ซีรีส์วิวาห์จำยอม

ซีรีส์วิวาห์จำยอม เล่ม 1 เสน่หาเมียแสนรัก

“คงมีความสุขมากสินะที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้” เขมนัทต์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ทำให้บงกชเพชรต้องหันไปดูที่มาของเสียง

“คุณนัทต์ อุ๊ย! ปล่อยนะคะ” บงกชเพชรดันร่างของเขาออกห่าง แต่เขายิ่งดึงเธอมากอดรัดเอาไว้แนบอก

“อยากให้ปล่อยจริงๆ น่ะเหรอ เธออยากให้ฉันกอดจูบมากกว่าล่ะมั้ง” เขมนัทต์ยื่นหน้าเข้าไปหา แต่บงกชเพชรเบี่ยงหลบพร้อมทั้งดันปลายคางของเขาออกห่าง

“ถอยไปนะ” สีหน้าเหมือนรังเกียจของเธอทำให้เขายิ่งอยากเอาชนะ

“อื้อ...” ปากน้อยโดนบดจูบอย่างดูดดื่ม ไม่ว่าจะร้องประท้วงเพียงใด คนเอาแต่ใจก็ยังบดจูบจนปากแทบช้ำ

เพียะ! ใบหน้าของเขมนัทต์หันไปตามแรงตบ เขาดุนดันกระพุ่งแก้มเพราะรู้สึกเจ็บ ๆ คัน ๆ ก่อนที่จะรวบร่างเธอมาจูบอย่างดุเดือด

เพียะ! ใบหน้าของเขมนัทต์หันไปตามแรงตบอีกรอบ เขาดึงเธอมากอดจูบอย่างดุเดือดกว่าเดิม

บงกชเพชรดิ้นรนจนหลุดจากอ้อมแขนแกร่ง ก่อนที่จะวิ่งหนี แต่เธอโดนกระชากเข้าไปบดจูบอีก

“อื้อ... คนบ้าป่าเถื่อน” เธอดิ้นหนีใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากของตัวเองอย่างรังเกียจ มองเขาอย่างตกตะลึงไม่คิดว่าเขมนัทต์จะกล้าทำอะไรป่าเถื่อนกับเธอแบบนี้

“เป็นไงรสชาติตบจูบของฉัน”

“คนสารเลว” บงกชเพชรกัดปากตัวเองจนเจ็บ มองเขาอย่างเจ็บใจ

“แต่งงานเธอจะโดนหนักกว่านี้อีก โดนจูบทั้งตัว!” ประโยคของเขาทำเอาเธอหน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหู

“บัวเกลียดคุณนัท”

“แล้วไง เธอออดอ้อนคุณย่าบีบบังคับให้ฉันแต่งงานด้วย ก็อยากโดนฉันกอดจูบสักครั้งไม่ใช่เหรอ ฉันก็กอดจูบให้เอาบุญแล้วไง”

“ความคิดสกปรก ถ้าคุณไม่อยากแต่งงานก็ควรบอกคุณย่าไปตรง ๆ ไม่ใช่เอาความโกรธมาลงที่ฉันแบบนี้” บงกชเพชรพูดอย่างเจ็บใจ

เธอกับเขาเป็นคู่หมั้นกัน คุณย่าของเธอเป็นเพื่อนกับคุณย่าของเขา พอท่านเสียชีวิต คุณย่าแพรพิไลก็พาเธอมาเลี้ยงดูตั้งแต่เด็ก เธอจึงกลายเป็นเด็กในอุปการะของคุณย่าแพรพิไลไปโดยปริยาย

“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว แต่งก็แต่ง ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะกระแทกมันสักแค่ไหน”

“ไอ้คนลามก” บงกชเพชรแทบจะกรีดร้องออกมาเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น

เขมนัทต์เจ้าชู้ เพลย์บอย คาสโนว่า เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เธอรู้สึกโชคร้ายมากที่แต่งงานกับเขา แต่ก่อนหน้านี้เขาคือพี่ชายที่แสนใจดี ทำให้เธอตกหลุมรักเขาหมดใจ แต่ในเวลานี้เธอพอแล้ว

บงกชเพชรไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุใดเขาถึงได้เปลี่ยนไปเช่นนี้

“ทำเป็นรับไม่ได้ ฉันเห็นว่าเธอเปลี่ยนผู้ชายไม่ซ้ำหน้า เคยเข้าโรงแรมไปกับรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย ทำตัวเหลวแหลกตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ ตอนนี้เรียนจบแล้วก็ยังขายขนมจีบไปทั่ว ผู้หญิงแบบเธอนี่มันมีดีอะไรบ้าง”

เขาดึงร่างของเธอมาปะทะกับอกกว้าง

“ฉันเคยเห็นว่าเธอไปไหนมาไหนกับผู้ชายมากหน้าหลายตา เพื่อนๆ ของฉันยังเคยพูดกันว่าได้เคยเอาเธอมาแล้ว บุญแค่ไหนแล้วที่ฉันต้องรับของเหลือเดนจากคนอื่นแบบนี้”

“ฉันไม่”

“ตอนนอนด้วยกันฉันคงต้องสวมถุงยางอนามัยสิบชั้น แล้วก็ใช้แอลกอฮอล์ทำความสะอาด ไม่อย่างนั้นคงติดโรคตาย”

“ถ้ารังเกียจกันขนาดนี้ก็ไม่ควรแต่งงานกันตั้งแต่แรก” เธอพยายามดัน เขาก็ยิ่งกอดรัด เขมนัทต์ชอบเอาชนะ แต่เธอเหนื่อยเกินกว่าจะสู้รบตบมือกับคนโมโหร้ายแบบเขา

