บทที่4.เปลวไฟพิศวาส 1/3

บทที่4.เปลวไฟพิศวาส 1/3

มือแข็งแรงยกชายชุดเดรสสีขาวขึ้นจรดปลายจมูก หลับตาแล้วสูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่โชยกลิ่นออกมาจากเสื้อตัวนั้นเข้าปอดลึกๆ กลิ่นหอมหวานนั้นปะปนแผ่วเบารวมกับกลิ่นน้ำหอมประจำตัวของเขานั่นเอง

แม้จะเบาบางเพราะนีรนาทสวมไว้ไม่นาน แต่ดิมิททรีกลับสัมผัสมันได้อย่างชัดเจน เพราะกลิ่นนี้เขาเพิ่งซุกไซ้สูดดมอย่างแสนคลั่งไคล้เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา เสียงทุ้มครวญหาเจ้าของกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ตราตรึงใจนั้นแผ่วเบาทว่าอ่อนหวาน

“นีชา...”

ชายหนุ่มสะดุ้งโหย่ง!! เขารีบเหวี่ยงชุดเดรสในมือทิ้งไป สายตาคมกวาดมองรอบห้อง ที่เงียบผิดปรกติ หลังจากใช้เวลาทำใจในห้องน้ำเสียเกือบ 10 นาที

“ไปไหน?” ชายหนุ่มรำพึงแผ่วๆ แต่ก็ไม่หยุดมองหาเจ้าของกลิ่นที่ทำให้เขาว้าวุ้นใจ เมื่อแม้แต่การป้องกันตัว ยังลืม!!

ดิมิทรีเดินหาเจ้าหล่อนทั่วห้อง ไม่มีแม้แต่เงา? และตอนนี้เขากำลังโกรธจัด!! รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีความหมายถูกผู้หญิงทิ้งไปแบบไม่ให้ตั้งตัว ที่สำคัญ เขายังไม่อิ่ม!! แต่ตกใจตัวเองเลยขอถอยไปตั้งหลักก่อน...

“พวกแกปล่อยเธอไปงั้นรึ!! ใครสั่ง?” อารมณ์เดือดพล่านวิ่งตามกระแสเลือดและมันเป็นครั้งแรกที่ ชายหนุ่มระเบิดอารมณ์ใส่ลูกน้องใต้บังคับบัญชา

ทีมการ์ดพากันก้มหน้าลง พวกเขาหน้าซีดกันถ้วนทั่ว เมื่อทุกคนคิดว่าหลังเจ้านายอิ่มเอม หน้าที่ที่จะต้องพาผู้หญิงพวกนี้ไปส่งก็คือหน้าที่ของพวกเขา และที่สำคัญปฏิบัติกันแบบนี้มาหลายปี เมื่อประตูห้องสวีทเปิดออก มันหมายถึงว่า เวลาของพวกหล่อนหมดลง เธอจะได้สิ่งตอบแทนเป็นกระดาษชิ้นเล็กๆ มีมูลค่าและถูกพาส่งกลับบ้านโดยไม่ต้องมีใครสั่ง!!

มันเกิดอะไรขึ้นล่ะ ทำไมเจ้านายโกรธ ผู้หญิงน่าสงสารคนนั้นทำอะไรให้พญาหมีขาวอย่างดิมิทรี เบนิคอฟโกรธ!!

“ผมเห็นเธอออกมาจากห้อง ก็เลยพาไปส่งเหมือนเคยครับ” เสียงนอบน้อมตอบกลับ พวกเขาไม่รู้ตัวว่าทำอะไรผิด เพราะปฏิบัติตัวแบบนี้มาจนชิน

หึๆ ดิมิทรีแค่นยิ้ม เขาอยากอาละวาด แต่มันเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะ เพราะนีรนาทก็แค่ผู้หญิงชั่วคราวที่เขาชิมรสไปแล้ว ก็แค่...ยังไม่อิ่มเอมแค่นั้นเอง...

“ช่างเถอะ!! ให้ของตอบแทนเขาไปหรือเปล่าล่ะ? ฉันไม่อยากถูกกล่าวหาว่าเอาเปรียบคนไม่มีทางสู้”

“ครับ เหมือนเดิม แต่...”

