ตอนที่2 [ทำงานในผับ]

ซ่อนรัก…เล่ห์มาเฟีย

ตอนที่2

[ทำงานในผับ]

คืนนี้อารดาต้องทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟอาหารในผับใหญ่ สาวน้อยอยู่ในชุดยูนิฟอร์มเสื้อรัดรูปสีขาวกระโปรงสั้นเลยเข่าสีแดง เผยให้เห็นรูปร่างสมส่วน กับเรียวขาที่ขาวสวย ใบหน้าแต่งแต้มโทนสีอ่อน ๆ รับกับใบหน้ารูปไข่ จมูกโด่ง ดวงตาเป็นประกายกลมโตชวนให้หลงใหล

ทนงเห็นสาวน้อยแปลงร่าง แล้วทำให้คิดถึงอีกคนที่อยู่ต่างแดน 'พลอยใส' สาวน้อยหน้าใสที่เขาแอบมองและมอบใจให้ จนตอนนี้ไม่หลงเหลือที่จะเผื่อแผ่ใครได้อีก

"เริ่มงานวันแรก ตั้งใจทำด้วยล่ะ" ทนงเตือนสาวน้อยตรงหน้า ที่รู้สึกถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น เขารู้สึกเอ็นดูและสงสารเมื่อได้ฟังเรื่องราวส่วนตัวจากปากเธอ 

"ขอบคุณมากค่ะเฮีย" อารดายกมือไหว้ทนง ให้รู้สึกอบอุ่นเหมือนพี่ชายเมื่อได้สนทนากันมากขึ้น

เมื่อหัวหน้างานสั่งอารดาให้ยกเครื่องดื่ม ไปเสิร์ฟที่โต๊ะ2 สาวน้อยก็ทำตามอย่างว่าง่าย เมื่อมองเห็นรุ่นพี่ปฏิบัติอย่างไร เธอก็พยายามมองและทำตาม เพื่อเรียนรู้งานให้เข้าใจมากยิ่งขึ้น

"อารดายกเครื่องดื่มไปส่งนายใหญ่ที" พี่แก้วหัวหน้างานสั่งหญิงสาว

"ไปส่งที่ไหนค่ะ" 

"ในห้องนายใหญ่ เดินไปทางนี้แล้วเลี้ยวขวา" พี่แก้วอธิบาย

อารดาเดินถือถาดเครื่องดื่มไปตามทางที่พี่แก้วบอกเลี้ยวขวาก็เจอประตูและมีบอดี้การ์ดยืนอยู่

"เอามาส่งนายใหญ่ใช่ไหม" บอดี้การ์ดถาม หญิงสาวพยักหน้า ประตูกระจกทึบก็เลื่อนเปิดออกอารดาก็ก้าวเข้าไปด้านใน เมื่อหญิงสาวเข้ามาก็ต้องตกตะลึงเพราะด้านในหรูหราเป็นห้องชุดวีไอพี มีพร้อมทั้งเตียงนอนชุดรับแขก สาวน้อยมัวแต่ยืนอึ้งอยู่

"เข้ามาแล้วยืนทำอะไร มาผสมเหล้าให้ฉันสิ" เสียงแทนคุณเอ่ยอยู่ด้านหลัง อยู่ในชุดผ้าขนหนูผืนเดียวพันกายเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำ

"เอ่อ! ฉันจะไป…ทำ" อารดามองเห็นร่างใหญ่แต่งตัวไม่เรียบร้อย จึงพูดตะกุกตะกักรีบหันหลังออกไปหาประตู

"เดี๋ยว! จะไปไหน"

"ทำงานค่ะ นี่เวลางานของฉัน" อารดาพูดพร้อมก้าวเดินมาที่ประตู

"อารดา" แทนคุณเรียกชื่อเธอเสียงดังขณะตามคว้าร่างบางไว้ทัน เมื่อจ้องมองใกล้เต็มตาแทนคุณถึงกับตะลึงงัน เมื่อเห็นร่างเล็กตรงหน้าสวยมีเสน่ห์ต่างจากเมื่อวาน เหมือนคนละคนกันเลยทีเดียว

"อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนจะรีบไปไหน" แทนคุณพูดอยู่ข้างหูจนร่างบางรู้สึกถึงลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารดต้นคอระหง

