บทที่ 2

ริมฝีปากของเขากำลังจูบดูดดื่ม จนแทบจะกลืนเธอเข้าไปด้วยจูบนั้น อโนมาหอบหายใจ หลับตาพริ้มกับจุมพิตแรกที่ถูกสอนสั่งโดยเขา นี่หรือจูบ...เธอครวญในใจ ก้านเพชรยังคงไม่ถอนจูบ เขายังคงจูบแล้วจูบเล่า จนอโนมาพลอยเมาไปกับเขาด้วยแล้วตอนนี้

“กะ...เกม”

“หืม?”

เขากระซิบกับปากเธอ แล้วจูบลงมาอีก อโนมากำลังถูกปรนเปรอด้วยจุมพิตที่เธอไม่เคยรู้จัก มือของเขากำลังเคลื่อนเคล้าไปทั่วกายเธอ

ผีเสื้อนับพันกำลังกระพือบิน เลือดของเธอถูกอุ่นให้ร้อนด้วยจูบนั่น และยิ่งทวีความร้อนเร่าด้วยมือของเขา ที่ตอนนี้มันกำลังเคล้นคลึงทรวงสาวที่ใหญ่อวบ มือของเขาปัดป่ายตรงยอดทรวงจนมันแข็งชัน เขาครางแนบปากเธอ แล้วกระซิบเสียงพร่า

“ออย...ออย...จ๋า”

“ปละปล่อย...”

เธอเรียกสติที่มีเพียงน้อยนิดกลับมา เธอจะปล่อยให้มันเลยเถิดไปกว่านี้ไม่ได้ อโนมาย้ำบอกตัวเอง แต่สติของเธอเหลือริบหรี่แล้วเต็มที เพราะสัมผัสอันเร่าร้อนของก้านเพชร ที่ปลุกเร้าอารมณ์สาวให้โลดแล่นไปกับเขา

“ปล่อยไม่ได้หรอก” เขาหัวเราะหึๆ จูบไล้ไปตามลำคอหอมกรุ่น เขาชอบ...กลิ่นของเธอ กลิ่นของสาวไหนก็ไม่เหมือนผู้หญิงคนนี้

“เกม...แกเมา...อย่า..อย่าทำแบบนี้”

“ต้องทำแบบนี้น่ะถูกแล้ว”

เขาว่าปลดกระดุมเสื้อนอนของเธอจนหมดแถว พร้อมกับซุกหน้าลงกับความอวบนุ่มหยุ่น กับทรวงสาวงดงามนั่น

อโนมาร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อหน้าของเขาซบลงกับเนื้อแท้ เธอนอนไม่สวมบารเซียร์ ทรวงอวบจึงเด้งออกมาเป็นอิสระเมื่อเขาปลดเปลื้องเสื้อตัวหลวมออกไปแล้ว

“อา...เกม...มะ...ไม่”

เธอพยายามห้ามค้าน เขาบีบคลึงความนุ่มหยุ่นไปมา ก่อนจะก้มหน้าลงซุกไซ้ฟัดฟอนความหอมนุ่ม ทั้งกลิ่น ทั้งรสชาติที่ได้สัมผัส มันทำให้เขาไม่อาจจะละใจได้โดยง่าย เขาดูดกลืนปลายยอดเข้าไปในปาก อโนมาร้องเบาๆ ความเสียวสยิวจากตรงจุดนั้น กำลังกระจายแผ่ไปทั่วร่างเธอ เลือดของเธอตอนนี้ร้อนจนแทบจะเดือด มือของเขาไล้ต่ำลงไปตามหน้าท้องของเธอ ต่ำลงไปต่ำลงไป

โอ...นี่มันอะไรกัน

อโนมาใจเต้นระทึก เธอหลับตาปี๋ แล้วครางเสียงแผ่วอย่างกลั้นไม่อยู่ มือนั้นวกไต่กลับขึ้นมาให้ความสำคัญกับบัวแฝด ผิวเนื้อที่เกือบถูกเขาสัมผัสจับคลึงภายใต้แพนตี้สีลูกกวาด มันกลับเต้นตุบอย่างรอคอยการสัมผัส...

“อา...เกม...อื้อ”

“ฉันชอบแก...ชอบแกมานานแล้ว...” เสียงทุ้มนั้นงึมงำ ปากของเขายังไม่ละจากการดูดดื่ม อโนมาจิกเท้ากับผ้าปูเตียงที่ตอนนี้ยับย่น มือของเธอจับที่บ่ากว้างแล้วจิกเขาด้วยแรงอารมณ์

“เกม...อื้อ...เกม”

“....”

“เกม...”

อโนมากะพริบตาปริบๆ เมื่อฝ่ายนั้น...จู่ๆ ก็ยุติการเคลื่อนไหว...ยุติคำพูดจา ซบลงดื้อๆ กับอกเธอ...ปากยัง...คาบยอดอกเธออยู่ด้วยซ้ำ

อโนมาเริ่มทุบเขาแรงๆ แต่ฝ่ายนั้นเพียงแค่ส่งเสียงอือออ...ไอ้บ้าเกม...นี่แก...แกจะหลับไปง่ายๆแบบนี้น่ะเหรอ!

