ตอนที่3 [อาราดาเปลี่ยนงาน18+]

ซ่อนรัก…เล่ห์มาเฟีย

ตอนที่ 3

[อารดาเปลี่ยนงาน18+]

อารดาทำงานอยู่ผับได้สามสี่วันก็ห่วงปู่ที่นอนอยู่โรงพยาบาล จะเดินไปทางไหนคนของนายใหญ่ก็ตามติด

วันนี้สาวน้อยจึงตัดสินใจไปขอคำปรึกษาจากเฮียทนง

"เฮียหนูห่วงปู่ ขอไปเยี่ยมปู่แป๊บหนึ่งได้ไหมคะ" อารดาไปร้องขอคนตัวโต ที่เธอคิดว่าเขาใจดีสุดแล้วในตอนนี้

"กรณีของเราเฮียตัดสินใจไม่ได้ ต้องเข้าไปขอนายใหญ่แทนคุณ" เฮียทนงได้แต่แนะนำไป

เมื่ออารดาห่วงปู่มากวันนี้จึงตัดสินใจไปขอพบนายใหญ่ หญิงสาวทนกัดฟันถ้าไม่ห่วงปู่เธอจะไม่มีวันก้มหัวให้นายใหญ่แทนคุณจอมดูถูกคนอย่างเด็ดขาด

เมื่อเดินมาใกล้ประตูบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่หน้าห้องก็เอ่ยถาม

"ได้นัดท่านไว้หรือเปล่า" หญิงสาวส่ายหน้าไปมาคงหมดหวังอีกตามเคย อารดากำลังหันหลังจะเดินกลับทางเดิม แต่ได้ยินเสียงบอดี้การ์ดหน้าห้องเรียกเอาไว้เสียก่อนจึงหันกลับมา

"ท่านอนุญาตให้เข้าพบแล้ว"

เหมือนได้ยินเสียงจากสวรรค์ อารดาเผยรอยยิ้มกว้าง ก่อนประตูกระจกทึบจะเปิดออก หญิงสาวก้าวเข้าไปด้านในช้า ๆ พลันได้ยินเสียงหญิงชายพูดคุยกันอยู่ อารดาจึงเตรียมหันหลังกลับ เมื่อกำลังจะก้าวขาเดินออกไปที่ประตู ขณะเดียวกันแทนคุณที่นอนคุยโทรศัพท์อยู่กับน้องสาว เมื่อมองเห็นอารดาจึงวางสายลง

"ต้องการพบฉันทำไมไม่เข้ามา หรือเธอกลัวฉัน" สิ้นเสียงแทนคุณก็เดินออกมาด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวเหมือนเดิม

"ทำไมคุณไม่แต่งตัวให้มันเรียบร้อย" หญิงสาวถอยห่างเหมือนจะตั้งหลัก

"ก็นี่มันห้องส่วนตัวฉัน จะถอดหรือจะแก้ก็เรื่องของฉัน" พูดทำหน้าตานิ่งเรียบ

"มีธุระอะไรก็ว่ามาฉันจะพักผ่อน"

"คือดา…ฉันจะมาขออนุญาตไปเยี่ยมปู่ที่โรงพยาบาลค่ะ" เมื่อพูดออกไปแล้วหญิงสาวก็รอลุ้นด้วยใจระทึก

"ก็ไปสิ! เดี๋ยวจะหาว่าฉันใจดำ ให้เวลาไม่เยอะนะให้ทนงไปส่ง" หญิงสาวเผยรอยยิ้มออกมาเป็นครั้งแรก แต่แค่แป๊บเดียว ก็วางสีหน้านิ่งเหมือนเดิมก่อนจะกล่าวขอบคุณและเดินจากไป

ชายหนุ่มยกยิ้มร้ายที่มุมปาก เมื่อยืนมองตามร่างบอบบางที่เดินออกไป

ณ ที่โรงพยาบาลรัฐฯแห่งหนึ่ง เมื่ออารดามาถึงหญิงสาวรีบสาวเท้าอย่างไว ด้วยความห่วงใยปู่และต้องทำเวลา กับการออกมาเมื่อนายใหญ่จำกัดเวลามีไม่มากนัก ที่จะพบเจอปู่ เมื่อหญิงสาวก้าวเข้าด้านในมองเห็นเตียงคนไข้จึงรีบเข้าไปหา