"ปล่อย! จะไปทำงาน" หญิงสาวสะบัดตัวออกแล้ววิ่งมาที่ประตูพร้อมผลักออกด้านนอกอย่างไว

"ไวฉิบ!" แทนคุณสบถออกมา เมื่อนึกถึงใบหน้าสวยแสนดื้อรั้น จะออกวิ่งตามก็ไม่ได้เพราะมีผ้าขนหนูพันกายเพียงผืนเดียว

"ฝากไว้ก่อนเถอะ!" ให้นึกมันเขี้ยวที่ทำอะไรอีกคนไม่ได้     

คืนแรกผ่านไปอย่างราบรื่น อารดารู้สึกดีใจเมื่อล้วงมือลงในกระเป๋ากระโปรงสั้นหยิบเอาเงินขึ้นมามีแบงก์เทาสามใบและแบงก์สีแดงอีกหลายใบ เพราะคืนนี้พบแขกใจดีหลายคนแจกทิป

สาวน้อยคิดถึงปู่ที่นอนอยู่โรงพยาบาล และค่าใช้จ่ายที่จะเปิดเทอมในเดือนหน้า ทำให้มีกำลังใจที่จะสู้ต่อไป 

ตอนแรกนายใหญ่แทนคุณ จะส่งสาวน้อยให้ไปเก็บกวาดล้างดูแลความสะอาดในห้องครัว แต่ทนงขอให้ลองมาเสิร์ฟอาหารดูก่อนเพราะงานทางนี้สามารถหาเงินพิเศษจากแขกได้ ทนงรับรู้ถึงความจำเป็นของอารดาว่าเธอต้องการเงินไปรักษาปู่และเรียนต่อ

คืนต่อมา…คืนนี้แขกเข้ามาในผับค่อนข้างเยอะ และพลุกพล่าน จนอารดาและเด็กเสิร์ฟอีกหลายคนบ่นล้าไปตาม ๆ กัน 

      หญิงสาวถูกเรียกให้ไปเสิร์ฟโต๊ะ5 แทนน้องที่ล้าเหมือนจะมีไข้ เมื่อมาถึงสาวน้อยยกเครื่องดื่มวางบนโต๊ะให้แขกซึ่งเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีนั่งอยู่สี่ถึงห้าคน ที่มีอาการมึนเมาบ้างแล้ว

หมับ!

     หนุ่มใหญ่หนึ่งในห้ายกมือคว้าเอวอารดามาสวมกอดไว้ ทำหญิงสาวตื่นตกใจรีบดิ้นรนหนีทันที

"จะดิ้นทำไมละคนสวยมาสนุกกับพี่ไหม" ชายที่กอดเอวกล่าวแล้วทำท่าจะลวนลาม

"ปล่อย!"

"จะสะดีดสะดิ้งทำไม จะเรียกค่าตัวเพิ่มใช่ไหม" ชายคนเดิมพูดอีกขณะมือหนาก็เข้ามาลูบไล้สะโพกกลม

เพล้ง!

     เสียงขวดเหล้าที่กระทบเข้ากับศีรษะแขกคนเดิมเสียงดังเพล้งทำให้ศีรษะแขกคนนั้นมีเลือดไหลออกมา เขายกมือสัมผัสที่ศีรษะเห็นมีเลือดติดมือมาก็ร้องเสียงกร้าวด้วยความโมโห

เลือด!

"มึงทำกูหัวแตก" ชายคนดังกล่าวกำลังจะเข้าไปทำร้ายอารดา ที่กล้าเอาขวดตีหัวเขา

“หยุด!” แต่เสียงทรงอำนาจของทนงก็ดังขึ้นเสียก่อน

"มีอะไรกัน" ทนงเอ่ยถามทั้งที่เขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว

"ก็อีนังนี่มันทำร้ายผม" เสียงแขกคนดังกล่าวพูดออกมา

"คิดดี ๆ นะครับวงจรปิดก็มี" เสียงทนงเตือนสติแขกที่มีเลือดไหลเป็นทางมาถึงใบหน้า

"แต่ผมเจ็บตัวคุณก็เห็น คุณต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ผม" ในเมื่อเอาเรื่องนังเด็กแสบไม่ได้เขาก็ขอเรียกร้องค่าเจ็บตัวก็แล้วกัน

