บทที่ 3

อา...

เขาไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม?

สินทวีกลืนน้ำลาย

เจ้าหล่อนมองเขาแล้วน้ำตาเริ่มหยด จนต้องปาดมัน สินทวีลุกขึ้นจากที่นั่งของตัวเองอย่างลืมตัวเพราะน้ำตานั่น ลิลิตตกใจเมื่อเขามานั่งข้างเธอ แล้วโอบเธอ พร้อมกับหยิบเอาทิชชูจากล่องตรงโต๊ะมาส่งให้เธอ เสียงทุ้มเอ่ยปลอบอ่อนโยน

“อย่าร้องไห้ หนู...เอ่อ...คุยกันดีๆ ก่อน”

เหมือนพอเขาปลอบ เธอก็ยิ่งร้องไห้เสียอย่างนั้น ลิลิตปล่อยโฮ คนข้างเธอกอดเธอไว้ ลูบหลังไหล่ให้อย่างอ่อนโยน ตัวของเขาหอมกรุ่น จนสาวน้อยใจเต้น เธอตัวแข็งกับอาการอ่อนโยน ปกป้องนั่น ลิลิตซบหน้านิ่งกับอกกว้างของเขา

เธอทำให้เสื้อขาวสะอาดของเขามอมด้วยฝุ่นและคราบน้ำตาจากตัวเธอ สาวน้อยสะอื้น...หน้าแดงก่ำ ทั้งเขิน ทั้งตกใจ กับอาการของเขา

กลัวเขาด้วยนิดๆ กับความสนิทสนมแบบนี้

เธอไม่เคยถูกผู้ชายคนไหนกอดมาก่อน นอกจากบิดา และตั้งแต่เป็นสาวมา ท่านก็ไม่เคยกอดเธอ เคยแต่ลูบผม และโอบไหล่ เพราะถือว่าเธอโตแล้ว มันจะไม่ใคร่เหมาะสม

“อย่าร้อง โอ๋ๆ อย่าร้องนะ”

เขาปลอบเธอราวกับเธอเป็นเด็กห้าขวบ ลิลิตเองก็อยากจะหดตัวเล็กเป็นเด็กไปเลยจริงๆ จะได้ไม่รู้สึกแปลกๆ กับอ้อมกอดนี้

“ค่ะ...หนูเล็กเลิกร้องแล้วค่ะ”

เธอเอ่ยอ้อมแอ้ม กับอกอุ่น แล้วดันตัวออก สินทวีคลายอ้อมแขน อา...เขาห้ามใจไม่ได้จริงๆ ที่จะไม่ปลอบโยนเธอ แล้วอะไรกันนะ ที่ผลักดันให้เขาดึงเธอมากอดไว้แบบนั้น ทั้งที่เพิ่งพบหน้ากัน

อาจจะเพราะมนต์ประหลาดที่กำลังห้อมล้อมเขาอยู่ตอนนี้ก็เป็นได้

เขาไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อนเลยจริงๆ

เธอคือคนแรก ที่สั่นหัวใจเขาได้แต่มองตา

แม่สาวน้อยที่เสนอตัวมาขัดดอกให้เขา

“หนูจะมาคุยกับผมเรื่องอะไรนะ”

เขาถามย้ำอีกหน ตายังคงมองวงหน้าสวยหวาน ที่เลอะไปด้วยหยาดน้ำตาอย่างเอ็นดู

หล่อนน่ารักจริงๆ

“เรื่อง...คือว่า หนู” ลิลิตสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วตัดสินใจมองสบตาเขา เอ่ยเสียงช้า ชัด พยายามไม่สะอื้น

“หนูจะมาเสนอตัวให้คุณ ใช้หนี้ให้พ่อกับแม่ คุณจะรับไว้ไหมคะ”

“เสนอตัว?” เขาย้อนถามเสียงขรึม ใจกำลังคิดตรอง...ว่าจะทำอย่างไรกับคนตรงหน้านี้ดี

“ค่ะ” ลิลิตกัดริมฝีปาก ตาโตมองเขาแป๋ว

“พ่อกับแม่ไม่มีเงินจ่ายหนี้เสี่ย ลุงพูนบอกว่า...เอ่อ...หนูควรมาคุย มาบอกกับเสี่ยว่า หนูขอจ่ายเป็นอย่างอื่นแทนได้ไหม”

