ตอน "จุดที่ต้องจาก(2)" 3

“ฮืออ..ลูกจ๋า..แม่ทำดีที่สุดแล้วใช่ไหมคะ” เหนื่อยล้าไม่มีแรงที่จะลุกขึ้นยืนเมื่อนึกถึงวันที่จะต้องตัดสินใจทำอะไรบางอย่างเพื่อลูก เพื่อคนที่เธอรัก ร่างบางผ่ายผอมจำใจนั่งลงตรงหน้าประตูบ้านใบหน้านองน้ำตาซบลงบนหัวเข่าทั้งสองข้างที่ยกชันขึ้น ขอบดวงตากลมโตแดงช้ำเพราะเอาแต่ร้องไห้นั้นค่อยๆปิดลงไปพร้อมกับเสียงใสสั่นเครือพร่ำเพ้อพูดคุยปลอบขวัญให้กำลังใจตัวเองกับลูกน้อยในท้อง…

อัครเดชที่นั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างบอกให้ขับมาส่งถึงหน้าบ้าน เขายืนคร่อมเบาะแล้วยกขาก้าวออกมายืนตรงข้างเด็กหนุ่มขับมอเตอร์ไซค์ ดวงหน้าสีแทนได้แต่จับจ้องมองหลังคาบ้าน

“เท่าไรไอ้น้อง?” เสียงเข้มเอ่ยถามเด็กหนุ่มขับมอเตอร์ไซค์

“สามสิบบาทครับ..”

“ไม่ต้องทอนนะ” อัครเดชยื่นเงินห้าสิบบาทให้ก่อนจะรีบเดินจ้ำอ้าว กระโดดข้ามประตูหน้าบ้านวิ่งเข้าไปแล้วก็ต้องหยุดชะงักมองด้วยหัวใจเจ็บปวดเมื่อเห็นเมียรักนั่งซบหน้าบนหัวเข่าวงแขนเรียวสวยทั้งสองข้างกอดขาของตัวเองไว้. นี่เธอคงจะไม่มานั่งหลับรอเขาแบบนี้ทุกวันหรอกนะ

“นุช!” เอ่ยเสียงอันร้าวรานเดินเข้าไปหาร่างบางที่ยังนั่งกอดเข่าใบหน้าของเจ้าหล่อนซบอยู่บนหัวเข่า อัครเดชเห็นภาพแบบนี้แล้วยิ่งปวดใจเขาย่อตัวตรงหน้าเมีย เขาไม่อาจทนมองเมียนั่งสัปหงกเลยใช้วงแขนกำยำทั้งสองข้างซ้อนอุ้มร่างบอบบางขึ้นแนบอก หน่วงไปทั้งขั้วหัวใจเมื่อได้เห็นดวงหน้าหวานของเธอที่เจิ่งนองเต็มไปด้วยน้ำตา

“ฮึกก..พิ..พี่เดช” เสียงใสเปรยละเมอสะอื้นเป็นระยะ เธอไม่ดิ้นออกจากการอุ้มเพราะจำกลิ่นกายของคนตัวโตได้ดี ใบหน้ายิ่งแนบชิดบนอกแกร่งรีบยกแขนทั้งสองข้างขึ้นโอบกอดรอบคอหนาพยายามลืมตาแฉะชื้นขึ้นมองหน้าสามี

“ชู่วว พี่อุ้มไปนอนนะครับ” คนตัวใหญ่ดวงหน้าเคร่งขรึมก้มมองเมีย ใจมันจะขาดและร้อนรุ่มยามได้เห็นน้ำตาของเธอช่างเหมือนเปลวเทียนที่ไหลลดรินลงบนหัว หัวใจปวดแสบปวดร้อนไปทั้งอกข้างซ้าย เขาอุ้มเมียพาเดินขึ้นบันได เท้าหนาดันประตูห้องให้เปิดกว้างก้าวเดินเข้าไปหยุดอยู่กลางห้องหันมองห้องสำรวจดูห้องนอนที่เขาปล่อยให้เมียรักนอนคนเดียวมาหลายอาทิตย์ ร่างโตที่ยังอุ้มเมียย่อตัวนั่งลงข้างที่นอนวางร่างบางอย่างนุ่มนวลให้เธอนอนบนที่นอนหนานุ่ม

