บทที่3.สาวน้อยตกน้ำ...

“อือ....นะ หนาว” เสียงครางแผ่วพร่าดังขึ้น ปลุกความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของตนเอง จนต้องตัดใจ หันไปคว้าผ้าห่มใกล้ๆ ขึ้นมาปกปิดสิ่งสวยงามตรงหน้าไว้ ป้องกันสายตาโลมเลียของตัวเอง สอดมือเข้าใต้ผ้าห่มกระตุกเบาๆ จนกางเกงเปียกชื้นที่เอมิกาสวมใส่หลุดติดมือมา แต่ก็ไม่วายลากปลายนิ้วผ่านมาตามลำขาเรียว ก่อนจะตัดใจผละออกห่างอย่างแสนเสียดาย เขายกกางเกงผ้ายืดในมือขึ้นดูใกล้ๆ เหมือนไม่เคยเห็น และมันคงแปลกประหลาดผิดจากคนอื่นๆ จนต้องยกขึ้นมามองใกล้ๆ อย่างพินิจพิเคราะห์ เขาตัดใจวางกางเกงชุ่มน้ำลงใกล้ๆ กับกองผ้าของตัวเองที่เปียกชื้นไม่แพ้กัน

ชายหนุ่มหันหลังกลับเข้าห้องน้ำ เปิดน้ำเย็นๆ รดลงบนร่างของตัวเองที่เริ่มร้อนระอุ เมื่อมองเห็นสิ่งเย้ายวนที่ทอดตัวนอนอวดแมอยู่บนเตียงภายในห้องนอนของเขาเอง ราฟาเอลหลับตาลง ปิดกั้นไม่ให้ตนเองเห็นสิ่งที่ก่อกวนจนร่างกายลุกฮือขึ้นมา สัดส่วนความเป็นชายแข็งขืนขึ้น...มายามเตะถูกเนื้อสาวน้อยที่นอนอ่อนระทวยอยู่กลางเตียง เขานึกอยากจะแทรกกายลงไปและนอนแน่นิ่งอยู่ใจกลางความเย้ายวน เสียงคำรามแหบห้าวดังก้องขึ้นภายในห้องน้ำ และเงียบลงหลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้นลง

ร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากห้องน้ำที่เข้าไปทำความสะอาดร่างกายอยู่นาน จนร่างกายแทบจะเปื่อยเพราะต้องแช่น้ำเย็นอยู่นาน จนอารมณ์คุคลั่งกลับเป็นปกติ ผ้าเช็ดตัวผืนน้อยถูกยกขึ้นขยี้เช็ดผมบนศีรษะแรงๆ เพื่อเรียกสติที่เริ่มกระเจิงไปกลับคืนมา แต่เมื่อเดินออกมาด้านนอก ก็เจอภาพที่เรียกเลือดลมให้ไหลกระฉูดขึ้นมาได้อีกเป็นครั้งที่2 ผ้าห่มผืนใหญ่ที่คลุมร่างของสาวงามไว้จนมิด เลื่อนหลุดออกไปเพราะแรงดิ้นของสาวน้อย โดยที่หล่อนไม่รู้ตัวว่าสภาพตัวเองนั้นมันดูเย้ายวนน่ามองเพียงใด

มือใหญ่ยกค้างอยู่กลางอากาศ เมื่อผ้าห่มค่อยๆ เลื่อนหลุดออกจากร่างอวบอัด จนมองเห็นอกอิ่มรำไรๆ ใต้ผ้าห่มสีทึมๆ ภาพเรียกเลือดนั่นปรากฏขึ้นมาต่อหน้าต่อตา ยอดอกสีระเรื่อสั่นไหวเพราะแรงสูดลมหายใจของสาวน้อย แถมหล่อนยังดิ้นหยุกหยิกจนอกอิ่มกระเพื่อมไหว ขึ้นลงชวนให้มองอย่างไม่อาจถอนสายตาออกไปได้

“เห้อ!” ราฟาเอลถอนหายใจอย่างทดท้อ เมื่อก้มมองเป้าตุ้งๆ ที่ก่อนหน้านี้มันยังสงบเงียบดีอยู่ แต่ในเวลานี้มันดุนดันผ้าเช็ดตัวออกมาและเริ่มปวดร้าวเป็นระลอก เพราะความต้องการล้นปริ่ม และหากยังไม่ได้ปลดปล่อย เขาคงกระอักเลือดตาย ชายหนุ่มมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำที่เพิ่งจะเดินออกมาอย่างท้อแท้ เขาคงไม่สามารถทำอะไรคนที่เพิ่งเคยเห็นหน้า แถมหล่อนยังหลับใหลไม่ได้สติ ดังนั้นเรื่องเร่งด่วนที่ราฟาเอลควรทำ...คือจัดการตัวเองให้สงบลง…

“ฮืม...อ่าว์!!” เสียงครางดังก้อง ท่ามกลางความมืดมิด พร้อมทั้งเสียงน้ำจนแตกกระจายที่ดังขึ้นอยู่นานกว่าจะเงียบลง ร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง เมื่อควบคุมอารมณ์ของตนเองลงได้ เขาพยายามมองตรงไปข้างหน้า ไม่เหลือบแลไปที่กลางเตียงที่มีร่างสาวน้อยแสนงามนอนอยู่ตรงนั้น ราฟาเอลฉวยกระเป๋าเป้ รื้อค้นเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ รีบปิดไฟกลางห้อง ปิดการรับรู้ทางสายตา แต่ภาพที่เห็นนั้นกลับติดอยู่ในความทรงจำ และสามารถทำให้ราฟาเอลร้อนขึ้นมาได้ทุกครั้งที่สาวน้อยกลางเตียงขยับตัว จนเสียงเนื้อตัวเสียดสีกับผ้าห่มดังขึ้น จิตนาการอันบรรเจิดของราฟาเอลทำให้เขาต้องนอนฮึดฮัดอยู่กว่าค่อนคืน จนกว่าจะข่มตาหลับลงได้ ก็ใช้เวลาไม่น้อยเลย

ดวงตาคมกริบจ้องมองไปยังเตียงกว้างที่มีร่างเน่งน้อยของสาวแปลกหน้าทันทีที่ลืมตาตื่น ความทรงจำยามค่ำคืนก็ย้อนเข้ามาเป็นระลอก ส่วนสัดงามหยด ความเย้ายวนที่ตราตรึง ไม่ว่าจะเป็นดวงหน้าหวานฉ่ำ รูปร่างตลอดทั้งตัว หรือเส้นผมจรดปลายเท้า ไม่มีส่วนไหนในร่างกายที่หลุดรอดไปจากสายตาเขาได้ ชายหนุ่มประทับเก็บไว้ในความทรงจำอย่างไม่มีวันลืม