"ปู่เป็นไงบ้างคะ" ถามด้วยอาการห่วงใย

"ปู่ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องห่วงปู่ดีขึ้นเยอะ" ชายสูงวัยเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ใช้มือที่เหี่ยวย่นลูบศีรษะหลานสาวเบา ๆ 

"หนูมีเวลามาเยี่ยมปู่ไม่มากนัก เพราะหนูได้งานใหม่เงินดี และเจ้านายใจดีให้ที่พักฟรีด้วยนะคะปู่" หญิงสาวพูดด้วยท่าทางกระตือรือร้น ก่อนจะหยิบกระเป๋าใบเล็กออกมาเปิดและหยิบแบงก์ใส่ในมือปู่

"ปู่เก็บไว้ใช้นะคะ เพราะช่วงนี้หนูอาจจะไม่ได้มีเวลามาหาปู่บ่อย ๆ " หญิงสาวเข้าไปสวมกอดคนที่เธอรัก เพราะในชีวิตนี้มีปู่เพียงคนเดียวตั้งแต่จำความได้

เมื่อได้เจอปู่ที่อาการดีขึ้นอารดาก็ยิ้มออกมาอย่างหมดห่วง ก่อนจะรีบสาวเท้ากลับออกมาที่รถอย่างว่องไว

"ปู่ดีขึ้นแล้วใช่ไหมถึงอารมณ์ดี" ทนงถามคนข้าง ๆ ขึ้นเมื่อสังเกตเห็นหญิงสาวมีสีหน้าสดใสขึ้น

"ค่ะ ดาต้องขอบคุณเฮียนะคะที่มาส่ง" อารดายกมือไหว้คนตัวโตที่ใจดี

เมื่อมาถึงห้องพักหญิงสาวจึงรีบไปพักผ่อน เพื่อเตรียมพร้อมในการทำงานเย็นนี้ต่อไป

เมื่อได้เวลาลงงานอารดา เตียมบรรจงแต่งหน้าอ่อน ๆ สวมใส่ชุดยูนิฟอร์มพักงานเสิร์ฟก่อนจะเดินออกมา แล้วเดินเลี่ยงไปทางด้านหลังของผับเพื่อเข้าประตูหลังเข้ามาหาพี่แก้ว

"พี่แก้ววันนี้ดูท่าทางแขกจะเยอะเป็นพิเศษเลยนะคะเนี่ย" เมื่อมาถึงสอดสายตาออกไปด้านนอกแล้วพูดกับพี่แก้ว

"วันนี้เป็นวันหยุดจะเยอะกว่าปกติอยู่แล้ว" พี่แก้วบอกน้องใหม่

"ตั้งใจทำงานดี ๆ ละเดี๋ยวเจ้านายดุเอาอีก" พี่แก้วเตือนเกรงน้องจะโดนดุ

เมื่อสาวน้อยออกเสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่ม คืนนี้รู้สึกจะมีคนใจดีแจกทิปได้มาหลายใบ ทำให้อารดารู้สึกมีกำลังใจที่จะทำงานเพื่อเก็บเงินไว้จ่ายค่าเทอม

"ดายกไปเสิร์ฟโต๊ะ7โน้นเลยนะรอบนี้ไว ๆ ด้วยโต๊ะอื่นรออยู่" พี่แก้วสั่งน้องให้รีบเร่งเพราะแขกเข้าเยอะ

สาวน้อยเดินผ่านโต๊ะ6 มีมือปริศนาคว้าร่างบางเอามาลงนั่งตัก อารดาสะดุ้งกลัวรีบลุกขึ้นทันที แต่แขนแข็งแรงก็ยังกอดล็อกตัวเธอเอาไว้ไม่ให้ลุกหนี หญิงสาวรีบก้มกัดลงไปที่แขนทันที พร้อมคว้าขวดเหล้าบนโต๊ะฟาดลงโดนศีรษะไปหนึ่งที ชายผู้นั้นจึงยอมปล่อยแล้วร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด

เพล้ง!

