2

“จริงเหรอคะคุณพ่อ”

“จริงสิครับคนดีของพ่อ”

คนเป็นพ่อบอกข่าวดีกับลูกสาว นั่นทำให้มาหยาดีใจเป็นอันมาก

“เสียดายที่หนูป่วยเลยไม่ได้ไปเจอพี่อลิซกับคุณพ่อ แต่จะให้พี่อลิซมาหาหนู พี่เขาก็คงยุ่ง”

“ไม่เป็นไรครับ ไว้หนูแข็งแรง พ่อจะพาไปหาพี่เขาดีไหม”

“ดีค่ะ” เด็กน้อยรีบรับคำด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

โรงแรมที่พักในจังหวัดกระบี่...

อลิซรู้สึกเหมือนมีคนกำลังจ้องมองเธออยู่ พอหันไปมอง เธอก็เจอเข้ากับคนคุ้นเคยที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี

“อลิซมองหาใครหรือครับ” คุณธรรมเอ่ยถามนางเอกสาว เขาเป็นพระเอกหนังเรื่องที่อลิซกำลังแสดงอยู่ เป็นรุ่นพี่ในวงการและรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยด้วย

“เปล่าค่ะ” เธอรับประทานอาหารต่อ ในขณะที่คุณธรรมตักอาหารให้หญิงสาว

ทีมงานหลายคนแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัย ส่วนผักกาดซึ่งเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเธอขอตัวไปเที่ยวกับแฟนหนุ่ม

คุณธรรมชวนเธอมารับประทานอาหารด้วยกัน เธอเลยมากินข้าวกับเขาเพราะค่อนข้างสนิทกัน

นอกจากคุณธรรมจะเป็นรุ่นพี่แล้ว เขาก็เหมือนพี่ชายคนหนึ่งของเธออีกด้วย การเล่นหนังเรื่องนี้ด้วยกันทำให้เธอยิ่งสนิทเขามากยิ่งขึ้น

“คืนนี้ไปเที่ยวกันไหม”

“ไม่ดีกว่าค่ะ”

“กินข้าวเสร็จจะไปไหนต่อครับ”

“ไม่ไปไหนค่ะ อลิซว่าจะพักผ่อนน่ะค่ะ เดินทางมาตั้งหลายชั่วโมง”

“เดี๋ยวพี่เดินไปส่งก็แล้วกันครับ” คุณธรรมเอ่ยขึ้นหลังจากรับประทานอาหารเสร็จสิ้น

อลิซเข้าห้องพักเพื่อพักผ่อน เธอโทร. คุยกับบิดา มารดาเลี้ยงและน้อง ๆ ก่อนที่เธอจะอาบน้ำเพื่อพักผ่อน

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงความรู้สึกของอลิซมันแปลก ๆ เธอมีความรู้สึกทางเพศที่รุนแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

เสียงกริ่งหน้าห้องทำให้เธอต้องเดินไปเปิดประตู ผู้ชายร่างสูงหน้าห้องคือผู้ชายที่มองเธอในร้านอาหาร

และเขาก็คือคนที่เธอรู้จักดี

“สวัสดีค่ะ” เธอตกใจทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าจะเป็นเขาที่มายืนเคาะประตูอยู่หน้าห้องของเธอ

“จำอาได้ไหม” มัดไม้เอ่ยถาม

“เอ่อ... จำได้สิคะอาไม้” อลิซรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด ทำไมเธอรู้สึกว่าผู้ชายหน้าห้องน่าขย้ำเหลือเกิน

“ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ อาแค่มาขอลายเซ็นให้ลูกสาวของอาน่ะครับ ลูกสาวของอาชอบอลิซมากนะ” เขาหยิบรูปอันใหญ่ของอลิซขึ้นมา ก่อนจะยื่นให้เธอ

