3

3

“ไอ้เด็กที่มันกำลังจะเกิดมาน่ะเหรอ ฉันไม่รับมันเป็นหลาน ไปท้องกับใครมาก็ไม่รู้ แล้วมาจับพี่ชายของแก ผู้หญิงสารเลวแบบนี้แม่เห็นมาเยอะแล้ว” สร้อยเพชรแสดงออกว่าเกลียดชังสุดใจ

“ไม่รับเป็นหลานก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่ไม่มีย่าสักคน ลูกของแก้วคงไม่ขาดใจตายหรอกค่ะ”

“แกดูเมียของแกไอ้ใหญ่ เถียงฉันฉอด ๆ ๆ อีแม่ค้าปากตลาด เถียงคำไม่ตกฟาก ชาตินี้แกอย่าหวังเลยว่าฉันจะรับแกเป็นลูกสะใภ้ของฉัน”

“ไม่รับก็ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแก้วเป็นแม่ค้าปากตลาด แต่คุณนายปากตลาดยิ่งกว่า”

“ไอ้ ไอ้!” สร้อยเพชรโกรธจนควันออกหู แต่จะด่าก็ด่าไม่ออก ไม่เคยมีใครด่านางขนาดนี้มาก่อน

“พอเถอะแก้ว” การันต์ปรามภรรยา เขารู้นิสัยเธอดี เธอหยิ่งในศักดิ์ศรีเพียงใด เงินของเขาเธอยังไม่รับ เธอเป็นเด็กสู้ชีวิต ช่วยพ่อแม่ทำงานแต่เด็ก แถมยังขยันทำงานอีกด้วย เขานับถือในความขยันของเธอ และชื่นชมที่เธอเป็นคนที่ไม่งอมืองอเท้า ถึงเธอจะไม่ได้เกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย แต่กลับมีความคิดอ่านที่ดี หากได้มาเป็นคู่ชีวิต ครอบครัวก็จะมีแต่เจริญรุ่งเรืองขึ้นเรื่อย ๆ

เธอเรียนจบปริญญาตรีด้วยการทำงานไปเรียนไป ด้วยหยาดเหงื่อแรงกายของเธอเอง และไม่เคยทำเรื่องไม่ดี หวังรวยทางลัดอยากจับผู้ชายเป็นสามี ทั้ง ๆ ที่เธอสามารถทำได้ เนื่องจากเธอสวยไม่แพ้ใคร แต่เธอก็เลือกงานสุจริตและขยันขันแข็ง ยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง เขานับถือความดีของเธอ

“แกต้องเลิกกับนังแม่ค้าปากกรรไกรนี่ แล้วต้องแต่งงานกับหนูปาน เขาร่ำรวย ชาติตระกูลดี มีการศึกษาที่ดี พ่อแม่ก็มีหน้ามีตา จะเชิดหน้าชูตาแกได้ แกจะหาเมียก็ต้องดูเถือกเถาเหล่ากอบ้างนะ ไม่ใช่จับดูไม่มีหางแล้วฟาดไม่เว้น” เมื่อเห็นว่ารักกันมาก สร้อยเพชรก็บังเกิดความรู้สึกทนไม่ได้ขึ้นมา

การันต์เป็นลูกชายคนโตที่นางทั้งรักทั้งเกลียดในเวลาเดียวกัน

เมื่อหลายปีก่อนนางเคยทำตัวเหลวไหล ไม่เชื่อฟังครอบครัว ไปคบกับกำจร พ่อของการันต์ ทั้ง ๆ ที่อีกฝ่ายจนแสนจน ฐานะไม่เทียบเท่ากับเธอ แต่เพราะเธอรักกำจรเลยยอมตกเป็นของเขา

พอเธอท้อง เลยคิดจะมาปรึกษากับเขา แล้วก็จะไปบอกพ่อแม่ให้รับกำจรเป็นลูกเขย ที่ไหนได้เธอไปเจอว่าเขานอนอยู่กับผู้หญิงคนอื่น แท้ที่จริงเขาหลอกเธอเพราะเห็นเธอรวยและหน้าโง่ เขาแค่จะสูบเงินจากเธอไปให้ผู้หญิงอีกคนเท่านั้น

