ตอนที่4 [พาอารดาเข้าบ้าน]

ซ่อนรัก…เล่ห์มาเฟีย

ตอนที่ 4

[พาอารดาเข้าบ้าน]

       อารดานั่งหน้ารถอย่างงงๆ เมื่อแทนคุณขับรถออกมาไกล

      "จะพาฉันไปไหน" อดที่จะถามออกไปไม่ได้เมื่อคนขับไม่พูดอะไรเลยสักคำ

      "นั่งเงียบ ๆ ถึงก็รู้เอง" ว่าจบก็เลี้ยวเข้าไปจอด หน้าร้านขายยา แทนคุณเดินลงไปเข้าร้านสักครู่ก็เดินออกมา พร้อมแวะซื้อน้ำร้านค้าข้าง ๆ มาหนึ่งขวดด้วยก่อนจะก้าวเดินมาขึ้นรถ

         "เอ้า!กินไอ้นี่ซะ" พร้อมยื่นกล่องยาให้ร่างเล็ก

       "คืออะไร?" อารดาเอ่ยถามแทนคุณ แล้วแสดงสีหน้างงออกมา

       "กินไปเถอะกันท้องเดี๋ยวเรียนไม่จบ" แทนคุณตอบน้ำเสียงนุ่มนวลลง อารดาพยักหน้าช้า ๆ อย่างเข้าใจ ก่อนจะแกะเม็ดยาส่งเข้าปากกลืนลงอย่างว่าง่าย

       แทนคุณแอบมองกิริยาของคนร่างเล็กที่ดื้อเอาแต่เถียงเขาฉ่อด ๆ แต่พอเวลาใสซื่อก็ซื่อจนไม่ทันใครเหมือนที่เคนภูมิพยายามยัดเยียดส่งเธอมาให้เขาอยู่ในขณะนี้

      อารดามองสองข้างทางที่ไม่คุ้นชิน เมื่อรถหรูเข้ามาชะลออยู่หน้าประตูใหญ่ ก่อนจะเห็นผู้ชายสูงวัยออกมาเปิดประตูให้

      รถหรูแล่นเข้าด้านในแล้วชะลอจอดลงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ แทนคุณก้าวลงแล้วเดินมาด้านคนตัวเล็กนั่งอยู่พร้อมเปิดประตูให้

       "ลงมาสิ" แทนคุณเอ่ยเตือน เมื่อเห็นร่างเล็กนั่งนิ่งอยู่

      "ลงไปไหน แล้วที่นี่ที่ไหน" หญิงสาวย้อนถาม

      "ลงมาเหอะ! ฉันไม่เอามาฆ่าหรอกนี่บ้านฉันเอง" แทนคุณต้องร่ายยาวเมื่อคนร่างเล็กไม่ยอมลง

      "นี่เป็นบ้านคุณ! แล้วพาฉันมาทำไมไม่ทราบ" อารดาไม่ยอมก้าวลงจากรถง่าย ๆ 

       "นี่ฉันยอมพูดกับเธอดี ๆ แล้วนะอารดา จะลงมาดี ๆ หรือจะให้ใช้กำลัง" ในเมื่อคนตัวเล็กไม่ยอมลงแต่โดยดีแทนคุณต้องบังคับขู่เข็ญ

       "ใช้แต่อำนาจข่มขู่คนอื่นจนเคยตัว" หญิงสาวกล่าวทำสีหน้าบึ้งตึงใส่ก่อนจะก้าวขาเรียวลงจากรถแต่โดยดี

      แทนคุณเผยรอยยิ้มที่มุมปากนิดหนึ่ง เมื่อนึกขันตัวเองที่ยอมปล่อยให้คนร่างเล็กตรงหน้ามาต่อว่าฉ่อด ๆ ใส่ ก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบลงเป็นปกติ

      ร่างสูงใหญ่ออกเดินนำทางคนตัวเล็กเข้าด้านใน เมื่อเห็นแสงไฟกลางบ้านเปิดทิ้งไว้ ขณะเดินเข้าไปใกล้เห็นร่างป้านุ่มแม่บ้านเก่าแก่ฟุบหลับอยู่ ร่างสูงจึงก้าวเข้าไปจับแขนเขย่าปลุก