"โอ้ย! นังนี่กล้าทำกูเจ็บเหรอ" ชายร่างใหญ่ลุกขึ้นยกมือจะฟาดลงที่ร่างเล็กบ้าง แต่โดนบอดี้การ์ดร่างยักษ์กันไว้แทน

"ใจเย็น ๆ ก่อนครับพี่" บอดี้การ์ดร่างยักษ์กล่าวเตือน

"จะให้กูเย็นได้ยังไงในเมื่อนังเด็กนั่นเอาขวดมาฟาดหัวกู" แขกไม่ฟังเสียงจึงไปตามเฮียทนงมาเคลียร์ เหตุการณ์ที่เริ่มจะวุ่นวายก็สงบลง

เมื่อหญิงสาวถูกนายใหญ่เรียกไปพบ อารดาก็ต้องมาตามคำสั่งที่ขัดไม่ได้ เมื่อเธอมายืนอยู่ต่อหน้านายใหญ่ จอมบงการที่อารดาไม่ค่อยชอบขี้หน้ามากนัก

"เป็นเธออีกแล้วเหรออารดา รู้สึกจะสร้างแต่ปัญหาไม่หยุดหย่อน" แทนคุณส่งเสียงเรียบนิ่ง ขณะมองสำรวจร่างบางที่อยู่ในชุดยูนิฟอร์มอย่างประเมินราคา

"รู้นะว่างานต่อไปของเธอคืออะไร" ชายหนุ่มส่งสายตาเย้ยหยันอย่างเห็นได้ชัด

"ยืนบื้ออยู่ทำอะไร แก้ผ้าเอาใจฉันสิ!ทำเป็นไหมอารดา" เมื่อหญิงสาวไม่โต้ตอบ แทนคุณยิ่งเพิ่มอารมณ์คุกรุ่นด้วยแรงโทสะเปล่งออกมา

"..."

"เก่งไม่ใช่เหรอ! แก้ผ้าปรนเปรอฉันสิถนัดนักไม่ใช่เหรอเรื่องบนเตียงนะ"

เมื่อร่างเล็กเงียบไม่โต้ตอบ ส่งผลให้แทนคุณมีอารมณ์ขุ่นมัวรีบคว้าร่างบางที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า มาจับกระชากเสื้อรัดรูปออกจากร่างบาง เผยให้เห็นอกตูมเต่งตึงอย่างถนัดตา ก่อนจะโน้มหน้าลงมาใกล้แล้วประกบจูบปากอิ่มที่น่าหมั่นไส้ ที่กำลังเผยอจะร้องประท้วง ร่างหนาระดมจูบอย่างเร่าร้อน ด้วยอารมณ์รุนแรงเมื่อรับรู้ถึงกลิ่นกายสาวที่หอมหวาน

"อื้อ!"

ร่างเล็กครางออกมาได้แค่นั้น เมื่อแทนคุณไม่ยอมถอนลิ้นออกมาง่าย ๆ 

ร่างหนาจูบดูดดึงบดขยี้เรียวปากอิ่มจนหนำใจจึงย้ายลงมาดูดเม้มอกตูมสองเต้า แล้วระลิ้นสากมาซุกไซ้ซอกคอขาวหอมกรุ่น เหมือนไม่เคยพบพานมาก่อน

"อื้อ!ปล่อย"

หญิงสาวได้แต่ดิ้นครางอยู่ภายใต้การคุกคามของคนตัวโตด้วยอาการณ์หวาดกลัว

เมื่อร่างหนาอารมณ์พุ่งไปไกลจึงใช้มือหนาดึงรูดขอบกระโปรงสั้นลงไปกองกับพื้นห้อง แสดงอาการโหยหากับเรือนร่างที่เย้ายวน ชวนหลงใหลอย่างกู่ไม่กลับ

"อื้อ!อารดาน่ากินไปหมดทั้งตัวเลย"

ร่างบางสั่นเทาด้วยความกลัวปนอารมณ์รัญจวนที่คนตัวโตมอบให้ หญิงสาวดิ้นพล่านเมื่อมือใหญ่ลงไปลูบไล้ที่เนินงาม