“รู้ไหมว่าจ่ายเป็นอย่างอื่น? ที่พูนว่าคืออะไร”

เขาควรจะคุยกับลูกน้องของพี่ชายแล้วล่ะ เรื่องมาตรการทวงหนี้ เขาไม่อยากได้...อย่างอื่นแทนเงิน เป็นเหมือนหนนี้อีกแล้ว ไม่รู้ล่ะว่าหนผ่านๆ มาพี่ชายของเขาเก็บหนี้เป็นอะไรถ้าฝ่ายนั้นไม่มีเงิน แล้วเขานึกดีใจที่แสนทรัพย์วางมือไปเสีย ทิ้งทุกอย่างให้เขา ก่อนที่คนข้างๆ นี่จะมาขอเสนอตัวขัดดอกให้

“ระ...รู้ค่ะ”

สาวน้อยพยักหน้า แม้จะอ่อนวัย อ่อนต่อโลก แต่เธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาไปเสียทีเดียว เธอเรียนสุขศึกษา มีสื่อต่างๆ มากมายให้เสพให้ดู ทำไมจะไม่รู้ล่ะว่า ‘ขัดดอก’ น่ะเขาทำกันแบบไหน

“แล้วหนูก็เต็มใจเหรอครับ”

เขามองวงหน้าอ่อนใสไม่คลาดสายตา ยิ่งมอง...ยิ่งพินิจ คำตอบก็ผุดขึ้นมาเลยล่ะ ว่าเขาจะตอบหล่อนว่ายังไง

“เต็มใจค่ะ” เธอพยักหน้า แล้วเอ่ยเสียงซื่อ

“หนูคิดว่าเสี่ย จะได้สิ่งที่คุ้มค่ากับเงินหนี้...นะ แน่นอนค่ะ หนูรู้มาว่าผู้ชายชอบเด็กสาว แล้วก็ผู้หญิงบริสุทธิ์ หนูอายุสิบแปด ยังไม่เคยมีแฟน”

เขากลายเป็นไอ้เฒ่าหัวงูไปแล้ว?

เอาวะ...ยอม

“อืม...”

สินทวีกำลังกลั้นขำ ให้ตายเถอะ! แม่สาวซื่อตรงหน้า คิดยังไงกับเขาล่ะนี่ แต่ดูเจ้าตัวจะมุ่งมั่นมาก ในการมาขอใช้หนี้แบบนี้

“แล้วหนูคิดว่าฉันจะได้คุ้มค่าไหม? กับหนี้ของพ่อแม่หนูน่ะ”

“เอ่อ...” ลิลิตกัดริมฝีปาก พลางพยักหน้า เธอต้องเสนอขายตัวเองให้เขาเชื่อสินะ เธอต้องทำให้ได้สิ ดูเขาก็สนใจอยู่หรอกนะ

หน้าหวานแดงเถือก เมื่อเอ่ยต่อ

“คุ้มสิคะ นะ...หนูนมใหญ่นะคะ”

ลิลิตหลับหูหลับตา เอ่ยโพล่งออกมา สินทวีเกือบขำพรืดออกมาแล้ว ดีที่เขายังคงทำหน้านิ่งได้

“อ้อ...”

“ตกลงไหมคะ” เสียงใสเอ่ยเร่งเร้าอยากได้คำตอบ

สินทวีกระแอม แล้วพยักหน้า

“ตกลง”

.......

ลิลิตใจเต้นตุบๆ มองนาฬิกาอย่างจะนับเวลาถอยหลังให้กับตัวเอง สาวน้อยสอบเสร็จแล้ววันนี้ และวันนี้แหละ ที่เขานัดหมายไว้กับเธอว่าจะ...

โอย...