พวกคนจนไม่ได้คิดอะไรในหัวนอกจากจะจับคนรวย เธอจึงรังเกียจพวกคนจนเข้ากระดูกดำ ลูกชายของนางสองคนต้องไม่ไปคว้าผู้หญิงจน ๆ มาทำเมีย

จำได้ว่าตอนนั้นนางเสียใจมาก โดนพ่อแม่ด่าว่าสารพัด แต่ก็ไม่ได้ไล่ให้นางไปเอาเด็กออก ยังให้คลอดออกมาแล้วก็จับเธอใส่ตะกร้าล้างน้ำแต่งงานกับพ่อของเขมันต์ และตอนนี้เขมนัสก็ตายไปแล้ว เขาเป็นสามีที่ดีมาก ไม่ได้คิดรังเกียจลูกติดของเธอที่เขามารู้ในภายหลังว่าเธอเคยผ่านการมีลูกมาแล้ว

คราแรกการันต์อาศัยอยู่กับปู่ย่า พอพวกท่านสิ้น เธอเลยนำการันต์มาเลี้ยงดูตามคำของเขมนัสที่ไม่อยากให้เธอทิ้งลูก แม้จะเกลียดลูกคนนี้สักแค่ไหน แต่ก็ทิ้งไม่ได้อยู่ดีเพราะเป็นลูก เลยให้มาอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกัน

“ผมไม่เลิกกับแก้วหรอกครับ ผมรักเธอ”

“แกมันใฝ่ต่ำ นิสัยเหมือนพ่อแกไม่มีผิด”

“แก้วเป็นนคนดีครับ” การันต์ยืนยันด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“มันหลอกแกน่ะสิ หน้าโง่เอ๊ย! แกนี่มันไม่เคยได้ดั่งใจฉันเลย” สร้อยเพชรยังด่าทอ เพราะตั้งแต่เล็กจนโต การันต์ไม่เคยเถียงหรือไม่ฟังคำสั่ง แต่พอไปคว้านังกาลกิณีนี่มาทำเมียกลับเถียงนางฉอด ๆ ๆ

“แก้วเป็นคนดีไม่หลอกผมหรอกครับ”

“ฉันไปคุยกับพ่อแม่หนูปานแล้ว ถ้าแกไม่แต่งงานกับหนูปาน ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เราทำธุรกิจร่วมกัน คงได้ฉิบหายวายป่วงก็เพราะแกนี่แหละ พ่อแม่เขาคงมาฉีกอกฉัน ยกเลิกการลงทุนทุกอย่าง น้ำหน้าอย่างแกจะรับผิดชอบยังไงห้ะ”

“คุณแม่ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ เราก็ไปขอโทษเขาก็ได้นี่ครับ แล้วบอกเหตุผลไป” เขมันต์ช่วยพี่ชายเต็มที่

รู้ดีว่ามารดาเกลียดชังพี่ชายมาก แต่ก็เลี้ยงเอาไว้ใกล้ตัว เอาไว้ระบายอารมณ์ เขายังนึกสงสารพี่ชายจับใจ พี่ชายเลยไม่เคยทำอะไรได้ตามความปรารถนาไม่เหมือนกับเขาที่อยากทำอะไรยังได้อิสระมากกว่า

การันต์อยากทำอะไร อยากเรียนอะไร พอมารดารู้ก็จะให้ไปทำอีกอย่าง การันต์จึงต้องทำในสิ่งที่ไม่ชอบมาตลอดชีวิต

เรื่องแก้วกานต์ก็เหมือนกัน การันต์แอบคบกับแก้วกานต์เพราะกลัวมารดาจะไม่ชอบ ซึ่งก็จริง แต่เขาเองเป็นคนบอกให้พี่ชายเผชิญหน้ากับความเป็นจริง และคิดถึงลูกที่กำลังจะเกิดมาให้มากๆ ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหนมารดาก็ต้องรู้อยู่แล้วว่าพี่ชายแอบมีเมีย ดังนั้นเผชิญหน้ากับความจริงไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ

แล้วทุกอย่างเขาจะช่วยเอง

ในเมื่อบอกว่าจะช่วยเขาก็ต้องช่วยพี่ชายให้ถึงที่สุด ลูกผู้ชายพูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น

