ตอนที่ 2

ซีโน่รีบก้าวฉับๆออกมาจากร้านอาหารแล้วโยนเฮเลน่าเข้าไปนั่งในรถ

"เฮียซีเป็นไรอ่ะ ทำไมต้องรีบออกมาด้วย แล้วคนพวกนั้นเป็นใคร"

เฮเลน่ารีบถามทันที ทำไมอ่ะ ทำไมซีโน่ต้องทำเหมือนไม่อยากให้ใครรู้จักเธอ

"ไม่ได้เป็นอะไร ทำไมมาโผล่ที่ร้านอาหารได้"

ซีโน่ไม่ตอบเพียงแต่ตั้งคำถามกลับ

"ก็บอกว่าว่าคาบนี้ไม่มีเรียน ก็หนูหิวอ่ะเลยออกมาหาอะไรกิน"

"แล้วทำไมถึงมาคนเดียว ก็รู้นี่ว่ามันอัตราย "

"ก็หนูยังไม่มีเพื่อน"

"ไม่มีเพื่อนแล้วออกมาทำไม ในมหาลัยไม่มีข้าวขายหรือไง"

"นี่เฮีย เฮียยังไม่ตอบคำถามหนูสักกะคำ แถมถามหนูเอาๆ ทำไม เฮียไม่อยากให้คนอื่นรู้จักหนูหรือไง"

เฮเลน่าถามด้วยความคับข้องใจทำเอาซีโน่ไปไม่เป็นกันเลย

"เดี๋ยวจะกลับไปส่งที่มหาลัย"

ซีโน่รีบเปลี่ยนเรื่องแล้วขับรถไปส่งเด็กดื้อทีามหาลัยทันที ส่วนเฮเลน่าก็ได้แต่นั่งเงียบไม่ยอมพูดจาอีกเธอน้อยใจเขาไม่น้อยเลย มีอะไรก็ไม่ชอบบอก เมื่อรถแล่นมาจอดหน้ามหาวิทยาลัยเฮเลน่าเดินลงจากรถโดยไม่สนใจซีโน่ด้วยซ้ำ

"เดี๋ยว"

ซีโน่รีบคว้ามือคนตัวเล็กไว้

"ตอนเย็นเดี๋ยวมารับ"

เฮเลน่าพยักหน่างึกๆแล้วเดินออกมาทันที เธอเดินมาหยุดที่โต๊ะไม้หินอ่อนเหลืออีกครึ่งชั่วโมงจะเข้าเรียน ตอนแรกก็หิวข้าวจนไส้จะขาดแต่เมื่อน้อยใจคนบางคนความหิวก็หายเป็นปิดทิ้ง

"สวัสดีครับ ขอนั่งด้วยคนได้มั้ย"

หนุ่มหล่อน่าตาดีเดินมาทักทายสาวน้อยหน้ารักที่ทำหน้าบึ้งตึงอยู่คนเดียว

"ได้ค่ะ"

เฮเลน่าตอบแบบไม่ทันคิด เพราะหัวสมองมัวแต่คิดเรื่องที่ร้านอาหารอยู่

"ผมชื่อโชนคับ ไม่ทราบว่าคุณเอ่อ..........?"

ชายหนุ่มเลิกคิ้วถาม

"เฮเลน่าหรือเรียกว่าเลน่าก็ได้"

ทั้งสองนั่งคุยกันจนกระทั่ง เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง เฮเลน่าจึงขอตัวเข้าเรียน  "โชคโชน อำรัตน์"  ดาราหนุ่มที่กำลังจะโด่งดัง เขาปิ๊งเฮเลน่าตั้งแต่แรกเจอ เมื่อได้คุยกันทั้งสองก็คุยกันได้ถูกคอเลยทีเดียว  แถมเฮเลน่ายังโสดอีกต่างหาก งานนี้คงไม่ยากเกินไป

อีกด้าน  ณ บริษัทของซีโน่ ในห้องประธานใหญ่ ซีโน่นั่งหมุนเก้าอี้ไปมาประมาณสิบกว่ารอบ เขากำลังคิดอยู่ว่าจะง้อยัยตัวเเสบยังไงดี แล้วไหนจะเรื่องเพื่อนอีกล่ะ เขาจะบอกฮาเกนกับโอเว่นคริสยังไงว่าเฮเลน่าเป็นใคร