ยิ่งคิดก็ยิ่งหัวใจจะวาย

นี่เธอตกลงใจแน่นอนแล้วใช่ไหมนะ

พ่อกับแม่ยังไม่รู้ว่าเธอคิดทำอะไรลงไป แน่ล่ะ ถ้าท่านรู้ ท่านคงจะห้ามยอมเสียบ้านมากกว่ายอมให้เธอมาทำอะไรแบบนี้

แต่ลิลิตยอมไม่ได้นี่สิ

เธอยืนรอเขาอยู่ที่หน้าวิทยาลัย ลิลิตเรียนปวส. ปีสุดท้ายแล้ว ความเป็นเด็กหัวดี ทำให้เธอเรียนจบก่อนเกณฑ์ ปีการศึกษานี้เหลืออีกหนึ่งเทอมเธอก็จะเรียนจบ และเธอจะได้ตอบแทนบิดากับมารดา ด้วยการทำงานช่วยพวกท่านบ้าง เธอหวังไว้แบบนั้น เธออยากจะช่วยพวกท่านปลดหนี้ และให้พวกท่านได้สบายบ้าง

ปลดหนี้...

ตอนนี้เธอยังเรียนไม่จบ ยังไม่มีงานทำ มีสิ่งเดียวที่เธอจะผ่อนหนี้ ปลดหนี้ให้พวกท่าน และสิ่งนั้นเธอก็ได้เสนอให้เจ้าหนี้ ซึ่งเขาก็ตอบรับแล้ว...

ใจเธอเต้นแรงขึ้นมาอีกแล้ว

หรือเธอจะหนีดีนะ?

ลิลิตคิดอย่างขลาดๆ

รถยนต์คันหนึ่งแล่นมาจอดเทียบเธอ แล้วเปิดไฟกะพริบ เวลาตัดสินใจของเธอ มันจบสิ้นลงแล้วสำหรับเวลาลังเลของเธอ เธอต้องทำมันแล้ว กระจกถูกเลื่อนลง คนขับหันมาพยักหน้าให้กับเธอ ลิลิตเปิดประตูรถขึ้นนั่งเคียงเขา เธออดลอบมองเขาไม่ได้

วันนี้เขาก็หล่อสะอาดสะอ้านบาดใจเหมือนเดิม

เขาสวมเสื้อยืดสีขาวล้วน กางเกงยีนสีซีด แว่นของเขาเป็นแว่นสีดำ มือที่จับพวงมาลัยของเขาดูเรียวได้รูปสวย เธอจำเขาได้ยันเล็บเท้ากันเลยทีเดียวล่ะ เพราะตั้งแต่วันนั้นแล้ว ลิลิตก็คิดถึงแต่เขา จนเอาเก็บไปฝันเลยก็ว่าได้...

ถึงเวลาแล้วสินะ...

“สอบเป็นยังไงบ้าง”

เสียงทุ้มเอ่ยถามสาวน้อย ที่ก้มหน้าก้มตานั่งอยู่ข้างเขา ทำราวกับคนเป็นใบ้ เธอไม่ทักทายเขาสักคำ ทำให้เขาต้องเป็นฝ่ายทักเอง เขาตกลงวันเวลา ‘เก็บหนี้’ กับเธอ ว่าให้เธอสอบเสร็จก่อน ให้เวลาลิลิตไปอีกเกือบอาทิตย์ เพื่อจะได้เตรียมใจ

และเป็นหนึ่งอาทิตย์ ที่เขาได้สืบรู้เรื่องราวของเธออีกมากมาย จากพูนลูกน้องของพี่ชายเขา

“ก็พอทำได้ค่ะ”

“เรียนจบแล้ว หนูคิดจะทำอะไรต่อ”

เขาขับรถไปเรื่อยๆ เพื่อตรงสู่จุดมุ่งหมาย ลิลิตไม่ถามเขาว่าเขาจะพาเธอไปที่ไหน ดูเธอจะเกร็งมาก

“หนูจะทำงานน่ะค่ะ ก็มีบริษัทของพ่อเพื่อนติดต่อไว้แล้วว่าอยากให้ไปทำ”

“ฉันก็มีข้อเสนอให้หนูนะถ้าเรียนจบ”

สินทวีเปรยลอยๆ ลิลิตเงยหน้ามองเขาก่อนจะขมวดคิ้ว เขาจะเสนออะไรมาหนอ...

“คะ?”