“อ้อ... ได้ค่ะ คุณอาประเดี๋ยวเดียวนะคะ” อลิซรับคำเสียงสั่น

“หวังว่าอาคงไม่รบกวนอลิซนะครับ” เขาบอกอย่างสุภาพ

“ค่ะ” อลิซอุทานเมื่อได้ยินอีกฝ่ายถามเช่นนั้น

“ไม่ได้เจอกันหลายปี โตเป็นสาวแล้ว” เขาพูดยิ้มๆ เขาจำได้ว่าตอนเขาเป็นหนุ่ม เธอยังเป็นหนูน้อยที่ติดพ่อกับแม่เอามากๆ ไม่ได้เจอกันเสียนาน ไม่คิดว่าเธอจะโตเป็นสาวขนาดนี้แถมเป็นดาราดาวรุ่งมีชื่อเสียงขนาดนี้

เพราะพรุ่งนี้เช้ามีธุระด่วน เขาเลยต้องบุกมาขอลายเซ็นจากเธอให้เรียบร้อย แถมลูกสาวยังขอร้องให้ถ่ายรูปอลิซตัวเป็นๆ คู่กับเขาเสียด้วย เขาไม่อยากขัดลูกสาวเลยจัดให้ตามที่ต้องการ อาการป่วยจะได้ดีวันดีคืน

เขาเองก็ไม่เคยรับรู้ข่าวคราวของเธอกับครอบครัวมานานมากแล้ว อาจเพราะหลังจากภรรยาเสียชีวิต นายหัวภูมิก็ไม่ค่อยออกงานสังคมอีก และเขาเองก็ชอบเก็บตัวอยู่กับงานและดูแลมาหยา เลยทำให้ไม่ได้เจอกันหลายปี

“เชิญอาไม้เข้ามาในห้องก่อนสิคะ” อลิซเชิญเขาเข้ามาในห้อง แม้จะรู้สึกไม่เหมาะสม แต่อะไรไม่รู้ทำให้เธอทำเช่นนั้น

อาจเพราะความรู้สึกวาบหวามและความต้องการทางเพศที่เกิดขึ้น ทำให้เธอหัวใจเต้นรัวเร็ว

ทำไมถึงได้รู้สึกแบบนี้นะอลิซ หญิงสาวถามตัวเองพลางเช็ดเม็ดเหงื่อที่ไหลซึมไปทั่วลำคอและใบหน้า

“ไม่เป็นไร อาไม่รบกวนอลิซดีกว่า อีกอย่างอลิซอยู่คนเดียวมันไม่เหมาะสม”

“อาไม้ยืนคุยหน้าห้องก็ไม่เหมาะสมนะคะ”

“ครับ” นายหัวหนุ่มเดินเข้าไปในห้องพักสุดหรูของอลิซตามคำรบเร้า โรงแรมของเขาเน้นการบริการที่ยอดเยี่ยม สร้างความประทับใจให้ลูกค้า รวมถึงความสะอาดสะอ้านเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด อาหารการกินก็ต้องอร่อย เขาไม่ชอบกินอะไรที่ไม่อร่อย ก็ไม่อยากให้ลูกค้าหรือแขกที่มาพักกินของไม่อร่อยด้วย

รอบโรงแรมก็มีสวนไม้ดอกไม้ประดับให้ความสดชื่น เขาอยากให้โรงแรมมีแหล่งธรรมชาติที่ทำให้ลูกค้าประทับใจไม่ว่าจะอยู่ตรงมุมไหนก็รู้สดชื่น

มัดไม้นั่งลงตรงโซฟาในห้องพักของหล่อน เห็นอลิซมือไม้สั่นเทา กำลังควานหาปากกามาเซ็นรูปภาพที่เขายื่นให้เธอก่อนหน้า

ถ้ามีใครเห็นว่าเขาแอบขึ้นมาขอลายเซ็นดาราสาวดาวรุ่งอย่างอลิซคงเป็นข่าวแน่ ๆ ที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนตัว กองถ่ายละครต้องการความเป็นส่วนตัว จึงกันนักข่าวเอาไว้ไม่ให้เข้ามายุ่งวุ่นวายได้

