บทที่ 5 บ้านใหม่กับการเตรียมเสบียง1

บทที่ 5 บ้านใหม่กับการเตรียมเสบียง1

เวลาผ่านไปนานเกือบเดือนจวนตระกูลตวนมู่เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ในระหว่างการสร้างจวนซูเม่ยได้ซื้อแรงงานทาสมากมายจากตลาดค้าทาสหลวงเพื่อแผ้วถางที่ดินอีก 1,800 หมู่ที่เหลือจากการสร้างจวน นางวางแบบแผนการทำเกษตรแบบผสมผสานบนที่ดิน 1,000 หมู่ ส่วนที่เหลือจะจัดสร้างพื้นที่ฝึกฝนคนของตระกูลตวนมู่ขึ้นเป็นฐานอำนาจให้ตระกูลของนางในอนาคต

ซูเม่ยกว้านซื้อที่ดินและอาคารพาณิชย์กลางเมืองเพิ่มเติมสำหรับสร้างกิจการ ตอนนี้ในมือของนางมีคนที่เป็นคนของนางจริงๆราว 150 คน ซึ่งนางให้พวกเขาทำที่พักพิงง่ายๆบนที่ดินของนาง ในระหว่างรออาคารที่พักสำหรับคนงานที่ให้นายช่างหวังเป็นผู้ก่อสร้างเสร็จสิ้น ส่วนนางและน้องๆ รวมทั้งท่านลุงท่านอาทั้งสามเช่าจวนขนาดเล็กอาศัยในตัวเมืองเป็นที่พักชั่วคราว

“ท่านอาลู่คงคิดว่า ถ้าเราจะปลูกผลไม้ตรงส่วนนี้ ส่วนนี้ปลูกเป็นจำพวกผักที่เก็บเกี่ยวได้เร็ว และส่วนนี้เป็นแปลงนาข้าว จะดีหรือไม่เจ้าคะ” ซูเม่ยกางแผนภาพเกษตรผสมผสานที่นางจัดทำขึ้นปรึกษากับท่านอาลู่คงและท่านอาเหวินชางซึ่งเคยทำอาชีพเกษตรกรมาก่อน

“ข้าน้อยคิดว่า หากระหว่างพื้นที่เพาะปลูกผักและผลไม้ควรมีการขุดบ่อเลี้ยงปลาเพิ่มน่าจะดีขึ้นขอรับ ตัวบ่อขุดลึกแค่ประมาน 1 จั้งก็เพียงพอ” เจียงลู่คงเมื่อเห็นแบบแผนของคุณหนูใหญ่ที่วางแผนได้ดีก็พูดเสริมบางส่วนเข้าไปเพื่อให้สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น

“ส่วนน้ำชะจากแม่น้ำเข้าสู่บ่อด้วยสิ่งประดิษฐ์ที่คุณหนูเรียกว่ากังหันน้ำน่าจะสะดวกมากขึ้นขอรับ” กัวเหวินชางกล่าวเสริมอีกเล็กน้อย

“ท่านอาเหวินชางนำแผนภาพกังหันน้ำไปขึ้นทะเบียนสิ่งประดิษฐ์ แล้วสั่งทำได้เลยสัก 5 อันก่อนเผื่อชักน้ำเข้าแปลงนาด้วย แล้วก็แต่ละชิ้นส่วนสั่งทำคนละร้านนะเจ้าคะ เราค่อยนำมาประกอบเอง ” นางจะไม่พลาดให้คนอื่นฉกฉวยเอาผลงานจากสิ่งประดิษฐ์ของนางเด็ดขาด

“ขอรับคุณหนูใหญ่ ข้าน้อยจะรีบดำเนินการ”

“ส่วนแผนการทำสวนผัก ผลไม้ และนาข้าว มอบให้ท่านอาลู่คงทำตามแผนนี้ได้เลยเจ้าค่ะ หากคนงานไม่เพียงพอแจ้งข้าได้เลย คนงานจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไป และข้าฝากเรื่องอาหารการกินของคนงานด้วย ต้องครบสามมื้อเจ้าค่ะ” ซูเม่ยเน้นย้ำเรื่องปากท้องของคนงานภายใต้การปกครองของนางทุกคนต้องกินดีอยู่ดีมีเบี้ยรายเดือน สวัสดิการรักษาพยาบาลโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย

“ข้าน้อยเข้าใจแล้วขอรับ”

เมื่อสั่งงานเรียบร้อยซูเม่ยก็ออกไปหาท่านลุงอันฉีที่หน้าดำคร่ำเครียดกับการก่อสร้างจวนที่ต้องเร่งให้แล้วเสร็จก่อนเหมันต์ฤดูจะมาเยือน ซึ่งนางได้คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่าหน้าหนาวปีนี้ต้องยาวนานและโหดร้ายกว่าที่เคยมีมาเป็นแน่

