บทที่ 5

"มันใกล้จะออกดอกแล้วนะนายแสน"

เสียงหวานเอ่ยอย่างตื่นเต้น เมื่อเขายกกระถางต้นทิวลิปต้นหนึ่งมาให้หล่อนดู รอยยิ้มของหล่อนช่างเจิดจ้า ทำให้ไอ้แสนใจเต้นแรงเหลือเกิน แสนพยักหน้า มองหล่อนด้วยนัยน์ตาอ่อนโยน...

"ครับ ไม่รู้นะครับว่าสีอะไร คุณไหมคิดว่าจะเป็นสีอะไร มาพนันกันไหม?"

ม่านไหมมองเขาเพียงชั่วแวบ ก็ต้องหลบตา แก้มสาวแดงก่ำขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้มาทำงานที่เรือนกระจกของเธอ ส่วนหนึ่งเพราะเขา

แสน...

คนสวนคนใหม่ของเธอ

ใช่...

สาวน้อยตู่เอาในใจ

เขาเป็นคนของเธอ เขาขลุกอยู่กับเธอทั้งวัน เขาพูดคุย ทำตามที่เธอสั่ง เธอชอบแอบมองตอนเขาทำงานที่ต้องใช้แรง กล้ามเนื้อของเขาขึ้นเป็นมัดตอนเขายกหรือแบกของหนักๆ มันขึ้นรูปสวย และบ่งบอกถึงความแข็งแกร่ง

ตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงกับสามีของเธอ

"เอาสิ ฉันว่าสีม่วง"

"ผมว่าสีแดง"

"อืม...ใครชนะจะได้อะไร"

เธอช้อนตาถามเขา ท่าทางนั้นทำให้ไอ้แสนถึงกับกลืนน้ำลาย มันไม่ได้ตั้งใจ ไร้เดียงสา แต่ก็ยั่ว...ยวนเหลือเกิน

เขาก็ไม่ใช่ไม่เคย เชี่ยวเชิงจนกรำ พักไปบ้างเพราะเข้าไปสู่โลกสิ้นอิสระ อา...เรียกไม่ได้หรอกว่าพัก...แสนก็คือแสน ที่ริลองเรียนรู้ทุกสิ่ง เขาไม่ใช่คนดีที่มีโอกาสอยู่ในโลกใสสว่างมากนัก โลกของแสนคือสีเทา เกือบดำ และเขาก็ใช้โอกาสในโลกนั้นได้อย่างคุ้มกับที่เกิดมา

"ผมขอแค่อย่างเดียวถ้าผมชนะ ผมอยากกินข้าวกับคุณนาย"

"เอ๋?" ม่านไหมทำตาโต แล้วขมวดคิ้ว

"แค่นั้นหรือ เราก็กินข้าวกลางวันกันเกือบทุกวันนี่นา"

"ผมหมายถึงร้านข้างนอก" แสนว่า เป็นการยื่นข้อเสนอที่ห่ามมาก และกล้ามาก ม่านไหมกะพริบตาปริบๆ

"เอ่อ..."

"ได้ไหม ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ ผมรู้ว่าคุณนายเกรงใจคุณผู้ชาย ถ้าจะไปไหนกับคนสวนอย่างผม มันก็ไม่สมควร"

"เอาสิ"

ม่านไหมตกลงใจในที่สุด ทำไมล่ะ ก็แค่กินข้าว สาวน้อยบอกกับตัวเอง

"ผมหวังจะให้มันเป็นสีแดง"

แสนว่า แล้วขยิบตาให้กับเธอ เล่นเอาม่านไหมสะเทิ้น เธอยักไหล่แล้วบอกกับเขาเสียงหวาน

"ถ้ามันเป็นสีม่วงล่ะ"

"คุณนายจะให้ผมทำอะไร?"

เขาย้อนถาม ม่านไหมทำท่านิ่งคิด นั่นสิ เธออยากให้เขาทำอะไร

แล้วความคิดแผลงๆ ก็แวบเข้ามาในห้วงนึก

"ฉันอยากไปเที่ยว"

"หืม?"

แสนเลิกคิ้ว ตามองตา หนนี้สาวน้อยไม่หลบตา เขาเห็นนัยน์ตาอันเป็นประกายเจิดจ้านั่น ที่นานๆ ครั้งจะได้เห็นจากหล่อน

"พาไปได้ไหม? แอบไปกันฉันอยากไปนอนค้างคืนทะเล"

เหมือนหล่อนเปิดทางให้เขาพิกล

แสนยิ้มก่อนจะพยักหน้า

"เอาสิครับ เราจะแอบไปกัน ผมชักจะอยากให้ทิวลิปกระถางนี้เป็นสีม่วงแล้วสิ คุณนาย"

ม่านไหมหัวเราะคิก

จะเป็นยังไงบ้างล่ะถ้านกตัวนี้คิดจะแอบหนีจากกรงไปทำสิ่งที่มีความสุขแค่ชั่วครู่...

................

ลัดดามาทำงานได้สามวันแล้วภายใต้คฤหาสน์นี้ มีสิ่งที่น่าสนใจมากมายจริงๆ อันดับแรกต้องยกให้หนุ่มคนสวน แสน...

ตัวท็อปในบรรดาคนรับใช้หนุ่มๆ ที่ทำให้เธอกลืนน้ำลาย และอยากจะลอง...