      "ป้านุ่ม…ป้านุ่มครับ" ร่างสูงเขย่าปลุกหญิงสูงวัยเบา ๆ 

      "อ้าว!นายน้อย กลับมาแล้วเหรอคะ" ป้านุ่มงัวเงียเอ่ยถาม

      "คราวหน้าไม่ต้องมานั่งรอผมนะครับ ป้านุ่มทำงานเสร็จก็ไปนอนเลย เพราะผมกลับไม่ค่อยตรงเวลา" แทนคุณบอกป้านุ่มคนเก่าแก่ ตั้งแต่สมัยป๊าของเขายังมีชีวิตอยู่ และป้านุ่มเป็นคนเลี้ยงเขากับน้องสาวมากับมือจนเติบโตมา

       "ป้าก็นั่งรอแบบนี้ตั้งแต่สมัยคุณท่านยังมีชีวิตอยู่แล้ว ตั้งแต่นายน้อยกับคุณพลอยยังตัวเล็ก ๆ กันอยู่เลย" ป้านุ่มอดที่คิดถึงประมุขของบ้านที่จากไปในเวลาอันรวดเร็วอย่างไม่มีวันหวนกลับ เมื่อคุณผู้หญิงของบ้านได้เสียชีวิตลงด้วยโรคร้ายที่ทำให้เธอไม่สามารถมีบุตรให้คุณท่านได้เชยชมสักคน

       ต่อมาไม่นานคุณท่านก็ได้รับอุปการะเด็กน้อยสองคนพี่น้องมาเป็นลูกบุญธรรม ทำให้ชีวิตของคุณท่านสดใสเบิกบานอีกครั้ง เมื่อแทนคุณกับพลอยใสได้เข้ามาช่วยเติมเต็มชีวิตของคุณท่าน แต่ก็มีความสุขอยู่ได้ไม่นาน เมื่อคุณท่านล้มป่วยลงด้วยโรคร้ายที่รักษาไม่หายจนเสียชีวิตลง

       ตั้งแต่นั้นมาแทนคุณที่เป็นทายาทก็ต้องสานต่อธุรกิจของบิดา ตั้งแต่อายุยังน้อยขณะเพิ่งเรียนจบมาใหม่ ๆ ด้วยวัยเพียง24ปีจนมาวันนี้นายน้อยของป้านุ่มมีอายุเข้าเลขสามไปแล้ว

       "ป้านุ่มขอตัวไปนอนก่อนคะ" หญิงสูงวัยเอ่ยขึ้นขณะเหลือบตาไปเห็นหญิงสาวร่างบาง หน้าตาจิ้มลิ้มที่ยืนแอบอยู่ด้านหลังร่างสูงใหญ่ แต่ป้านุ่มก็ไม่ได้เอ่ยถามนายน้อยแทนคุณออกมาแต่อย่างใด เพราะรู้ว่าแทนคุณโตแล้วจะตัดสินใจเองได้

      หลังจากนั้นแทนคุณก็ได้พาอารดาเดินขึ้นชั้นบน ก่อนเดินมาผลักประตูห้องเปิดกว้าง

       "นี่ห้องของเธออารดา" ร่างสูงบอกแก่หญิงสาวก่อนก้าวออกไปนอกห้อง

       อารดาก้าวเข้ามานั่งลงบนขอบเตียงนุ่มอย่างงงๆ เมื่อสอดส่ายสายตาไปทั่วห้องมองดูห้องนอนอย่างหรูหรา พร้อมเฟอร์นิเจอร์ครบชุด นี่เธอฝันไปหรือเปล่า แล้วนายแทนคุณนั่นกำลังคิดจะทำอะไรอยู่ เมื่อหญิงสาวกำลังตกอยู่ในภวังค์กำลังเหมอลอย หญิงสาวถึงกับสะดุ้งเมื่อแทนคุณก้าวเข้ามา

      "เอ้า!นี่เสื้อผ้าน้องสาวฉันไปอาบน้ำเปลี่ยนซะ น่าจะใส่กันได้รู้สึกจะตัวเท่า ๆ กัน" หลังจากเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยนร่างสูงใหญ่ก็ก้าวเดินออกไป ก่อนจะหันกลับมาใหม่

        "อ้อ! ไม่ต้องคิดจะหนีนะ ไปไม่รอดหรอกคนของฉันอยู่เต็มบริเวณบ้านนั้นแหละ" เข้ามาออกคำสั่งเสร็จก็เดินเข้าห้องส่วนตัวเพื่ออาบน้ำบ้าง

         หญิงสาวหันมาปั้นหน้ายักษ์ใส่ลับหลังคนตัวโตกว่า'ดีแต่ออกคำสั่งเชอะ!จ้างคนอย่างอารดาก็ไม่กลัวหรอก' หญิงสาวหงุดหงิดที่ทำอะไรอีกคนไม่ได้ จึงได้แต่พึมพำอยู่คนเดียว แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อแทนคุณหันมา

