บทที่ 7 เริ่มต้นเหมันต์ฤดู2

บทที่ 7 เริ่มต้นเหมันต์ฤดู2

“คุณหนูใหญ่เจ้าคะ มันสำปะหลังที่ให้คนงานขนมา คุณหนูจะให้ทำอย่างไรเจ้าคะ” สวีเจียวลู่ที่กังวลกับกองมันสำปะหลังที่มีราว 10,000 ชั่งเห็นจะได้ก็ได้โอกาสปรึกษาปัญหานี้ทันที

“อ่า ข้าลืมเรื่องนี้เสียสนิท” ซูเม่ยค้นความทรงจำหาวิธีการเก็บรักษามันสำปะหลังให้สามารถเก็บได้นานที่สุด ก็พบวิธีการดังกล่าวที่เคยมีแม่บ้านชาวญี่ปุ่นออกมาให้ความรู้ผ่านสื่อในโลกเก่าของนาง

“...” สวีเจียวลู่ที่เห็นท่าครุ่นคิดของคุณหนูใหญ่ก็นั่งรออย่างเงียบๆ

“วิธีเก็บรักษามันสำปะหลัง ก่อนอื่นต้องแยกหัวของมันให้เหลือหัวเดี่ยวๆ ไม่ต้องล้างดินออก ลำเลียงใส่กระสอบป่าน เพื่อไม่ให้โดนแสงแล้วนำไปเก็บไว้ในพื้นที่แห้ง” ซูเม่ยอธิบายขั้นตอนอย่างช้าๆ เมื่อเห็นความตั้งใจฟังของท่านป้าสวี

“เจ้าค่ะ ข้าน้อยจะจัดการให้เรียบร้อย”

“สูตรอาหารจากมันสำปะหลัง ท่านป้าสวีมารับที่เรือนของข้าวันพรุ่งสักกลางยามซื่อ( 10.00 น.) นะเจ้าคะ ท่านป้าจะได้ทดลองปรุงเสียพลางๆ”

“ได้เจ้าค่ะ คุณหนูใหญ่”

เมื่อเงาสวีเจียวลู่ลับหายไปจากเรือนเหลียนฮวา ซูเม่ยก็ไล่ชิงชิงไปพัก ส่วนนางจะนั่งอยู่ในห้องหนังสือ แต่พอสาวใช้ร่างบางเดินออกไป นางก็แวบหายเข้ามิติทันที

ซูเม่ยใช้เวลาอยู่ในห้องแล็บปรุงโอสถ เพื่อทดลองทำโอสถคลายอาการหนาวเย็นเพิ่มความอบอุ่นให้ร่างกาย เมื่อได้สูตรที่คงที่ นางจึงปรุงโอสถออกมาเป็นจำนวนมาก นอกจากโอสถคลายหนาวแล้ว นางก็ปรุงโอสถบำรุงครรภ์สำหรับตัวเองด้วย เพราะนางฝืนทานโอสถน้ำขมๆนั้นไม่ไหวแล้วจริงๆ

ในห้องแล็บของนางนอกจากจะมีอุปกรณ์ปรุงโอสถ อุปกรณ์ผ่าตัด ยังมีอุปกรณ์ทำคลอดด้วย โดยเฉพาะเครื่องอัลตร้าซาวด์ ซูเม่ยไม่รอช้าตรวจครรภ์ของตนเองทันที

ภาพขาวดำปรากฏบนจอภาพ ทำให้นางถึงกับตกใจ เพราะในครรภ์ของนาง.....

“ฝาแฝดเหรอ OMG!!!!” ซูเม่ยถึงกับหน้ามืด เชื้ออะไรแรงเช่นนี้แค่ครั้งเดียวนอกจากจะท้องแล้ว ยังติดถึงสามคน ใช่ฟังมิผิดไม่ใช่แฝดสองแต่ถึงสามคน นางอยากจะเห็นหน้าบุรุษผู้นั้นเสียจริงแต่นึกอย่างไรก็นึกไม่ออก ภาพในหัวช่างเลือนรางจนมองไม่ออกเสียเลย น่าเสียดายนัก

ก่อนถึงหน้าหนาวราว 1 สัปดาห์ ท่านลุงท่านอาทั้ง 6 คนก็มารายงานความคืบหน้าของงานในจวน

“ซีกวาวันนี้เก็บเกี่ยวได้แล้ว ผูเถากับเฉ่าเหมยวันพรุ่งก็พอจะเก็บได้บางส่วนขอรับ” เจียงลู่คงรายงานสวนผลไม้ที่รับผิดชอบ

