บทที่ 5

“ไอ้ปรีดิ์ คือ...”

“ไอ้หมออาตม์ช่วยกูด้วย งานเข้ากูแล้ว”

“หะ!”

ปลายสายชะงัก เขาตั้งใจจะมาจัดการเพื่อนตัวดีสักหน่อย เกี่ยวกับ ‘ของขวัญ’ หมอปรีดิ์คิดยังไงถึงได้ส่งของแบบนั้นไปให้เขากันนะ แล้วตอนนี้ของที่ว่า ก็นั่งตาแป๋วมองเขาอยู่นี่ เฮ้อ...

“กูต้องหมั้นกับยัยแมวมอมว่ะ”

“หืม?”

“ถ้ากูไม่หมั้นกับน้องกูก็ต้องหาคนรักไปแสดงตัวกับแม่ ตายเหอะงานนี้ กูมีแฟนที่ไหนวะไอ้หมอ กูจะทำยังไงดี”

“เอ่อ”

“เอ่อ...ทำไมกูคิดไม่ได้วะ กูควรจะไปคุยกับณาดู เผื่อเค้าจะช่วยกูได้ แค่นี้นะไอ้หมอ”

“เอ่อ...”

ทางนั้นทันแค่เอ่อ ไม่ทันได้ตอบอะไรต่อ เพราะหมอปรีดิ์ที่ร้อนผ่าวเหลือเกินตอนนี้จนไม่ทันฟังหรอกว่าเพื่อนจะตอบอะไร คิดอะไรได้ ก็รีบพุ่งทำไปก่อน ตามประสาคนมีเรื่องร้อน

“ไอ้บ้า”

อาตม์ได้แต่เอ่ยออกไปแบบนั้น ก่อนจะวางโทรศัพท์ลง เขามองคนตรงหน้าที่ตอนนี้ยังคงทำตาแป๋วมองเขา หล่อนกัดริมฝีปาก แล้วเอ่ยเสียงสั่นๆ

“คุณ จะ จะ คืนงานหนูเหรอคะ?”

“ถ้าผมจะ...”

เขากลืนน้ำลาย เมินมองไปเสียทางอื่น ให้ตายเถอะ....คนตรงหน้าทำให้เขารู้สึกแปลกๆ เขาไม่ชอบ...อะไรแบบนี้มาก่อน ไม่เคยเที่ยวผู้หญิงแบบจริงจังเลยก็ว่าได้ตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่มมา เคยแต่แบบอื่น ที่ไม่ใช่แบบต้องซื้อหาอะไรแบบนี้ เขาเป็นคนค่อนข้างจริงจัง แม้กระทั่งเรื่องสัมพันธ์แบบนี้ หมออาตม์ก็จริงจัง ฉะนั้นเรื่องซื้อหามาใช้...ผ่อนคลายแทบไม่ได้อยู่ในความคิดของเขาเลย

“ผมจะคืนงานคุณล่ะ”

“ฮือ...”

เจ้าหล่อนปล่อยโฮออกมาเลยทันที เล่นเอาเขาถึงกับอ้าปากค้าง ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เกาหัวแกรกๆ แล้วก็โบกมือห้ามไม่ให้หล่อนร้องไห้ เขาแพ้น้ำตาผู้หญิง เห็นแล้วมันมือไม้อ่อนอย่างไรพิกล

“เฮ้ อย่าร้องสิ อย่าร้อง”

“คุณต้องให้หนูทำงานนะคะ ถึงหนูจะไม่เคย แต่หนูก็ต้องทำ ต้องทำ”

โอย...ยิ่งฟังแบบนี้หมออาตม์ก็ยิ่งหนักใจ เขามองจ้องใบหน้างดงามของอีกฝ่าย แล้วทำอะไรไม่ได้นอกจากเกาหัวแล้วพยักหน้า

“เฮ้อ...เอางั้นก็ได้”

“มะ ไม่คืนงาน หนูไม่ต้องคืนเงินแล้วนะคะ”

หล่อนทำตาโต น้ำตาหยุดไหลยังกับเสกได้ เขาพยักหน้า หล่อนยิ้มกว้างส่งให้เขาทั้งน้ำตา เล่นเอาเขาถึงกับตะลึงกับรอยยิ้มสดใส ของอีกฝ่ายนั่น

หล่อนน่ารักจริงๆ แค่หล่อนยิ้มก็ทำให้เขา ‘ร้อน’ ขึ้นมาอย่างเหลือเชื่อ

“เอ่อ...อืม ว่าแต่หนูชื่ออะไร? แล้วอายุเท่าไหร่ ผมจะไม่ติดคุกใช่ไหม?”

“หนูชื่อกานพูล”

เจ้าหล่อนแนะนำตัว มองเขาแบบไม่หลบตาทั้งที่หน้าแดงก่ำ มือของหล่อนจับที่กระดุมเสื้อที่สวม แล้วเอ่ยต่อเสียงใส

“หนูจะทำงานได้เลยใช่ไหมคะ คุณ?”

หมออาตม์มองมือของเจ้าหล่อนแล้วกลืนน้ำลายก่อนจะรีบโบกมือห้าม

“เฮ้...คือ ยัง เรายังมีเวลา เอ่อ...เพื่อนผมเหมาหนูให้ผมตั้งอาทิตย์หนึ่ง คือผมไม่รีบ ไม่รีบเลยจริงๆ เราทำความรู้จักกันก่อนดีไหม”

คนพูดหน้าแดง

คนฟังก็หน้าแดง

มองตากันวูบหนึ่งแล้วต่างคนต่างหลบตากัน

หมออาตม์แอบถอนใจ เขาตั้งใจจะมาพักร้อน มารักษาแผลใจที่คนรักเก่าไปแต่งงาน แต่ไอ้เพื่อนกลับส่งอะไรมาให้เขาหนอ...