"สวัสดีครับท่านประทานใหญ่"

ฮาเกนเปิดประตูห้องมาทักทาย

"กินเด็ก"

โอเว่นคริสรีบเสริม

"คิดอยู่แล้วว่าแกสองคนต้องมา"

ซีโน่ตอบอย่างยอมใจเพื่อนทั้งสอง นี่คงมาถามเรื่องเฮเลน่าแน่ๆ

"ว่ามามีอะไรจะสารภาพ"

โอเว่นคริสเริ่มตัดบท แล้วเดินไปนั่งบนโซฟา

"เด็กคนนั้นคือใคร?"

ฮาเกนพูดต่อ พลางเดินไปพิงผนังห้อง

"ก็ได้ฉันจะเล่าให้ฟัง แต่พวกแกต้องสัญญาว่าในระหว่างที่ฉันเล่า ห้ามสงสัย และ ห้ามถาม"

ซีโน่ถอนหายใจเบาๆ

"อือฮึ"

ฮาเกนและโอเว่นคริสพยักหน้าพร้อมกัน

"เด็กคนนั้นชื่อเฮเลน่า เป็นน้องสาวของ ฮาเล็ม ก่อนที่ฮาเล็มจะตายได้ฝากให้ฉันดูแลเฮเลน่า"

ซีโน่เล่าอย่างได้ใจความที่สุด

"ฉันถามได้แล้วใช่มั้ย"

ฮาเกนเอ่ย ซีโน่จึงพยักหน้ารับ

"แกดูแลเฮเลน่านานแค่ไหนแล้ว"

ฮาเกนเริ่มสอบสวน

"ก็ 4 ปี"

"แล้วทำไมแก ไม่บอกเรื่องนี้กับพวกฉัน"

โอเว่นคริสถามคำถาม ที่ทำให้ซีโน่รู้สึกใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก  นั่นสิ! ทำไมเขาถึงไม่อยากให้ไอ้เพื่อนทั้งสองรู้จักกับเฮเลน่า รวมทั้งผู้ชายคนอื่นด้วย ถ้าเป็นไปได้เขาไม่อยากให้เธอรู้จักผู้ชายคนอื่นนอกจากตัวเขาเองด้วยซ้ำ

"ฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่ะ"

"แกหวงเฮเลน่าใช่มั้ย"

ฮาเกนรีบถามเสริม

"หวง แล้วทำไมฉันต้องหวงล่ะ"

ซีโน่ถามแบบไม่เข้าใจ มันไม่มีเหตุผลอะไรเลย ที่เขาจะต้องหวงเธอ

"แกชอบเฮเลน่าใช่มั้ย"

โอเว่นคริสถามตามตรง แค่เห็นอาการหน้าแดงของซีโน่วันนี้ก็ดูออกแล้ว มีแต่เจ้าตัวเท่านั้นที่ไม่รู้ใจตัวเอง

" เฮ้ยย! แกจะบ้าหรือไงไอ้คริส"

ซีโน่รีบปฏิเสธ

"ไม่บ้าหรอกไอ้โน่ แกกล้าเถียงฉันมั้ยล่ะ ที่แกไม่ยอมทำงานแต่มานั่งหมุนเก้าอี้เล่นเนี่ย แกไม่ได้คิดเรื่องของสาวน้อยคนนั้น"

โอเวนคริสพูดจี้ใจดำอีกครั้ง ก็ซีโน่มัวแต่ไม่กล้าแล้วเมื่อไรจะมีเมียสักทีล่ะ

"เอ่อ......"

ซีโน่ก็เริ่มไม่แน่ใจกับความรู้สึกของตัวเองในเวลานี้เหมือนกัน

"มัวแต่อ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้ แล้วเมื่อไรจะมีเมียกับเขาสักทีละครับคุณเพื่อน  นี่ถ้าฉันเป็นแกน่ะเฮเลน่าเสร็จฉันต้องแต่วันแรกแล้ว"

ฮาเกนพูดตามความจริง ทั้งสวยน่ารักขนานนั้น ไม่รู้ว่าเพื่อนเขาตายด้านหรือไง

"นี่  ถ้าแกชอบเขาก็บอกไปดิว่ะ ก่อนที่ตัวอะไรจะคาบไปกินเสียก่อน"

