บทที่ 3

แผนได้ผู้ชายหมายเลขหนึ่ง...

เอ่อ...จั่วหัวไว้ขนาดนี้ ฟังแล้วแรงจริงๆ แต่มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็ฉันอยากได้บอสนี่คะ ไม่ได้ใจได้ตัวก็ยังดีนะอารยา ลงทุนมากไปไหมวะกับรักแรก แต่ก็น่ะ มันก็คุ้ม...(หรือเปล่า?)

จะคุ้มไหมหนอ หัวใจฝ่ายนางชีเริ่มโต้แย้ง นั่นพรมจารีของหล่อนนะ ยัยผึ้ง นี่จะให้เขาฟันได้ง่ายๆ หรือยังไงกัน

คุ้มสิยะ...หัวใจฝ่ายนางมารเริ่มโต้ตอบ จะทำไมกับครั้งแรก เกิดไปเจอผู้ชายงกๆ เงิ่นๆ ล่ะก็ ครั้งแรกที่ไม่น่าจดจำไปเลย แล้วนี่ก็เป็นบอส รักแรก รักเดียว เหมือนกินเหล้าเพียวๆ มาตั้งห้าปี เลยเมารักหัวปักหัวปำอยู่นี่ แถมบอสก็ดูเชี่ยวชาญมาก...คงจะไม่ทำงกๆ เงิ่นๆ ให้ฉันมีประสบการณ์อันเลวร้าย

บอสคงจะมีทีเด็ดจริงๆ ถ้าไม่อย่างนั้นสาวๆ จะติดเกรียวกราวขนาดนั้นเลยหรือคะ แล้วอีกอย่าง เอ่อ...อุ๊ย อาย...มีอยู่หนฉันบังเอิญ เห็นอะไรวับๆ แวมๆ เข้าตอนที่บอสลืมรูดซิป เปิดโชว์หรา เต็มตา...ไอ้ย่ะ...

ตายล่ะชักจะเรตเอ็กซ์ แต่สิ่งที่ฉันคิดจะทำนี่มันก็ยิ่งกว่า ว่าแล้วก็ถอนใจอีกเป็นหนที่ร้อย ความลังเลไม่แน่ใจกำลังตบตีกันในหัวสมอง ว่าจะทำดีหรือไม่ทำดี เสียงเคาะประตูห้องเป็นจังหวะรัวๆ ทำเอาฉันสะดุ้งโหยง สปริงตัวไปที่ประตูห้อง เพื่อดูว่าใครมาทำลายความสงบเงียบในวันหยุดแบบนี้

“มาทำไมยะนังฟ้า”

“มาจัดการหล่อนน่ะสิยะ มาช่วย มาโปรดคนที่อยากจะได้ผัว”

“อีบ้า”

นี่คือคำตอบตกลงจากฉันสินะ ทำให้นังฟ้าเดินหน้าเริดเข้ามาในห้องขนาดห้าสิบสองตารางเมตร คอนโดมิเนียมใจกลางกรุง ราคาแพงมหาศาล ฉันได้มาจากน้ำพักน้ำแรงล้วนๆ ตกแต่งด้วยคิตตี้เกือบทั้งหมด ทุกอย่างเป็นคิตตี้ สีชมพูแหววมาก ค่ะ...ถึงเวลาทำงานจะเคร่งขรึม เอาการเอางาน แต่งตัวเนี้ยบเรียบร้อย แต่ตัวจริงของฉันก็แอบมุ้งมิ้งนะเออ

“ชักโครกหล่อนก็เป็นลายคิตตี้ชิมิ”

“มันไม่มีขายหรอกนะ ชักโครกลายคิตตี้น่ะ ฉันเอาสติกเกอร์แปะเอา”

คำตอบของฉันทำให้นังฟ้าหัวเราะกิ๊ก พลางถอนใจเฮือก ส่ายหน้าดิ๊กๆ บ่นอุบอิบว่าฉันน่ะบ้า ก่อนจะหยิบไอโฟนมา ค่ะ...นังนี่หยิบมันมาเซลฟี่ เอ๊อ...อะไรของมัน

หลังจากไล่ถ่ายกับสิ่งของในห้องฉันไปเกือบทุกมุมแล้ว ได้รูปจนพอใจแล้ว นังฟ้าก็เดินฉับๆ มาฉุดให้ฉันนั่งบนโซฟาสีชมพูลายสก็อต ก่อนจะเริ่มมองจ้องหน้าฉัน มันเชยคางฉัน แล้วจับหันซ้ายขวา แล้วเริ่มวิจารณ์หน้าตาของฉัน

“แกนี่หน้าเรียว ตาก็โต คิ้วรกไปนิดไม่เป็นไรเดี๋ยวกันให้ เออ...สมัยนี้เค้าฮิตคิ้วปลิงๆ หนาๆ หรือจะวาดเสริมดียะ”

“อย่ามายุ่งกับคิ้วของฉันนะ ฉันไม่อยากเป็นชินจัง”

รีบห้ามทันที ไอ้แฟชั่นคิ้วดกนี้หลอกหลอนฉันมาก เนื่องด้วยพนักงานโลตัสสาขาใกล้บ้านนางหนึ่ง คิ้วนางหนาเตอะราวกับชินจังจอมแก่น เวลาไปใช้บริการทีไร ฉันเห็นแล้วต้องพานสะดุ้งทุกที