“เหตุผลที่ว่าพี่ของแกใฝ่ต่ำไปคว้านังลูกแม่ค้าขายข้าวแกงมาเป็นเมียนี่เหรอ ไม่! ฉันไม่ทำแบบนั้นแน่ ถ้าพี่แกไม่แต่งกับหนูปาน ก็อย่าหวังเลยว่าจะมีความสุข ฉันจะตามจองล้างจองผลาญแกกับเมียของแกไม่ให้อยู่อย่างสงบสุข” เขมันต์รู้ดีว่ามารดาไม่ได้ขู่ แต่เอาจริง เพราะความเกลียดชังคั่งแค้นอยู่ในอก มารดาต้องทำแบบนั้นแน่ ๆ

“งั้นผมแต่งเอง ผมแต่งแทนพี่ใหญ่เอง คุณแม่จะว่ายังไงครับ” เขมันต์เอ่ยขึ้น นั่นทำให้การันต์กับแก้วกานต์มองหน้ากันอย่างตกใจ

แก้วกานต์เองก็รู้จักกับน้องชายของคนรักมาสักระยะแล้ว เขมันต์เป็นคนไม่ถือตัว ยังไปกินข้าวแกงที่ร้านของเธออยู่บ่อยครั้ง แล้วก็ให้กำลังใจเธอกับการันต์เสมอมา

แรกเริ่มเดิมทีเธอคิดแค่ว่าสร้อยเพชรก็คงอยากให้ลูกชายได้แต่งงานกับผู้หญิงที่มีฐานะทัดเทียม แต่ถ้าเธอทำดี เอาความจริงใจเข้าสู้ อาจจะชนะใจท่านได้ ทุกอย่างคงจะจบลงด้วยดี แต่ไม่คิดว่าสร้อยเพชรจะเกลียดชังการันต์ถึงขนาดนี้

ทำเหมือนการันต์ไม่ใช่ลูกของตัวเองเสียอย่างนั้น

“แกหมายความว่ายังไง” สีหน้าของสร้อยเพชรดีขึ้นมานิดหน่อย แต่เหมือนยังไม่เชื่อว่าลูกชายคนเล็กจะพูดจริง เพราะหาสาว ๆ ที่ไหนให้ ก็ปฏิเสธทุกราย นัดเดทให้ไปกินข้าวด้วยกัน ก็ไปทำเรื่องไม่สมควร ทำเอาคู่เดทหนีตายเพราะโดนแกล้ง นางเลยล้มเลิกการจับคู่ให้ลูกคนเล็ก แล้วมาจับคู่ลูกชายคนโตแทน อย่างน้อยการันต์ก็คือลูกของหล่อนกับชายชั่ว แม้จะเกลียดชังลูกคนนี้แค่ไหน แต่การันต์ก็ยังทำประโยชน์ให้นางได้ การดองกับตระกูลดังอย่างนฤบดีของปานทิพย์ จะทำให้ธุรกิจของนางดียิ่งขึ้นไปอีก

แต่ทุกอย่างมันไม่เป็นดังที่หวัง เมื่อการันต์พาผู้หญิงคนนี้เดินเข้ามาประกาศโต้งๆ ว่าคือเมีย

“ผมจะแต่งงานแทนพี่ใหญ่เองครับ” เขมันต์ยืนยันหนักแน่น

“เขมไม่ต้องทำถึงขนาดนี้เพื่อพี่ก็ได้ คราวนี้พี่ต้องยืนหยัดต่อสู้ด้วยตัวเองบ้าง” การันต์ส่ายหน้าไปมา เขาไม่อยากให้น้องชายต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้รัก เพราะแค่อยากช่วยตนกับแก้วกานต์

“ต้องทำสิ ถ้าเขมันต์รับปากว่าจะแต่งงานกับหนูปานทิพย์ ฉันก็จะให้แกสองคนได้ครองรักกัน” คำประกาศกร้าวของมารดาทำให้การันต์กับแก้วกานต์ต้องหันไปมองเขมันต์ เพราะไม่อยากให้น้องชายเดือดร้อน การันต์จึงรู้สึกไม่โอเค