บทที่4.เปลวไฟพิศวาส 2/3

2/3

“นีชา...ไอ้เศรษฐีนั้นยอมง่ายไป!! มันเกี่ยวกับการหายตัวไปทั้งคืนของแกไหม?” หัวอกคนเป็นพ่อแทบแหลก เขาไม่อยากเชื่อว่าความสนุกชั่ววูบของตัวเองนำมหันตภัยมาสู่คนใกล้ตัว

นีรนาทคลี่ยิ้มอ่อนๆ พยายามกลืนก้อนสะอื้นและความเสียใจกลับไปเก็บไว้ในอก เธอไม่อยากให้เรื่องยืดยาว ที่เสียไปก็นึกว่าทำทานและตอบแทนบุญคุณ

“นีชาไม่รู้หรอกแด๊ดว่าทำไม? คุณดิมิทรีถึงยกฟ้อง นีชาทำงานที่ค้างไว้เพลินเลยเผลอนอนหลับที่ร้านขายขนม มาสะดุ้งตื่นเอาตอนเช้า ก็เลยรีบกลับมานี่แหละจ้ะ”

“แน่ใจนะ?”

“จ้ะแด๊ด นีชาขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวต้องออกไปทำงานอีก ป้าไม่มีคนช่วย และช่วงนี้ขายดีมากเลยจ้ะ” เธอแสร้งยิ้มเซียวๆ ให้บิดา ก่อนจะรีบขอตัวไปทำธุระส่วนตัว และต้องรีบออกไปทำงานที่ร้านขายขนมเหมือนทุกวัน

อิวานไม่เชื่อ!! ชายสูงวัยรู้สึกถึงความผิดปรกติ จริงอยู่ว่าบุตรสาวจะเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัวไม่ค่อยสุงสิงกับใคร? แต่เธอก็ไม่เคยโกหก ครั้งนี้นีรนาทพูดโดยไม่ยอมสบตาเขา มันทำให้เขาแน่ใจว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น และมันต้องเกี่ยวกับไอ้หนุ่มมหาเศรษฐีตระกูล ‘เบนิคอฟ’ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่สงสัยและเฝ้าจับตาดู

นีรนาทพ่นลมหายใจแรง เธอหันหลังพิงพนังห้องนอน รู้สึกหนักหน่วงไปทั้งอก แล้วยังจะต้องปกปิดความลับเรื่องนี้ไว้ เพราะหากเข้าหูของอิวาน มีหวังวุ่นวายหนักกว่าเดิม

นีรนาทรีบอาบน้ำ เธอมองคราบเหนอะหนะตรงกึ่งกลางร่างกายด้วยวามกลัดกลุ้ม ‘จะมีปัญหาไหม?’ นั่นคือสิ่งที่เธอกลัว ปัญหาที่จะตามมาหลังมีความสัมพันธ์ทางกายกับเพศตรงข้าม แต่...เขาเป็นคาสโนว่าคงไม่ประมาทเรื่องแบบนี้มั่ง เพราะเธอเองก็ไม่รู้วิธีการป้องกันเหมือนกัน ถึงมันจะมีอยู่ในบทเรียน แต่มันแค่ผ่านหูเธอไม่ได้สนใจลึกซึ้ง เมื่อมันเป็นเรื่องไกลตัวในเวลานั้น...

“ไม่หรอก...” เธอรีบปัดความรู้สึกกังวลออกไปจากใจ คงไม่โชคร้ายซวยขนาดนั้นหรอก และมันแค่ครั้งเดียว...

แต่อีกคนไม่ได้รู้สึกแบบนั้น...

ดิมิทรีกำลังกังวล เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ ทุกครั้งไม่ว่าจะจวนตัวแค่ไหน? เขาก็ไม่เคยลืม ต่อให้เสน่ห์ของเจ้าหล่อนจะหยาดเยิ้มแค่ไหนก็เถอะ เขาก็ไม่เคยพลาด แล้วทำไมครั้งนี้ถึงลืมได้!!

เพราะฉะนั้นต้องกำจัดปัญหากวนใจครั้งนี้เสียก่อน ทีมันจะลุกลามมาถึงตัว!!

“ใครก็ได้เอานี่ไปให้หล่อนด้วย ส่งถึงมือห้ามตกหล่น เข้าใจ!!” เขาตัวหนังสือเขียนใส่กระดาษตัวโตๆ เมื่อไม่รับเงินที่มอบให้ ก็อย่าได้หมายว่าจะเอาเรื่องนั้นมาต่อรอง

การ์ดหนุ่มรับกระดาษชิ้นเล็กๆ จากมือเจ้านายมา เขายัดมันไว้ในกระเป๋าเสื้อสูท แล้วจึงรีบหมุนตัวเดินออกไปทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด

ร้านขายขนม ที่ที่นีรนาททำงาน...