มันจะทำให้เขาวุ่นกว่าเดิมหรือเปล่านะ?

เขาถามตัวเองขณะที่มองหน้าใสๆ แดงก่ำนั่น แล้วไอ้เพื่อนรักมีเรื่องวุ่นวายอะไรทางโน้นนะ เอาเถอะ เดี๋ยวสติมันดีก็คงจะโทรมาอีกรอบ คอยดูนะเขาจะด่าให้...ไอ้หมอปรีดิ์นะไอ้หมอปรีดิ์ทำอะไรไม่ปรึกษากันเลย

..............................................................................................................................................................

“อะไรนะคะ คุณหญิงแม่จะให้หมอหมั้นกับเด็กในบ้านเหรอคะ ตายแล้ว!”

วรางคณาอุทานเสียงดัง หมอปรีดิ์ได้แต่ถอนใจ แล้วพยักหน้า เขานัดเธอมาที่ร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง วันนี้เลยถือโอกาสลางาน เพราะไปทำงานก็คงจะสมาธิแตก โชคดีที่มีเพื่อนหมอมาเข้าเวรแทนกันได้ แลกเวรกันได้ เขาเลยมีเวลาได้กลุ้มเต็มที่ วันนี้เป็นเหมือนวันโลกแตกของเขา เพราะมีเรื่องวุ่นวายไม่หยุดเลยตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นมา

“อืม...เฮ้อ ผมจะต้องหาคนรักไปยืนยันกับแม่ว่า...ผมมีคนรักแล้ว แม่ถึงจะยกเลิกเงื่อนไขนี้ไปน่ะครับ”

วรางคณาตาโต เหมือนจะเข้าทางหล่อนชัดๆ หล่อนเองก็ชอบเขา หมอปรีดิ์ หล่อ กล้ามแน่น ทำงานดี ชาติตระกูลดี แถมงานดี ทำให้หล่อนอิ่มหนำจนแทบล้นทะลักบนเตียง เพอร์เฟคขนาดนี้ วรางคณาก็อยากได้...

“อา...เรื่องแบบนี้ ณาคิดว่าณาช่วยได้นะคะ”

“คุณจะช่วยผมยังไงหรือครับ”

เขารวบมือหล่อนมากุมไว้ แล้วพรมจูบมือหอมๆ ของหล่อน ทำเอาวรางคณาหัวเราะคิกคัก

“ถ้าคุณช่วยผมหลุดจากบ่วงหมดโสดนี้ได้ จะเป็นพระคุณอย่างสูงสุดเลย ณาจ๋า”

“แหม...ณาก็...”

หล่อนยืดตัวตรง แล้วมองเขาตาเยิ้ม หมอปรีดิ์พอจะเดาออกว่าหล่อนจะบอกว่าอะไร เขารีบโบกมือห้าม ก่อนจะเอ่ยออกมาตามตรง

“ถ้าคุณณาจะเสนอตัวว่าเป็นแฟนผม ควงกันหลอกคุณแม่ คงจะยิ่งหนักน่ะครับ ผมจะต้องโดนเร่งแต่งงานแน่ๆ เพราะคุณแม่เอ่อ คือว่า ท่าน”

เขาอึกอัก ส่วนเธอหน้าม้าน แหม...พูดมาขนาดนี้ จะกล้าเสนอตัวรึยะ ตาบ้า!

“งั้นณาจะช่วยคุณได้ยังไงอะคะ”

“คุณณามีเพื่อน มีคนรู้จักพอจะคุยได้ไหมครับ เอาแบบที่แม่ผมไม่รู้จัก โปรไฟล์ดีๆ หน่อย เราจะได้เอามาเนียนๆ กับท่านได้”

“จะพยายามหาดูนะคะ”

ว่าแล้วก็สะบัดหน้า อารมณ์เสีย ขณะที่หมอปรีดิ์หัวเราะแหะๆ แล้วก่อนที่วรางคณาจะทันตั้งตัว เขาก็คว้าหล่อนมาจูบร้อนแรง จนหล่อนเคลิ้มไปชั่วอึดใจ ก่อนจะเอนซบอกเขา หมอปรีดิ์กระซิบเสียงกระเส่าข้างหูหล่อน

“ถ้าหามาได้ ผมมีรางวัลหนักๆ เลยล่ะครับ ไปมัดจำกันก่อนก็ได้ หึๆ กับสิ่งที่คุณณาจะได้”

มือของเขาลูบไล้ขาอ่อนเธอจนวรางคณาขนลุกเกรียว ต้องแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่แห้งผาก และมองเขาตาเยิ้ม

“ตกลงค่ะ ไปมัดจำกันก่อน ถ้าถูกใจ จัดหนัก ณาจะหาสาวมาช่วยคุณตบตา เพื่อจะได้ไม่ต้องหมั้นกับยัยเด็กมอมแมมนั่น”

ยัยเด็กมอมแมม

จริงสิ...

ยัยเด็กตัวแสบ

หมอปรีดิ์โทษว่าเพราะหล่อนนั่นแหละ ถึงจะจำอะไรไม่ได้ แต่ทำไมหล่อนถึงมานอนอยู่บนเตียงเขากัน แม่แมวมอม จะต้องหาโอกาส ชำระความชำระโทษกันเสียหน่อยล่ะ หึ!