"อย่า!ปล่อยสิ"

แทนคุณยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อร่างเล็กใต้ร่างหยุดดิ้น แต่กลับอ่อนระทวยลงอย่างเห็นได้ชัด

"แฉะขนาดนี้ ยังจะให้ฉันปล่อยอีกเหรออารดา"

หลังจากนั้นแทนคุณใช้นิ้วกระตุกปมผ้าขนหนู ที่เอวปล่อยให้ร่วงหล่นสู่พื้นห้องอย่างง่ายดาย

แล้วก้มช้อนร่างบางอุ้มไปวางที่เตียงนอนนุ่ม

ร่างโตใช้แก่นกายใหญ่เบียดบดกับหน้าขาขาวไปมาอย่างเสียวสยิว ขยายพองโตก่อนจะจับแก่นใหญ่สอดเข้าร่องรัก

"อื้อเจ็บ"

ร่างเล็กกระเถิบก้นหนี ร่างหนาต้องผ่อนแรงลงก่อนก้มลงดูดเม้มอกตึง แล้วค่อย ๆ ดันแท่งรักลงจมมิด

"อ่าส์!เจ็บ"

"ฉันก็เจ็บแน่นไปหมดเลยอ่าส์!"

ก่อนสะโพกสอบจะค่อย ๆ ขยับไปมาเบาๆ เมื่อภายในร่องรักเริ่มปรับตัวชายหนุ่มเร่งเร้าจังหวะแรงขึ้นกว่าเดิม

สองร่างครางสยิวเสียวระคนกัน ยิ่งเพิ่มแรงกระสันให้แทนคุณเร่งแรงกระแทกอย่างหนักหน่วง ขึ้นกว่าเดิมอีกเป็นทวีคูณ

ร่างใต้อาณัติบิดตัวเร่า ๆ พร้อมส่งเสียงครางออกมาอย่างไม่อายเมื่อสายธารน้ำใสไหลออกมา

"อ่าส์!อื้อ!"

ขณะร่องรักตอดขมิบแน่นถี่ ๆ ส่งผลให้แก่นกายใหญ่บีบตัวพวยพุ่งน้ำสีขาวขุ่นออกมา แทนคุณรีบดึงแก่นกายใหญ่ออกจากร่องรักอย่างทุลักทุเลเกือบไม่ทันเพราะลืมตัว

"อ่าส์…ซี๊ด!"

ชายหนุ่มเพิ่งรู้เวลานี้เองว่าร่างบางใต้ร่างยังไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน

เมื่อถอดกายใหญ่ออกจากร่องรัก แทนคุณรีบหาเสื้อผ้ามาสวมใส่ก่อนจะหยิบเชิ้ดแขนยาวส่งให้อารดา

"เอาเสื้อฉันไปใส่ก่อน" หญิงสาวหยิบมาสวมใส่อย่างงง ๆ  ก่อนแทนคุณจะดึงจับจูงแขนเรียวให้ออกเดินตามทางแคบออกหลังผับมาออกลานจอดรถ

"ขึ้นรถเร็ว" อารดาทำตามคำสั่งอย่างงงงัน เมื่อแทนคุณออกรถมาไกล เลี้ยวมองสองข้างทางที่ไม่คุ้น

"จะพาฉันไปไหน"

อารดาถามออกไปเมื่อรถแล่นมาไกลมากแล้ว แต่ร่างใหญ่ไม่สนใจจะตอบคำถามของอีกคน ยังคงใช้สมาธิคิดถึงเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นมาไม่นานนี้ กลับไปกลับมาอย่างชั่งใจก่อนจะปล่อยลมหายใจออกมาเมื่อมองเสี้ยวหน้า คนที่โดนขบเม้มเป็นรอยแดงลามไปถึงซอกคอขาวผ่องแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่ร่างเล็กข้าง ๆ ก็ไม่เคยที่จะเชื่อฟังอะไรเลยสักครั้ง พูดอะไรไปมีแต่ตั้งหน้าตั้งตาเถียงเขาอยู่ร่ำไป แทนคุณต้องจับมาสั่งสอนให้เข็ดหลาบซะบ้างจะได้จดจำให้ขึ้นใจ