๑ แรกพบประสบพักตร์ (๒)

“ไม่ทราบว่าจบปาร์ตี้มีแผนจะไปเที่ยวที่ไหนต่อหรือเปล่าครับ ผมอยากชวนคุณไปดื่มด้วยกันที่บาร์” ไม่ผิดจากที่คิดเอาไว้เท่าไร ซึ่งเธอไม่สันทัดในการเที่ยวกลางคืน ส่วนมากถ้าเลิกงานก็ตรงกลับบ้านหรือไปงานสังคมกับหม่อมย่า

ชีวิตของหม่อมหลวงพลอยดาวค่อนข้างจืดชืด ถึงจะมีชายมากหน้าหลายตาเข้ามาทำความรู้จัก เธอก็เพียงแค่พูดคุยพอเป็นพิธี ไม่มีการสานต่อ

อาจเพราะหัวใจไม่ว่าง...

ไม่ว่างมานานแล้ว

“มีแล้วค่ะ ขอโทษที่ไปไม่ได้” จำต้องโกหกแล้วทำหน้านิ่ง บ่งบอกว่าตนเองต้องการปิดบทสนทนาโดยเร็ว ซึ่งเขาก็ดูเหมือนจะเข้าใจเป็นอย่างดี จึงทำเพียงพยักหน้าแล้วหลีกทางให้หล่อน

“ไม่เป็นไร ผมเข้าใจ”

“ฉันขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบก็เดินจ้ำออกจากห้องโถงอย่างรวดเร็ว เหลียวซ้ายขวาเพื่อมองหาป้ายบอกทางไปห้องน้ำ ไม่วายบ่นพึมพำถึงน้องสาวตัวดีที่ชอบเป็นถึงไอดอลชื่อดัง ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดบ่อยว่าหล่อนคือพราวรุ้ง

“เฮ้อ พราวนะพราว ตัวไม่อยู่ยังสร้างปัญหาให้ตลอด” บ่นน้องสาวแล้วเห็นทางเข้าห้องน้ำที่ค่อนข้างไพรเวท เธอไม่เห็นมีคนอยู่แถวนั้นสักคนราวกับว่ามันเป็นห้องต้องห้าม ทว่าคนที่ปวดหนักรีบเดินจนไม่เห็นป้ายห้ามเข้า

แต่ต้องชะงักเท้าเมื่อได้ยินเสียงทุ้มแหบพร่าดังออกมาจากในห้องน้ำหญิง...

“อื้อ ตรง ตรงนี้เลยเหรอ” พลอยดาวกำมือแน่นด้วยความหงุดหงิดที่เพิ่มเป็นทบทวี สถานที่มีมากมายให้เลือกเหตุใดคนทั้งสองจึงต้องมาหลบมุมอยู่ในห้องน้ำด้วย เธอเหลียวซ้ายมองขวาไม่เห็นใครผ่านมาสักคน

ถ้าจะไปเข้าห้องน้ำชายก็ไม่กล้า ทำเพียงยืนนิ่งทั้งต้องกัดฟันแน่นพลางบอกตัวเองในใจให้อดทนไว้ก่อน คงไม่นานหรอก

เดี๋ยวทั้งคู่ก็คิดได้ว่าควรไปสานต่อบนห้องสุดหรูในโรงแรม มากกว่าทนดมกลิ่นในห้องน้ำ

“ในห้องน้ำก็ได้” เธอเบิกตากว้างเมื่อได้ยิน หญิงสาวคิดว่าต้องนานอย่างแน่นอน

แต่พอนึกอีกทีตนอาจจะใช้จังหวะนี้รีบวิ่งเข้าห้องน้ำข้าง ๆ ก็ได้ ตอนนี้คงต้องรอให้คู่รักรีบเข้าห้องน้ำเพื่อที่ตนจะได้ปลดทุกข์สักทีหลังจากกลั้นมานาน

หนีการพูดคุยมาได้ก็เจอเรื่องน่าปวดหัวอย่างนี้อีก ทว่าเสียงฝ่ายชายคุ้นอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเคยได้ยินที่ไหน

