ซีรีส์คนเถื่อนง้องอนรัก

ซีรีส์คนเถื่อนง้องอนรัก เล่ม 1 เรื่องมาเฟียง้องอนรัก

นักรบแหงนใบหน้าขึ้นไปมองหน้าต่างห้องนอนของเมียรักตาปริบ ๆ คิดในใจว่าตึกของคุณย่ามันสูงขนาดนี้เชียวหรือ

“เจ้านายครับ เจ้านายจะปีนขึ้นไปจริง ๆ เหรอครับ” ครามเอ่ยถามเจ้านายหนุ่ม

“แล้วไง ทำไมฉันถึงจะไม่กล้าปีนขึ้นไปล่ะ” นักรบเสียงดังใส่ลูกน้อง

“แต่มันสูงมากนะครับเจ้านาย” ครามทำหน้าเหยเก

“แกคิดว่าคนแบบฉันกลัวความสูงหรือไง”

“ผมไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นเลยนะครับ” ครามเอ่ยกับเจ้านายหนุ่มด้วยน้ำเสียงกริ่งเกรง

นักรบคือใคร เขาคือมาเฟียที่โหดที่สุดในยุคนี้ หล่อ รวย เพลย์บอย ร้ายกาจ ใครขวางฆ่าไม่เลี้ยง มีลูกน้องอยู่ใต้บังคับบัญชาเป็นจำนวนมากมาย

นักรบเป็นที่เคารพยำเกรงของใครๆ อีกฝ่ายยังโสดไม่มีเมีย แต่เมื่อสี่ปีก่อนได้รับเลี้ยงเด็กสาวนักศึกษานามว่าม่านไหมเอาไว้

ม่านไหมโดนมารดาเลี้ยงวางยาคิดจะขายลูกเลี้ยงกิน หลังจากบิดาของม่านไหมเสียชีวิต

ม่านไหมมาขอความช่วยเหลือจากนักรบ เขายื่นข้อเสนอที่จะช่วยเหลือเธอ โดยการที่เธอต้องเป็นผู้หญิงของเขาหนึ่งปี

เธอตอบตกลงในทันที และหนึ่งปีดูเหมือนจะไม่เพียงพอสำหรับนักรบ เขาเลี้ยงดูม่านไหมอย่างจริงจัง แต่ให้สถานะของเธอแค่ผู้หญิงลับๆ ของเขาเท่านั้น

ผู้หญิงลับๆ ที่อยากโบยบินเมื่อเรียนจบ ทำให้เจ้านายของเขาต้องมายืนชะเง้อคอมองคฤหาสน์หลังใหญ่อยู่แบบนี้

ครามเองก็คิดว่าม่านไหมจะเป็นลูกไก่ในกำมือของเจ้านาย แต่ที่ไหนได้

มันไม่ใช่!!!

เขาดูออกว่าเจ้านายของเขาหลงรักเมียลับๆ ในสังกัดแค่ไหน แล้วก็มีแค่คนเดียวเท่านี้แหละที่อยู่ในสังกัด หลังจากได้ม่านไหมเป็นเมียครานั้น เจ้านายของเขาก็ไม่มีผู้หญิงคนอื่นที่เลี้ยงดูเป็นล่ำเป็นสันแบบนี้อีกเลย

แบบนี้เรียกอะไร ไม่เรียกหลงรักก็คงหลงเสน่ห์

เห้อ... แต่คนเรามักหลงมัวเมาไปกับอำนาจของตัวเอง หรือจะเรียกง่าย ๆ ว่าหลงตัวเองนั่นแหละ

หล่อ รวย เลือกได้ คิดว่าอีกคนเป็นของตาย พอของตายกระพือปีกหายไปก็ทุรนทุรายแทบวางวาย

ครามไม่ได้คิดหรอกว่าเจ้านายควายเผือกมากๆ

แต่คิดว่าโคตรจะควายเผือกสุด ๆ ต่างหากล่ะ

อยากมีเมียสองคน เลยจะแต่งกับอีกคน ปล่อยให้อีกคนช้ำใจ โดนรังแก

ไอ้คนที่มาที่หลังแต่กลับกำลังจะได้แต่งก็ตามราวีน่ะสิ ที่ร้ายไปกว่านั้นก็คือเจ้านายกลับควายเผือกยิ่งกว่า ไม่เชื่อผู้หญิงที่รัก แต่เชื่อว่าที่เมียแต่งที่ปั้นน้ำเป็นตัว หาว่าโดนทำร้ายอย่างโน้นอย่างนี้

ชีวิตของพวกผู้หญิงนี่มันเหมือนนิยายน้ำเน่า เก่งแย่งชิงดี อิจฉาริษยา

แม่งโคตรปวดกบาล

แล้วสุดท้ายไอ้คนที่จะแต่งก็ไม่ได้แต่ง เพราะไม่ได้รัก

ปวดหัวฉิบหาย

“ไอ้คราม ไอ้คราม!”