“พรุ่งนี้จัดเตรียมร้านค้าในตัวเมืองสักร้านใช้ชื่อว่า ‘ร้านฟู่จิน’ วางขายผลผลิตของเรา ซีกวาแบ่งขาย 8 ส่วน ผูเถากับเฉ่าเหมยแบ่งขายเพียง 6 ส่วน ที่เหลือส่งมอบให้โรงครัวใหญ่” ซูเม่ยจัดสรรผลผลิตสำหรับเก็บไว้สำหรับกินในจวนและแบ่งขายเพื่อสร้างแหล่งที่มารายได้ของจวน

“...” เจียงลู่คง จดทุกอย่างลงในสมุดกระดาษขาวด้วยดินสอที่คุณหนูแจกจ่ายให้กับพวกเขาทุกคน ก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ และพร้อมดำเนินการตามที่สั่ง

“ข้าวในนาเก็บเกี่ยวแล้ว คาดว่าจะแล้วเสร็จภายในวันพรุ่งนี้ขอรับ ส่วนที่เก็บเกี่ยวแล้ว ข้าน้อยได้ทดลองสีออกมาเป็นเมล็ดข้าวด้วยเครื่องสีข้าวที่คุณหนูออกแบบ เครื่องทำงานได้ดีมาก รวดเร็ว ได้เมล็ดข้าวเต็มเมล็ดไม่หักเลยขอรับ” กัวเหวินชางก็ไม่น้อยหน้า ยิ้มหน้าบานกับผลผลิตที่ได้ เมล็ดข้าวที่สีออกมาทั้งขาวทั้งอวบ และผลผลิตต่อหมู่ก็สูงกว่าที่เขาเคยปลูกถึง 3 เท่า

“...” ซูเม่ยและทุกคนเมื่อได้ฟังว่าผลผลิตข้าวได้ดี ก็ยิ้มแย้มออกมา เพราะอาหารไหนเลยจะสำคัญกว่าข้าวในยามเข้าหน้าหนาวเช่นนี้

“สวนผักรอบนี้จะเก็บเกี่ยวรอบสุดท้ายแล้ว รอบที่ 2 และ 3 ที่ผ่านมา นอกจากส่งให้โรงครัวใหญ่ทำผักดอง ผักตากแห้งแล้ว มีบางส่วนขายให้กับโรงเตี๊ยม 3 แห่ง เนื่องจากผักมีจำนวนมากเกินไปจึงเกินกำลังของโรงครัวใหญ่ขอรับ เงินจากการขายผักมอบให้พ่อบ้านใหญ่จางลงบัญชีแล้วขอรับ” เมื่อหูฮุ่ยซิ่วรายงานจบ จางเจียวจิ้นหรือพ่อบ้านใหญ่จางก็พยักหน้ารับทันที ว่าได้รับเงินส่วนนี้แล้ว

หูฮุ่ยซิ่วที่เพิ่งได้รับมอบงานสวนผักมาจากกัวเหวินชาง เนื่องจากกัวเหวินชางงานล้นมือจนดูแลไม่ทัน หูอันฉีที่กำลังจัดระเบียบงานในจวน จึงแบ่งงานเสียใหม่ แต่ละคนจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไปนัก รับผิดชอบกันคนละส่วน การควบคุมดูแลงานจะได้ทั่วถึงและละเอียดรอบคอบมากขึ้น

“ผักรอบสุดท้ายแบ่งโรงครัวใหญ่เพียง 1 ส่วน ส่งให้โรงเตี๊ยมตามเดิม ที่เหลือนำไปวางขายที่ร้านฟู่จิน”

“โรงเรือนปลูกผักหน้าหนาว ลงต้นกล้าเมื่อวานขอรับ กลางวันจะเปิดหลังคาไว้เฉพาะช่วงเช้า เมื่อปิดหลังคาในโรงเรือนอากาศจะอบอุ่นขึ้นมาก หากหิมะตกด้านในน่าจะไม่ได้รับผลกระทบจากความเย็นนักขอรับ” หูฮุ่ยซิ่วรายงานต่อ

“ได้ผลเช่นนี้ หน้าหนาวนี้จวนตวนมู่คงจะมีผักไว้กินยามหน้าหนาวแล้ว” ซูเม่ยเมื่อเห็นว่าวิธีการของนางนั้นได้ผลก็ดีใจ รวมถึงทุกคนในห้องนี้ เพราะพวกเขาก็ไม่เคยกินผักสดหน้าหนาวเช่นกัน หากวิธีการนี้แพร่หลายออกไปคงช่วยให้ชาวบ้านมีเสบียงเพิ่มในหน้าหนาวได้ ซึ่งเรื่องนี้จะเกิดขึ้นในอนาคต

