ตอนที่2[เซอร์ไพรส์หนัก18+]

สยบรักนายหัวเขต

ตอนที่2

[เซอร์ไพรส์หนัก18+]

ติ๊ง!

ประตูกำลังเปิด เมื่อประตูชั้นที่ต้องการเปิดออกกว้าง น้ำหวานที่หิ้วของพะรุงพะรังก็รีบก้าวขาออกจากลิฟต์ ร่างสวยมาหยุดยืนอยู่หน้าห้อง507 มือเล็กล้วงไปในกระเป๋าใบเล็กเพื่อหยิบคีย์การ์ดสำรองขึ้นมาแสกน

“อ่า! ประตูไม่ได้ล็อค นี่หมายความว่าพี่วินเลิกงานมาแล้วสิ” เสียงเล็กพึมพำเบา ๆ

มือเรียวเล็กจับลูกบิดประตู แล้วบิดผลักเข้าด้านในเบา ๆ 

“อ่า! มืดจัง นี่อย่าบอกนะว่าพี่วินเหนื่อยงานจนหลับไปแล้ว” น้ำหวานงึมงำออกมา ก่อนจะก้าวเดินไปในที่สลัว เพราะแสงไฟจากด้านนอกได้สาดส่องเข้ามาทางบานเกล็ดกระจกใส ทำให้ภายในห้องโถงมีความสว่างพอสมควร

ร่างเล็กหิ้วของสดไปวางไว้บนโต๊ะของห้องครัว แล้วเดินเอาถุงของฝากมาวางไว้ที่โซฟา ก่อนจะก้าวขาเดินไปที่ประตูห้องนอนของแฟนหนุ่ม

“อ้า อ๊า อื้อ…พี่วินขา…อ๊อย…อูยย…เสียวไม่ไหม” เสียงครางหวานแววมาจากด้านในที่บานประตูแง้มเอาไว้ ทำเอาน้ำหวานตัวสั่นเทา แต่เธอพยายามมองในแง่ดีเข้าไว้ ‘พี่วินคงหลับแล้วเปิดทีวีทิ้งไว้สินะ’ สาวสวยเอาแต่ปลอบขวัญตัวเอง แต่ภายในใจคงยังเต้นระส่ำผิดจังหวะไปหมด

“อ้า! พี่วินขา…กระแทกแรง ๆ เลยคะ พี่วินขา…อูยย…” สิ้นเสียงครางอีกครั้ง น้ำหวานแนบหูไปใกล้ประตูที่ปิดไม่สนิท หูเธอกางออกเพื่อความแน่ใจกับเสียงที่เพิ่งได้ยินมา 

ตับ ตับ ตับ!

“อ่าส์! รูเธอเอามันวะ…ซี๊ด…โอ้วว…อ๊อย…พี่ใจจะขาด…ขอกระแทกแรง ๆ ให้หน่ำใจหน่อยเถอะ…” เสียงครางสั่นพร่าเอ่ยขึ้น ถึงไม่ได้เห็นหน้าน้ำหวานก็จดจำน้ำเสียงนี้ได้ดีเลยทีเดียว

ร่างเล็กสั่นระริกกับเหตุการณ์ที่ไม่เคยวาดฝันมาก่อน หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวก้อนเนื้อดวงน้อยแทบกระเด็นออกมาด้านนอก นี่เสียงที่เธอได้ยินอยู่ด้านในน้ำหวานมั่นใจได้เลยว่ามันไม่ใช่เสียงที่ออกมาจากทีวีอย่างแน่นอน

“อ๊า! อื้อ…พี่วินแรงได้อีกค่า…โอ้วว…อ๊อย…บดดุ้นพี่ใส่รูเพ็ญแรง ๆ อีก อ๊า…เพ็ญสะใจเหลือเกิน…ชอบให้พี่วินเอาแรง ๆ” สิ้นเสียงครางของผู้หญิงที่ชื่อเพ็ญจบลง น้ำหวานขบเม้มริมฝีปากล่างตัวเองจนเจ็บ ก่อนจะจับลูกบิดแล้วแง้มประตูช้า ๆ เพื่ออยากจะเข้าไปดูให้แน่ใจว่ามันใช่อย่างที่เธอคิดหรือเปล่า

มือเล็กค่อย ๆ แง้มประตูเข้าไปเบา ๆ ภาพที่เห็นต่อหน้าทำเอาน้ำหวานแทบช็อค รีบยกมือมาปิดปากตัวเองเอาไว้แน่น แทบไม่น่าเชื่อว่าร่างกำยำที่เปล่าเปลือยที่กำลังเอากับผู้หญิงคนนั้นจะเป็นพี่วินของเธอ

ตับ ตับ ตับ!

