บทที่ 2

เมื่อแรกที่หล่อนแต่งงานกับเขาหล่อนอายุเพียงสิบเจ็ดปี ถึงจะผิดกฎหมายพรากผู้เยาว์ แต่เงินก็ทำให้ทุกอย่างถูกต้อง ดีแค่ไหนแล้ว... มารดาพร่ำกรอกหูหล่อน ที่คุณวิทย์รับดูแลหล่อนถึงขนาดจดทะเบียนสมรสด้วยนี่ คือโชคดีวาสนาอย่างถึงที่สุดของหล่อนแล้ว หล่อนจะต้องจงรักภักดีและดูแลคุณวิทย์ให้ดี ตามใจท่านทุกอย่างตามที่ท่านต้องการ แม่ของหล่อนสอนสั่งไปจนถึงเรื่องอย่างว่า...ว่าให้หล่อนทำอะไรยังไงบ้าง เพื่อให้สามีวัยดึกของหล่อนติดอกติดใจ

เด็กไร้เดียงสาที่ถูกยัดเยียด ถูกสอนสั่งเรื่องเพศทั้งที่ไม่เคยมีประสบการณ์ ไม่เคยมีความรัก เธอมองว่าภาพเหล่านั้น...น่ากลัว น่ารังเกียจ มากกว่าปลุกเร้าอารมณ์เพศ ยิ่งมาเจอของจริง...ม่านไหมยิ่งสะอิดสะเอียน ขยะแขยงกับสิ่งที่สามีวัยดึกทำยิ่งกว่าเสียวซ่านสุขสม

เธอเม้มปากเล็กน้อย จำใจยิ้มทั้งที่ปากสั่น เธอเคยโวยวาย ตกใจเพราะสิ่งที่เขาทำ แล้วเขาหัวเสียไปฟ้องมารดาหล่อนและนั่นมันทำให้วันต่อมาพิศมาถึงที่คฤหาสน์นี้แล้วมาตีหล่อนจนเกือบตาย...ม่านไหมเข็ดหลาบ และไม่กล้าทำอีกเลย เขาทำอะไรหล่อนจำต้องทำ เขาอยากได้อะไรหล่อนจำต้องยอม ชีวิตของหล่อนตั้งแต่ออกเรือนแต่งงานมา สามปีเข้าปีนี้...มันเหมือนซ้อมตกนรก

แม้จะสุขสบายกาย อาหารได้กินอิ่มหนำ ได้บำรุงบำเรอด้วยของหรูหราราคาแพง มีฐานะมีหน้าตา ทว่า...

ไร้สุขใจ ไร้รัก...

"ถอดสิ"

เขาสั่ง ตากวาดมองร่างสดสวยตรงหน้า วิทย์เองก็มือไม้สั่น กลืนน้ำลายลงคอ เขาตื่นเต้นทุกหนยามได้แตะต้องร่างงามนี้

เขาตื่นเต้น

แต่บางอย่างกลับอ่อนเปียก

มันไม่แข็ง...อย่างที่เขาต้องการ

มือของเขาบีบคลึงมันตลอดเวลาเพื่อให้มันผงกหัวขึ้นมา แน่ล่ะมันแข็งเล็กน้อย แต่ก็ไม่เหมือนอย่างที่ต้องการและทำได้ ยาที่เขาได้รับมา มันช่วยได้จริงๆ อย่างน้อยก็ยังแข็งขึ้นมาบ้างชูหัวบ้างไม่ได้อ่อนป้อแป้จนหดไปเหลือแค่ไม่ถึงข้อนิ้ว นี่มันยังยอมเหยียดขยายตัวบ้าง แม้จะยังหัวตกก็ตามที

ตามองเสื้อของม่านไหมที่ออกจากตัว หล่อนค่อยๆ เปลือยกาย หน้าของหล่อนแดงจัด หล่อนเม้มปากแน่น ตาของหล่อนหลุบต่ำ เขาเห็นว่าหล่อนตัวสั่น...กลัวเขา...เขารู้ว่าหล่อนกลัว แต่มันก็ยิ่งเพิ่มอารมณ์คึกคักให้เขา