“เดี๋ยวคนเห็น”

“ตอนนี้เขาสนใจบ่าวสาวกันหมด ไม่มีใครเห็นพวกเราหรอก”

‘บ้าชะมัด ดันมาเจอฉากเด็ดซะได้’ หล่อนไม่น่าเดินออกมาเลย ทำได้แค่ก่นด่าตัวเองในใจแล้วเงี่ยหูฟังว่าเสียงข้างในเงียบหรือยัง พอไม่ได้ยินบทสนทนาจึงคิดว่าคู่รักเข้าห้องน้ำแล้ว หล่อนถึงได้เปิดประตูเข้าไปแต่กลับได้ดวงตาเรียวยาว ตกตะลึงจนเผลอชะงัก ก่อนจะรีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว

ไม่แปลกใจที่คุ้นเสียง เพราะเขาคือไบรซ์!

ดาราดังที่สาวทั้งงานพูดถึงเป็นเสียงเดียวอย่างไรล่ะ

“ใครอยู่ตรงนั้น!” แต่ไม่ทันเมื่อเขาเห็นหล่อนเข้าเต็มตา แถมเธอยังเห็นตอนที่ชายหนุ่มจูบกับผู้หญิงคนนั้นอย่างดูดดื่ม แทบจะกลืนกินอีกฝ่ายเข้าไปจนสลัดภาพไม่ออก

พลอยดาวคิดว่าจะทำอย่างไร ถ้าจะรีบวิ่งหนีก็คงไม่ทันเพราะมวนท้องต้องการปลดหนักเป็นอย่างมาก หรือหล่อนควรจะไปเข้าห้องน้ำแล้วรีบออกมาดีนะ รู้อย่างนี้ไปชั้นอื่นก็สิ้นเรื่อง จะได้ไม่ต้องยืนกังวลอยู่แบบนี้

“ฉันแค่มาเข้าห้องน้ำค่ะ เชิญพวกคุณตามสบาย” รีบพูดแล้ววิ่งไปจากตรงนั้นทันที เธอเลือกลงมาชั้นล่างเพื่อเข้าห้องน้ำ ปลดทุกข์ด้วยความสบายใจแล้วเผลอนึกถึงเสี้ยวหน้าคมของหนุ่มเมกัน

เธอไม่ใช่คนหลงใหลได้ปลื้มกับดารา ทั้งชีวิตมีเพียงเรื่องเรียน งานและทำตามคำสั่งของหม่อมย่า

หลายครั้งที่โดนชักชวนเข้าวงการแต่ตนไม่ชอบ จึงต้องบอกปัดทุกคราเป็นที่เสียดายอย่างยิ่ง ยามว่างมักขลุกอยู่บ้าน ทำกิจกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ กับมารดาจนเคยชิน

คนชอบเก็บตัวแบบตนคงไม่เจอกับดาราดังอย่างไบรซ์อีกหรอก จบงานนี้ก็คงไม่พบหน้าแล้ว

‘รีบทำธุระแล้วรีบไป คงไม่ได้เจอกันอีกหรอก’

คิดอย่างนั้นก็สบายใจ ค่อยแย้มยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินมาล้างมือเมื่อปลดทุกข์เสร็จ สำรวจตัวเองผ่านกระจกจนเรียบร้อยค่อยย่างเท้าออกมาข้างนอก เปิดประตูบานใหญ่แล้วปิดลงอย่างเบามือ

“อะ...” จังหวะที่หันกลับมาต้องชะงักเมื่อเจอแผงอกกว้าง ค่อยเงยหน้าขึ้นมองแล้วพบคนที่ตนไม่อยากเจอมาที่สุดในช่วงเวลานี้

ไบรซ์!

