บทที่ 3

“น้องภาต้องการให้พี่ช่วยหรือคะ? พี่ปอเป็นหนี้เท่าไหร่?”

คำถามติดๆ กันนั้น ทำให้ภาพิไลรู้สึกซึ้งในน้ำใจของวิษณุชั่วครู่ เธอสั่นหน้า แล้วถอนหายใจอีกหน

“ไม่ไหวหรอกค่ะพี่หมอ หนี้ของคุณพ่อสิบล้านเชียวนะคะ”

ฟังแล้ว วิษณุถึงกับอึ้งไป ภาพิไลหัวเราะเสียงแผ่ว เธอลูบหน้าเขา แล้วยิ้มหวานส่งให้

“แต่ถ้าพี่หมออยากช่วยน้องภาจริงๆ พี่หมอช่วยน้องภาได้ค่ะ น้องภาเชื่อใจ ไว้ใจฝีมือของพี่หมอ หมออันดับหนึ่งของด้านศัลยกรรมความงาม”

“น้องภาหมายความว่ายังไงกันคะ” วิษณุขมวดคิ้ว มองใบหน้างดงามนั้นอย่างฉงน

“ทางเจ้าหนี้ของคุณพ่อ ต้องการความบริสุทธิ์ของน้องภาค่ะ” คำตอบจากริมฝีปากรูปกระจับอิ่มสวยนั้น ทำให้วิษณุนิ่งไปชั่วครู่

“เขาอยากได้น้องภาไปขัดดอก เขาอยากได้ความไร้เดียงสาของน้องภา”

“เอ่อ...” วิษณุกลืนน้ำลายลงคอ ใจคอถึงกับวูบโหวงกับสิ่งที่ภาพิไลเอ่ย

ความบริสุทธิ์?

พรมจารี

“พี่หมอช่วยน้องภาได้นี่คะ เทคโนโลยีทางการแพทย์ อะไรก็เป็นไปได้ ไม่ใช่หรือคะ”

“น้องภาหมายความว่า”

“ค่ะ...”

ภาพิไลขึ้นคร่อมตักเขาแล้วตอนนี้ แขนเรียวเสลาโอบรอบคอหมอหนุ่มไว้ พร้อมกับยิ้มหวานส่งให้กับวิษณุ เธอเอ่ยเสียงแผ่ว เบาพร่า หากฟังแล้วมันตอกย้ำชัดเจนเหลือเกิน

“น้องภาอยากได้พรมจารี พี่หมอทำให้น้องภาได้”

“น้องภา...”

“ได้ใช่ไหมคะพี่หมอ”

เธอเบียดตัวเสียดสีความอิ่มนุ่มที่เริ่มชื้นฉ่ำ กับความโป่งนูนในกางเกงของหมอวิษณุ รอยยิ้มแสนเซ็กซี่นั่น กำลังทำให้ความยับยั้งชั่งใจของเขาจบสิ้น

“พี่หมอเป็นคนทำให้มันหายไปจากน้องภา พี่หมอก็คงจะเสกมันให้กับน้องภาได้”

“ได้สิคะ ได้สิ พี่จะผ่าตัดทำให้ โอ...น้องภาอย่างทำอย่างนี้ พี่...พี่จะไม่ไหว”

ภาพิไลหัวเราะคิกคักชอบใจ ตอนนี้เธอเลิกเสื้อนักเรียนของเธอขึ้น อวดทรวงอกในเสื้อชั้นในลูกไม้ ความล้นหลามเกินวัยของเธอทำให้หมอหนุ่มกลืนน้ำลาย ผิวขาวลออละเอียดที่ปรากฏแก่สายตา ทรวงงามกลมมนเหมาะมือ

มือที่เคยเคล้นคลึงหยอกล้อ ตั้งแต่มันยังตั้งเต้า

เธอเหมือนตราบาปของเขา...

ภาพิไล

ตราบาปที่แสนหวานฉ่ำ อยากลืมแต่ลืมไม่ได้ อยากครอบครองแต่ทำไม่ได้ คำว่าศีลธรรมมันค้ำใจ แต่ทว่าเขาก็เหมือนคนบาปหนาบาปหนัก ที่ไม่อาจจะละเลิกทำมันได้สักที

“น้องภาใหญ่ขึ้นไหมคะพี่หมอขา...น้องภาไม่ว่าอะไรหรอกนะคะ ถ้าพี่หมอจะ...มีความสุขกับน้องภา ก่อนที่น้องภาจะกลับเป็นพรมจารีอีกหน”

“อา...พี่ไม่ไหวแล้วคนดี ยั่วพี่เหลือเกิน”

หมอหนุ่มซุกหน้าลงกับบัวงามแสนยั่ว ภาพิไลครางรับเสียงหวาน และจิกมือกับศีรษะของเขา เธอหลับตาพริ้ม เมื่อเขาปลดเปลื้องมันจากพันธนาการ

ปากของเขาดูดดึง ทึ้งปลายทับทิม มันสปริงขึ้นรับมือเขา ทรวงสาวขบเผาะ แน่นมือนัก ยิ่งจูบ ยิ่งเคล้าก็ยิ่งเมามัน หลงใหลเหลือเกิน มือน้อยๆ นั่นเลื่อนลงไปที่กางเกงของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เขาครางกับทรวงนุ่มเมื่อมือนั้นกอบกุม บีบมันเบาๆ