“อะไร?” เสียงขุ่นขวาง รู้สึกว่าจะมีปัญหาตลอดหากเรื่องมันเกี่ยวข้องกับผู้หญิงอย่าง นีรนาท

“เธอไม่รับครับ เธอบอกว่าตกลงบางอย่างกับคุณไว้แล้ว” คนตอบหน้าซีดเผือด เมื่อไม่สามารถยัดเหยียดค่าตอบแทนให้กับผู้หญิงคนนั้นได้

มันเป็นอะไรที่เขาคาดการณ์ไว้แบบไม่ผิด ผู้หญิงอย่างนีรนาทอ่อนนอก แต่แข็งใน เธอใจเด็ดมากกว่าที่ทุกคนคิด เธอแค่ขอ...ให้ปล่อยบิดา และไม่เรียกร้องอย่างอื่นเป็นการตอบแทนที่เธอตกเป็นเครื่องเล่นของเขา แต่มันเป็นการทำที่ผิด!! เขาไม่เคยรู้สึกเดือดจัดแบบนี้ เธอเห็นเงินเขาไม่มีค่าและปฏิเสธที่จะรับ...อวดดีเกินไปนะ

“ไปเถอะ...ฉันอยากรู้แค่นี้ล่ะ” ดิมิททรีกลั้นความโกรธเก็บไว้ในอก เขาไม่อยากฟาดงวงฟาดงากับคนที่ไม่เกี่ยวข้อง เขาสะสมความโกรธไว้ไปลงทัณฑ์กับเจ้าตัวเลยดีกว่า มันสะใจกว่ากันเยอะ!! หล่อนจะได้รู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่เธอจะมาหันหลังให้ ถ้าคิดจะก้าวลงจากเตียงให้ได้ ก็ต่อเมื่อเขาเอ่ยปากอนุญาตเท่านั้น!!

“นีชา...อีลูกบ้า!! มึงหายหัวไปไหนมาวะ ปล่อยให้กูหิวเหล้าเกือบตาย” เสียงตวาดดังสนั่น อิวานยืนหน้าตาถมึงทึง ชายแก่ยืนขวางทางประตูเดิน เขาหลับๆ ตื่นๆ รอการกลับมาของบุตรสาว เพราะว่าเงินที่ใช้ซื้อเหล้าหมดเกลี้ยง หลังจากเขาถลุงใช้จนหมด แต่ก็ยังไม่เห็นนีรนาทกลับมาบ้านเหมือนทุกวัน

นีรนาทกลืนก้อนสะอื้นกลับไปเก็บไว้ในอก ป่วยการที่จะต่อปากต่อคำกับบิดาเพราะมันจะไม่จบแค่นี้หรอก เธอควานหาเศษสตางค์ในกระเป๋ากางเกงเก่าๆ ตัวเดิม ล้วงธนบัตรยับๆ ส่งให้อิวานโดยไม่พูดอะไร สาเหตุเพราะดวงตาของเธอเอ่อคลอด้วยน้ำร้อนๆ ที่ไหลมาจ่ออยู่ที่หัวตาจวนจะหยดรอมร่อ

“มึงหายหัวไปไหนมาวะ เขาปล่อยแด๊ดออกมาแล้วนะ ต่อไปแด๊ดจะพยายามไม่ก่อเรื่อง แด๊ดสัญญา” แววตาเศร้าๆ และขอบตาแดงก่ำของบุตรสาว มันทำให้อิวานรู้สึกละอาย เขาทำให้ลูกและเมียเดือดร้อน ชมนาดหนีตายไปเสียก่อน และในครั้งนี้เขารู้ดีว่าอิสรภาพสำคัญขนาดไหน

“ค่ะ...” เธอพยักหน้ารับ เดินเลี่ยงชายสูงวัย อยากกลับเข้าห้องนอนและทุ่มตัวนอนบนที่นอนพร้อมทั้งระบายความน้อยเนื้อต่ำใจไปกับสายน้ำตา

“เป็นอะไรไปนีชา...เกิดอะไรขึ้น?” บุตรสาวเงียบงันผิดปรกติ ถึงนีรนาทจะไม่ได้ช่างพูด แต่เธอก็มักจะอธิบายให้เขารู้หากเขาทำไม่ดี แต่ครั้งนี้แปลก!! ไม่มีคำต่อว่า ไม่มีเสียงบ่น มีแต่ความเงียบ และรอยน้ำตา...ถึงเจ้าตัวจะเก็บงำไว้และคงคิดว่ามิดชิดดี คนผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายปีดีดักอย่างเขา มองเห็นและรู้สึกว่าเรื่องนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากล เป็นไปไม่ได้ที่ตำรวจพวกนั้นจะยอมปล่อยเขาง่ายๆ เมื่อมีทั้งหลักฐานและพยาน มันต้องมีอะไรบางอย่างที่มีอำนาจสูงสุด จนทำให้เรื่องนี้จบลงได้ง่ายๆ หรือว่า...