โอเว่นคริสเริ่มพูดให้ซีโน่คิด

"แล้วถ้าบอกไปแล้วเขาไม่ชอบฉันล่ะ"

ซีโน่เริ่มยอมรับความจริง อันที่จริงเขาก็มีความรู้สึกให้เฮเลน่าตั้งนานแล้ว แต่แค่ไม่อยากปักใจเชื่อ  แล้วก็กลัวว่าถ้าพูดไปแล้ว ก็กลัวความสัมพันธ์ของเขาและเธอจะไม่เหมือนเดิม

"ฉันดูออกว่าเธอก็ชอบแก"

โอเว่นคริสตอกย้ำความมั่นใจ แต่เหมือนซีโน่จะยังไม่มั่นใจ

"ขอเวลาฉันสักพักน่ะ ขอดูให้แน่ใจก่อนว่าเป็นอย่างที่แกพูด"

ซีโน่ครุ่นคิดอยู่นาน

"เสียเวลาว่ะไอ้โน่  ปล้ำเลยเชื่อฉัน"

ฮาเกนตอบกลับมาด้วยอารมณ์หงุดหงิด ทำไมซีโน่ชอบคิดมาก บางทีมันก็มากไปน่ะ

"แกจะบ้าหรือไง ฉันปล้ำคนที่ไม่ได้รักฉันไม่ลงหรอกว่ะ"

ซีโน่ค้อนกลับ ไอ้เพื่อนสองตัวนี่มันหื่นจริงๆ

"นี่ไอ้เกนแกก็รู้ว่าไอ้โน่มันเป็นสุภาพบุรุษให้มันใช้นิสัยแบบเราไม่ได้หรอก อย่างไอ้โน่มันต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป"

โอเว่นคริสอธิบายเหตุผล

"ยังไงว่ะ"

ฮาเกนกอดอกถาม

"ก็ให้เริ่มจาก ริมฝีปากประทับริมฝีปากไงว่ะ"

โอเว่นคริสพูดพร้อมทำท่าให้ดู

"เออใช่ ไอ้โน่แกก็ลองหาทางจูบเฮเลน่าสิถ้าเขายอมให้แกจูบ แกคงมีชัยไปกว่าครึ่ง"

ฮาเกนรีบเห็นด้วยกับแผนการเจ้าเล่ห์ของโอเว่นคริส

"จะดีหรอว่ะ"

ซีโน่ยังไม่เชิงเห็นด้วยกับแผนการของไอ้จอมหื่นสองคนนี้ซักเท่าไร

"ดีสิว่ะ เราเป็นผู้ชายต้องเริ่มก่อน เย็นนี้จัดเลยเพื่อนรัก"

ฮาเกนช่วยตอกย้ำความมั่นใจให้ซีโน่อีกครั้ง

-----------------------------

ซีโน่รีบขับรถไปรับยัยตัวแสบที่ยังไม่หายงอน ในใจก็พลางเต้นตุบๆ แผนของไอ้เพื่อนทั้งสองจะได้ผลหรือปล่าวยังไม่รู้เลย เมื่อซีโน่ขับรถมาจอดก็นั่งรอคนตัวเล็กอยูประมาณสิบนาที  คนตัวเล็กก็เดินมาเปิดประตูแล้วมานั่งในรถ

"เรียนเป็นไงบ้าง "

ซีโน่เอ่ยถาม เมื่อเห็นคนตัวเล็กหน้าบึ้งตึง

"ก็ดีค่ะ"

คนตัวเล็กตอบแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก

"เดี๋ยววันนี้จะพาไปเลี้ยงข้าว"

ซีโน่ทำท่าพูดอารมณ์ดี

"จริงหรอ"

เฮเลน่าลืมว่างอนอยู่ จึงหันมาเขย่าแขนคนตัวโต

"หายงอนแล้วหรอเด็กดื้อ"

ซีโน่ขยี้หัวเด็กน้อยเบาๆ

"ยังค่ะ รีบๆไปคอนโดเร็วๆสิเฮียหนูหิวจนจะกินหัวคนได้อยู่แล้ว อย่าลืมน่ะเรามีเรื่องต้องเคลียกันอีกเยอะ"

เฮเลน่าชี้หน้าต่อว่าซีโน่เหมือนเด็กๆ