ตอนที่5 [วันครบรอบป๊าจากไป]

ซ่อนรัก…เล่ห์มาเฟีย

ตอนที่ 5

[วันครบรอบป๊าจากไป]

แทนคุณขับรถออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่ เข้าสู่ถนนเล็ก ๆ เมื่อแอบหนีบอดี้การ์ดคนสนิท เมื่อยามอย่างอยู่คนเดียวตามลำพัง จอดรถไว้หน้าบ้านพักเรือนเล็กของคนสวน ก่อนจะก้าวลงเดินไปตามทางเท้า แล้วมาหยุดยืนอยู่หน้าหลุมฝังศพของบิดามารดา ที่เลี้ยงดูแลเขาและน้องสาวมาด้วยความรักและใส่ใจมาโดยตลอด 

        วันนี้เป็นวันครบรอบจากไปของบิดาเป็นปีที่ 6 แล้ว แทนคุณก็ยังจำได้และปฏิบัติมาทุกปีไม่เคยขาด แต่ก่อนสองคนพี่น้องจะมาด้วยกัน แต่สองปีที่ผ่านมาพลอยใสต้องไปอยู่ต่างแดนเพื่อศึกษาหาความรู้ ทำให้แทนคุณต้องมาเพียงลำพัง

        "ป๊าครับปีนี้ปีที่ 6 แล้วนะครับที่ป๊าทิ้งผมกับน้องไปอยู่กับมามี้ ป๊าไม่ต้องห่วงพวกเรานะผมจะดูแลน้องและธุรกิจของป๊าให้ดีที่สุด" แทนคุณมายืนยันสัญญาต่อหน้าบิดามาโดยตลอด เมื่อร่างสูงกำลังจะลุกขึ้นเดินก็หันมาพบทนงเข้าพอดี

        "อ้าว!ทนงมาพอดีเลย" แทนคุณกล่าวทักเพื่อนสนิท

        "กูก็คิดถึงป๊าเหมือนมึงนั่นแหละ" ยามอยู่ตามลำพังเพื่อนสนิทก็แสดงออกมาอย่างเต็มที่ ต่างจากเวลางาน ทนงจะวางตัวให้สิทธิ์เพื่อนสนิทเป็นเจ้านายใหญ่อย่างเต็มตัวเหมือนกัน

        ชีวิตทนงก็เป็นเด็กกำพร้าเร่ร่อน ถ้าวันนั้นไม่มีเพื่อนอย่างแทนคุณดึงเขาขึ้นมา ทนงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชีวิตตัวเองจะหักเหไปทางไหน

        เขายังจำภาพฝั่งใจวันนั้นได้ดี เมื่อเด็กชายเล็ก ๆในวัย 12 ขวบ ตัวคนเดียวคนหนึ่งรู้สึกหิวข้าวจนตาลาย แล้วไปยืนกลืนน้ำลายมองคนอื่นนั่งกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย แต่เมื่อสายตาแทนคุณหันมาเจอเข้า เขารีบถือจานอาหารในมือมายื่นส่งให้

       "หิวข้าวใช่ไหม" แทนคุณถามหลังจากส่งจานข้าวให้ทนงนั่งกินจนอิ่ม จึงเอ่ยไต่ถาม พอแทนคุณรู้ว่าทนงไม่มีใครจึงเข้าไปอ้อนป๊า

       "ป๊าครับผมขอให้ป๊ารับทนง ไปอยู่บ้านกับเราอีกคนได้ไหมครับ" เสียงเด็กน้อยวัย 12 ขวบอ้อนวอนป๊า

       "ได้สิลูก…ถ้าแทนอยากได้เพื่อนป๊าก็จะรับไปอยู่ด้วยกัน" เสียงของป๊ายังก้องอยู่ในหูทนงจนถึงทุกวันนี้ 

       เมื่อทนงได้เข้ามาอยู่ในชายคาเดียวกัน สองพี่น้องไม่เคยคิดจะรังเกียจทนงเลย เราสามคนจะทวีเพิ่มความรักให้แก่กัน เหมือนพยายามจะชดเชยสิ่งที่ขาดหายไปให้กันและกันเรื่อยมาโดยตลอด จนกระทั้งพวกเราเติบโตป๊าก็ส่งให้ไปเรียนต่อที่อังกฤษจนจบ ทนงก็มาช่วยทำงานจนทุกวันนี้

