บทที่ 4 ทำไมทุกอย่างถึงเปลี่ยนไป

บทที่ 4 ทำไมทุกอย่างถึงเปลี่ยนไป

"นี่! ปล่อยข้านะข้าไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับท่านเสียหน่อย คนที่อยากคุยกับท่านคือคุณหนูเนี่ยนเอ๋อต่างหาก เฮ้อ! แรงเยอะชะมัดนี่มันแรงคนหรือแรงควายเนี่ยะ! " ลี่อินเดินตามเพราะถูกเขากระชากลากถูออกมาสายตาของเนี่ยนเอ๋อเศร้าสร้อยคิดว่าเฝิงเซ่าจวินมาหาตนแต่ทว่ากลับมาพาตัวของลี่อินออกไป ทำให้ลี่อินต้องรีบสะบัดแขนของเฝิงเซ่าจวินออกเพราะไม่อยากให้เนี่ยนเอ๋อเข้าใจผิด

"เมื่อครู่เจ้าว่าอะไรนะ หาว่าข้าแรงเยอะเหมือนควายอย่างนั้นหรือ? "

"หรือไม่จริง ข้าบอกท่านแล้วไงว่าต่อจากนี้ข้าไม่สนใจท่านเลิกยุ่งกับข้าเสียที ท่านน่าจะดีใจที่ข้าไม่ตามตอแยไม่ตามละลาน ท่านจะได้มีเวลาไปหาคุณหนูเนี่ยนเอ๋ออย่างมีความสุข ข้าจะไม่ยุแยงทำให้ความรักของท่านทั้งสองต้องแยกจากกัน เข้าใจตามนี้นะเจ้าคะ ข้าขอตัว " ลี่อินหันหลังจะเดินกลับไปหาเนี่ยนเอ๋อเพื่อให้นางมาอยู่กับเฝิงเซ่าจวินแต่แล้วจู่ ๆ เขาได้คว้ามือนางเอาไว้ก่อนจะเอ่ยปากพูดสิ่งที่นางไม่คาดคิดออกมา

"แต่ข้าสนใจเจ้า ข้ามิได้มีใจให้เนี่ยนเอ๋อแต่เป็นเจ้าต่างหาก " ลี่อินเบิกตาโพลงโต 'บ้าไปแล้วต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ อ่านนิยายมาไม่มีฉากนี้และไม่มีทางที่พระเอกจะพูดอย่างนี้กับนางร้ายอย่างลี่อินนี่น่า เขาต้องมีแผนแน่ ๆ เหอะคนอย่างซูเม่ยรู้ทันอยู่หรอกว่านี่เป็นเพียงคำพูดลวง ๆ ให้หลงเชื่อ ' ลี่อินคิดในใจก่อนจะหัวเราะออกมาจนเจ็บท้องต้องใช้มือกุมท้องเพราะจุก

"ฮ่า ฮ่า นี่ท่านต้องสติเลอะเลือนหรือไม่ก็เป็นบ้าแน่ ๆ ข้าไม่เชื่อเจ้าค่ะ ข้าตามรักท่านมากี่ปีท่านไม่มีทีท่าว่าจะสนใจหรือว่าท่านมีแผน ล้มเลิกเถอะเจ้าค่ะข้าบอกแล้วว่าข้าไม่สนใจท่านอีกต่อไป ตัดแล้วตัดเลย " ลี่อินหันหลังรีบเดินกลับไปหาเนี่ยนเอ๋อกับจิ่วฉงจื่อที่ยังยืนอยู่ที่เดิม

"คุณหนูเนี่ยนเอ๋อเบาใจเถอะนะเจ้าคะ เพราะข้าไม่ได้ชอบคุณชายเฝิงเซ่าจวินแล้ว ข้าจะไม่ยื้อแย่งจากท่านแน่นอนเมื่อครู่ข้ากับคุณชายเฝิงเซ่าจวินได้พูดคุยกันเรื่องนี้จบสิ้นแล้ว คุณหนูไปหาคุณชายสิเจ้าคะ " ลี่อินเข้ามาใกล้พร้อมกระซิบข้างหูของเนี่ยนเอ๋อให้นางได้รู้ว่าจากนี้ไป ลี่อินจะไม่ข้องเกี่ยวกับเฝิงเซ่าจวินอีก

"จริงหรือ?"

"จริงสิ! เพราะหัวใจของข้ามีผู้อื่นแล้ว" ลี่อินยิ้มกว้างให้แก่เนี่ยนเอ๋อก่อนที่นางจะเดินไปหาเฝิงเซ่าจวิน ลี่อินหันมามองใบหน้าของจิ่วฉงจื่อดูเหมือนเขาจะเดินตามเนี่ยนเอ๋อไป ลี่อินรีบจับมือเอาไว้ก่อน

มับ!!”