“อึกก..นุชคิดถึงพี่” เปรยเสียงสะอึกผสมกับเสียงพูดติดขัด

“พี่ก็คิดถึงนุช ทุกลมหายใจพี่มีแต่นุช” ร่างโตนั่งเอียงอยู่บนขอบที่นอนใช้แขนทรงพลังคร่อมร่างของเมียที่เอาแต่สะอื้นน้ำตาทุกหยดที่ไหลช่างปวดร้าวเจ็บแสบเหมือนน้ำกรดลดกลางหัวใจเหลือเกินทนมองไม่ไหวจึงยื่นมืออีกข้างยกขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลเป็นทางออกจากปลายหางตาออกให้อย่างนุ่มนวล

“พิ..พี่เดชจะไปไหนคะ?” คนตัวน้อยรีบดีดตัวลุกนั่งยามเห็นสามีลุกออกจากที่นอนไม่อยากจะอยู่ห่างเขา ไม่อยากจะพลาดโอกาสเวลามีน้อยนิดอยากตักตวงเก็บเอาความสุขที่อาจจะไม่ได้รับแบบนี้อีกไว้ให้เยอะๆ ช่างปวดใจเหลือเกินยามเงยหน้ามองสามีที่กำลังยืนถอดเสื้อแล้วส่งยิ้มมาให้

“ชู่วว..รอพี่อยู่ตรงนี้นะครับ” ร่างโตแตะนิ้วลงบนกลีบปากบางเขาขยับตัวลุกขึ้นยืนใบหน้าคมคายพร้อมทั้งเรียวปากหยักได้รูปเป็นกระจับอมยิ้ม เขาแกะกระดุมเสื้อและเข็มขัดกางเกงลอกคาบตัวเองอย่างเร่งรีบ แววตาสีเข้มเปล่งประกายแห่งความเสน่หามองเมีย เขาสลัดเสื้อผ้าออกจากกายแล้วเดินเพียงแค่ก้าวเดียวก็ถึงปลายที่นอนร่างหนาคลานมานั่งตรงหน้าเมียแล้วดันร่างน้อยให้นอนลงไปบนที่นอนอีกครั้ง ส่วนตัวเขาเองก็รีบคลานเข้าไปนอนเคียงข้างสอดแขนล่ำเข้าช่วงลำคอระหงให้เธอหนุนแทนหมอน ส่วนตัวเขาเองก็หนุนหมอนของเมีย

“นุชรักพี่เดชเหลือเกิน ไม่อาจจะหยุดรักได้นอกจากความตายเท่านั้นที่จะหยุดความรักของนุชที่มีต่อพี่เดชได้” ขยับตัวนอนตะแคงข้างเบียดร่างแนบชิดเข้าหาสามีวงแขนเรียวสวยกอดกระชับแน่นบนเอวสอบ เรียวขาสลวยเกยทับหน้าขาใหญ่

“ไม่เอานะคนดีไม่พูดเรื่องความตาย พี่ขอโทษที่เกิดเรื่องแบบนี้” คนตัวโตกระชับวงแขนกอดเมียให้แน่นขึ้นพร้อมทั้งเอ่ยเสียงเจ็บปวดชิดเรือนผมนุ่มนิ่ม

“พี่เดชกลับมาแล้วแค่นี้นุชก็สุขใจแล้วค่ะ” เปรยเสียงสั่นเครือแผ่วเบาชิดราวนมของคนตัวโตจนคนตัวโตรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นร้อนเป่าลดผิวเนื้อ