“โรงเรือนสัตว์ได้ปรับปรุงติดตั้งผ้าใบตามแบบแล้วขอรับ ใช้งานได้ดีสามารถเปิดปิดได้ หากหนาวเกินไปก็ปิด แต่เมื่อคลายหนาวแล้วก็ม้วนเก็บ สะดวกและแข็งแรงทนทานยิ่งขอรับ” หูฮุ่ยหมิ่นที่เพิ่งมารับหน้าที่เช่นกันก็รายงานความคืบหน้า

“....” ซูเม่ยพยักหน้าเบาๆกับงานที่เริ่มเป็นระเบียบเรียบร้อยมากขึ้น

“ไข่ที่ได้จากเป็ดและไก่ยังเก็บได้ต่อเนื่อง ซึ่งได้มากว่าสองพันฟองในแต่ละวัน ส่วนหมูก็โตเร็วมากตัวหนึ่งไม่ต่ำกว่า 250 ชั่ง เอ่อ..พวกมันค่อนข้างจะเดินลำบากแล้วขอรับ ส่วนลูกหมูคลอดออกมาเกือบ 100 ตัว”

“ทั้งไข่เป็ดและไข่ไก่แบ่ง 5 ส่วนให้โรงครัวใหญ่ ส่วนที่เหลือส่งขายร้านฟู่จิน หมูตัวใดที่ใหญ่เกินไปก็เชือดเสีย อย่างไรจวนเราก็มีอาหารจานเนื้อเป็นหลักอยู่แล้ว”

“ขอรับคุณหนูใหญ่” หูฮุ่ยหมิ่นขานรับ จวนใดบ้างที่เอื้อเฟื้อต่อคนงานมากมายถึงเพียงนี้ อาหารจานเนื้อสองมื้อจากสามมื้อต่อวัน เบี้ยรายเดือน เงินพิเศษ แล้วยังมีค่ารักษาหากเจ็บป่วยอีกด้วย ในใจคนงานเทิดทูนคุณหนูใหญ่ผู้นี้ยิ่งกว่าเทพเซียนเสียอีกรวมทั้งตัวเขาด้วย

“โรงเลี้ยงม้าสร้างเสร็จแล้วเช่นกันขอรับ ส่วนพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ม้าต้องรอหลังเหมันต์ฤดู เพราะม้าพันธุ์นี้ต้องสั่งจากโรงม้าของสำนักอาชาสวรรค์แห่งแคว้นโจวเท่านั้นขอรับ” หูอันฉีเองก็กล่าวรายงานในส่วนของเขาเช่นกัน

“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ท่านลุงอันฉี ข้าไม่ได้รีบร้อนอันใด แล้วหมู่บ้านเฟยซานเป็นเช่นไรบ้าง” ซูเม่ยเข้าใจดี ม้าพันธุ์ดีมักต้องสั่งจองเป็นธรรมดา ‘สำนักอาชาสวรรค์ น่าสนใจจริงๆ’

“อีก 3 วันน่าจะต้องหยุดงานก่อสร้างไว้ก่อนขอรับ เพราะอากาศเริ่มหนาวเย็นมากขึ้น คาดว่าหิมะจะตกในอีกไม่กี่วันนี้ แต่การก่อสร้างคืบหน้าไปมากแล้วราว 6 ส่วน”

“ท่านลุงอันฉีข้าอยากจ่ายเงินพิเศษให้คนงานก่อสร้าง นอกจากเงินที่นายช่างหวังให้ด้วยเจ้าค่ะ สภาพอากาศเช่นนี้ถือเป็นการชดเชยด้านสุขภาพ” ซูเม่ยนึกถึงค่าเสี่ยงภัยที่โลกก่อนมักจะจ่ายให้คนงานที่ทำงานเสี่ยงอันตราย หรือทำงานในสภาพวิกฤต

“ได้ขอรับคุณหนูใหญ่”

ในห้องทำงานเรือนเหลียนฮวายังคงดำเนินต่อไปอีกเป็นชั่วยาม ทุกคนจึงทยอยออกจากเรือนด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอิ่มสุข ส่วนคุณหนูใหญ่ของจวนก็รู้สึกอ่อนเพลียเล็กน้อย จึงเรียกน้ำวารีมรกตในมิติมาจิบเพื่อนเพิ่มกำลังวังชา และไม่นานนักน้ำกินของทุกเรือนก็มีวารีมรกตผสมอยู่ทั้งสิ้น