บทที่ 4

ณัฐฐามาที่ร้านของสาวน้อยของเขาอีกครั้งในตอนบ่าย...

บางอย่างที่เขารับรู้มาเมื่อคืนมันทำให้เขาลิงโลดเหลือเกิน

เขายังมีความหวังสินะ

เขาแบกสิ่งนี้ไว้ตลอดเวลาที่ห่างจากเธอ แก้วกุดั่น วันนี้แหละเขาจะมาทวงเธอคืน ก็อย่างที่ประกาศไป จะอย่างไรเขาจะต้องเอาเธอทำเมียให้ได้ ยอมไม่ยอมไม่รู้ ยังรักไหมไม่รู้ แต่เขารักน้องจนอกจะแตก ตอนห่างพอจะทำใจได้ แต่ตอนนี้มาอยู่ใกล้แล้ว มันอั้นไม่ไหว ให้เพื่อนแอบดูแอบมอง รายงานความเคลื่อนไหวก็พอจะทำใจได้ตอนที่ห่างกัน เป็นห่วงที่น้องเสียพ่อแม่ต้องออกจากมหาวิทยาลัยใจจะขาด อยากจะกลับมาเลยแต่ก็ต้องทำหน้าที่ต่อไปให้ดีที่สุด เพื่อนของเขาย้ำแล้วย้ำอีก ว่าแก้วกุดั่นปลอดภัยดี สาวน้อยแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด หล่อนแกร่งและเก่งแม้จะอายุยังน้อย สามารถเปิดร้านเป็นของตัวเองและกำลังไปได้ดี ส่วนคนที่เรียนคือแก้วบุหลันพี่สาว

มาเห็นกับตา ว่าหล่อนทำอะไรเป็นอยู่แบบไหน และจากที่ซักถามไปกับแก้วบุหลันเมื่อคืนนี้ เขาก็รับรู้ ว่าสาวน้อยของเขาเติบโตขึ้นมาก มากเหลือเกิน แข็งแกร่งเหลือเกิน จนเป็นเสาหลักของครอบครัวได้

เขาเดินดุ่มไปที่ร้านเล็กๆ ของเธอ ตอนแรกคิดว่าควรจะสวมหมวกกันน็อคมาด้วยไหมนะ เผื่อเจอซีนบู๊เหมือนเมื่อวานอีก คิดแล้วก็ขำ เอาน่ะ หัวแตกก็ยอมล่ะ ถึงเวลาต้องอธิบายความจริงกันแล้ว และแก้วกุดั่นก็ต้องฟังเขาด้วย

ร้านแขวนป้ายว่าปิด เขาชะโงกมองไปภายใน มันไม่มีคน เขามองไปยังตัวบ้านที่อยู่ติดกัน ตอนแรกคิดว่าจะตะโกนเรียกเธอหรือกดออด แต่ตาก็มองไปเห็นว่าระหว่างรั้วและร้านที่มีช่องประตูเชื่อมกันอยู่ ไม่ได้ล็อค เขาจึงถือวิสาสะเปิดเข้าไป เห็นทีนะต้องบ่นสักหน่อยว่าทำแบบนี้อันตรายถึงจะเป็นหมู่บ้านที่ปลอดภัย อยู่มานาน แต่ก็ไม่ควรไม่ระมัดระวังแบบนี้ หล่อนกับพี่สาวเป็นผู้หญิงอยู่กันเพียงสองคนเท่านั้น

นึกโมโหน้อง แกมเป็นห่วง เพราะบ้านก็เงียบกริบมีเพียงเสียงโทรทัศน์ดังแว่วให้ได้ยิน เขาจึงเดินไปตามเสียงนั้น แล้วภาพของคนที่นอนหลับใหล กอดหมอนใบใหญ่ที่นอนบนโซฟาเบธสีน้ำเงินเข้มนั่น

ร่างสูงทรุดลงนั่งบนโซฟาตัวเดียวกับเธอ มองกวาดไปทั่วร่างงามอวบอัด โอ...นี่นางฟ้าหรือเปล่านะ เธอนอนหลับสนิทจากเสียงหายใจสม่ำเสมอ หลับลึกไม่รู้เรื่อง จนกระทั่งเขามานั่งอยู่แบบนี้ หล่อนสวมเสื้อตัวหลวมโคร่งสีดำ มันถลกขึ้นมาจนถึงขาอ่อนขาวนวลเห็นกางเกงในสีขาวลายลูกกวาดขลิบลูกไม้ตัวจิ๋ว ปกปิดส่วนสาวไว้แทบไม่มิด

แม่คุณเอ๋ย ทูนหัวของพี่นัท

เขาก้มลงไปหาร่างงามราวกับถูกดึงดูดไว้ด้วยพลังมหาศาล ร่างอวบนอนหงาย กอดหมอนหลับตาพริ้ม ปากอิ่มเผยอแย้ม เขาก้มลงจูบปากอิ่มเบาๆ แก้วกุดั่นส่งเสียงอืออา เอามือปัดเขาอย่างรำคาญ เขาหัวเราะหึๆ เขากำลังทำตัวเป็นโจรเสียเอง จากที่จะมาบอกให้เธอระวังโจร แต่เขาไม่หวังทรัพย์สินใดๆ นอกจาก...