“อ่าส์! ซี๊ดด…รูเธอตอดพี่แน่นเลย…อ่าส์…จะแตก…” ภาพที่แฟนหนุ่มกำลังเย่อลำดุ้นใส่รูร่องของร่างเปลือยที่ขาวอวบอยู่ใต้ร่างอย่างเมามันแบบเอาเป็นเอาตาย ทั้งคู่ไม่ได้สนใจเลยว่ามีใครเข้ามายืนอยู่ในห้องอีกคน สองร่างเปลือยกำลังโยกขย่มกันอย่างดุเดือดเผ็ดมัน ต่างร้องครวญครางดังก้องไปทั่วห้อง น้ำหวานยกมือขึ้นไปกดสวิตช์ไฟเพื่อให้ความสว่างกับห้องทันที

กรี๊ดดด!

แล้วเธอกรีดร้องออกมาอย่างคนเสียสติ จนร่างเปลือยทั้งคู่ต่างตกใจผละออกจากกันทันที

“น้ำหวาน!” เสียงรัชวินร้องเรียกชื่อของน้ำหวาน ด้วยความตกใจสุดขีด ไม่คาดคิดว่าแฟนสาวจะมาพบเจอเขาที่กำลังเอากับผู้หญิงอื่น

รัชวินรีบลุกเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวที่ตกอยู่ข้างเตียงมาพันรอบกายไว้ ก่อนจะวิ่งไปดึงร่างของแฟนสาวเข้ามาโอบกอด

“น้ำหวานฟังพี่ก่อนนะ พี่อธิบายได้”

กรี๊ดด!

น้ำหวานไม่ฟังเสียงของรัชวิน ที่กำลังจะหาทางแก้ต่างให้กับเหตุการณ์ตรงหน้า แต่น้ำหวานยกมือผลักอกเขาให้ออกห่างแล้วเบี่ยงตัวหลบ ก่อนจะฟาดฝ่ามือใส่ใบหน้าที่หล่อขาวตี๋ของรัชวิน

เพี๊ยะ!

เสียงฝ่ามือเล็กกระทบกับใบหน้าหล่อของรัชวินจนหน้าหงาย แล้วน้ำหวานก็วิ่งไปหยิบถุงของสดที่ซื้อมาขว้างไปทั่วห้องอย่างคนเสียสติ

“น้ำหวานหยุดเดี๋ยวนี้นะ” เมื่อเห็นน้ำหวานไม่ฟังเขา รัชวินจึงตวาดเสียงดังเพื่อให้เธอหยุด

“หวานไม่หยุด นี่ ๆ ไม่ต้องกินแล้ว เสื้อนี่ก็ไม่ต้องใส่” น้ำหวานหยิบของทุกอย่างที่อยู่ในถุงขว้างทิ้งจนเกลื่อนพื้น แล้วไปดึงเสื้อมาโยนลงพื้นแล้วเหยียบย่ำจนเลอะไปทั้งตัว

“พี่ทำแบบนี้กับหวานได้ยังไง”

“ที่พี่เป็นแบบนี้ก็เพราะหวานนั่นแหละ”

“พี่วิน พี่ทำผิดแล้วยังมาโยนความผิดให้หวานอีกเหรอคะ”

“ก็เพราะหวานเอาแต่หวงตัว เราคบกันมาตั้งนานพี่เคยได้นอนกับหวานบ้างไหม ไม่เลยหวานหาเรื่องมาอ้างสารพัด พี่เป็นผู้ชายนะหวานพี่ก็ต้องมีความต้องการเหมือนคนอื่นเขาเหมือนกัน”

