3

Chapter 3

“ไหม” เสียงของอรสาเรียกเธอมาแต่ไกล พอจอดรถเสร็จเธอก็รีบเดินไปหาเพื่อนทันที

“อร” ใยไหมเม้มปากเล็กน้อย อรสาเป็นเพื่อนของเธอตั้งแต่เด็กสนิทกันมาก อีกฝ่ายเคยเตือนเรื่องติรกาญจน์แต่เธอไม่เชื่อ สุดท้ายเพื่อนที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวก็เป็นอรสาที่จริงใจกับเธอที่สุด

“ช่างมันเถอะแก ถือว่าฟาดเคราะห์”

“เจ็บใจ...” คนพูดถอนใจเฮือกใหญ่ เธอยังเสียใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่หาย

“เดี๋ยวมันก็ผ่านไป”

“ไหมน่าจะเชื่ออรตั้งแต่แรกไม่น่าเลยจริงๆ”

“คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ”

ใยไหมถอนใจเฮือกใหญ่ ความรู้สึกของเธอปนเปกันไปหมดทั้งเสียใจ แค้นใจ สารพัด

“รีบไปเรียนเถอะคาบแรกวันนี้เห็นเพื่อนๆ บอกว่ามีอาจารย์พิเศษสุดหล่อมาสอนเราด้วยนะ” คนพูดกระแทบไหล่เพื่อนรัก

“ข่าวไวจริง อาจารย์สอนเศรษฐศาสตร์สุดหล่อเลยเหรอ เดี๋ยวก็เหมือนครั้งก่อน” คนพูดหัวเราะคิกๆ ครั้งก่อนข่าวลือว่าอาจารย์พิเศษหล่อลากดินพอเจอตัวจริงเป็นอาจารย์หัวล้านลงพุงวัยสี่สิบหน้า

พุงลากดินจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆ

“คนนี้มีคนคอนเฟิร์มมาว่าหล่อจริงอายุแค่สามสิบเก้าเอง”

“แค่สามสิบเก้านี่นะ ตั้งสามสิบเก้าต่างหากล่ะ”

“รีบไปเถอะ เดี๋ยวเข้าเรียนสาย” อรสารีบดึงมือเพื่อนไปที่ตึกเรียน พอเข้าห้องก็ชนเข้ากับร่างของติรกาญจน์

“อุ๊ย! ขอโทษนะมองไม่เห็น”

“เธอตั้งใจชน” อรสาเสียงดังใส่ในทันที

“ไม่เห็นจริงๆ นะ อย่าโมโหไปเลยนะเพื่อนอร” ติรกาญจน์กระซิบเสียงเบาสีหน้ายั่วเย้า อรสาผลักอีกฝ่ายจนเซไปกระแทกกับเก้าอี้เพื่อนคนอื่นรีบมาประคองเอาไว้ในทันที

“นี่อรสาทำไมต้องทำรุนแรงแบบนี้ด้วย ผลักกาญจน์ทำไม” ในสายตาของเพื่อนร่วมห้องติรกาญจน์เป็นผู้หญิงน่าสงสาร อรสาตรงเข้าไปทำท่าจะตบให้ฉาดใหญ่เพราะโมโหการตีหน้าซื่อของอีกฝ่าย

“พอเถอะอร” ใยไหมเห็นท่าไม่ดีเลยห้าม

“มันแกล้งเธอนะไหม”

“อย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือเลย”

“ไม่ได้! ต้องตบมันให้สาสม นางหน้าด้านนี่”

“อาจารย์มาแล้ว” เสียงของเพื่อนร่วมชั้นเรียนพูดขึ้นก่อนที่ทุกคนจะรีบเลิกมุงดูการทะเลาะเบาะแว้งที่เกิดขึ้น ก่อนรีบหาที่นั่งในทันที

ร่างสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตรที่เดินเข้ามาคืออาจารย์หนุ่มวัยสามสิบเก้า ดนุเดช คุณารักษ์ อาจารย์หนุ่มผิวขาวจัด ใบหน้าเรียวได้รูป คางผ่า จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาสีเหล็กกล้า คิ้วเข้ม ขนตาดกหนายิ่งกว่าผู้หญิง ผมของเขาเป็นสีน้ำตาลเข้ม แขนขาเพรียวแข็งแรงสมส่วนไร้ไขมันให้รกตา เขาดูหนุ่มกว่าอายุจริงมากมายนัก