“นิ่งซะดวงใจของพี่ พี่จะไม่ไปไหนอีกแล้ว พี่ขอโทษนะคนดี” ขยับตัวนอนตะแคงข้างเข้าหาร่างบอบบางพร้อมทั้งดันร่างเมียให้นอนหงาย ร่างใหญ่โตใช้ช่วงอกบึกบึนทับร่างเมีย ดวงตาสีเข้มจับจ้องมองเรียวหน้าหวานของเธอ

“พี่เดชเหนื่อยไหมคะ อาบน้ำก่อนดีไหม เดี๋ยวนุชจะลงไปทำกับข้าวให้ทาน” นอนน้ำตาไหลรินจนมองเห็นแพขนเปียกแฉะตากลมโตสั่นระริกมองสำรวจใบหน้าหล่อเหลา

“เหนื่อยสิครับ แต่ถ้ามีนุชยืนเคียงข้างพี่ก็พร้อมที่จะเหน็ดเหนื่อยครับ” เสียงทุ้มแม้แผ่วเบาแต่กลับชัดเจนในความรู้สึกดวงตาคมกล้าจ้องหน้าเมีย ใบหน้าเข้มโน้มเข้าหาโฉบเฉี่ยวริมฝีปากประกบเรียวปากบางจิ้มลิ้มจูบตอดเล็กตอดน้อยหยอกล้อไล้เล็มผิวตามเรียวคางมนไซ้ตามซอกคอสูดดมกลิ่นสาบสาว เรียวปากหยักไล่ลงมาตามผิวนิ่มตามหน้าอกขาวผ่องแล้วมาหยุดซบใบหน้าสีเข้มลงบนร่องอกอวบ

“อึกก ปะ ไปอาบน้ำนะคะ” เสียงสะอึกปนกับความสะท้านเอ่ยบอกชายหนุ่ม เธอไม่คิดขัดขืนยอมปล่อยให้เขาเชยชมแตะต้องเพราะตัวหล่อนเองก็โหยหาสัมผัสของเขาเหมือนกัน

“พี่คิดถึงนุชคิดถึงลูก” มือหนาลูบสัมผัสผิวหน้าท้องแบนราบแล้วแนบหูฟังเสียงเต้นของหัวใจอีกดวงที่อยู่ในนั้นด้วยหัวใจพองโต

“พิ..พี่เดช” ได้แต่นอนหลับเปลือกตาชื้นแฉะเก็บความชอกช้ำไว้ในทรวงอก ไม่อยากจะคิดถึงวันที่ต้องจาก ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันเธอจะมอบความสุขและเก็บเกี่ยวเอาความสุขจากเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

“พ่อเองนะครับ” ใบหน้าสีแทนแนบชิดอยู่บนหน้าท้องแบนราบ เขากระซิบเสียงเข้มพูดคุยกับสิ่งมีชีวิตในท้อง ลมหายใจอุ่นร้อนเป่าลดสะดือบุ๋ม มือหนาไม่อยู่สุขเล่นไต่เป็นตัวปูลูบไล้ไปตามสีข้างจนไปถึงเนื้อแท้นิ้วใหญ่เกี่ยวปลายชุดกระโปรงดึงรั้งชุดสวยออกจากร่างขาวผ่อง

“ไปอาบน้ำก่อนดีไหมคะ” อำนวยความสะดวกให้สามีถอดชุดออกให้ไม่ได้ขัดขืน

“ค่อยอาบก็ได้ครับ..พี่อยากเข้าไปทักทายลูก รู้ไหมพี่คิดถึงนุชกับลูกมากแค่ไหนทุกลมหายใจเข้าออกมีแต่นุชกับลูก” คนตัวโตหลงไหลในกลิ่นหอมของเมียเอาแต่ส่งเสียงคำรามไปตามผิวนิ่ม

“พิ พี่เดชขา” เปรยเสียงติดขัดร่างบางบิดตัวเป็นเกรียวสะท้านสั่นไหวขนลุกซู่เมื่อใบหน้าของสามีซุกไซ้อยู่ตรงจุดซ่อนเร้น