“มาทำงานกับฉันที่โรงสี จริงๆ แล้วไม่ต้องรอเรียนจบก็ได้นะ ฉันอยากได้คนมาช่วยงานพิเศษ หนูจะว่าไง มาทำงานกับฉันไหม หนูปิดเทอมแล้วนี่ เอาไหม? จะได้มีรายได้พิเศษ แล้วทดลองทำงานไปด้วย”

“เอ่อ...หนูทำงานกับเสี่ยได้จริงๆ หรือคะ”

“ได้สิ จะได้มีเงินไปช่วยพ่อกับแม่ไง”

เขาเสนอ และคิดว่าเธอจะต้องตอบรับแน่ล่ะ ลิลิตตาเป็นประกาย เธอเงยหน้ามองเขาเต็มตา พลางยิ้มให้

รอยยิ้มนั้นเปิดหัวใจของเสี่ยหนุ่ม

“ได้จริงๆ ใช่ไหมคะ ค่ะหนูจะไปทำ หนูยอมทำทุกอย่างเลย”

“แต่เงื่อนไขวันนี้ ยังเหมือนเดิมนะ”

เขากระแอม รีบบอกก่อนเลย เหมือนกลัวว่าลิลิตจะเปลี่ยนใจ ทำงานแลกเงินแทน...ให้อย่างอื่นเขา

“ก็ต้องเหมือนเดิมนั่นแหละค่ะ”

สาวน้อยทำเสียงอ่อย หน้าเซียวไปเลย จนทำให้เขานึกสงสารขึ้นมาวูบ เขาเอื้อมมือจับมือเธอมาบีบเบาๆ สาวน้อยสะดุ้งน้อยๆ มือใหญ่นั้นไม่ได้จะรุกรานอะไร มันกุมจับไว้เฉยๆ และเสียงทุ้มก็เอ่ยขึ้นราวกับจะกล่อมเธอ

“ไม่ต้องกลัว...ฉันจะไม่รุนแรง ไม่ทำร้ายอะไรหนูเลย”

“แล้ว...ต้องกี่ครั้งคะ ถึงจะหมดหนี้”

ถามตรงๆ กันแบบนี้ เล่นเอาสินทวีถึงต้องคิดกันเลยล่ะ

ที่คิดนี่คือคิดว่าจะตอบเธอ ตะล่อมเธอยังไงดี เพราะคำตอบตรงๆ จากใจเขา คงจะทำให้แม่สาวน้อยเผ่นไปไกลลิบแน่นอน

“ก็ไม่กี่ครั้งหรอกจ้ะ”

“คุณจะไม่...”

แก้มของเธอแดงซ่าน ขณะที่อ้อมแอ้มถามเขา ระหว่างที่เตรียมตัว เตรียมใจ ลิลิตก็แอบแว้บไปดู ไปศึกษา...อะไรต่อมิอะไรมาเยอะแยะ บางอย่างยิ่งทำให้เธอผวาไปกันใหญ่ เรื่องเพศสัมพันธ์ โอ๊ย...ก็เธอดันไปดูคลิปหนังเอวี ที่เพื่อนผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ส่งให้ดูน่ะสิ

“เอ่อ...ทำอะไรรุนแรงใช่ไหมคะ”

“อืม...รับรอง”

เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบ ไม่รู้จะกระซิบทำไม ทั้งที่อยู่กันเพียงสองคน เขาไล้นิ้วกับมือเธอเบาๆ เลือดในกายของลิลิตก็แล่นวูบ ไหลไปกองร้อนผ่าวที่จุดเดียวกันอย่างไม่น่าเชื่อ

สาวน้อยเหลือบตามองเขา

เป็นจังหวะเดียวกับที่เขามองมายังเธอพอดี แว่นดำอำพรางไม่ให้เธอเห็นสายตาของเขาถนัดนัก เธอก้มหน้าหลบสายตาเขา หน้าแดงอย่างปิดไม่มิด

น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ

เขาจะทำยังไงกับเด็กน้อยข้างๆ นี่ดีนะ

สินทวีไม่อยากทำตัวเป็นเสือ...เสือหิว กับเหยื่อตัวน้อยของเขาเลยจริงๆ

แต่เธอทำให้เขาหิว...

กระหาย

และแหกกฎเกณฑ์ของตัวเองไปเสียสิ้นแล้ว