“เฮ้ย!” คำอุทานของใยไหมดังขึ้น หญิงสาวรีบนั่งแล้วเอาสมุดปิดบังใบหน้า

“แกเป็นอะไรยายไหม ร้องเฮ้ยทำไม” อรสาเอ่ยถามเพื่อนที่เอาแต่หลบหน้าหลบตาเอาสมุดปิดใบหน้าจนมิด ทำไมต้องมาเจอเขาในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ โอ๊ย! เขาดันมาเป็นอาจารย์สอนเธอเสียด้วย

“ไหมเป็นอะไร”

“เป็นคนที่ซวยน่ะสิ” ใยไหมหันไปตอบเพื่อนทำตาปริบๆ

“ใครเป็นหัวหน้าชั้นครับ”

“ยายไหมอาจารย์ถามถึงแกด้วย”

“ห๊ะ! ถามถึงฉันทำไม” คนถามกลับใบหน้าเหลอหลา แทบมุดใต้โต๊ะ

“แกไม่บอกทำความเคารพหรือไง แกเป็นหัวหน้าห้องนะ”

“เอ่อ... นักศึกษาทำความเคารพค่ะ” เธอพูดแล้วยืนขึ้นแต่ยังเอาสมุดปิดใบหน้าอยู่

“หัวหน้าห้องเป็นอะไรครับ”

“อาจารย์ถามแก”

“ถามฉันทำไม”

“ถามว่าแกเป็นอะไร”

“เป็นผีดิบเหรอครับ ถึงต้องเอาสมุดปิดบังหน้าเพราะกลัวแสง” คำถามนั้นทำให้เพื่อนๆ ในห้องหัวเราะขบขันกันใหญ่

“เปล่าสักหน่อย” ใยไหมดึงสมุดลงก่อนจะเถียง เธออ้าปากค้างมองเขาตาปริบๆ ก่อนจะเม้มปากหน้าแดง ก้มงุด...

อายแสนอาย จู่ๆ มาเจอเข้ากับคนที่เธอไปแอบอ้างว่าเขาเป็นแฟนเป็นว่าที่สามีในอนาคต คิดว่าจะไม่เจอเขาอีก ดันมาเจอกันได้ ตั้งแต่ตักบาตรตอนเช้า ซวยอะไรแบบนี้นะยายไหม!!!

“เหรอครับ” ประโยคของเขาทำให้เธอสบประสานสายตากับเขา เหมือนเขาจะยิ้มเล็กน้อยก่อนที่มาดความเป็นอาจารย์สุดเนี๊ยบเคร่งขรึมจะกลับมา รอยยิ้มมุมปากของเขาทำให้เธอปั่นป่วนไปหมด ในคาบนั้นเธอยอมรับว่าเรียนไม่รู้เรื่องเอาเสียเลย

“คุณใยไหมครับ เดี๋ยวไปพบผมที่ห้องด้วยนะครับ” ประโยคของอาจารย์หนุ่มทำให้ใยไหมตาโต

“ไปทำไมคะ” เธอถามออกไปเสียงดังเพื่อนในห้องหันมามองเป็นตาเดียวกัน

“ไปทำไมคะ” ถามซ้ำอีกครั้งลดเสียงลงเล็กน้อย

“คุณเป็นหัวหน้าห้องไม่ใช่เหรอครับ อาจารย์ดุจดาวลาคลอดบุตรผมจึงมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาร่วมกับอาจารย์โยธา และผมมีเอกสารที่จะให้คุณไปซีร็อกซ์แจกเพื่อนของคุณ”

“ค่ะอาจารย์” เธอรับคำก่อนจะเดินหน้าจ๋อยตามอาจารย์หนุ่มไป

“อรไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ”

“เราต้องรีบไปทำงานที่ร้านไอศกรีม ไหมไปคนเดียวได้นะ อาจารย์ท่าทางใจดีไม่ฆ่าแกหรอก” อรสาเอ่ยแซว

“พูดอะไรแบบนั้น”

“รีบไปสิ อาจารย์เดินไปโน่นแล้ว” อรสารีบดันแผ่นหลังของเพื่อนรักให้เดินตาม ใยไหมจึงรีบวิ่งตามไป

“โอ๊ย!” เขาหยุดกะทันหันเธอเลยชนเข้ากับร่างสูงของเขาล้มลงก้มจ้ำเบ้า

“ซุ่มซ่าม” เขาส่ายหน้าไปมาก่อนจะยื่นมือมาให้จับ เธอปัดมือเขาออกลุกจากพื้นเม้มปากเล็กน้อย

