดินไปจากห้อง

"ให้ใส่ชุดนี้ไปตลาดเนี่ยน่ะ"

"เยส! เฮียรู้ได้ไงว่าหนูจะให้พาไปตลาด"

"ก็คนเก่งไง"

ซีโน่ยิ้มหน้าระรื่น ทำไมรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยน่ะยัยเด็กแสบ

บนรถเก๋งสีดำคันหรู เฮเลน่าให้ซีโน่ขับรถมาแถวๆตลาดโต้รุ่งบริเวณไม่ไกลนัก

"เฮียยย จอดๆๆๆๆๆๆ หนูอยากกินร้านนั้น"

เฮเลน่ารีบชี้ไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวแห่งนึง เธอเป็นเซียนก๋วยเตี๋ยวก็ว่าได้เห็นก๋วยเตี๋ยวทีไรจะกระโจนเข้าใส่ทุกที

"อีกแล้ว ก๋วยเตี๋ยวอีกแล้วหรอ"

ซีโน่บ่นนออกมา เขาคิดไว้แล้วว่าเธอต้องไม่พ้นก๋วยเตี๋ยว เฮ้อ!

"ใช่ เร็วๆดิ้เฮีย เดี๋ยวคนเยอะ"

เฮเลน่ารีบเร่งให้คนตัวโตหาที่จอด รถเธอหิวจนจะทนไม่ไหวแล้วเนี่ย เมื่อหาที่จอดรถได้เฮเลน่าจูงมือซีโน่เข้าไปในร้านทันที

"เอาหมี่น้ำตก 2 ค่ะ"

คนตัวเล็กสั่งเสร็จสรรพ  เธออยู่กับซีโน่จนรู้ทุกอย่างว่าเขาชอบหรือไม่ชอบอะไร สำหรับเธอซีโน่เป็นผู้ชายที่อบอุ่นน่ารัก ถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากฝากชีวิตไว้กับเขาตลอดไป แต่คงไม่ได้เพราะสักวันซีโน่ก็คงมีครอบครัว  เมื่อพนักงานถือก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟ เฮเลน่าจึงสะบัดความคิดนั้นออกแล้วรีบทานก๋วยเตี๋ยวจนหมดส่วนซีโน่ที่มัวแต่คิดเรื่องแผนการกลับใจสั่นทานไม่ลง

"ไม่อร่อยหรอเฮียซี"

เฮเลน่าเอ่ยถามอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นซีโน่ไม่ยอมตักก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก

"อิ่มหรือยัง เฮียมีเรื่องจะคุยด้วย"

ซีโน่รีบตัดบท เขานั่งทำใจอยู่นานเหมือนกันกว่าจะกล้าพูด  เฮเลน่าพยักหน้ารับจากนั้นซีโน่จึงรีบคว้าข้อมือคนตัวเล็กเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ซีโน่ขับรถพาเฮเลน่ามาที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ไม่ค่อยมีคน ทั้งสองไปหยุดอยู่ที่โต๊ะสีขาวหันหน้าไปทางสระน้ำ

"เฮียมีอะไรจะคุยกับหนูหรอ"

เฮเลน่านั่งลงข้างๆคนตัวโต พร้อมกับถามคำถามออกไป เธอเห็นท่าทีแปลกๆของซีโน่แล้วเธอรู้สึกไม่ค่อยดี

"คือ..เฮียเฮีย"

ซีโน่พยายามควบคุมสติอารมณ์และความคุมความตื่นเต้นที่มีอยู่

"หลับตาสิ เฮียมีอะไรจะบอก"

ซีโน่พยายามพูดแบบได้ใจความ เฮเลน่าเลิกคิ้วแบบสงสัย แต่ก็ยอมหลับตาลงด้วยความอยากรู้    ซีโน่เลื่อนริมฝีปากไปประทับกับริมฝีปากกับคนตัวเล็กทำให้เฮเลน่าสะดุ้งลืมตาขึ้นมาแต่เธอไม่ได้โต้ตอบอะไรเพียงแต่หัวใจเต้นแรงกับอาการจู่โจมของซีโน่ ซีโน่ก็เช่นกันหัวใจเขาพลันเต้นแรงไม่เป็นส่ำแต่ ณ ตอนนี้อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ริมฝีปากหนาระดมจูบไปทั่วทั้งริมฝีปากบนและล่างของคนตัวเล็ก ลิ้นหนาค่อยๆสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มอย่างอ่อนโยนเมื่อซีโน่รับรู้ถึงอาการหายใจไม่ออกของคนตัวเล็ก เขาจึงผละจูบนั้นออก ส่วนเฮเลน่านั่งหอบหายใจเป็นระยะ ไม่มีเสียงใดออกมาจากปากซีโน่