“โอ๊ย! เจ้านายตบหัวผมทำไมครับ” ครามร้องด้วยความเจ็บ มองเจ้านายอย่างน้อยใจ อุตส่าห์มาช่วยถือบันไดยังจะมาทำร้ายร่างกายเขาอีก

ถ้าใครรู้ว่ามาเฟียแสนดุดันร้ายกาจอย่างนักรบมาปีนห้องเมีย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

เออ... ก็เอาไว้ที่เดิมนั่นแหละว่ะ

“แกใจลอยไปถึงไหน ฉันเรียกแกตั้งหลายครั้ง ไม่ขานรับ หรือว่าแกหูหนวกไปแล้ว”

“ผมขอโทษครับ”

“คุณย่าไม่น่าเข้ามายุ่งเลย” นักรบบ่นเหมือนหมีกินผึ้ง เพราะความบังเอิญ ม่านไหมจึงช่วยเหลือย่าของเขาเอาไว้ คุณย่าจึงซาบซึ้งบุญคุณของม่านไหมเป็นอันมาก จึงออกปากว่าหากต้องการให้ช่วยเหลืออะไรก็ขอให้บอก จะช่วยเหลือทุกอย่าง

“ไม่ยุ่งไม่ได้ครับ คุณท่านเป็นกัลยาณมิตรกับคุณไหมครับ แค่คุณไหมเอ่ยปากคุณท่านก็ต้องช่วยครับ”

ปกติแล้วหงส์หยก ย่าของนักรบพักผ่อนอยู่บนเขาที่เกาะแห่งนี้ ไม่ค่อยออกงานหรือเปิดเผยตัวเองมากนัก ให้หลานชายสืบทอดกิจการทุกอย่างแทน โดยท่านวางมือจากธุรกิจทุกอย่างที่ต้องดูแลมานานหลายปี

หงส์หยกจึงไม่ได้รู้เรื่องราวเมียลับ ๆ ของเจ้านาย

“ทำไมแกถึงได้ใช้ศัพท์แสงอะไรฟังแล้วปวดหัวชะมัด กัลยาณมิตร เหอะ!” นักรบทำเสียงในลำคอ เงยหน้ามองตึกสูงแล้วกลืนน้ำลายลงคอ

หลังจากที่เขาไปคบหากับนีรนุช เพราะผลประโยชน์ล้วน ๆ ม่านไหมก็ยื่นคำขาดให้เขาเลือก

เขาไม่เลือกเพราะคิดว่านีรนุชก็แต่งกันเอาหน้า จะได้ควบรวมธุรกิจของครอบครัวเธอซะ ส่วนม่านไหมก็จะเลี้ยงดูให้ดีในฐานะเมียอีกคน

เขาไม่ได้รักนีรนุช แค่ผลประโยชน์และเรื่องธุรกิจเท่านั้น คิดว่าม่านไหมจะเข้าใจ แต่กลับอาละวาดทำร้ายนีรนุชพอทะเลาะกันก็น้อยใจ หอบผ้าหอบผ่อนหนีมา

“แกจับบันไดดี ๆ ฉันจะปีนขึ้นไปแล้ว”

“แต่ตึกของคุณท่านสูงมากนะครับ ถ้าตกลงมานี่ถึงตายเลยนะครับ”

“ปากมึงนี่อัปมงคลจริง ๆ จะแช่งกูให้ตายให้ได้หรือไงห้ะ”

“ผมพูดเรื่องจริงล้วน ๆ เลยครับ แล้วก็เป็นห่วงเจ้านายมากนะครับ”

“มึงไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอก แค่ทำหน้าที่จับบันไดให้มั่นแค่นั้นพอ”

“ครับเจ้านาย” ครามรีบรับคำเจ้านายหนุ่ม ก่อนจะจัดการจับบันไดให้มั่น

“เจ้านายครับ”

“มึงมีอะไรอีก” นักรบชะงักเมื่อกำลังจะปีนขึ้นไป

“ถ้าเจอหน้าคุณไหม เจ้านายจะง้อเธอยังไงเหรอครับ”