“ย่ะ จมูกก็โอเค ดั้งก็มีนะ ปากก็...ผ่านนะยะ รวมๆ ก็สวยดี มีไฝตรงตาซ้ายเป็นที่ตำหนิ แต่ก็จิ๊ดเดียว ดูแล้วมีเสน่ห์มากกว่า ผมก็ตรงสวยดี ผิวหล่อนสีน้ำผึ้งไปนิ้ด แต่ก็โอเคสเปคฝรั่ง ผิวเนียนอะ”

ถือวิสาสะจับแขนฉันลูบไปลูบมาจนฉันชักจะเคลิ้ม จนต้องรีบห้ามก่อนที่มันจะเพลินไปมากกว่านี้

“ลูบมากๆ เดี๋ยวก็ได้เสียกันหรอก นังฟ้า พอๆ”

“สรุปแล้วหล่อนหน้าตาผ่านนะยะ หุ่นก็...คือบอกตรงๆ นะนังผึ้ง”

นังฟ้าทำท่าจะจับนมฉัน แน่นอนว่าฉันต้องกรี๊ดลั่นแล้วกระโดดหนี

“จะทำอะไรอีบ้า!”

“ใส่ฟองน้ำหรือเปล่าน่ะ อยากจะลองจับดู แหม ไม่ต้องกรี๊ดแตกขนาดนั้นหรอกย่ะ ฉันไม่มีอารมณ์กับเพศเดียวกัน”

“ยังไงหล่อนก็ ใช้คำว่านาย...”

ฉันทำตาโตใส่ ทางนั้นค้อนขวับ พลางโวย แล้วเปิดนมปลอมให้ฉันดู อูย...เด้งยังกะสปริงแหะ

“อะไรน่ะ นังฟ้า มาเปิดนมให้ดูทำไมกันยะ”

“อ้าวเผื่อหล่อนกลัวเสียเปรียบไง มาจับก็ได้นะยะ ไม่ว่ากัน”

“ไม่เอา โอ๊ย...นังบ้านี่ เดี๋ยวไล่กลับบ้านเลย”

“ไม่กลับ จนกว่าจะจัดการแกเรียบร้อย ตกลงของจริง?”

“เออ”

ฉันค้อนตากลับเลยหนนี้ แล้วกอดอกไว้แน่น อีนี่ไว้ใจไม่ได้จริงๆ แหะ คิดจะมาจับของฉันง่ายๆ ได้ยังไงกัน ต่อให้เป็นเพื่อนสาวก็เหอะ

“เอวแกยังกะมด แล้วตูดล่ะ...”

“ของจริงย่ะ ไม่ได้เสริมฟองน้ำ มายุ่งกะนมกะตูดฉันทำไม นังฟ้า”

“ก็แค่อยากจะบอก ว่าหุ่นแก หน้าแก มันแบบว่า เป็นอะไรที่ผู้ชายเพ้ออ่ะ นังผึ้ง รู้ตัวปะ แต่แกดันไม่ทำให้มันเด้งออกมา โดนใจชายน่ะสิ ดันเอากระสอบคลุมไว้เสียมิด เฮ้อ...บอสของแกถึงเห็นแกเป็นหัวตออยู่ได้ตั้งห้าปีเต็ม”

“นังนี่ปากร้าย เสื้อผ้าฉันน่ะแบรนทั้งตัวนะยะ แพงนะนั่น มาว่าเป็นกระสอบ”

การปรามาสถึงการแต่งกายจากปากของเพื่อนซี้ ทำเอาฉันหน้าม้าน หมดความมั่นใจไปโข

“นั่นแหละ ต่อไปนี้แกต้องโละเสื้อผ้า แล้วก็แต่งตัวใหม่ เปิดๆ วับๆ แวมๆ บ้าง เรียกเรตติ้งไง เลิกใส่กระสอบได้แล้ว”

“มันเปลืองนะ” ฉันโวย

“อยากฟันบอสของแกมะ”

คำถามตรงเผงนั่นเล่นเอาฉันแก้มแดง แล้วความบ้าก็ทำให้ฉันตอบว่า...

“เอ่อ”

“ถ้าอยากก็ไปจัดการแปลงโฉมกับพี่เสียดีๆ พี่จะจัดให้พรุ่งนี้ บอสของหล่อนตะลึง เลือดลมสูบฉีด ความหื่นพวยพุ่ง และแกก็จะตกเป็นของเขาในห้องทำงาน อิอิ”

“วุ้ย...อีบ้า”

นังฟ้ามันถือว่านี่คือการตอบรับ เพราะมันลากฉันไปห้างสรรพสินค้า แล้วจัดการซื้อ ซื้อ ซื้อ...คือถามบ้างก็ได้นะว่าอยากได้ไหม ทุกสรรพสิ่งอย่าง ที่นางต้องการให้ฉันแปลงโฉม

เอาละวะ ลงทุนไปขนาดนี้แล้ว ฮือๆ เสื้อผ้าหมดไปหลายขนาดนี้แล้ว มันต้องยั่วได้ผลกันบ้างล่ะน่า