“เกม ไอ้เกม...ไอ้เกมมมมมมมมมมมม!”

.........

ก้านเพชรรู้สึกปวดหัวจนเหมือนกับจะระเบิด เขาค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วก็ต้องปิดปากเพราะอะไรต่อมิอะไรที่กินเข้าไปเมื่อคืน มันกำลังทำท่าจะตีย้อนออกมาทางเดิม เขาสะดุดผ้าห่มแล้วล้มโครมลงบนพื้น ก่อนจะสบถออกมา แล้วค่อยๆ คลานเข้าไปในห้องน้ำ...

เอ...

ห้องน้ำที่ห้องของเขามันอยู่ทางซ้ายนี่หว่า แล้วทำไมเป็นตู้เสื้อผ้าวะนั่น แล้วตู้ใหญ่มากด้วยสีขาวลายดอกกุหลาบอีกต่างหาก

ไม่ใช่ห้องกูนี่หว่า

ก้านเพชรคลานเข้าไปในห้องน้ำจนสำเร็จ เขาเกาะชักโครก แล้วเริ่มคายของเก่าออกมา ก่อนจะนอนแผ่มันตรงพื้นกระเบื้องนั่นล่ะ แม้แต่ลายกระเบื้องยังเป็นสีหวานแหววเชียว...

คุ้น...ฉิบหายเลย

แต่ที่ไหนหว่า?

อ้วกออกมาอีกรอบ เพราะยังคายพิษสงของเหล้าขวดล่ะสองพันเมื่อคืนยังไม่หมด มันเป็นการอกหักราคาแพงจริงๆ เพราะเขาบ้ายุตามไอ้น่านนั่นแหละ อกหักแล้วเป็นป๋าเปย์...เปย์แล้วก็ต้องมานั่งกอดคอกับชักโครกซะงั้น

หลังจากคุยกับชักโครกด้วยภาษาโอ๊กอ๊าคไปแล้วสักหนึ่ง ก้านเพชรก็ค่อยคลานออกมาจากห้องน้ำ ไต่ขึ้นมานอนแผ่อยู่บนเตียง...เตียงที่มีกลิ่น...อืม...

เขาซบหน้าเอียงกับหมอนใบใหญ่สีหวาน แล้วสูดลมหายใจเข้าไปจนเต็มปอด

พอจะรู้แล้วล่ะ ว่าห้องของใคร

เขาหลับตาสมองกำลังมึนๆ ยังไม่เข้าที่ ทบทวนเหตุการณ์เมื่อคืนกับตัวเอง ทีละเรื่อง...ทีละเรื่อง

ตอนแรกเขาโดนน้องน้ำส้มขอบอกเลิก

อืม...

เหตุผลเดิมๆ ที่มักจะโดนผู้หญิงของเขาทุกคนพูดว่าใส่หน้าเขา ก็คือเหมือนเขาไม่ได้รักหล่อน ให้ความสำคัญกับเพื่อนยิ่งกว่าแฟน คนนี้อาจจะเยอะกว่าคนอื่นนิดหน่อย เพราะเธอกับเขามีเรื่องกันผ่านโซเชียลด้วย เธอหาว่าเขาไม่ให้เกียรติเธอ ออกปกป้องเพื่อน ไม่รักเธอสักนิด

ตอนต่อมาเขาก็อกหัก แปลบในอกโวยวายเป็นบ้าเป็นบอกับไอ้น่านเพื่อนซี้ ก่อนจะลากกันไปกินเหล้า กินแบบชนิดที่ยกไม่วาง

ตอนต่อมาอีก...เขาอ่านข้อความจาก...ไอ้ออย...มันบอกให้เขารีบไปอ่านหนังสือ เพราะมีสอบ

เพราะข้อความนั้นสินะ ทำให้เขาถ่อมาถึงนี่ไม่ยอมเข้าห้องตัวเอง

ไอ้ออย...

รอยยิ้มผุดขึ้นที่ริมฝีปากอย่างไม่ได้ตั้งใจ และไม่รู้ตัว

เอ...

ทำไมเขาคิดถึงอโนมาแล้ว...มันรู้สึก...

ภาพบางอย่างกำลังฉายขึ้นในหัว

อา...

เฮ้ย...เขาทำอะไรแบบนั้นจริงๆ น่ะเหรอ? ก้านเพชรขมวดคิ้ว คิดจนหัวปวดหนึบแล้วครางอ่อย พลางคลานไปกอดคอเพื่อนชักโครกอีกรอบ

อา...

เขาคงจะฝันมากกว่านั่นแหละ ขืนไปทำอะไรแบบนั้นจริงๆ ไอ้ออยมันคงจะเตะเขาปากแตกไปแล้ว...