“ผมหวังว่าเรื่องวันนี้คุณจะไม่เอาไปบอกใคร ทุกอย่างที่เห็น ทุกอย่างที่ได้ยิน...ยังไงเราก็ทำอาชีพเดียวกันคิดว่าคุณน่าจะเข้าใจผม” เขาไม่เปิดช่องไฟให้เธอพูดหรืออธิบาย ทั้งยังเข้าใจว่าตนคือพราวรุ้งอีกต่างหาก

พลอยดาวตกตะลึงไปชั่วขณะกับความหล่อเหลาของคนตรงหน้า ผิวหน้าของเขาไม่ได้เกลี้ยงเกลา มีกระตามแก้มบ้างแต่ไม่ได้เยอะมากนัก เห็นรูขุมขนชัดเจนและมีหนวดขึ้นเป็นตอ ทว่ามองโดยรวมกลับดูดีจนเธอยังนึกชมในใจ

ไม่แปลกที่สาวหลายคนจะยอมถวายตัวให้เขาเชยชม ถึงอยู่ในสถานะคู่นอนก็ตาม

“ค่ะ ฉันไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น” บอกชัดเจนแล้วเดินเลี่ยงไม่ต่อบทสนทนา ทำเอาร่างหนาที่คิดว่าเรื่องอาจจบยากถึงกับงุนงง มองตามแผ่นหลังบางด้วยแววตาเป็นประกาย

เคยเจอเธอตอนงานประกาศรางวัล น่าแปลกที่ครั้งนั้นประกายในดวงตากลมสดใสกว่านี้ สงสัยเวลาผ่านไป เมืองมายากลืนกินหล่อนจนกลายเป็นคนเย็นชา

“น่าสนใจดี”

แต่เขากลับชอบเธอเวอร์ชันนี้มากกว่า...

“วันนี้สนุกสุดเหวี่ยงไปเลยนะ จะกินจะดื่มเท่าไรก็ได้ ค่าใช้จ่ายฟรีทุกอย่าง!” สิ้นเสียงของเจย์เดนเพื่อนทุกคนที่อยู่บนเรือก็ตะโกนรับเสียงดังอย่างพร้อมเพรียง

เรือยอร์ชลำใหญ่คันหรูเดินทางออกจากน่านน้ำเพื่อไปยังเกาะส่วนตัวของมหาเศรษฐีผู้ที่เพิ่งสละโสด เล่นเอาสาวทั่วมหานครอกหักกันเป็นแถบ

ภายในเรือโดยสารกลายเป็นสถานที่จัดปาร์ตี้ขนาดย่อม เสียงเพลงดังกระหึ่มพร้อมนักเต้นเท้าไฟที่ออกไปวาดลวดลาย หม่อมหลวงพลอยดาวมองภาพเหล่านั้นแล้วยิ้มมีความสุข ถึงเป็นแค่ผู้ชมก็ตาม

แขนด้านซ้ายถูกกระทุ้งจึงผินหน้ามอง พบเมนิษาที่ยิ้มกว้างบ่งบอกถึงความสุขมากแค่ไหน ในมือถือแก้วไวน์ที่เหลือเพียงน้อยนิด เผยรอยยิ้มหวานแล้วเอ่ยอย่างจริงใจบอกคนที่เพิ่งผ่านพิธีแต่งงานมาสด ๆ ร้อน ๆ

“ฉันดีใจที่เธอมีความสุขสักที” ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมารู้ว่าเพื่อนทุกข์กับชีวิตคู่มากแค่ไหน

แต่งงานกับชายที่ไม่ได้รัก ทั้งยังถูกเขาหักหลังด้วยการกลับไปคบแฟนเก่า ต้องนอนกอดทะเบียนสมรสเอาไว้หลายปี สุดท้ายจึงลองปล่อยวาง หันมารักตัวเองบ้าง กลับมีชายต่างชาติรูปหล่อเข้ามาขอสานสัมพันธ์

