บทที่ 6

เธอเห็นคนขับรถยังอ้อยอิ่งรับประทานอาหารเช้าอยู่ในครัว ตอนนี้เวลานี้คนรับใช้ส่วนใหญ่ยังไม่ได้ทำงานของตน เพราะมันยังเช้าเกินไป มีแต่คนครัว และคนสวน ยาม ที่ยังทำหน้าที่ของตนเอง งานปัดกวาดเช็ดถูทำความสะอาดจะเริ่มสายๆ ของวัน

ลัดดาเมียงมองไปรอบๆ ปลอดคนมาก ห้องเป้าหมายเงียบกริบ เธอเม้มปาก ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป มันไม่ได้ล็อค...ห้องนอนใหญ่กว้างขวางและหรูหรา บุด้วยพื้นพรมทำให้คนที่อยู่ด้านในแทบไม่รู้ว่ามีคนเข้ามา นึกดีใจที่เจ้าของห้องอาจจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ดีเลย...เธอจะได้จัดฉากพร้อม

ลัดดาทำทีเป็นกำลังเช็ดขอบหน้าต่างอย่างขมีขมัน คลายปมผ้าซิ่นไปด้วย ขยับไม่กี่ทีล่ะ...คิดแล้วก็แอบยิ้ม หูคอยฟังเสียงเปิดประตูห้องน้ำ จะได้สมบทบาท

"เฮ้ย เข้ามาได้ยังไงนี่"

เสียงอุทานดังขึ้นเมื่อเห็นว่าห้องนอนของเขาถูกบุกรุก โดยผู้หญิงที่แต่งตัวไม่เหมือนคนใช้ในบ้านที่เขามีเครื่องแบบให้ วิทย์ได้ยินเสียงอุทานร้องว้าย แล้วเขาก็ต้องตะลึงเมื่อเด็กสาวคนนั้นหันมาพร้อมกับผ้าถุงของหล่อนที่หล่นร่วงไปกองที่ข้อเท้า

"อุ๊ย"

ลัดดาทำเป็นอุทาน หันให้เขาเห็นหล่อนเต็มตัว แล้วแสร้งยืนตัวแข็งว่าตกใจ วิทย์ถึงกับกลืนน้ำลายเมื่อเห็นคนบุกรุกเต็มตัว หล่อนคือสาวร่างอวบ ในชุดเสื้อคอกระเช้า ผ้าซิ่นของหล่อนร่วงหล่นไปกองที่ข้อเท้า สัดส่วนบางอย่างโคกนูนเด่นออกมาสะดุดตา ให้ตาย...กางเกงในของหล่อนบางมาก จนเห็นความอวบนูนได้ชัดเจนจะตา

"เอ่อ..."

"ว้าย...หนูขอโทษค่ะ หนูไม่รู้ว่าคุณท่านยังไม่ตื่น"

ลัดดาก้มลงดึงผ้าซิ่นขึ้นมาสวมปกปิดร่างเกือบเปลือยของตน ยามหล่อนก้มลงก็ไม่ได้ดีขึ้นเลยเพราะคอเสื้อมันกว้าง จนมองเห็นเต้าอวบใหญ่ได้เต็มตา เด็กนี่ไม่ใส่เสื้อชั้นใน! วิทย์ที่ถูกปลุกเร้าด้วยร่างอวบอัด กลิ่นสาวโชยกรุ่น หล่อนสวย...หน้าตาดีเชียวล่ะ ผิวคล้ำ อวบ ใครกันนะ...