"นี่เฮียจูบหนูทำไม"

เฮเลน่าถาม เธอมีคำถามมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เป็นอะไรไม่รู้มันพูดไม่ออก

"รู้สึกอะไรบ้างมั้ย"

ซีโน่หันมามองหน้าคนตัวเล็ก แล้วถามความรู้สึกที่ตัวเองอยากรู้

"เอ่ออ หนู หนูไม่รู้"

เฮเลน่าคิดอะไรไม่ออก หัวสมองมันตื้อไปหมด ทำไมเขาถึงถามเธอแบบนี้ ถ้าเธอมัวแต่เล่นตัวมันจะเสียโอกาสหรือปล่าว ส่วนซีโน่ก็ได้แต่ถอดใจ คิดอยู่แล้วว่าต้องพังไม่เป็นท่า

"อื้มม กลับบ้านกัน"

ซีโน่รีบหันหลังเดินออกไปทั้งจิตใจที่เจ็บปวด แล้วเฮเลน่าจะมองฉันยังไงเนี่ย

"เดี๋ยวเฮีย"

เฮเลน่าคว้าแขนคนตัวเล็กไว้ ซีโน่หันมารีบทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด  เฮเลน่าตัดสินใจเขย่งปลายเท้าประกบริมฝีปากเล็กเข้าหาริมฝีปากคนตัวโตเธอตั้งใจจูบเม้มริมฝีปากคนตัวโตตามที่เคยอ่านในอินเตอร์เน็ตมา จูบที่ไม่รู้ประสีประสา ไม่น่าเชื่อ ว่าจะกระตุ้นกายชายได้มากถึงเพียงนี้ ซีโน่ที่เริ่มคล้อยตามก็เริ่มเป็นฝ่ายขยับริมฝีปากบ้าง เนื่องจากเฮเลน่ากลัวจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ จึงผละริมฝีปากออก

"รู้สึกอะไรบ้างมั้ย"

เฮเลน่าเลียนแบบคำถามของซีโน่ เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าในสิ่งที่เขาทำมันคืออะไร

"เฮีย เฮียไม่รู้"

ซีโน่เป็นฝ่ายสับสนเอง เขาคว้าร่างบางมากอดไว้

"เฮียรักเฮน่า เฮียขอโทษจริงๆ"

ซีโน่เอ่ยพร้อมกระชับกอดให้แน่นขึ้น

"เฮียขอโทษหนูทำไม"

เฮเลน่าจับหน้าคนตัวโตให้เขามองตาเธอ

"ขอโทษที่เฮียมีความรู้สึกแบบนี้"

ซีโน่ก้มหน้าลงไป เรื่องนี้มันน่าอับอายที่สุดในชีวิตของเขา

"ไม่ต้องขอโทษหรอก เพราะหนูก็รักเฮียเหมือนกัน"

เฮเลน่าเอ่ยไปตามความรู้สึก ทำให้ซีโน่เงยหน้าขึ้นมามองหน้าเธอ เขาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยจริงๆ

"อะไรน่ะเฮน่า หนูพูดจริงใช่มั้ย"

ซีโน่ตะโกนออกมาด้วยความดีใจ

"เฮีย เบาเบ๊า"

เฮเลน่ารีบเตือน เพราะกลัวคนอื่นจะตกใจกับอาการดีใจจนออกหน้าออกตามากเกินไปของซีโน่

ตอนนี้คู่รักหนุ่มสาวคู่ใหม่เดินจูงมือกันเข้ามาภายในคอนโด พนักนักงานที่เห็นก็ต่างพากันตกใจกับความหวานของทั้งคู่ไม่ได้ ถึงแม้จะเห็นอยู่ทุกวัน แต่วันนี้เหมือนมีแสงเปล่งประกายออกมาจากสองคนนั้น

"ซีโน่"

เสียงหวานปนเศร้าของสาวนิรนามดังเข้ามากระทบแก้วหูของคู่รักทั้งสอง

"นานา "

เมื่อซีโน่หันไปก็พบกับคนรักเก่า เธอมาปรากฎตัวที่นี่ได้ยังไง

"ซีโน่"

นานาวิ่งเข้ามากอดซีโน่ ทำให้ซีโน่เผลอปล่อยมือเฮเลน่าแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ส่วนเฮเลน่าแฟนหมาดๆของมาเฟียหนุ่มอย่างซีโน่ ก็เพียงแค่ครุ่นคิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร กล้าดียังไงมากอดแฟนของเธอ