แม่ของเธอบอกให้เธอเพลาๆ หน่อย อย่าก่อเรื่องจนต้องถูกไล่ออกมาอีก เพราะแกคงไปบากหน้าฝากงานให้ที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว คงจะต้องปล่อยให้ลัดดาไปทำในสิ่งที่ชอบเป็นอย่างยิ่งล่ะ นั่นก็คือไปเป็นกะหรี่

แม่ของเธอไม่ได้ว่าแรงไปหรอก ลัดดานึกแล้วก็หัวเราะคิกคัก มันก็คือสิ่งที่เธอชอบจริงๆ ที่ต้องระเห็จจากที่เดิมที่มารดาไปฝากให้ทำงานบ้านก็เพราะไปยั่วผัวคุณนาย...จนคุณนายไล่ยิงเอา โธว...เธอขอแค่แบ่งปันชิมนิดๆ หน่อยๆ ทำเป็นห่วง ไอ้ตัวผัวก็กระไร งก กลัวเมีย ไม่ได้เรื่อง เธอขย่มให้แทบเป็นแทบตาย น้ำแตกแล้วแตกอีก ได้เงินมาแค่ไม่กี่ร้อย คิดแล้วก็ไม่คุ้มจริงๆ กับการทำแบบนั้น

ไม่รู้ว่าใครมีเป้าหมายอะไรในชีวิต แต่อีลัดดามีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ ที่คิดว่าจะทำให้ได้ จากความคันระดับสิบของตัวเอง

หล่อนรู้ว่าหล่อนเป็นคนสวย อก เอว สะโพก สะบึม ทีเด็ดลีลาก็มีแพรวพราว ลัดดาไม่ใช่สาวไร้เดียงสา เธอริลองเรื่องเพศมาตั้งแต่ 13 กับใครน่ะหรือ...ถ้าแม่รู้คงจับเธอตีตายแน่ๆ

เอาน่ะ เป็นความลับระหว่างเธอกับพ่อเลี้ยง ความลับที่ทำให้เธอไถเงินเขาได้ แล้วก็ใช้เขาแก้คันได้

เป้าหมายยิ่งใหญ่ของหล่อนน่ะเหรอ

ก็เป็นคุณผู้หญิง หรือไม่ก็เมียน้อยของบรรดาคุณท่านที่หล่อนไปทำงานด้วยน่ะสิ

เสียใจที่เลือกเป้าแรกผิดไปหน่อย เลยเกือบตาย แถมว่าคุณผู้ชายก็กลัวเมียและบ้านนั้นก็รวยไม่จริง ชิ!

อีลัดดาเลยได้มาแค่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้ง ไม่คุ้มกับที่เกือบโดนยิงกบาลตาย

เธอเลือกบ้านนี้ คุณวิทย์ เจ้าของตลาดสด และมีอีกหลายกิจการ คุณวิทย์มีเมียสาว...สวย ชื่อม่านไหม ยังเด็ก นั่นไม่ใช่ประเด็นใหญ่อะไรสำหรับเธอ เด็กๆ ดูซื่อๆ แบบนั้น คงจะไม่แพรวพราวเท่าเธอแน่ๆ เรื่องแบบนี้ ลัดดาไม่เคยแพ้ใครถ้าได้ลองแล้ว ติดใจทุกราย

ขอแค่เธอได้มีโอกาสจังๆ สักทีเถอะ เธอสืบรู้ว่าคุณวิทย์เองก็เจ้าชู้แพรวพราวใช่ย่อย กินเล็กกินน้อยไปทั่วก่อนที่จะได้ม่านไหม อ้อ...ม่านไหมน่ะก็เด็กในตลาดนั่นแหละ โธว...ได้รับการชุบตัวเป็นคุณม่านไหม ก็เพราะสวยต้องตาคุณวิทย์ และได้รับการหยิบยกขึ้นมาอัพสถานะเป็นคุณผู้หญิง

ม่านไหมทำให้ไฟอยากมีอยากได้ของลัดดายิ่งกระพือ

ใช่...ม่านไหมยังทำได้ เธอก็ต้องทำได้

ลัดดายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ วันนี้สืบดูมาเป็นอย่างดีแล้ว ว่าคุณวิทย์อยู่ จริงๆ แล้วถ้าท่านอยู่ห้ามขึ้นไปทำความสะอาด แต่วันนี้เเธอจะแกล้งทำแบ๊วขึ้นไป เรียกได้ว่าไปหยั่งเชิงดูก่อน

คุณผู้หญิงของบ้านตอนนี้ไปขลุกที่สวน ทางสะดวกมาก กับแสนเธอลองอ่อยเขาแล้วสองสามหน แต่เขาก็เมินเธอ เหอะ! แหม...เอาไว้ในโอกาสต่อไป ถ้าเธอฟาดวิทย์ไม่สำเร็จ เธอค่อยใช้เขาเป็นอาหารว่าง หึ!

เธอก้มดูตนเองที่อยุ่ในชุดที่หมิ่นเหม่กับคำว่าเรียบร้อย เสื้อกระเช้าคอลึก และผ้าซิ่นสั้นเหนือเข่า เธอจงใจที่จะแต่งตัวแบบนี้ และ...มองซ้ายขวาดีแล้วว่าไม่มีใคร จึงเดินเร็วๆ ขึ้นไปยังชั้นสอง เป้าหมายคือห้องของประมุกของบ้าน ในมือเธอมีถังน้ำและผ้าแห้ง รวมถึงที่ปัดฝุ่นเอาไว้บังหน้า ไม่มีใครสั่งให้เธอไปทำความสะอาดเช็ดถูเพราะไม่ใช่หน้าที่ แต่วันนี้ลัดดาดูลาดเลาดีแล้วจึงจะลองทำเหนือหน้าที่ของตัวเองดู

แน่ล่ะ คุณวิทย์ยังอยู่