"เท่าไหร่" ทนงถามแขก

"สองหมื่นจะได้จบ"

"ทำไมมันแพงแบบนี้ล่ะ ฉันไม่มีจ่าย" อารดาเอ่ยขึ้นบ้าง

"ห้าพันจะได้จบ" ทนงบอกแขก

"ห้าพันก็ได้ครับ" แขกยินยอมแต่โดยดียังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย ถ้าทางร้านไปเปิดกล้องวงจรปิดดูเขาอาจจะต้องเป็นคนจ่ายเอง

"ก่อเรื่องอีกแล้วเหรอ" เสียงแทนคุณพูดออกมาเมื่อเรียกอารดาเข้าไปพบ

"ฉันป้องกันตัว มันผิดตรงไหน" หญิงสาวพูดออกมาเพราะเรื่องเมื่อคืนรู้ดีว่าตัวเองไม่ผิด

"เถียงทุกคำ! นี่อย่าลืมสิฉันเป็นเจ้าชีวิตเธอนะ มีสิทธิ์ชี้เป็นชี้ตายเธอได้" เมื่อพูดกันดี ๆ ไม่ได้ก็ต้องใช้เล่ห์กันบ้างล่ะ

"ก็ดีแต่ใช้อำนาจข่มขู่คนที่อ่อนแอกว่า" ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วอารดาก็ไม่นึกกลัวอะไรอีกแล้ว

"ปากดี! ฉันให้เวลาแค่อาทิตย์เดียว ถ้ายังทำงานแล้วมีปัญหาก็เตรียมตัวมาขัดดอกละกัน" แทนคุณพูดจบประโยคก็รีบเดินหนีเข้าไปด้านใน ปล่อยให้คนฟังยืนน้ำตาเอ่อคลออยู่ตรงนั้นตามลำพัง

หญิงสาวรีบเดินออกมาจากห้องแทนคุณ แล้วตรงดิ่งไปเข้าห้องน้ำด้านหลังผับ เมื่ออยู่ในเซฟโซนส่วนตัวอารดาก็ปล่อยความอ่อนแอออกมา เมื่อรู้สึกดีขึ้นจึงปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แล้วเดินเข้าไปด้านในเพื่อทำงานต่อ

"นายใหญ่เรียกไปดุใช่ไหม" พี่แก้วถามเมื่อเห็นสีหน้าของน้องที่มาใหม่เหมือนผ่านการร้องไห้มา

"ขอบคุณนะคะพี่แก้ว แต่หนูไม่เป็นไรแล้วค่ะหนูรับไหว" หญิงสาวแสดงให้คนตรงหน้าเห็นว่าตัวเองรับได้

"ดานั่งพักก่อนนะ พี่จะให้อุ้มไปแทน" พี่แก้วหัวหน้างานใจดีกับน้อง ๆ เสมอ

หลังผับปิดอารดาเดินออกมาคู่กับพี่แก้วเพราะพักอยู่ห้องติดกัน เป็นห้องพักของทางร้านมีไว้ให้บริการแก่พนักงานที่ไม่สะดวกออกไปพักด้านนอก

"ดาเข้าห้องแล้วล็อกประตูดี ๆ ด้วยนะ" พี่แก้วแสดงความห่วงใยน้อง

"ขอบคุณอีกครั้งค่ะพี่แก้ว" หญิงสาวยกมือไหว้ผู้อาวุโสกว่า ก่อนจะหยิบกุญแจห้องออกมาไขแล้วผลักประตูเข้าด้านใน จึงหันมาปิดประตูลงคืนอย่างแน่นหนา 

แล้วเข้าไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน เอาแรงเพราะพรุ่งนี้ไม่อาจจะคาดเดาได้ว่าจะเจอกับอะไรบ้าง 'วันนี้นายใหญ่หน้าเลือดก็ทำบัญชีเพิ่มหนี้ไปอีกห้าพัน แบบนี้แล้วหนี้สามล้านที่อารดาไม่ได้ก่อชาติไหนจะใช้เขาหมดสักที'

สาวน้อยนอนเอามือก่ายหน้าผาก คิดกังวลสับสนไปหมดไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร นอกจากก้มหน้าสู้ต่ออย่างไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา