บทที่ 8 รับมือภัยพิบัติ1

บทที่ 8 รับมือภัยพิบัติ1

จวนตระกูลตวนมู่ที่วุ่นวายกันตั้งแต่เมื่อวาน จนวันนี้ที่จะมีการแจกจ่ายชุดกันหนาว ผ้าห่ม และชุดเสบียง คนงานในจวนถูกเกณฑ์มาจัดของสำหรับแจกจ่าย โดยเฉพาะชุดเสบียงที่จะแจกจ่าย 1 ชุดต่อ 1-3 คน ซึ่งภายใน 1 ชุดประกอบด้วย แป้งขาว 4 ชั่ง ข้าว 5 ชั่ง และมันเทศ 10 ชั่ง นับว่าปริมาณใน 1 ชุดสามารถทำให้ชาวบ้านอยู่ได้นานนับเดือน

คนในจวนตระกูลตวนมู่ต่างช่วยกันจัดของแจกจ่ายด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มแม้จะเหน็ดเหนื่อยมากด้วยเวลากระชั้นชิด แต่พวกเขาก็ทำอย่างเต็มที่เพราะคนที่รอการแจกจ่ายบางคนก็เป็นญาติพี่น้องของพวกเขาเช่นกัน ตัวพวกเขาได้รับแจกจ่ายชุดกันหนาวและผ้าห่ม เสบียงอาหารในจวนก็มีพร้อม ห่วงใยก็แต่คนในครอบครัวที่ไม่รู้จะมีโอกาสได้อยู่อย่างอบอุ่น มีอาหารกินอิ่มหรือไม่

ชุดเสบียงราว 1,000 ชุด ถูกจัดวางไว้โถงใหญ่ของจวนเพื่อเตรียมขนไปยังหน้าที่ว่าการเมืองหยาง ตั้งแต่เมื่อวาน แต่ในระหว่างที่คนในจวนหลับใหล ซูเม่ยก็แอบ copy เสบียงด้วยมิติที่เพิ่งค้นพบคุณสมบัตินี้ของมิติได้ไม่นาน ทำให้มีเสบียงเพิ่มมากกว่าเดิมเกือบ 5 เท่าซึ่งการแจกจ่ายครานี้ก็ได้ท่านเจ้าเมืองหยาง หม่าเนี่ยนเจินที่จะมาดูแลด้วยตัวเอง

ด้านในจวนตวนมู่ที่ว่าวุ่นวายก็ไม่เทียบเท่าหน้าที่ว่าการเมืองหยางที่มีผู้ทราบข่าวการแจกจ่ายครั้งนี้มารวมตัวกันจำนวนมาก จนท่านเจ้าเมืองต้องใช้ทหารในการจัดระเบียบผู้คน มองด้วยตาเปล่าตอนนี้มีนับพันคนแล้ว

เมื่อของแจกจ่ายเริ่มทยอยมาถึงลานหน้าที่ว่าการเมืองหยาง เจ้าหน้าที่ฝ่ายทะเบียนราษฎร์ก็ประจำที่โต๊ะตามรายชื่อหมู่บ้านทันที ซึ่งเมืองหยางมีทั้งหมด 20 หมู่บ้าน ซึ่งทั้ง 20 หมู่บ้านท่านเจ้าเมืองหม่าก็ได้ส่งสารด่วนถึงหัวหน้าหมู่บ้านให้มาประจำโต๊ะคู่กับเจ้าหน้าที่ทะเบียนด้วยเช่นกัน

“ดีที่ได้แนวคิดของคุณหนูใหญ่ตวนมู่ มิเช่นนั้นคงวุ่นวายมากกว่านี้นะขอรับท่านเจ้าเมือง” บุรุษหนุ่มอนาคตไกล รองเจ้าเมืองหยาง หลี่ห่าวอู๋ กล่าวขึ้น ขณะยืนมองความวุ่นวายเบื้องล่าง จากชั้นสองของที่ว่าการเมือง

“ใช่ เป็นแนวคิดที่คาดไม่ถึงเลย ใครจะรู้จักลูกบ้านตนเองเท่าหัวหน้าหมู่บ้านเล่า” เจ้าเมืองหม่าเองก็นับถือแนวความคิดนี้ยิ่งนัก เมื่อได้ฟังยามไปเยือนตระกูลตวนมู่เมื่อวานนี้

“ส่วนชาวบ้านที่อ่านหนังสือไม่ออก หากเห็นหัวหน้าหมู่บ้านตนย่อมต่อแถวได้ถูกต้อง” รองเจ้าเมืองหลี่พูดขึ้นเมื่อเริ่มได้ข้อคิดจากภาพที่เห็น

“เฮ้ออออ เสียดายยิ่งที่เป็นสตรี หากเป็นบุรุษคงได้ส่งเสริมให้สอบขุนนางแล้ว”