        "เฮ้ย!แทนถามหน่อยมึงคิดยังไงถึงเอาอารดาไปอยู่ที่บ้านวะ" ทนงอดที่จะถามเพื่อนไม่ได้ เพราะไม่เคยเห็นแทนคุณพาผู้หญิงเข้าบ้านเลยสักครั้ง

       "กูก็เอามาขัดดอกไง" แทนคุณพูดออกมาหน้าตาเฉย

       "ไม่ได้นะเว้ย!ชีวิตน้องเขาก็น่าสงสาร" ทนงเอ่ยเตือนเพื่อนสนิทบ้าง

       "เออ!กูรู้แล้ว แต่น้องสาวมึงชอบเถียงกูฉ่อด ๆ เลยนะมึง" แทนคุณบอกเพื่อนไป

       "ปากมึงก็ใช่ย่อยเสียเมื่อไร" ทนงว่าให้เพื่อนบ้าง

       "ตกลงมึงเป็นเพื่อนกูหรือเปล่า เห็นเข้าข้างยายเด็กดื้อรั้นนั้นตลอดเลย" แทนคุณว่าให้เพื่อนบ้าง

       "กูก็อยากเป็นพี่ชายที่ปกป้องน้องสาวบ้างก็แค่นั้น" ทนงไม่รีรอที่จะเป็นพี่ชายที่แสนดีเพื่อปกป้องน้อง

        "มึงก็เจ้าเล่ห์หรือเปล่าวะ ทั้งที่มึงก็ส่งไอ้เคนภูมิไปให้ทำงาน ชดใช้หนี้แทนที่บ่อนทางชายแดนเขมรแล้วอ่ะ" ทนงอดที่จะต่อว่าเพื่อนรักไม่ได้ ที่ถือโอกาสเอาเปรียบเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ซึ่งไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วยเลย

        "กูจะดัดนิสัยคนดื้อรั้นที่ชอบขัดใจกู" แทนคุณแก้ตัวข้าง ๆ คู ๆ จนเพื่อนอย่างทนงถึงกับส่ายหน้าไปมาในความเจ้าเล่ห์ของเพื่อนชาย

        "น้องเขากูไม่เห็นจะดื้อรั้นตรงไหน เธอดูจะเรียบร้อยด้วยซ้ำ" ทนงอดที่จะแย้งความคิดเพื่อนไม่ได้

        "แล้วในบ่อนตอนนี้มีใครติดแล้วไม่มีจ่ายแบบไอ้เคนภูมิอีกหรือเปล่าวะ" แทนคุณรีบเปลี่ยนเรื่องคุยขึ้นมาดื้อ ๆ เมื่อทนงชักจะเริ่มตามจี้ถึงเรื่องของอารดาให้แล้ว

       "ใครมันจะกล้าเสี่ยงเล่นกับไฟอย่างนายใหญ่แทนคุณละ" ทนงส่งเสียงเรียบตอบเพื่อนชาย

       "กูคนเดียวที่ไหนถ้าไม่มีมึงด้วย เราจะสืบทอดธุรกิจป๊าได้ดีขนาดนี้ไหม เราคือครอบครัวเดียวกันนะมึง" แทนคุณไม่เคยคิดที่จะทอดทิ้งทนงเลยสักครั้ง เขายังรักและผูกพันธ์กันเหนียวแน่นเหมือนเดิม

        ทนงเองก็ไม่เคยคิดจะทิ้งหนีหายไปไหน เพราะทนงจะยิ่งเพิ่มความผูกพันธ์มากขึ้นเพราะภายในหัวใจเขาได้มอบให้ร่างบอบบางอย่างพลอยใสไปหมดแล้วนั่นเอง

        "แล้วมึงจะเข้าออฟฟิศพร้อมกูไหม" ทนงหันมาถามเพื่อน

        "เดี๋ยวออกไปพร้อมกัน แต่กูเลยไปทำธุระต่อก่อนแล้วจะตามไป" แทนคุณตอบ

        "ธุระอะไรของมึงนักหนาวะ แต่ก่อนกูไม่เห็นมึงจะมีธุระที่ไหนเลย" ทนงอดที่จะจับผิดเพื่อนไม่ได้จริง ๆ 

        "เออ!เดี๋ยวกูตามไป" แทนคุณรีบพูดส่ง ๆ ไป

        แล้วทนงก็ก้าวขึ้นรถขับออกไปตามทางเดิมแทนคุณก็ขึ้นขับตามไปติด ๆ เมื่อมาถึงถนนใหญ่รถสองคันก็แยกย้ายกันไป