เขาก้มลงจูบแผ่วที่ปลีขาขาวสะอ้าน ไล่ขึ้นสูงมาเรื่อยๆ แก้วกุดั่นถอนใจเฮือกใหญ่ คิ้วขมวดมุ่นนิดๆ เธอกำลังฝัน...ฝันว่าหมีใหญ่ตัวหนึ่งกำลังไล่เลียขาเธอ

“ผักกาดจ๋า ผักกาดของพี่”

เขาสูดกลิ่นดมดอมมาจนถึงบริเวณส่วนอิ่มอูมนั้น เขาแหวกกางเกงในตัวจิ๋วแสนน่ารักนั้นออก สิ่งล้ำค่าที่อยู่ในนั้นมันทำให้เขากลืนน้ำลายอันแห้งผาก สวยเหลือเกิน กลิ่นสาบสาวทำให้เขาโหยหิวนัก

เขาก้มหน้าลงไป...ชิด และชิมกุหลาบดอกงาม ด้วยปากลิ้น

โอ...

เจ้าหมีตัวนั้น กำลังทำลามกอะไรกับเธอกัน

สาวน้อยที่กำลังฝันเคลิ้ม ไม่เชิงว่าฝันร้ายหรือจะฝันดี ตกใจสะดุ้งตื่นเมื่อตรงส่วนนั้น ส่วนที่ลี้ลับ ถูกความชื้นอุ่นสากเล็กน้อยสัมผัส มือใหญ่จับที่ต้นขาของเธอไว้แยกมันออกเพื่อให้มีพื้นที่สำหรับตัวเอง มือน้อยผลักเขาออกอย่างตกใจ เขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอจากตรงนั้น แก้วกุดั่นเบิกตาค้าง หน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นว่าเขากำลังทำอะไรกับเธอ!

ไอ้พี่นัท!

อร๊าย เขากำลังทำบ้าอะไรกับเธอนี่

“พะ พี่นัท”

“ขา...”

เขาขานรับ แลบลิ้นออกมานิดๆ ตามองเธอเชื่อมหวาน แก้วกุดั่นตกใจจนตัวแข็ง เมื่อเห็นว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหน ขาของเธอข้างหนึ่งพาดไปบนคอเขา อีกข้างมือของเขาจับไว้ แยกกว้าง แผ่ให้เขาเห็นทุกส่วนสัดแก่สายตา

“พี่นัท ทำบ้าอะไร ปล่อยหนูนะ ปล่อย”

เธอพยายามดิ้นหนีเขา ณัฐฐาลุกมาจากตรงนั้น ขึ้นมากอดเธอ กักไว้ในอ้อมแขน มากอดแบบนี้ก็รับรู้ ว่าเธอไม่ได้สวมเสื้อชั้นใน ความอวบอัดเสียดสีกับอกแกร่ง จนเขาร้อนผ่าวแทบจะเสียสติอยู่แล้วตอนนี้

“มานอนแบบนี้ไม่ยอมปิดบ้านล็อคบ้าน โจรขึ้นบ้านจะทำยังไงกัน เกิดเขามาทำอะไรหนู จะเป็นยังไงหืม?”

“ที่นี่ไม่เคยมีขโมย ไม่เคยมีโจร มีเวรยามแน่นหนา คนที่นี่ก็คนกันเอง โจรก็มีแต่พี่นัทไงล่ะ มาขึ้นบ้านหนู ออกไปนะ ตาบ้ามากอดหนูทำไม”

เขาหัวเราะ แต่รัดเธอแน่น แล้วยิ้มใส่ตาเธอ รอยยิ้มของเขาทำให้เธอหน้าแดงก่ำ ใจเต้นรัวเร็ว สัมผัสของเขาเรียกความรู้สึกระหว่างกันให้กลับคืนมา ทั้งที่ท่องบอกกับตัวเองแล้วว่าเธอเกลียดเขา เกลียดเหลือเกิน เกลียดจนไม่อยากมองหน้า

ทว่าเมื่อเขามากอดแบบนี้

มาจ้องตาในระยะชวนหัวใจวายแบบนี้

แถมยัง...

“พี่จะสอนว่าถ้าโจรขึ้นมาแล้วเจอหนู โจรคนนั้นจะทำอะไรบ้าง”

“พี่นัท ไอ้พี่...อื้อ”

ประโยคต่อว่าเขา หายไปกับริมฝีปากที่ทาบทับลงมา บดเคล้าดูดดื่มเธอ จนเธอหายใจหายคอแทบไม่ทัน

มือใหญ่ของเขาสอดเข้าไปใต้เสื้อตัวโคร่ง มันเจอเข้ากับความอวบนุ่มเต็มล้นมือ เขาถึงกับครางแนบปากนุ่ม อารมณ์ของเขาโลดแรงจนใกล้เกินระงับ เมื่อจับเคล้นบีบคลึงกับผิวเนื้อนุ่มที่เขาเคยได้แต่มอง แต่ไม่เคยกล้าล่วงล้ำ เพราะตอนคบกันน้องยังเด็กนัก แค่ได้หอม ได้จูบบ้าง เขาก็มีความสุขล้นเหลือเกินแล้ว

แต่ตอนนี้ น้องโตเป็นสาวเต็มตัวแล้ว เต็มกอด และเวลาที่เขาเคยรั้งรอไว้ ตอนนี้มันหมดลงแล้ว

มือเขาเคล้นเคล้าความนุ่มอวบ ปัดป่ายปลายยอดจนมันแข็งชัน แก้วกุดั่นรู้สึกราวกับกระแสไฟกำลังแล่นพล่านจากที่ตรงนั้น ไปรวมกันอยู่จุดเดียว ณ ตรงใจกลางกายสาว

มันเปียกชื้น ร้อนผ่าว...เขากำลังจุดความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดมาก่อน ให้ผ่าวร้อนไปทั้งอณูกาย