อามันแข็งขึ้นมาอีกหน่อยแล้ว

"มานี่เร็วๆ"

เขากระชากหล่อนขึ้นมาบนเตียง ม่านไหมเกร็งตัวหลับตาปี๋ พยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ผลักไสวิทย์ เขาตัวใหญ่กว่าตัวเธอมาก ทับเธอทีเธอแทบจะหายใจไม่ออก วิทย์มีน้ำหนักตัวเกือบร้อยกิโลกรัม และโรคประจำตัวอีกหลายอย่าง มันทำให้สมรรถภาพทางเพศของเขาหย่อนด้อยลงมาก

มันอาจจะดีสำหรับม่านไหม...ถ้าเกิดว่าหล่อนฉุกคิดว่าสามีของหล่อนทำอะไรไม่ได้มากนอกจากจูบ ลูบ คลำ และเสียดสีกับหล่อน เพราะเขาไม่แข็งตัวมากจนสอดเข้าไปในตัวหล่อนได้ แม้ว่าหล่อนจะเคยถูกเขาสอดใส่ได้ครั้งหนึ่งจนเยื่อพรหมจารีขาดไปแล้ว แต่นั่นก็แค่ครั้งเดียว และต่อๆ มาเขาก็ไม่เคยเข้าไปในตัวหล่อนได้อีกเลย

จูบเปียกๆ เต็มไปด้วยน้ำลายของวิทย์เปรอะไปทั่วหน้าหล่อน เขากำลังก้มลงที่หน้าอกหล่อนแล้วดูดมันแรงๆ สาวน้อยเกร็งตัวและแขยงจนไม่รู้สึกอื่นเลยนอกจากเจ็บ มือของเขาอีกข้างหนึ่งแหวกขาของหล่อนออก ไม่มีการเล้าโลมให้หล่อนนึกชอบเพศรส มีแต่การเร่งรีบตักตวงเพราะสิ่งที่เขาเป็นอยู่การแข็งตัวของเขามาไวไปไว มันไม่เอื้ออำนวยให้เขาอยากจะเล้าโลมให้หล่อนพร้อม

วิทย์แหวกขาของหล่อนออก กลิ่นสาวหอมกรุ่นจนเขาน้ำลายสอ เขาหวังว่ามันจะแข็งพอจนสอดเข้าไปได้ ทว่ามันก็เข้าได้แค่ส่วนหัว แล้วอ่อนจนเขาต้องถอนใจอย่างหงุดหงิด เปลี่ยนเป็นเสียดสีกับเธอแทน เขาใช้เจ้าโลกเสียดสีกับกลีบสาว แล้วจูบดูดหน้าอกของหล่อนไปด้วย หล่อนสวยสะพรั่ง หอม ยั่วกาม แต่ทำให้เขาแข็งไม่ได้ แต่เขาก็แตกทุกหนแค่ได้เสียดสีคลอเคลียหล่อน ให้ตาย!

"อะ โอ้ว อื้ม แตกแล้ว เมียจ๋า"

เสียงเขาหอบกระเส่าอยู่ข้างหู แล้วจูบเคล้าไปทั่วหน้าสวยนั่น ม่านไหมหลับตาปี๋ เธอไม่รู้สึกอะไรเลย นอกจากความเจ็บ...อึดอัด และขยะแขยงสิ่งที่ตัวเองทำกับเขา

เขาลงจากร่างเธอแล้ว แล้วดึงเธอไปกอด ก่อนจะนอนหอบเพราะเพิ่งถึงจุดสุดยอด...

สาวน้อยแอบปาดน้ำตาโดยไม่ให้วิทย์รู้ เพราะถ้าเขารู้ เขาจะด่าทอเธอ และอาจจะถึงขั้น...ตบเธอ เขาเคยทำมาแล้ว เพราะโมโหว่าเธอรังเกียจเขา ไม่ได้มีความสุขไปกับเขา

จะต้องเป็นอย่างนี้ไปอีกนานเท่าไหร่หนอ

เธอครวญในอกอย่างเศร้าสร้อย