บทที่3.สาวน้อยตกน้ำ

สติอันน้อยนิด ทำให้เอมิกาตัดสินใจทำบางอย่าง เธอเดินโซซัดโซเซเดินลงไปยังหาดทราย กระเสือกกระสนไปให้ถึงแม้จะต้องคลานไปก็ตาม เสีนยงพร่ำบ่นดังไปตลอดทาง ขณะตนเองกำลังพาร่างที่แทบจะยืนไม่อยู่ลงไปยังพื้นน้ำเบื้องล่าง หญิงสาวต่อว่าตัดพ้อโชคชะตา ที่กำหนดให้เธอไม่สมหวัง รวมทั้งตัดพ้อต่อว่าผู้ชายเฮงซวยที่เข้ามาในชีวิต เอมิกาล้มลุกคลุกคลานลงไปจนถึงจุดหมาย เท้าเปลือยเปล่าเหยียบทรายที่เปียกชื้นไว้ใต้ฝ่าเท้า เมื่อตัดสินใจเด็ดขาด!! เธอจึงเดินลุยลงน้ำไป พาตนเองลงไปสู้อ้อมอกของทะเลใหญ่ให้อ้อมกอดอันกว้างใหย่นั่น รองรับร่างของตนเองเอาไว้ น้ำตาไหลนองเต็มหน้า ทิ้งตัวลงจมดิ่งสู่ห้วงลึกสุดหยั่ง จบชีวิตที่มีแต่ความผิดหวังไว้ใต้สายน้ำอันเย็นเฉียบ...พอกันทีกับชีวิตที่แสนขมขื่น

ราฟาเอลตื่นขึ้นมาในกลางดึก เขานึกอยากจะเดินชมธรรมชาติยามกลางคืนขึ้นมาติดหมัด ชายหนุ่มเลยออกมาเดินเรียบชายฝั่ง ชื่นชมธรรมชาติท่ามกลางความมืดที่มองเห็นเพียงรำไร แสงไฟจากเรือหาปลาอยู่ลิบๆ กลางท้องทะเล เขากวาดตามองไปรอบๆ จนเริ่มชินกับความมืด แต่กลับต้องตกใจจนเกือบเข่าทรุด!! เมื่อสายตาจับภาพวัตถุสีขาวๆ ลอยผลุบๆ โผล่อยู่ในทะเล เขาเพ่งสายตามองอย่างตั้งใจ เมื่อมองเห็นไม่ชัดว่าเป็นสิ่งของหรือว่าคน จึงตัดสินใจพาตัวเองเข้าไปดูใกล้ๆ ราฟาเอลพุ่งหลาวลงไปกลางสายน้ำ แหวกว่ายลงไปในทะเลกว้างอย่างไม่เกรงกลัว ชายหนุ่มลากสิ่งที่มองเห็นเข้าหาฝั่ง เมื่อมีแสงสว่างมากพอ จึงรู้ว่าสิ่งที่ลากเข้าฝั่งมาเป็นคน แถมยังเป็นผู้หญิงเสียด้วย เขาส่ายหน้าเบาๆรู้สึกเซ็งขึ้นมาติดหมัด อุตส่าห์หนีมาตั้งไกล ฟ้าดินยังจะส่งคนมาตามรังควานให้เหนื่อยใจเล่นเสียอย่างนั้น

ราฟาเอลสำรวจดูอาการของสาวน้อยตรงหน้าคร่าวๆ เขายกมืออังใต้จมูก หล่อนยังมีลมหายใจ ลมหายใจที่สูดเข้าสูดออกเป็นปกติ ไม่สะดุดขาดห้วงหรืออ่อนเบา ชายหนุ่มเลยช้อนร่างบางขึ้นอุ้ม เขาเดินตรงไปยังบ้านพักที่ตัวเองเมื่อมันดึกเกินกว่าจะขอความช่วยเหลือจากคนอื่นตอนเช้าค่อยติดต่อให้พนักงานของรีสอร์ท ให้มาพาสาวน้อยแปลกหน้าไปรักษาตัว ตอนนี้คงต้องรีบกลับไปทำให้ร่างกายอบอุ่นก่อนจะเป็นไข้เพราะแรงลมยามค่ำคืน

ราฟาเอลวางร่างสาวน้อยที่ฉุดขึ้นมาจากน้ำลงบนเตียงกว้างหมิ่นๆ เมื่อมองจนเต็มตาในระยะประชิด เขาจึงเห็นว่า หล่อนสวยไม่ใช่เล่น ปานนางฟ้าที่ตกลงมาจากสวรรค์ให้มนุษย์อย่างเขาได้ชื่นชม ขนตายาวเป็นแพเรียงตัวเป็นระเบียบงอนงาม แม้ยังมองไม่เห็นดวงตาภายใต้เปลือกตาที่ปิดสนิทราฟาเอลเดาได้จากประสบการณ์ ผู้หญิงตรงหน้าต้องมีดวงตาสวยไม่แพ้หญิงใด เขามองเลยไปยังจุดอื่น เริมที่จมูกโด่งปลายเชิดนิดๆ รวมถึงปากอิ่มที่ดูเย้ายวนสีระเรื่อนั่นด้วย ลำคอเรียวระหง ก่อนจะไล่สายตาลงไปถึงอกอิ่มที่สะท้อนขึ้นลงจากแรงหายใจ ราฟาเอลกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝื่อน เมื่อเนื้อผ้าชุ่มน้ำแนบกับลำตัวจนเห็นทรวดทรงองค์เอวของสาวปริศนาเด่นชัด เขาจึงลอบมองอย่างตรวจตรา ไม่เกรงใจสาวน้อยที่หลับไม่ได้สติสักนิด

เรือนกายอวบอิ่มตรงหน้าสั่นไหวน้อยๆ ความหนาวเย็นของอากาศรวมทั้งความเปียกชื้นของเสื้อผ้าที่เปียกน้ำทะเลจนโชก ราฟาเอลจึงตัดสินถอดเสื้อออกจากลำตัวโยนทิ้งไว้มุมห้อง เมื่อเสื้อที่ตนเองสวมไว้เต็มไปด้วยน้ำทะเลและเม็ดทราย ก่อนจะตัดสินใจรูดเสื้อผ้าเปียกชุ่มออกจากกายบอบบางให้อย่างเวทนา เมื่อเขามองไม่เห็นทางอื่นที่จะช่วยหล่อนได้ แต่ชายหนุ่มลืมคิดถึงสิ่งที่กำลังตามมา เมื่อถอดเสื้อผ้าเปียกโชกออกจากร่างของสาวเจ้าแล้ว ราฟาเอลถึงกับชะงัก!! เมื่อสิ่งที่ปกปิดเนื้อตัวของสาวปริศนาหลุดออกไปจากร่าง ความขาวนวลของผิวผ่องแยงนัยน์ตาเสียจนตาพร่า ชายหนุ่มทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ตะลึงมองอกอิ่มที่ซุกซ่อนภายใต้กรวยผ้าสีหวานเงียบๆ อยู่อย่างนั้นจนกระทั่ง