       ทนงขับไปเส้นทางเข้าออฟฟิศที่ทำงาน

       ส่วนแทนคุณก็แยกขับไปทางที่มีห้างสรรพสินค้าใหญ่ตั้งอยู่ เมื่อมาถึงห้างดังที่จำหน่ายสินค้าที่ต้องการ แทนคุณก็รีบเลี้ยวรถเข้าไปจอด

       แล้วก็รีบเดินเข้าไปโซนจำหน่ายเสื้อผ้าสุภาพสตรี 

       "เอาชุดชั้นในอย่างละโหลครับ หุ่นคนใส่ประมาณหุ่นที่โชว์เลยครับ" แทนคุณเอ่ยบอกแม่ค้า

       เมื่อแม่ค้าจัดสินค้าให้ครบตามที่ลูกค้าสั่ง แทนคุณก็หยิบแบงก์จ่าย

       "ขอบคุณมากค่ะ แฟนคุณโชคดีนะคะได้แฟนเอาใจใส่ขนาดนี้ เธอคงสวยน่าดู" แม่ค้ากล่าวกับชายหนุ่มรูปหล่อหุ่นดี อย่างนึกอิจฉาไปถึงเจ้าของเสื้อผ้าที่ชายหนุ่มซื้อฝากอีกด้วย

       เมื่อสินค้าได้ครบตามต้องการแทนคุณก็เข็นมาขึ้นท้ายรถ แล้วขับออกไปออฟฟิศที่ทำงาน พอสี่ทุ่มก็เตรียมตัวกลับบ้านไวกว่าปกติ เมื่อเดินมาหาทนง

       "ทนงวันนี้กูขอกลับบ้านก่อนนะ รู้สึกปวดหัว" แทนคุณบอกเพื่อนก่อนเดินมาขึ้นรถ

        "เออ!ปวดหัวก็รีบกินยาไปนอนพักเถอะ ทางนี้กูดูเอง"

       เมื่อออกจากออฟฟิศของผับใหญ่ แต่มีห้องใต้ดินเป็นบ่อนขนาดใหญ่ที่หรูคนส่วนน้อยจะล่วงรู้ แทนคุณก็มาขึ้นรถส่วนตัวขับออกไป

       เมื่อมาถึงประตูรั้วของคฤหาสน์ใหญ่ ประตูเปิดออกหนุ่มใหญ่ในวัยสามสิบ ก็ขับเข้าไปจอดที่โรงจอดรถ ก่อนจะหอบหิ้วถุงใส่ของจากห้างดังเดินเข้าบ้าน

      "นายน้อยหอบอะไรมาเยอะแยะเลยค่ะ" ป้านุ่มเอ่ยถาม

       "ของใช้ครับป้านุ่ม แล้วอารดาละครับ" ตอบคำถามป้านุ่มแล้วถามหาคนตัวเล็ก

        "เธอขึ้นชั้นบนแล้วคะ"

       หลังจากนั้นแทนคุณก็หอบหิ้วของขึ้นชั้นบน เมื่อมาถึงหน้าประตูห้องของคนร่างเล็ก ก็ยกมือเคาะประตูเบา ๆ

       ก๊อกๆ 

       คนอยู่ด้านในก็เปิดประตูออกมา แทนคุณรีบแทรกเข้าด้านใน

      "หอบอะไรมาเยอะแยะค่ะ" อารดาเอ่ยถามเมื่อเห็นแทนคุณวางของลงที่เตียงนอน

       "เปิดดูเองสิ ฉันไม่รู้ทนงฝากมา" แทนคุณพูดจบก็ลุกเดินหนีมาเข้าห้องส่วนตัว

        อารดารีบเปิดออกดู ถึงกับตกตะลึงเมื่อเห็นชุดชั้นในเยอะแยะแถมใส่ได้พอดีตัว และอีกหลายถุงมีชุดแซกสวย ๆ ชุดนอนและที่สำคัญชุดนักศึกษาอีกหลายชุด อารดาได้แต่คิดในใจ'ว่าเฮียจะซื้อมาทำไมเยอะแยะไปหมด' เมื่อนึกขึ้นได้ว่าสัปดาห์หน้าจะเปิดเทอม อารดาจึงออกจากห้องไปเคาะประตูห้องของแทนคุณ

        ก๊อก ๆ

        เมื่อเจ้าของห้องที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จได้ยินเสียงเคาะประตู ก็รีบเปิดประตูออกกว้าง แล้วดึงร่างเล็กเข้ามาที่เตียงนุ่ม