         "ว่าอะไรด่าฉันเหรอ" คนตัวโตหันมาถามใกล้ ๆ 

         "ถ้าจะด่าแล้วจะทำไม" พูดลอยหน้าลอยตาใส่อีกคนอย่างท้าทาย

        เมื่ออีกคนมองเห็นจึงหมั่นเขี้ยวรีบปรี่เข้าใส่ พร้อมใช้มือหนาตะปบท้ายทอยรั้งให้มาใกล้ แล้วก้มลงจูบปากอิ่มอย่างร้อนแรงเร่าร้อน

        "อื้อ!อื้อปล่อย" 

        เมื่อร่างหนายอมปล่อยให้เป็นอิสระอีกครั้ง

       "คนอย่างนายก็ดีแต่ใช้กำลัง" พูดจบประโยคร่างบางก็รีบหนีเข้าห้องอาบน้ำแล้วกดล็อกประตูไว้

        แทนคุณเดินมาเคาะประตูห้องน้ำเบา ๆ 

        ก๊อก ๆ

       "เก่งจริงก็ออกมาสิอารดา" ร่างโตร้องเรียกอยู่หน้าประตูสักครู่ก่อนเผยรอยยิ้มออกมา แล้วจึงเดินออกไปเข้าห้องส่วนตัวบ้าง 

        ก่อนจะรีบอาบน้ำแล้วเข้านอนพักผ่อนหลับใหลด้วยความล้า

        รุ่งเช้าของวันใหม่แทนคุณรู้สึกเมื่อยล้าจึงพลิกกายไปมาอยู่บนเตียงนุ่ม ก่อนจะรีบลุกไปเข้าห้องอาบน้ำแต่งตัวเดินออกมาด้านนอก แล้วมองหาร่างเล็กของใครอีกคนที่นอนอยู่ห้องตรงข้ามกัน

        แทนคุณเอื้อมมือขึ้นเคาะประตูเบา ๆ เมื่อไม่มีเสียงด้านในตอบโต้ จึงหมุ่นลูกบิดเปิดเดินเข้าด้านใน

        บนเตียงนุ่มว่างเปล่าไร้คนร่างเล็ก แทนคุณจึงเดินไปเปิดประตูห้องน้ำดูก็ไร้วี่แวว ร่างสูงใหญ่จึงรีบสาวเท้ายาว ๆ ลงบันไดมาถึงชั้นล่าง เมื่อไม่เห็นแม้เงาร่างใหญ่เริ่มใจว้าวุ่น ก่อนจะเดินก้าวเท้ายาวมายังห้องครัว 

        "อ้าว!นายน้อยตื่นพอดีป้ากับหนูดากำลังจะตั้งโต๊ะอาหารรอพอดีเลยคะ" ป้านุ่มเอ่ยขึ้นเสียงนุ่มนวล เมื่อเห็นสายตาของนายน้อยแทนคุณ กำลังจ้องมองร่างเล็กที่กำลังปรุ่งอาหารจานสุดท้ายอยู่

         "เสร็จพอดีเลยค่ะป้านุ่ม" อารดายกจานกับข้าวขึ้นถือขณะตักออกจากกะทะเดินมาวางบนโต๊ะในครัว แล้วยกกับข้าวเตรียมลำเลียงไปขึ้นโต๊ะอาหารช่วงเช้าในห้องโถ่งแทน

        ร่างสูงรีบถอยออกมาห่าง ๆ แต่สายตายังจับจ้องอยู่ที่ร่างเล็กเงียบ ๆ 

         เมื่อทั้งสองนั่งกินอาหารต่างคนต่างก็เงียบ ไม่พูดจากัน จนร่างสูงใหญ่รวบช้อนวางลงหยิบแก้วน้ำขึ้นดื่มช้า ๆ แล้ววางลงจึงลุกขึ้นยืนก้าวเดินออกไปขึ้นรถ

       อารดารวบช้อนลงแล้วออกวิ่งตาม

       "นี่นายจะไปไหน" ร่างบางถามขึ้น

       "จะไปทำงาน" ร่างสูงหันมาตอบคำถาม

       "แล้วฉันละ!"

       "ก็อยู่บ้านกับป้านุ่มนี่แหละ" ว่าจบร่างสูงใหญ่ก็ก้าวขึ้นรถขับออกไป