"ท่านจะตามนางไปทำไมเจ้าคะ อีกอย่างต่อให้ท่านตามนางเท่าไหร่นางก็ไม่มีวันให้ใจแก่ท่านตัดใจเถอะเจ้าค่ะ " ‘ตัดใจจากนางเอกแล้วมองดูฉันสิ ฉันทั้งสวยทั้งรวยแถมยังเป็นน้องสาวของสหายท่านอีก หุหุ ฉันส่งสายตาเย้ายวนขนาดนี้ไม่สนใจหน่อยเหรอ’ ลี่อินคิดในใจส่งสายตาเป็นประกายให้จิ่วฉงจื่อแต่ทว่าเขากลับจ้องหน้านางเขม็งพร้อมสะบัดมือของนางออกจากแขนอย่างไม่ใยดีแม้แต่น้อยแทบทำให้ลี่อินเกือบจะถลาล้ม

"ฮึ! เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาสอนข้าทั้ง ๆ ที่เจ้าเองก็คอยตามเฝิงเซ่าจวินไม่ห่างคอยรังแกเนี่ยนเอ๋ออยู่บ่อยครั้งคิดว่าข้าไม่รู้หรือ? แต่เพราะเห็นเจ้าเป็นน้องสาวของสหายเรื่องนี้ข้าจึงไม่ได้นำแจ้งต่อท่านพี่ของเจ้า และเรื่องที่เจ้าบอกแก่นางเมื่อครู่ข้าไม่เชื่อหรอกนะว่าเจ้าจะเปลี่ยนใจได้รวดเร็วถึงเพียงนี้เพราะเมื่อคืนข้ารู้มาว่าเจ้าอยู่ในอ่างน้ำกับเฝิงเซ่าจวินอยู่เลย หากเรื่องนี้เป็นแผนที่เจ้าจะทำร้ายจิตใจหรือร่างกายของเนี่ยนเอ๋อขอบอกเลยว่าข้าไม่ปล่อยเจ้าไปแน่ แม้ว่าเจ้าจะเป็นน้องสาวสหายที่สนิทก็ตาม" ลี่อินได้ยินเจ็บลึกถึงหัวใจ ทำไมพระรองไม่ได้แสนดีอย่างในนิยายที่นางอ่านมาล่ะ

"ข้าบอกท่านแล้วว่าข้าเลิกชอบเฝิงเซ่าจวิน นั่นคือความจริงไม่มีแผนอันใดอีกอย่างเรื่องในอ่างก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นด้วย "ลี่อินรีบอธิบายเพราะไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดว่าตัวนางกับเฝิงเซ่าจวินมีอะไรไปมากกว่านั้น

"เจ้าไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ข้าฟังเพราะข้าไม่อยากรับรู้เรื่องของเจ้า แต่ขอเตือนเจ้าเอาไว้อยู่ห่างจากเนี่ยนเอ๋อซ่ะ" เอ่ยจบจิ่วฉงจื่อได้หันหลังเดินจากไปในกลุ่มผู้คนที่เดินในตลาด ลี่อินถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างเหนื่อยใจ

"เฮ้อ! อะไรกันทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้ พระรองที่แสนดีทำไมถึงร้ายกับข้านักละ เอ๊ะ! จริงสิก็ข้าคือตัวร้ายคอยทำร้ายนางเอกนี่น่า! ไม่ได้การต้องทำให้พระรองเห็นความดีของข้าให้ได้ " ลี่อินกำมือยกขึ้นสู้พร้อมหันไปมองหน้าของเฉียวซื่อที่ยืนมองอย่างงง ๆ ก่อนจะสั่งให้นางพาตนไปซื้อของที่ต้องการ

"เฉียวซื่อไปซื้ออาหารเย็นกัน "

"เจ้าค่ะ "

หลังจากที่ซื้ออะไรเสร็จแล้วลี่อินกับเฉียวซื่อกำลังเดินกลับเรือนระหว่างทางสายตาของลี่อินเหลือบไปเห็นเนี่ยนเอ๋อกำลัง

เลือกซื้อของอยู่จึงรีบเข้าไปหาทันทีอยากรู้ว่าตอนนี้นางได้ทำความเข้าใจกับเฝิงเซ่าจวินหรือยัง

ลี่อินยื่นมือกำลังแตะที่บ่าของเนี่ยนเอ๋อจากด้านหลัง ครั้นนั้นมีเด็กชายที่กำลังวิ่งไล่กันอยู่วิ่งตรงมายังที่นางยืนอยู่ทำให้ลี่อินที่ไม่ทันได้ตั้งตัวถลาไปด้านหน้ามือของนางไปดันแผ่นหลังของเนี่ยนเอ๋ออย่างไม่ทันตั้งใจทำให้นางลงล้มด้วยความแรง

"อ๊ายยย! " เสียงร้องของลี่อินดังขึ้นเมื่อถลาใส่เนี่ยนเอ๋อ แต่ทว่านางกลับตั้งตัวยืนได้ทัน

"เนี่ยนเอ๋อ ข้าไม่ได้ตั้งใจ...ท่านเจ็บหรือไม่ " ลี่อินยื่นมือจะไปจับกายของเนี่ยนเอ๋อที่ล้มลงกับพื้นแต่แล้วต้องถูกมืออีกคู่มาจับกายของนางเหวี่ยงล้มลงกับพื้นด้วยความแรง