“วะ! ว้าย!” อลิซสะดุดขาตัวเองก่อนจะถลาเข้าทาบทับร่างของนายหัวหนุ่ม เขาเองก็ตกใจรีบรวบร่างของเธอเอาไว้

ทั้งสองมองสบตากันอย่างตะลึง เธอมองเขานิ่งก่อนที่จะใจกล้าบดจูบริมฝีปากหยักหนาของเขาอย่างดูดดื่ม

“อลิซ ทำอะไรครับ” มัดไม้ดันร่างของเธอออกห่างอย่างตกใจ แต่เธอก็โถมเข้ามากอดรัดเขาเอาไว้อีกครั้ง

“ช่วยอลิซด้วยค่ะ”

เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น มัดไม้กำลังจะเดินไปเปิดประตูแต่เธอรั้งเขาเอาไว้ ก่อนจะบดจูบหนักขึ้น

“มีคนมาครับ” เขาเอ่ยเหมือนสำลักเพราะโดนเธอจูบไม่หยุดปาก

“ช่างเถอะค่ะ ช่วยอลิซก่อน”

“เป็นอะไร”

“อลิซโดนวางยาค่ะ”

“งั้นไปหาหมอ”

“ไม่ทันแล้วค่ะ อลิซไม่ไหวแล้ว” เหงื่อของเธอผุดพรายไปทั่วร่าง ลมหายใจหอบฟืดฟาดร้อนแรง เธอจัดการปลดกระดุมเสื้อของเขาด้วยมืออันสั่นเทา

“ทันสิ” เขาไม่อยากทำแบบนี้ จึงรีบอุ้มเธอไปที่ห้องน้ำ สายน้ำอาจจะดับความร้อนรุ่มในตัวเธอได้

เสียงกริ่งหยุดไปแล้ว เขาเองก็ไม่อยากจะสนใจนอกจากหญิงสาวที่กำลังว้าวุ่นอยู่ตรงหน้าของเขา

“ว้าย!” เธอร้องเมื่อเขาวางเธอลงในอ่าง ก่อนจะเปิดน้ำราดรดไปตามเนื้อตัวของเธอ อลิซขยับใบหน้าเข้าไปหามัดไม้อีกรอบก่อนที่เธอจะบดจูบริมฝีปากหยักหนาของเขาใหม่

“อลิซรักอาไม้” เธอสารภาพออกมา

“อะไรนะ” เขางุนงงว่าเธอมาแอบรักเขาตอนไหน

“อาไม้เคยช่วยชีวิตของอลิซเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน จำได้ไหมคะ หลังจากนั้นมาอลิซก็คิดถึงแต่อาไม้ และไม่เคยคิดที่จะรักผู้ชายคนไหนอีก”

เธอรักเขาตั้งแต่แตกเนื้อสาว ติดตามข่าวคราวเขามาตลอด แต่เขาไม่ค่อยออกงาน เพราะค่อนข้างเก็บตัว และเธอก็ต้องไปเรียนหนังสือ ต้องไปทำงาน แค่รู้ว่าเขายังโสด เธอก็แอบดีใจ แต่ก็ไม่เคยพาตัวเองมายุ่งวุ่นวาย เพราะเธอยังเด็ก กลัวเขาจะคิดว่าเธอเป็นยายเด็กแก่แดด

“ถ้าอลิซต้องตกเป็นของผู้ชายสักคน คนคนนั้นขอเป็นอาไม้ได้ไหมคะ” เธอพูดเสียงหอบ ก่อนจะบดเบียดร่างเปียกปอนเข้าหาร่างสูงแกร่งของเขา

“ได้ไหมคะ อลิซไม่ไหวแล้ว จะขาดใจตายแล้ว” เธอรู้สึกตัวสั่นระริกไปหมด