“อา...น้องภาขา น้องภา”

“พี่หมอ...มันยังใหญ่เหมือนเดิมเลย”

ภาพิไลเอ่ยเสียงกระซิบกระเส่า แนบริมหูเขา กลิ่นของเขาเป็นกลิ่นที่เธอจำได้ และชอบมันนัก ปลายลิ้นน้อยๆ เลียเล็มใบหูของเขาอย่างมันเขี้ยว มันทำให้หมอหนุ่มขนลุกซู่

หล่อนยังอยากรู้อยากเห็นเหมือนเดิม

เซ็กซี่และแทบจะทำให้เขาทะลักทลายแบบเดิม

เขายอมถอยหายจากเด็กสาวเพราะภรรยากำลังตั้งครรภ์และรู้สึกผิดกับเธอขึ้นมา

แต่ทว่าตอนนี้

คำสาบานหรือศีลธรรมใดๆ ก็ฉุดรั้งเขาไม่อยู่อีกแล้ว

“เราไม่ได้กันมานานมากแล้วนะคะ น้องภาขา น้องภากำลังจะทำให้พี่ไม่ไหว อย่า...อืม...เด็กซน” หมอหนุ่มครางเบาๆ เมื่อถูกเธอผลักลงให้นอนหงายลงไป เขาช่วยเธอถอดกางเกงนอกกางเกงใน ปล่อยให้เจ้าตัวร้ายผงาดง้ำชูคอ ภาพิไลสูดปาก พลางแลบลิ้นสีชมพูออกมา หมอหนุ่มจับเธอให้หันสะโพกมาทางเขา วัวเคยขาม้าเคยขี่อย่างภาพิไล จึงแยกเรียวขาให้เขาอย่างรู้ใจ

เธอจะต้องสั่งลา...

เพราะไม่รู้ว่าหลังผ่าตัดแล้ว เธอจะได้ลิ้มรสผลไม้สวรรค์แบบนี้อีกหนเมื่อไหร่

ปลายลิ้นฉกวูบแลบเลีย ทำให้สาวน้อยเกร็งนิดๆ เธอครางงึมงำในลำคอ เพราะตอนนี้ปากของเธอกำลังเต็มไปด้วยบางสิ่งที่ยืดหยุ่นและแสนอร่อย คับปากคับคอเธอเหลือเกิน เธอแลบเลียมันเหมือนกินไอศกรีมแท่งโปรด ลำขาเกร็งไปหมดเมื่อวิษณุปาดไล้ และดูดดื่มมันแรงขึ้น จนเธอขับน้ำหวานจนฉ่ำเยิ้มไปหมด

เขาเองก็กระตุกไปทั้งท่อนลำ เมื่อเธอดูดตรงปลาย ในที่สุดวิษณุก็ยอมแพ้สาวน้อย เขาประคองใบหน้าเธอ เอ่ยละล่ำละลักบอกให้เธอพอ แล้วนอนหงายเมื่อภาพิไลบอกกับเขาว่า เธอจะตอบแทนค่าผ่าตัดของเธอ

“อา...”

สาวน้อยสูดปาก เมื่อความคับแน่นบีบรัด มันค่อนข้างลำบากในหนแรกเพราะขนาด เธอไม่ได้เจอกับเขามานานมากจริงๆ สินะ มือน้อยยันอกกว้างไว้เป็นหลัก มือหนาของเขาเลื่อนไล้ลูบบีบ เคล้าคลึงไปทั่วร่างงาม ปากของเขาเอ่ยปลอบประโลม เพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บ

วิษณุขี้เป็นห่วงและถนอมเธอเสมอ

ภาพิไลยิ้มร้าย ก่อนจะเริ่มขยับโขยก ควบขับเขาด้วยจังหวะของเธอ ซึ่งหนักเบา รุนแรงตามอารมณ์ที่ทะยานโหม วิษณุถึงกับร้องครางออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เขาขยับสะโพกตอบโต้เธอ เสียดสีกัน กระแทกกระทั้นเป็นจังหวะอันดุเดือด เร็วขึ้น แรงขึ้น เหงื่อของเธอซึมออกมา เสียงร้องครางแผ่วเป็นระยะบ่งบอกว่าเธอสุขสันต์แค่ไหนกับบทเพลงแห่งกาม

“น้องภา น้องภาขา พี่ไม่ไหวแล้วคนดี อา...โอ...”

วิษณุจับสะโพกกลมมนไว้กระแทกเสยใส่เธอเป็นจังหวะสุดท้าย ปล่อยหยาดน้ำออกมาทะลายทะลัก ภาพิไลซบลงกับอกกว้าง หายใจหอบแผ่ว แล้วแลบลิ้นเลียเหงื่อเค็มๆ ของเขาที่ซึมออกมา

กลิ่นของเขายังดีเหมือนเดิมเลย

เธอเปียกขึ้นมาอีกแล้ว

สาวน้อยกระซิบข้างหูของหมอวิษณุด้วยน้ำเสียงแผ่วพร่า

หมอหนุ่มกลืนน้ำลายก่อนจะจูบเคล้าที่แก้ม เลยไปที่ปากอิ่ม มือหนาของเขาเลื่อนไปตามเนื้อตัวแน่นหนั่นของสาวน้อย

และทุกอย่างก็เกิดขึ้นตามครรลองสวาทอีกหน