“หือ..ว่าไงครับคนดีชอบไหม?” เสียงเข้มยังคำรามกระซิบชิดกลีบกุหลาบงาม คนตัวโตรับรู้ว่าเมียชอบจึงมอบความสุขให้เจ้าหล่อน เรียวนิ้วชี้ใหญ่แหวกไซ้เข้าไปในช่อเกสรพร้อมทั้งเรียวลิ้นแหวกชอนไชตวัดเลียชิมน้ำทิพย์ตามช่อดอกไม้ คนหน้าหล่อเหลือบสายตาอันแพรวพราวมองเมียที่หายใจเข้าออกจนเห็นทรวงอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างน่าหลงไหลมือใหญ่ข้างที่ว่างลูบผิวตามสีข้างสัมผัสตั้งแต่ปลายเท้าน้อยยกเรียวขาสลวยข้างหนึ่งให้เกยบนหัวไหล่หนาแล้วลูบไล้ผิวนิ่มไปจนถึงดอกบัวตูบทั้งสองข้างไม่รอช้าที่จะเคล้าคลึง สะกิดเม็ดบัวสีชมพูให้แข็งเป็นไตให้เจ้าของเสียวสะท้าน

“อ้าย...พี่เดช..นุช” ทนความรัญจวนใจไม่ไหว ปลายเท้าน้อยทั้งสองข้างจิกลงบนแผ่นหลังแกร่งพร้อมทั้งผงกศีรษะขึ้น ดวงตากลมโตหวานเยิ้มมองสบกับดวงตาสีเข้มที่เหลือบมองมาเช่นกัน มืองามทั้งสองข้างยื่นไปโอบอุ้มใบหน้าคมคายดันให้ออกห่างจากจุดซ่อนเร้นเพราะเธอใจจะขาดยามเมื่อเขารัวเรียวลิ้นใส่กลีบเนื้อนุ่ม

“นุชทำไมครับ บอกพี่สิว่านุชต้องการพี่” คนตัวโตจูบเน้นกลีบกุหลาบหลายครั้งแล้วตัดสินใจลุกขึ้นนั่งทับสนเท้า ใบหน้าบูดเบี้ยวเจ็บปวดมองเมียแล้วก้มมองแกนกายแข็งแรงที่จดจ่อตรงช่อชบา

“ฮืออ..พี่เดช..นุชรักพี่เดชเหลือเกิน” ร่างน้อยแดงเถือกดิ้นเร่าเสียงใสครวญครางเมื่อโดนมือร้อนแตะสัมผัสแหวกกลีบเนื้อให้แย้มออกจากกัน

“เมียพี่หวานเหลือเกิน ตรงนี้และตรงนี้ หวานไปทั้งตัว” ร่างโตนั่งคร่อมร่างบาง มือใหญ่รั้งสะโพกผ่ายให้มาเกยทับบนหน้าตักของเขาพร้อมทั้งโน้มตัวโถมทับร่างน้อยริมฝีปากหนาก็พรมจูบตรงร่องอก ปากหยักพูดงึมงำกับเม็ดบัวสีสดปลายลิ้นร้อนตวัดดูดเลียดอกบัวสองดอกนั้นอย่างเมามันสลับกันไปมาไม่ให้น้อยหน้ากัน ช่วงล่างของเอวสอบไอ้เจ้าน้องชายมันร้าวไปทั้งแก่นกายจ่อตรงร่องเนื้อก็ขยับสะโพกสอบดันความเป็นชายเข้าหาถ้ำสีชมพูอ่อนนุ่มแล้วค่อยขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวสะบัดสะโพกสอบอัดใส่ร่างบางที่นอนอ่อนระทวยหายใจหอบเหมือนคนจะขาดใจ เมื่อถูกโจมตีจากเชิงชายอันเจนจัดพร้อมทั้งช่วงล่างที่ยังขยับยิงใส่ ด้านบนก็ไม่น้อยหน้าเรียวปากหยักได้รูปสวยคลุกเคล้ากลืนกินเม็ดบัวสีแดงสด เขามอบความสุขทางกายและใจจนสติของสาวเจ้าแตกกระเจิงอย่างสิ้นเชิง แขนเรียวโอบเอื้อมกอดรัดไหล่แข็งแรงไว้แน่นเมื่อสามีจับจูงมือเดินสู่วิมานฉิมพลีครั้งแล้วครั้งเล่าจนไม่รู้จักอิ่มในรสเสน่หาของกันและกัน…