“ฉันจะให้เธอทุกข์ทนทรมานกับการแต่งงานกับฉัน” เขมนัทต์ผลักร่างของบงกชเพชรจนกระเด็นก่อนที่จะเดินจากไป

“สมน้ำหน้า!” ประโยคของสามแม่ลูกทำให้บงกชเพชรหันไปมอง สามแม่ลูกแอบฟังอยู่นานแล้ว

เฟื่องรัตน์ซึ่งเป็นมารดาของเขมนัทต์เกลียดชังเธอตั้งแต่เธอก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ อีกฝ่ายจึงพยายามกลั่นแกล้งเธอทุกวิถีทาง แต่เธอรู้ดีว่าคุณย่าแพรพิไลคือคนที่จะปกป้องเธอได้ เธอจึงพยายามตามติดท่านเอาไว้ตลอด เพื่อให้ท่านเป็นเกราะคุ้มกันเธอให้ปลอดภัย แต่ท่านเป็นมากกว่านั้น คุณย่าแพรพิไลยังเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของเธออีกด้วย นอกจากเลี้ยงดูมาอย่างดี ทั้งอาหารที่ดี เสื้อผ้าที่ดี ส่งเข้าโรงเรียนที่ดีจนเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว คุณย่าแพรพิไลเพื่อนรักคนเดียวของคุณย่าบัวบูชาซึ่งเป็นย่าแท้ๆ ของเธอยังมอบความรักให้เธออย่างเต็มเปี่ยม

เหตุนี้เมื่อถูกขอให้แต่งงานกับหลานชายของท่าน เธอจึงไม่กล้าปฏิเสธให้ท่านเสียใจ ด้วยเธอรู้ดีว่าท่านกำลังป่วยและคงอยู่บนโลกใบนี้ได้อีกไม่นาน แต่เรื่องอาการป่วยของท่านนั้น ท่านได้ปิดบังเอาไว้ เพราะไม่อยากให้ใครรู้ นอกจากเธอและเจิมใจคนสนิทของท่านเท่านั้น

“แกจะไปไหน แม่ของฉันพูดกับแกอยู่นะ” ภคพรตรงเข้าไปกระชากแขนของบงกชเพชรจนเซเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเดินหนี

“นี่ปล่อยนะ” บงกชเพชรพยายามดิ้น

“ยายวดีมาจับนังนี่เอาไว้สิ หมั่นไส้นัก คุณแม่ตบมันเลยค่ะ” ภควดีได้ยินพี่สาวพูดแบบนั้นก็ตรงเข้าไปจับแขนของบงกชเพชรเอาไว้อีกด้านหนึ่ง

สองพี่น้องล็อกแขนของบงกชเพชรเอาไว้ เพื่อให้มารดาช่วยตบสั่งสอน

“ปากดีนักนะ วันก่อนแกทำให้ฉันโดนคุณแม่ตำหนิ วันนี้คุณแม่ไม่อยู่ ฉันจะตบแกให้หน้าหันเลยคอยดู” เฟื่องรัตน์ยกฝ่ามือขึ้นฟาดใบหน้าของบงกชเพชรเต็มแรง แต่บงกชเพชรหลบวูบ ทำเอาฝ่ามือพิฆาตนั้นไปโดนลูกสาวคนโตแทน

เพียะ!!!

“โอ๊ย! คุณแม่ ตบหนูทำไมคะ หนูเจ็บนะคะ”

“ก็มันหลบ”

“คุณแม่ก็เล็งให้ดีสิคะ” ภคพรจิกผมของบงกชเพชรจนหน้าหงายเพื่อให้มารดาตบ บงกชเพชรก็ออกแรงดิ้นสุดแรงก่อนจะเตะภคพรจนกระเด็น แล้วก็ผลักภควดีไปทับบนร่างของภคพร

“แกทำลูกฉัน” เฟื่องรัตน์ตรงเข้าไปจะตบบงกชเพชร แต่หญิงสาวหลบทัน ก่อนจะขัดขาอีกฝ่ายจนเสียหลักล้มลงไปทาบบนร่างของบุตรสาวทั้งสอง

บงกชเพชรกระโดดขึ้นไปทาบทับสามแม่ลูกเต็มแรง เสียงร้องโอดโอยดังขึ้น ก่อนที่เธอจะรีบผละห่างและวิ่งหนีจากไปในทันที พร้อมด้วยเสียงหัวเราะสะใจ

คุณย่าสอนว่าตาต่อตาฟันต่อฟัน อย่าให้ใครมารังแกได้ง่าย ๆ เธอก็ยอมรับหรอกว่าถ้าคุณย่าไม่ถือหางเธอก็คงจะไม่กล้ากับสามแม่ลูกจอมร้ายกาจขนาดนี้

บงกชเพชรเข้าห้องมาได้ก็ยกมือขึ้นทาบอก เมื่อก่อนเธอยังเด็กจึงโดนสามแม่ลูกทำร้ายและกลั่นแกล้ง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เธอโตแล้ว เธอจะไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างอีกเด็ดขาด

ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นเธออายุสิบสามเธอโดนสองพี่น้องแกล้งจนตกจากเรือขณะพายเล่นกันอยู่ในบึงบัว จมน้ำเกือบเสียชีวิต คนที่ช่วยเธอเอาไว้ก็คือเขมนัทต์ นั่นทำให้เธอมองเขาเป็นพระเอกขี่ม้าขาว และเป็นพี่ชายที่แสนดีตลอดมา