วันนี้มีคนแปลกหน้ามาเข้าคิวซื้อขนม เขาไม่พูดอะไร ยืนรออย่างสงบ จนถึงคิวของตัวเอง

“รับหน้าอะไรดีคะ?” นีรนาทถามตามมารยาท เธอเตรียบตัวรับออร์เดอร์

“อะไรก็ได้ จัดมาเถอะ” ลูกค้าหน้าแปลกตอบเสียงนิ่ง และยืนกอดอกรอเมื่อต้องใช้เวลาในการทำพอสมควร

หญิงสาวทำงานเงียบๆ เมื่อลูกค้าไม่เจาะจง เธอก็ทำอย่างที่ตัวเองชอบให้ก็แล้วกัน สามนาทีผ่านไป เครปหอมกรุ่นก็เสร็จ ร้อนๆ ออกจากเตาทั้ง หอม และหวานมัน

เธอส่งขนมให้และรับสตางค์ค่าของที่เขาส่งมาให้พร้อมกระดาษชิ้นหนึ่ง

“คุณดิมิทรีฝากมาให้...ผมเป็นคนของเขา” นีรนาทเกือบทิ้งกระดาษชิ้นนั้นไปแล้ว เพราะเธอคิดว่าหนุ่มๆ พวกนี้คงจะมาแนวเดียวกันคือการให้เบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของเขามอบให้กับเธอ แต่มันผิดคาด เมื่อชื่อของคนๆ นั้นผ่านริมฝีปากหนาหยักนั่นมา...

เธอแอบคลี่กระดาษเปิดอ่าน ถ้อยคำที่ผู้ชายร้ายกาจฝากมาถึง...มือสั่นระริก เมื่อตัวอักษรนั้นย้ำให้เธอรู้สึกด้อยค่า

“ถ้าเกิดอะไรขึ้น ‘ฉัน’ จะไม่รับผิดชอบใดใดทั้งสิ้น เพราะฉันถือว่าจ่ายค่าตัวให้เธอแล้ว แต่เธอปฏิเสธเอง”

มันเป็นสิ่งที่เธอกลัวเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไปเรียกร้องความรับผิดชอบจากเขานี่ เธอก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะ

มือสั่นระริกกำกระดาษจนเป็นก้อนกลมๆ ก่อนจะขว้างทิ้งด้วยความโกรธจัด!! เธอไม่เคยคิดจะสักนิด หากเกิดขึ้นจริงๆ เธอก็จะเลี้ยงดูเขาเองเมื่อเขาเป็นเลือดก้อนหนึ่งของเธอเป็นสิ่งมหัศจรรย์ในชีวิตที่มีค่ากว่าที่ผู้ชายใจร้ายคนนั้นจะคาดถึง

นีรนาทฝืนใจกลับไปทำงาน เธอปัดความรู้สึกกังวลทิ้งไป พยายามที่จะไม่ใส่ใจเมื่อสิ่งที่กลัวยังไม่เกิดขึ้นเสียหน่อย... เธอยังต้องกินต้องใช้ หากมัวแต่กลัวใครจะหาเงินค่าใช้จ่ายในบ้าน เมื่อบิดาไม่สามารถพึ่งได้เหมือนคนอื่นๆ เขา ก็ต้องก้มหน้ายอมรับความจริงต่อไป...

อากาศเริ่มเย็นขึ้น เมื่อพระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า ใกล้เวลาเลิกงานเต็มทน วันหนึ่งนีรนาททำงานเกินกว่า สิบสองชั่วโมงร่างกายเหนื่อยล้าแต่ก็ต้องทน เมื่อยังต้องกินและใช้ เธอไม่ได้ร่ำรวยมีสมบัติเก่าเก็บ ไม่มีใครพอจะยื่นความช่วยเหลือได้ เพราะฉะนั้นต้องก็ต้องพึ่งพาตัวเองและทำมาหากินต่อไป...

ดวงตาเศร้าสร้อยแหงนเงยท้องฟ้าที่เริ่มมีแสงดาวพริบพราว ลมหายใจอุ่นๆ พ่นออกมาจากช่องจมูก ความกังวลที่ติดค้างอยู่ในใจย้อนกลับมาเมื่ออยู่เพียงลำพัง...เธอกลัว!! กลัวเหมือนเฉกเช่นคนอื่นๆ กลัวความเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะเกิดขึ้น ถึงมันจะเป็นแค่ความกังวลก็เถอะ แต่มันมีความเป็นไปได้สูง หากมันเกิดขึ้นจริงๆ จะทำอย่างไรต่อไปดี...