“นั่นสิขอรับ ช่างน่าเสียดายจริงๆ แต่..ก็ใช่ว่าจะไม่มีวิธีนะขอรับ” หลี่ห่าวอู๋ยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แต่หารู้ไม่ว่าในอนาคตความคิดนี้ของเขาจะต้องพับเก็บอย่างรวดเร็ว มิเช่นนั้นแม้แต่ชื่อของเขาคงรักษาไว้มิได้

“หืมมมม ยังไงเล่ารองเจ้าเมืองหลี่” เจ้าเมืองหม่าเองก็สงสัยใคร่รู้เมื่อเห็นรองเจ้าเมืองพ่วงตำแหน่งที่ปรึกษาของเขากล่าวอย่างมีเลศนัย

“ท่านเจ้าเมืองก็มีบุตรชาย คุณหนูใหญ่ใช่ว่าถึงวัยออกเรือนแล้วหรือ” เมื่อสิ้นประโยคของหลี่ห่าวอู๋ เจ้าเมืองหม่าก็หัวเราะอย่างชอบใจ

“นั่นสินะ สามีมีข้อราชการให้หนักใจ ภรรยาที่จวนช่วยแบ่งเบา มีแต่ก้าวหน้าเลื่อนขั้น ดียิ่งๆ”

‘ทำไมถึงรู้สึกขนลุก ร้อนๆหนาวๆนักนะ หรือจะป่วยอีกแล้ว’ ซูเม่ยที่นั่งรอฟังข่าวการแจกจ่ายเสบียงที่เรือนเหลียนฮวาที่รู้สึกวูบวาบขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุก็รำพึงในใจ คิดว่าตนเองต้องลมหนาวจนป่วยไข้ ก่อนจะยกชาขิงขึ้นจิบคลายความหนาวเย็น

หูอันฉี ที่เป็นหัวหน้าคุมขบวนของแจกจ่ายพร้อมกับเจียวลู่คง และกัวเหวินชาง เฝ้ามองการแจกจ่ายอย่างเงียบๆ ทั้งคอยตรวจดูว่าหมู่บ้านไหนยังได้ของไม่ครบถ้วน ก็สั่งเติมของทันที ต่างฝ่ายต่างทำงานกันอย่างแข็งขัน แต่ก็มีปัญหาเข้ามา เช่นคนกลุ่มนี้

“นายท่านๆ ข้าไม่มีชื่ออยู่ในหมู่บ้านใดจะรับของได้หรือไม่ขอรับ” ชายชราคนหนึ่ง แต่งกายด้วยชุดขาดๆ ที่มีแต่รอยปะชุนไปหมด คล้ายจะเป็นขอทานเดินเข้ามาถามหูอันฉีอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ท่านผู้เฒ่าอาศัยอยู่ที่ใดหรือ” หูอันฉีเมื่อเห็นชายชราขอทานผู้นี้ ก็ถามกลับทันที ไม่ผิดจากการคาดการณ์ของคุณหนูใหญ่ว่ามีบางกลุ่มที่ต้องเข้าไปให้ความช่วยเหลือถึงที่

“อ่า วัดร้างใกล้กำแพงเมืองทิศใต้ขอรับนายท่าน” ชายชรารีบตอบทันที วัดร้างที่เขาอาศัยอยู่มีเด็กขอทานมากมายทั้งกำพร้าและถูกทอดทิ้ง มีผู้ใหญ่เพียงไม่ถึง 10 คนเท่านั้นส่วนใหญ่มีเด็ก 8 หนาวขึ้นไปแต่ไม่เกิน 15 หนาวและเด็กสุดก็ 5 หนาวเท่านั้น

“ท่านผู้เฒ่าพาข้าไปดูได้หรือไม่” หูอันฉีต้องไปดูสถานการณ์ของพวกเขาเพื่อให้การช่วยเหลือได้ทั่วถึง

“ดะ...ได้ ได้ ขอรับ” ผู้เฒ่าชราเมื่อได้ฟังดังนั้น ก็ดีใจและเริ่มมีความหวังว่าจะได้รับของแจกเหล่านี้เช่นกัน แต่หารู้ไม่ว่านอกจากของแจกแล้วภายภาคหน้าพวกเขาจะได้อนาคตที่ดีเช่นกัน

หูอันฉีพาลูกน้องไปกับเขาประมาณ 5 คน นำเกวียนที่บรรจุของแจกจ่ายไปเต็ม 2 คัน เพราะคาดว่ากลุ่มขอทานน่าจะลำบากมากในช่วงนี้ กว่าจะรอความช่วยเหลือที่ต้องปรึกษาคุณหนูใหญ่ให้พวกเขาได้ผ่านพ้นคืนนี้ไปให้ได้เสียก่อน