“รีบตามมาเถอะครับคุณภรรยาในอนาคต”

“อาจารย์พูดว่าอะไรคะ” เธอรีบวิ่งไปดักหน้าเขาสีหน้าแตกตื่น

“ผมเป็นว่าที่สามีในอนาคตของคุณไม่ใช่เหรอครับ” เขาถามกลับเสียงขรึม แต่อมยิ้มจนเธอสังเกตเห็น

“อาจารย์คะ วันนั้นหนูเมา”

“อ้อ... เหรอครับ” เขาถามกลับหน้าเป็น เธอกัดปากตัวเอง หน้าแดงร้อนผ่าว เธอมองแก้มเขาแล้วทำหน้าไม่ถูกเอาเสียเลย

“มองแก้มผมจะหอมแก้มผมอีกเหรอ”

“เปล่านะคะ”

“วันหลังเมาแล้วอย่าไปลวนลามใครอีกนะ” เขากระซิบเบาๆ ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้อง เธอชี้นิ้วกับแผ่นหลังของเขาแต่พูดไม่ออก ได้แต่วิ่งตามเขาไป

“นี่เอกสารที่ต้องนำไปซีร็อกซ์ครับ” เขาหยิบเอกสารให้เธอ ใยไหมรีบยกมือไหว้ก่อนจะเอ่ยขอตัว

“ขอตัวก่อนนะคะ”

“ปกติเวลาเมาคุณชอบลวนลามผู้ชายและตู่ว่าเป็นว่าที่สามีทุกครั้งเหรอครับ”

“ไม่เคยสักหน่อย” เธอหันมาตอบหน้าแดง เม้มปากเข้าหากัน

“ครับ” เขาตอบรับ

“จะถามแค่นี้ใช่ไหมคะ”

“ครับ เชิญครับ” เขาผายมือให้เธอเสียงเคร่งขรึม เธอแอบค้อนและย่นจมูกให้เขาเล็กน้อยก่อนจะหมุนตัวอย่างไวไปที่ประตู แต่ดันสะดุดกระโปรงยาวจีบรอบของตัวเองแทบล้มคะมำไปที่ประตู ถ้าไม่ได้คนตัวสูงที่รีบวิ่งมารับ เธอคงหัวฟาดกับประตูเป็นแน่

“ระวังหน่อยสิ” เขาทำเสียงดุ เธอถอยหนีอยากจะกัดลิ้นตัวเองนัก ชอบทำอะไรเฟอะฟะน่าอายอยู่เรื่อย

“ขอบคุณค่ะ หนูไปก่อนนะคะอาจารย์” รีบเอ่ยขอตัวก็รีบหมุนร่างไปที่ประตูอีกครั้ง

โป๊ะ!!!

“โอ๊ย!” ความซุ่มซ่ามเป็นเหตุเธอเลยชนเข้ากับประตูอย่างจัง ยกมือขึ้นกุมที่หน้าผากตัวเองร้องเสียงหลง

“ถ้าผมจะมีเมียสักคนน่ะนะคงไม่เอาคนซุ่มซ่ามทำเมียหรอกครับ”

“ใครอยากไปเป็นเมียอาจารย์กัน” เธอหันมาเถียงเจ็บจนต้องนิ่วหน้า เขาเดินไปหยิบยาจากลิ้นชักมาถือเอาไว้ก่อนจะเดินมาหา

“หรือผมจะลองมีเมียซุ่มซ่ามดู”

“แน่ะ! มาบอกหนูทำไมคะ” เขาทายาให้เธอ ใยไหมรีบหลบทันที แต่เขาดึงเอาไว้ก่อนทำหน้าดุ

“อยู่เฉยๆ สิ”

“เจ็บนะคะ”

“ก็อยู่เฉยๆ จะได้ไม่เจ็บ” เขาทำเสียงดุอีกดันเธอไปจนชิดกับผนางกักเธอเอาไว้ในอ้อมแขน ใยไหมมองคนที่ตั้งใจทายาให้เธออย่างเผลอไผล พอเขาหลุบสายตามามองเธอก็หลบวูบ

“ขอบคุณค่ะ หนูขอตัวก่อนนะคะ” คนเอ่ยขอตัวรีบผละออกห่าง เขาเปิดประตูกระจกให้เธอ ใยไหมก็รีบก้าวขาออกมาในทันที