“ท่านลุงอันฉีไยถึงเคร่งเครียดถึงเพียงนี้เล่า” ซูเม่ยเมื่อลงจากรถม้าก็เห็นหูอันฉีและนายช่างหวังกำลังนั่งอยู่กับกองกระดาษแบบแผนสร้างจวนมากมายบนศาลาพักพิงที่สร้างอย่างง่ายๆ เพื่อดูการก่อสร้าง

หูอันฉีเมื่อได้ยินเสียงคุณหนูของตนก็รู้สึกตัว ช่วงนี้เขาลดความระแวดระวังลงไปมาก จนไม่ได้ยินเสียงรถม้าที่เข้ามาคงต้องกลับไปฝึกฝนเพิ่มเสียแล้ว

“จากกำลังแรงงานตอนนี้ข้าน้อยเกรงว่าจะเสร็จไม่ทันหน้าหนาวเป็นแน่ แต่คนงานที่พอมีฝีมือนายช่างหวังก็เกณฑ์มาจะหมดเมืองแล้ว หากอยากได้แรงงานเพิ่มคงต้องหาจากเมืองใกล้ๆนี้ขอรับ” หูอันฉีบอกสิ่งที่เขากำลังกังวลใจ

“นายช่างหวังก็หามาเถิด แม้ค่าใช้จ่ายจะเพิ่มมากขึ้นก็ไม่เป็นไรให้นายช่างหวังจัดการได้เลย ขอแค่แล้วเสร็จก่อนเหมันต์จะมาเยือนก็พอ” ซูเม่ยหันไปพูดกับนายช่างหวังที่ดูกระฉับกระเฉงขึ้นจากคราวแรกที่เจอ คงเพราะได้ทำงานกระมัง

“ขอรับคุณหนูตวนมู่” นายช่างหวังตอบรับทันทีด้วยความโล่งอกที่สามารถแก้ปัญหานี้ได้

“ท่านลุงอย่าลืมกำชับเรื่องอาหารการกินของคนงานก่อสร้างด้วยเล่า วันละสามมื้อในแต่ละวันต้องมีเนื้ออย่างน้อยสองมื้อ พวกเขาทำงานใช้แรงงานหากกินไม่อิ่มจะมีแรงได้เยี่ยงไร” ซูเม่ยเมื่อเห็นคนงานที่ขยันขันแข็งก็อยากตอบแทนเล็กๆน้อย เพราะโลกก่อนทุกคนล้วนเท่าเทียมกัน นางจึงไม่ชินกับการแบ่งชนชั้นและดูถูกคนชนชั้นแรงงาน

“ข้าน้อยหวังฉือขอเป็นตัวแทนคนงานคารวะคุณหนูตวนมู่ด้วยใจจริงที่นึกถึงปากท้องของคนงานขอรับ” นายช่างหวังที่ตื้นตันแทนลูกน้องก้มหัวเล็กน้อยให้กับเด็กสาวที่นับวันยิ่งสูงส่งเหลือเกินในสายตาเขา

ซูเม่ยเองก็ก้มหัวเป็นการนอบน้อมแก่ผู้อาวุโสกว่าเช่นกัน

หลังจากแก้ปัญหาเรื่องแรงงานแล้ว สัปดาห์ต่อมาทั้งการก่อสร้างและเกษตรผสมผสานของซูเม่ยก็เริ่มเป็นที่รูปเป็นร่างมากขึ้น จวนนั้นก่อสร้างไปราว 7 ส่วนแล้ว ส่วนสวนผลไม้ ไร่ผัก และแปลงนาก็เริ่มการเพาะปลูกไปบางส่วนแล้ว นางมีเวลาแค่ 2 เดือนเท่านั้นกว่าจะเข้าหน้าหนาว ผลไม้นั้นคงไม่น่าเป็นห่วงและผักก็คงจะเก็บเกี่ยวได้ราว 3 รอบ ส่วนข้าวคงต้องร่นระยะเวลาให้สามารถเก็บเกี่ยวก่อน 60 วัน

‘วารีมรกตในมิติ หากเจือจางลงคงจะช่วยเร่งการเติบโตได้แบบค่อยๆเป็นค่อยๆไป เอามาผสมลงในบ่อทดน้ำในไร่คงจะดี’

เมื่อคิดได้ดังนั้น กลางคืนคืนหนึ่งก็มีเงาดำโฉบเข้ามาในไร่ป้วนเปี้ยนอยู่แถวบ่อน้ำไม่นานก็จากไป และเงาดำนี้ก็มาทุกๆ 7 วันเสียด้วย