“นี่พี่คบกับหวานก็เพื่อที่จะได้ตัวหวานแค่นั้นเองเหรอคะ พอหวานไม่ใจอ่อนกับพี่ แล้วพี่วินไปเอาผู้หญิงคนอื่นขึ้นมานอนบนห้องเนี่ยนะ” 

“พี่ผิดไปแล้วพี่ขอโทษ แต่พี่รักหวานจริง ๆ นะ หวานอภัยให้พี่ได้ไหม”

“อภัยเหรอคะ รู้ไหมหวานเห็นแบบนี้แล้ว หวานรู้สึกขยะแขยงในตัวพี่วินที่สุดเลย…ฮึก…ฮือ…ให้เราจบกันแค่นี้เถอะนะคะ” ว่าจบน้ำหวานก็รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที

“น้ำหวานฟังพี่ก่อน พี่ไม่มีวันเลิกกันได้ยินไหม พี่รักหวานมากนะ” รัชวินออกวิ่งตามมาถึงประตูก็ชะงักหยุด เมื่อนึกได้ว่าตัวเองแต่งตัวไม่เรียบร้อย

“โธ่เว้ย! ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้วะ” รัชวินได้แต่สบถออกมาอย่างหงุดหงิด

“เลิกกันงั้นเหรอ! ที่ผ่านมามันคืออะไรกัน นี่แปลว่าหวานไม่เคยรักพี่เลยใช่ไหม” รัชวินได้แต่ส่งคำถามกลับไปให้น้ำหวานที่เดินออกไปไกลแล้ว เขายืนมองร่างน้ำหวานจนลับตา จึงยกมือทั้งสองข้างมากุมขมับตัวเองอย่างหงุดหงิดกับสถานการณ์ในตอนนี้

“พี่วินขา…เรามาต่อกันดีไหมคะ เพ็ญยังต้องการพี่วินอยู่เลย” เพ็ญสาวสวยที่เนื้อตัวอวบอั๋น เข้ามายืนแอ่นอกอวบของเธอบดเบียดแนบชิดเข้าหาอกแกร่งของรัชวิน มือเล็กของเธอเข้ากอบกุมลำท่อนเขือง แล้วชักรูดขึ้นลงเบา ๆ จนมันแข็งสู้มือเธอ เพ็ญจึงแสยยิ้มออกมาอย่างผู้มีชัย เมื่อช้อนสายตาขึ้นเหลือบมองเจ้าของลำดุ้นร้อน ที่เอาแต่ทำสีหน้าเหยเกไปด้วยความเสียดเสียวออกมา

“พี่วินขา…เพ็ญหิวอีกแล้วคะ ดูท่าทางพี่วินก็อยากกินเพ็ญอีกแล้วนะคะเนี่ย” สาวสวยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

“อ่าส์! พี่ก็หิวเธอ อยากกระแทกใส่รูแรง ๆ” เสียงห้าวเอ่ยกระเส่าพร่า พร้อมดึงรั้งร่างเพ็ญให้เข้าด้านในด้วยกัน

แล้วผลักดันร่างเพ็ญให้แนบคว่ำลงกับขอบโซฟา ก่อนจะดึงสะโพกกลมให้ลอยขึ้นมา แล้วสาวลำดุ้นอัดใส่รูเล็ก ๆ อีกครั้ง ตับ ตับ ตับ

“อ้า อูยย…เสียวเหลือเกิน…พี่วินขา…” ร่างอวบใต้ร่างครางเสียดเสียว พร้อมกระดกสะโพกงอนเชิดขึ้นรอรับแรงกระแทกกระทั้นจากแก่นกายแกร่งของรัชวิน ที่กำลังถาโถมเข้าใส่รูร่องของเธออย่างดุเดือด

ร่างแกร่งที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ กลับตะบี้ตะบันตอกอัดเข้าใส่อย่างไม่คิดจะลดละ รัชวินที่ไฟสวาทกำลังประทุ เขาลืมสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างกับเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อครู่นี้

ตับ ตับ ตับ!

“อ่าส์! แม่งรูเธอเอามันวะ…” เสียงครางต่ำดวงตาท่อประกายหื่นกระหายจนลืมแฟนสาวที่ชื่อน้ำหวานที่คบกันมาถึงสองปี

“อ๊าย…พี่วินกระแทกเข้ามาแรง ๆ”