บทที่1.เอมิกา......

เวลาผ่านไปหลายวัน...นับจากที่กรณ์มาเยือน เอมิกายังจมอยู่กับความเศร้า ถึงร้านกาแฟของเธอจะขายดี มีเงินพอเลี้ยงตัวได้โดยไม่เดือดร้อน นี่เป็นอีกสิ่งที่กรณ์ไม่พอใจ เมื่อเอมิกาตั้งใจจะเปิดร้านตอนเรียนจบใหม่ๆ ชายหนุ่มพูดกรอกหูเอมิกามาตลอด ร้านกาแฟลเล็กๆ มันไม่สามารถทำให้เธอร่ำรวยขึ้นมาได้ หญิงสาวนั่งเหม่อลอย จนเกสรเด็กในร้านนึกเป็นห่วง เจ้าหล่อนต้องคอยสังเกตอาการของนายจ้างอย่างใกล้ชิด

เกสรเรียนภาคค่ำเพราะว่าฐานะยากจนจึงไม่มีเงินเรียนตามเวลาปกติ เธอมาทำงานพาร์ทไทม์ตั้งแต่ตอนที่เอมิกาเปิดร้านใหม่ๆ ทั้งสองคนทำงานร่วมกันมาจนถึงตอนนี้ ผ่านความลำบากมาด้วยกัน จนรักใคร่กลมเกลียวเหมือนเป็นพี่น้อง

“พี่เอมิทำไมไม่ไปเที่ยวต่างจังหวัดดูล่ะคะ ไปพักสมองบ้าง ไม่ต้องเป็นห่วงร้านหรอก...เกสรอาสาดูแลแทนให้เอง ถ้าพี่เอมิไม่ไว้ใจเกสร ให้คุณนายมาเป็นคนคุมค่าใช้จ่ายระหว่างที่พี่เอมิไม่อยู่ก็ได้ค่ะ” เกสรตัดสินใจยื่นข้อเสนอให้นายสาว เมื่อมองเห็นว่าเอมิกานั่งซึม และปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความเศร้า หน้าสวยใสหม่นหมอง จนเกสรเศร้าใจตามไปด้วย

เกสรรำพันในใจ เธอไม่เห็นว่าจะน่าเสียใจตรงไหน? เอมิกาหลุดออกมาจากวงจรชีวิตของผู้ชายแบบนั้นได้ซิดี เขามีแต่ความเห็นแก่ตัวและคอยเอาเปรียบเอมิกาทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เกสรรับรู้และเห็นมาตลอด แถมผู้ชายคนนั้นยังไม่เคยซื่อสัตว์กับเอมิกาเลยสักครั้ง เกสรแอบเห็นยามกรณ์มองลูกค้าสาวๆ ที่เขามาทานกาแฟที่ร้าน ชายผู้นั้นส่งสายตาให้พวกหล่อน โดยไม่เห็นแคร์ความรู้สึกของเอมิกาซักนิดเดียว เกสรเห็นด้วยกับเพชรลดา จบตอนนี้ดีกว่าจบในตอนที่ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว

เอมิกากะพริบตาปริบๆ ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาลวกๆ พร้อมทั้งยิ้มกร่อยๆ ส่งให้เกสร แต่เมื่อคิดตามข้อเสนอแนะเธอก็เห็นด้วย มันเป็นความคิดที่เข้าท่าทีเดียว เธอควรหลบไปทำใจสักหน่อยเพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงกำหนดวันวิวาห์ของกรณ์แล้ว

“พี่ขอคิดดูก่อนนะ...ยังไงจะบอกกับเกสรอีกที” เอมิกาขยับตัวลุกขึ้นจากที่นั่ง กล่าวตอบเบาๆ เมื่อเกสรยังรอคำตอบของเธออยู่

“ไม่ต้องคิดเลยค่ะพี่เอมิ...เกสรว่าพี่ไปพรุ่งนี้เลยก็ได้ คุณนายเขาจองแพ็กเกจทัวร์ไว้ให้พี่แล้ว ถ้าพี่เอมิตกลง ก็จัดกระเป๋าเดินทางได้ทันที” เกสรเอ่ยด้วยรอยยิ้มกระจ่างใสเธอกับเพชรลดาวางแผนกันมาระยะหนึ่ง

หญิงสาวถอนใจแรงๆ มองความห่วงใยของเกสร ก่อนจะรับปากออกไป “ก็ได้จ้ะ...พี่คงทำให้เกสรกับป้าเป็นห่วงมากเลยใช่มั้ย? พี่สัญญานะ พี่จะเข้มแข็งกลับมา จะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นอีกแล้ว” เอมิกาเอ่ยสัญญาอย่างหนักแน่นพร้อมรอยยิ้มซีดเซียว

“พวกเราทุกคนรักพี่เอมิค่ะถึงได้ห่วง พี่หยุดพักสักครั้งก็น่าจะดี ไปเที่ยวพักผ่อนเสียบ้างกลับมาจะได้ร่าเริงแจ่มใสขึ้น เอาความผิดหวังทั้งหลายไปโยนทิ้งลงทะเลซะนะคะ เก็บเอาแต่สิ่งดีๆ กลับมา พี่เอมินะสวยจะตาย หุ่นก็ดี แต่งตัวสวยๆ เดี๋ยวก็มีคนใหม่เข้ามาจีบเองแหละ ไม่เห็นจะต้องไปแคร์ผู้ชายพรรณนั้นเลย ผู้ชายสมัยนี้ไม่ค่อยมีใครไว้ใจได้ซักคน ไม่มีแฟนก็ไม่เห็นจะเป็นไรนี่คะ” เกสรกล่าวเป็นเชิงแนะ ตามประสาคนรุ่นใหม่ที่พร้อมจะเริ่มต้นใหม่

“จ้ะ...พี่เอมิเชื่อแล้วว่าคงไม่มีผู้ชายคนไหนรักเราจริง แล้วก็ไม่มีแฟนก็ไม่ตายซักหน่อยจ้ะ” เอมิกากลั้วเสียงหัวเราะ กับท่าทีขึงขังของเกสร

“อิๆ...เกสรไม่ได้หมายความอย่างนั้นซักหน่อย เกสรหมายความว่าถ้าเขาเป็นคนของเราเขาจะไม่ไปไหน ตอนนี้ก็แค่ยังไม่มีคนที่ใช่สำหรับพี่เอมิเท่านั้นเอง แต่มันคงอีกไม่นานหรอกค่ะ คน คนนั้นจะโผล่เข้ามาในชีวิตพี่เอง พี่เอมิสวยซะขนาดนี้ คงจะมีผู้ชายตาดีซักคนที่มองเห็นเขาจะเป็นอัศวินที่สอยพี่เอมิลงมาจากคานได้ในที่สุดค่ะ” เกสรเอ่ยด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า

“คงมีสักวัน...แต่ไม่ใช่ตอนนี้หรอก” เอมิการำพึงออกมา สายตาเหม่อมองไปนอกร้าน เธอมองผู้คนที่กำลังเดินกันขวักไขว่