นุสบารับรู้ว่าสามีหลับสนิทไปแล้วร่างบางจึงพลิกตัวกลับมานอนตะแคงหันหน้ามองใบหน้าของชายหนุ่ม มือเรียวสวยยกขึ้นสั่นระริกลูบใบหน้าของอีกฝ่ายคล้ายจะจดจำเอาทุกอย่างที่เป็นของเขาไว้ในห้วงของหัวใจอันร้าวราน ‘เธอไม่อยากจากเขา’ แต่เก็ไม่มีทางเลือก เธอไม่ต้องการเสียลูกน้อยไปถึงจะต้องตัดใจทำในสิ่งที่ขัดต่อจิตใจจากชายคนที่เป็นดังดวงใจถึงจะปวดเจ็บไปทั้งร่างกายก็ฝืนทนพยุงตัวลุกนั่งพับเพียบใกล้ชิดสีข้างของสามี น้ำตาไหลพรากอาบพวงแก้มเมื่อมองสำรวจร่างโตที่หลับไหลสนิท เขาคงจะเหน็ดเหนื่อยจริง

“เหนื่อยมากไหมคะ?” มือสั่นไหวยื่นเข้าไปลูบไล้ผิวสากโอบอุ้มดวงหน้าสีเข้มไว้ด้วยความรักไม่มีสักครั้งที่เธอจะหยุดรักผู้ชายคนนี้..นุสบาได้แต่จับจ้องมองเพื่อเก็บภาพนี้ไว้ให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ยังเหลือเวลาอีกไม่กี่วันเธอจะทำให้ชายคนรักมีความสุขในช่วงเวลาอันน้อยนิดและเธอจะตักตวงเก็บความสุขเวลาที่เหลือไม่กี่วันให้ได้มากที่สุดเช่นกัน

“นุชขอโทษ ถ้านุชไม่ตายนุชจะพาลูกกลับมา” เปรยเสียงสั่นกระซิกปวดร้าวหัวใจไปทั้งดวงยามนึกถึงวันที่ต้องเดินทาง ดวงหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาโน้มเข้าหารู้สึกถึงกลิ่นลมหายใจอ่อนๆของเขาผ่อนคลายแผ่วเบาเป่ารดใบหน้าของเธอเรียวปากบางสั่นระริกจูบลงไปบนหน้าผากหนาจูบลงมาตามผิวแก้มสากทั้งสองข้างและประกบริมฝีปากอันสั่นไหวลงบนริมฝีปากหยักจูบสัมผัสตอดเล็กตอดน้อยอยู่อย่างนั้น

“นุชไม่อยากให้เป็นแบบนี้” ความเจ็บร้าวเกาะกินทรวงอกข้างซ้ายทุกอณูแหลกเป็นเสี่ยงๆ แทบจะไม่เหลือแรงไว้หายใจ เสียงสะอึกสะอื้นดังเล็ดลอดออกมาจนเธอต้องยกมือบางปิดปากแทบไม่ทัน กำปั้นน้อยๆ ยกขึ้นทุบลงบนอกข้างซ้ายใจหวิวๆ มันจะขาดออกจากกันเมื่อรู้ว่าจะไม่มีโอกาสได้สัมผัสเขาแบบนี้อีกแล้ว……