สุดท้ายก็พัฒนามาเป็นสามีภรรยา...อย่างทุกวันนี้

“เฮ้อ ไม่ใช่แค่เธอหรอกที่ดีใจ ฉันก็ดีใจกับตัวเองเหมือนกัน ไม่ต้องคอยประสาทเสียเวลาสามีไม่กลับบ้าน เพราะเจย์กลับบ้านตรงเวลาตลอด รักฉันหลงฉันมาก แววตาของเขามีแค่ฉัน พูดไปก็อิจฉาตัวเองเหมือนกันนะ”

แววตาหวานยามเอ่ยถึงสามี ทำให้คนที่มองต้องเอ่ยล้อ ไม่นึกว่าจะมีวันที่เมนิษาสามารถพูดอวดความรักกับตนได้

“อวดอีกแล้ว” ดีใจกับเพื่อนจนยิ้มกว้าง โอบไหล่ของอีกฝ่ายเอาไว้ก่อนที่เมนิษาจะโอบเอวหม่อมหลวงคนสวยกลับ แล้วบอกอย่างจริงใจ

“ฉันอยากให้เธอเจอคนดี ๆ โสดมาตลอดลองมีแฟนบ้างสิ กระชุ่มกระชวยหัวใจดีเหมือนกันนะ” ยักคิ้วให้คนที่อยู่เป็นโสด ตั้งแต่รู้จักกันมาไม่เคยเห็นหม่อมหลวงพลอยดาวออกนอกลู่นอกทางเลยสักครั้ง ถึงพยายามชักชวนแค่ไหนอยากให้ลองเป็นเด็กดื้อบ้าง

สุดท้ายก็จบลงที่หล่อนเป็นเด็กดีของหม่อมย่าเหมือนเดิม

“แฟนน่ะมีได้ แต่ต้องเป็นคนที่หม่อมย่าชอบด้วย...ฉันไม่อยากมีปัญหากับครอบครัว”

“อีกแล้ว ถามจริงเถอะนะหม่อมหลวงพลอยดาว เธอจะเอาหม่อมย่าเป็นศูนย์กลางทุกอย่างไม่ได้ เลิกเอาเรื่องหม่อมย่ามาอ้างสักที เธอก็แค่แอบรักผู้ชายที่เขาไม่ได้รักเธอใช่ไหมล่ะ!” หรี่ตามองอย่างจับผิด พอจะรู้ว่าเธอแอบรักใครบางคนที่ไม่อาจบอกความรู้สึกได้

“เปล่า”

“ปฏิเสธได้ปฏิเสธไป เธอหลอกใจตัวเองไม่ได้หรอก” บางทีเธอก็เบื่อความสนิทของพวกเราที่ทำให้เมนิษาอ่านใจตนออกถึงไม่พูดอะไรก็ตาม

พอคิดว่าจะไม่ได้เจอเพื่อนบ่อยเหมือนตอนอยู่ไทยก็แอบใจหาย เธอมีเพื่อนที่สนิทถึงขั้นเรียกว่ารู้ใจไม่กี่คน ซึ่งทั้งสองก็สละโสดหมดแล้ว เหลือเพียงตนที่เหงาโดดเดี่ยวเพียงลำพัง

“เพื่อนสามีฉันหล่อเยอะเลย รวยด้วย...ส่วนนิสัยไม่มั่นใจต้องลองคุยก่อน” พอเห็นพลอยดาวเงียบจึงรีบเหลียวมองรอบเรือแล้วแนะนำด้วยความหวังดี แต่คนฟังกลับหัวเราะในลำคอก่อนคว้าแก้วน้ำส้มมาดื่ม

“แต่ฉันว่ามีคนหนึ่งที่ไม่น่าทำความรู้จัก” ใบหน้าของดาราดังผุดขึ้นในห้วงความคิด

ไม่นึกเลยว่าอีกฝ่ายจะเป็นเพื่อนสนิทของเจ้าบ่าว ถึงขั้นลงเรือเพื่อไปเกาะส่วนตัวด้วยกัน สาวหลายคนฮือฮาเป็นอย่างมาก เขากลายเป็นหนุ่มฮอตบนเรือที่มีสาวข้างกายตลอดเวลา แต่เธอกลับไม่ชอบอีกฝ่ายสักนิด