แม่ผัว

แม่ผัว

" เคยได้ยินแต่ใครเค้าพูดกันเรื่อง แม่ผัวกับลูกสะใภ้... ไม่คิดว่าวันหนึ่ง...ฉันเองจะตกที่นั่งเดียวกับคำพูดที่ว่านี้ "

ยังไงน่ะเหรอคะ ?

ย้อนกลับไปเมื่อ 3 วันก่อนหน้า

" มือเย็นเฉียบเลย หนาวรึตื่นเต้น ? " คนที่นั่งอยู่ข้างๆเอ่ยขึ้น ขณะที่สายตาของเขาก็มองทอดออกไปชมวิวทิวทัศน์ที่อยู่ด้านนอก

ฉันเองก็ไม่ต่างจากเขาสักเท่าไหร่ ภาพทุ่งหญ้าเขียวขจีและมีต้นไม้ขึ้นประปรายดึงความสนใจของฉันได้มากเช่นกัน ฉันชอบบรรยากาศแบบนี้...ธรรมชาติสุดๆอ่ะ เนินเขา ทุ่งหญ้า สวนดอกไม้

" ทั้งสองเลยมั้งคะ ก็นี่เป็นครั้งแรกเลยที่พี่ใหญ่พารินมาที่นี่ " ฉันหันไปหาคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี สามีที่แต่งงานกันถึงสองครั้งเรื่องนี้ไม่มีใครรู้นอกจากคนที่รับรู้เหตุการณที่เกิดขึ้นกับฉันครั้งนั้น

ฉันพยายามที่จะแทนตัวเองว่ารินเพื่อให้คุ้นชินและติดปาก นอกจากคนในครอบครัวและคนสนิทที่รู้เรื่องราวก่อนหน้าเท่านั้นถึงจะรู้ว่า ฉันคือญาดาหรือหนูยิ้ม ในเมื่อเลือกแล้วว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อเป็นรินรดา ฉันก็ควรทำมันให้ดีที่สุด

" ทุกคนที่นี่ใจดี ยิ่งแม่พี่ยิ่งใจดี "

" แหม!! ...นำเสนอจังเลยนะคะ เชื่อแล้วค่ะ นี่พี่ใหญ่เล่าเรื่องคุณแม่ให้รินฟังตั้งแต่ที่เรายังไม่เดินทางอีกนะคะ "

" ก็พี่อยากให้รินผ่อนคลาย จะได้ไม่ต้องกลัวอะไร อีกอย่างมาฮันนีมูนครั้งนี้พี่ต้องได้ลูกชายรึลูกสาวกลับไปฝากคุณย่าทั้งสองอ่ะ ไม่งั้นเดี๋ยวโดนแซวว่าไม่มีน้ำยาอีก " คำพูดของคนตัวโตทำเอาฉันนึกขำ

แม้จะเป็นคำพูดที่เอ่ยกันเล่นๆ แต่พี่ใหญ่กลับเก็บมาคิดจริงจัง ฉันรู้แหละว่าทุกคนอยากได้หลานและเขาเองก็อยากมีลูก แต่ทำไงได้เด็กๆคงยังไม่อยากมาเกิดตอนนี้มั้ง นี่จึงเป็นเหตุผลให้เราทั้งคู่มาอยู่ที่นี่ในตอนนี้

พี่ใหญ่สะสางงานทั้งหมดและให้พี่พายัพกับพี่พิมดูแลงานแทนโดยมีคุณย่ามาเป็นที่ปรึกษาให้ ทุกคนร่วมแรงร่วมใจกันเพื่อให้เราทั้งสองได้พักผ่อนสำหรับการทำภารกิจครั้งนี้ให้สำเร็จ หากยังอยู่ที่เมืองไทยท่านประธานใหญ่ก็ไม่สามารถเอาใจออกห่างจากงานที่ทำได้

การที่ได้เดินทางมาไกลถึงเมืองจีนก็มีข้อดีหลายอย่างคือพี่ใหญ่จะได้มาอยู่กับครอบครัวฝั่งคุณแม่และเพื่อพักผ่อนด้วย แม้พ่อและแม่ของพี่ใหญ่จะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่ท่านก็ไม่ได้เลิกรากันอย่างเป็นทางการ แต่แยกกันอยู่ตั้งแต่ที่พี่ใหญ่ยังเป็นเด็กซึ่งฉันเองก็ไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัดเหมือนกัน

รถยนต์คันใหญ่ที่ไปรับเราสองคนจากสนามบินวิ่งเข้าเขตประตูบ้านหลังใหญ่ จากประตูทางเข้าจนถึงตัวบ้านบ่งบอกว่าบ้านหลังนี้มีพื้นที่กว้างมากขนาดไหน บ้านหลังใหญ่ที่อาจเรียกว่าคฤหาสน์ตั้งอยู่บนเนินหญ้าสวยเด่นเป็นสง่า บริเวณโดยรอบปลูกพืชพันธุ์นานาชนิด มีสวนดอกไม้ที่จัดอย่างสวยงาม

" คุณชายใหญ่ คุณนายน้อย " เสียงเอ่ยทักทายจากบรรดาแม่บ้าน พ่อบ้านและเหล่าคนงานที่ยืนคอยต้อนรับอยู่ทางเดินหน้าบ้านทำให้ฉันแอบเกร็งเล็กน้อย

ต้องมีคนมายืนต้อนรับขนาดนี้เลยเหรอ ? ... ฉันได้แต่คิดในใจ

" สวัสดีครับทุกคน / สวัสดีค่ะ " ทั้งฉันและเขาเอ่ยทักทายกลับ

เมื่อละสายตาจากเหล่าคนงานที่สวมชุดแบบเดียวกันแล้ว ใบหน้าคมก็หันไปทางคนที่ยืนรออยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์หลังใหญ่

" สวัสดีครับคุณตา คุณแม่ / สวัสดีค่ะ " เมื่อพี่ใหญ่เอ่ยฉันจึงทักทายคนตรงหน้าตามเขา คุณตาที่ยืนยิ้มรอหลานชายอยู่ยกมือขึ้นและโอบกอดคนตัวโต ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆก็มองดูคนทั้งสองกอดกันด้วยความรักและคิดถึง แม่พี่ใหญ่เป็นผู้หญิงที่สวยมาก ฉันเองไม่นึกแปลกใจเลยที่พี่ใหญ่สามีของฉันจะรูปหล่อคมคายเช่นนี้ ก็ดูแม่พิมพ์สิ...เหมือนกันซะขนาดนั้น

" ยิ้มแย้มแจ่มใส ผิดกับที่มาคราวก่อน คงเพราะว่าแต่งงานใหม่มีคนรู้ใจแล้วล่ะสิ " เสียงแหบแห้งของคุณตาเอ่ยกับหลานชาย

" คงอย่างนั้นแหละมั้งครับคุณตา นี่รินรดา ...หลานสะใภ้ของคุณตากับคุณแม่ครับ "

" รินรดา...สวย...น่ารัก ถึงว่าล่ะ ลูกชายแม่ถึงได้ลืมหนูยิ้มได้ "

.................................................................