เขาไม่เคยแข็งได้แบบนี้มานานแล้ว ขนาดว่าเมียเด็กของเขา ก็ยังไม่สามารถทำให้ไอ้จ้อนของเขาลุกขึ้นมาสู้ได้

แต่เขาเห็นของนังเด็กนี่เขากลับตื่นเต้นจนมันแข็งผงกหัวขึ้นมา ทำท่าว่าอยากจะมุดเข้าไปในตัวหล่อน

อารมณ์กฤษณาของหนุ่มใหญ่พวยพุ่งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาขบกรามกรอด ลัดดาทำเป็นยืนตัวสั่น กำผ้าซิ่นแน่น หล่อนยังคงไม่ได้ทบใส่มันให้เรียบร้อย วิทย์ยืนตระหง่านตรงหน้าหล่อน บางส่วนดันกางเกงแพรของเขาขึ้นมา ลัดดามองแล้วก็กะขนาดในใจ

เอาน่ะ...

เธอมีที่แก้ขัด

ประเมินไว้แบบนั้น ก่อนจะทำช้อนตามองเขา แล้วเอ่ยเสียงสั่นๆ

"หนูขอโทษค่ะคุณท่าน เอ่อ เดี๋ยวหนูจะรีบออกไป"

"เดี๋ยว..."

มือของเขาคว้าเข้าที่แขนของหล่อน ลัดดาทำเซเข้าไปหาเขา วิทย์กระหวัดรัดแขนเข้ากอดหล่อน เขาหูอื้อ ตาลายแล้วตอนนี้เพราะแรงตัณหา

"ชื่ออะไร"

"ละ ลัดดาค่ะ"

"อ้อ..."

หล่อนถึงจะตัวสั่นแต่ก็ไม่ได้ผลักไส ยิ่งทำให้หนุ่มใหญ่ได้ใจ เขาหัวเราะหึๆ แล้วจับมือหล่อนให้จับตรงนั้นของตนที่กำลังแข็ง ลัดดาทำทีสะดุ้งก่อนจะเบิกตาโต หล่อนตีบทไร้เดียงสาได้อย่างมีจริตสุดๆ

"อุ๊ย อะไรคะคุณท่าน"

"รู้ไหมว่ามาบุกรุกห้องของฉันตอนเช้าแบบนี้ ต้องถูกลงโทษ"

"นะ หนู"

ลัดดากัดริมฝีปาก ก่อนจะกะพริบตาปริบๆ แล้วถามเสียงออดอ้อน

"คุณท่านจะให้หนูทำอะไรคะ หนูทำอะไรได้หมด แต่คุณท่านอย่าไล่หนูออกนะ"

"ฉันไม่ไล่เธอออกหรอก"

วิทย์ยิ้มกริ่ม เขาถอดกางเกงแพรออก เปิดเผยให้เห็นส่วนชาย ที่ทำให้ลัดดาเอามือปิดปากแล้วร้องอุ้ย

"อร๊าง...อะไรคะนั่น คุณท่านจะทำอะไรหนู"

เขาจับมือหล่อนให้ไปจับมัน แล้วมือน้อยๆ ของลัดดาก็เริ่มขยับสาวรูดก่อนที่เขาจะสอนเสียอีก วิทย์ก้มลงบดจูบลงมาอย่างรุนแรง พร้อมกับคำรามเมื่อมือของหล่อนเขี่ยปาดส่วนหัวที่เริ่มมีน้ำเยิ้มออกมา มันไม่ได้แข็งมากแบบนี้มานานแล้ว มือของหล่อนช่างแสนอัศจรรย์

"อืม ซี๊ด"

เขาอุ้มหล่อนไปที่เตียง เด็กรับใช้คนใหม่ครางเบาๆ เมื่อวิทย์กระชากเสื้อผ้าหล่อนออกทุกชิ้น อา...สวย อวบ น่าฟัด น่าเลียไปทั้งตัว

"คุณท่านขา อ๊า คุณท่าน"

หล่อนจิกผมเขาเมื่อเขาก้มลงฟัดเต้านมคู่นั้น มันเด้งสู้ปากและมือ วิทย์ดูดมันแรงๆ อารมณ์ของเขากำลังร้อนเหลือเกิน

หล่อนอ้าขารับเมื่อเขากดน้ำหนักตัวลงมา ตอนนี้สมองวิทย์ไม่ได้คิดตรองอะไร นอกจากอยากจะสอดใส่ไอ้ตัวร้ายเข้าไปในช่องทางสวาท หล่อนฉ่ำเยิ้มไปหมด เขากดมันเข้าไปได้อย่างง่ายดายลื่นไหล ข้างในตอดรัดเขา จนวิทย์ถึงกับคำรามลั่น แล้วสาวสะโพกรัวๆ สองสามที ก็ดึงออกมาปลดปล่อย เขาล้มลงนอนหอบหายใจข้างๆ ร่างเปลือยสวยสะพรั่งของสาวใช้ โอ...สมองขาวโพลนเมื่อได้รับการปลดปล่อย เขาไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานเหลือเกิน

ลัดดาค่อยปรือตาขึ้นมามองคนที่นอนหอบอยู่ข้างๆ เธอ ให้ตาย เล็ก สั้น ไว...อื้อหือ ครบพร้อมในตัวจริงๆ แต่ไม่เป็นไร ดูเขาจะมีความสุข และหล่อนจะทำให้เขามีความสุขยิ่งกว่านี้ ให้เขาลืมนังเมียเด็กนั่นไปเลย

หล่อนทำทีเป็นร้องไห้กระซิก วิทย์ที่หายหอบแล้วค่อยทรงตัวเท้าแขนมองคนที่นอนหันหลังให้ เขาทำอะไรลงไป...เขาไม่เคยทำแบบนี้กับเด็กในบ้านมาก่อนเพราะจะเสียการปกครอง นี่เขาขาดสติเพียงแค่เห็นหล่อน...ในสภาพนั้น วิทย์ทรงตัวลุกขึ้นนั่ง ลังเลอยู่ว่าจะเอ่ยพูดอะไร ลัดดาหันขวับมาหาเขา แล้วโผเข้ากราบเขาที่ตัก ทำให้วิทย์รู้สึกงงนิดๆ

"คุณท่านขา อย่าไล่หนูออกนะคะ"

ท่าทางนั้นทำให้เขานึกเอ็นดู และสภาพเปลือยล่อนจ้อนของหล่อนก็ช่างเร้าอารมณ์ ใจเขาเริ่มเต้นอีกหน อุปาทานเหมือนส่วนที่อ่อนเปียกจะเริ่มมีความแข็งแรงแค่ได้ยินเสียงหล่อนอ้อน

"โธ่ ฉันจะไล่หนูออกได้ยังไงล่ะ"

วิทย์เสียงอ่อนลงอย่างไม่รู้ตัว ลัดดาซ่อนรอยยิ้มไว้ แล้วเงยหน้าที่มีน้ำตาคลอๆ มองเขา

"ก็หนู หนู..."

"เอาเถอะ นอนพักก่อนก็ได้ แล้วค่อยทำงานของหนู เรื่องบนนี้อย่าไปบอกไปพูดกับใคร"

น้ำเสียงนั้นเข้มเจือออกคำสั่ง ลัดดารีบพยักหน้า ทำทีเป็นเกรงกลัวเขา เขาลุกขึ้นจากที่นอน ตวัดผ้าห่มคลุมร่างเปลือยของลัดดาให้ แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำอีกหนเพื่อชำระล้างร่างกาย

ลัดดามองตามแล้วก็หรี่ตาลง ทำทีเป็นหลับ...

วิทย์ออกมาจากห้องน้ำ เขาเลือกเสื้อผ้ามาเปลี่ยน ตามองไปยังคนที่นอนบนเตียงแล้วลอบถอนใจ

เขาควรจะทำยังไงกับเด็กรับใช้คนใหม่คนนี้ดีนะ

ผีห่าซาตานตนใดสิงสู่ให้เขาทำแบบนั้นลงไปกัน