บทที่ 4 พิศวาส

บทที่ 4 พิศวาส

ทั้งคู่ใช้ลิ้นสอดไซ้นัวเนียดูดดื่มกันจนปริณพอใจเขาค่อยๆ ใช้ริมฝีปากไล่เลียไซ้ซอกคอระหงของเมเมอย่างหลงไหล มือข้างซ้ายของเขาได้มาเคล้นคลึงอยู่บนอกอวบของเมเมอย่างเต็มไม้เต็มมือ ร่างบางบิดเร้าด้วยความเสียว สมองของเธอตอนนี้คิดอะไรไม่ออกนอกจากเคลิบเคลิ้มกับสิ่งที่ปริณกำลังทำให้ในตอนนี้

เขาค่อยๆ ไล่เลี่ยจนมาถึงยอดปทุมถันสีชมพูที่รอการสัมผัสของเขา ปริณใช้มือของทั้งขย้ำอย่างเมามันก่อนที่จะขบเม้มที่ยอดปทุมถันใช้ลิ้นที่ชุ่มน้ำลายเลียตวัดไปมาจนเมเมเธอต้องใช้มือจับไปที่ผ้าปูที่นอนเพื่อบรรเทาความเสียวนี้

“คุณอาขา เมเมใจจะขาดแล้วค่ะ คุณอาอย่าดูดมันแรงสิคะ” เสียงกระเส่าของเมเมยิ่งไปกระตุ้นอารมณ์ของปริณเขาชอบเวลาที่เธอบอกว่าเธอเสียวเพียงใดเสมือนมันทำให้เขาได้รู้ว่าเธอเองก็พึงพอใจในสิ่งที่เขาทำให้ เขาเงยหน้ามองเธอที่แทบจะหายใจไม่สะดวกจึงได้หยุดเล่นที่ยอดปทุมนั้น

“ก็เมเมเซ็กซี่เย้ายวนอาอย่างนี้จะให้อาหยุดได้ยังไงกัน”

“คุณอาชอบที่ทำให้เมเมทรมานเหรอคะ ”

“ใครบอกกัน อาจะทำให้เมเมมีความสุขต่างหาก” เขายิ้มร่าให้เมเมก่อนจะจ้องมองช่องรักและยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ค่อยๆ โน้มตัวขยับกายลงเล็กน้อยจูบที่เนินแก่นกลางระหว่างกายของเธอ จนเธอต้องสะดุ้งด้วยความตกใจ

“คุณอาขา อย่าทำนะคะ ตรงนั้นมันไม่สะอาด” แม้ปากของเธอบอกไม่ให้เขาทำแต่ทว่ามือของข้างทั้งสองของเธอกลับจับหัวของเขาไม่ให้ลุกออกจากตรงนั้นพร้อมแอ่นขึ้นเพื่อให้เขาได้เชยชม

“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ไม่เห็นจะสกปกตรงไหนอีกอย่างมันก็เป็นน้ำรักของอา อาไม่รังเกียจมันหรอกนะ” พูดจบเขาก็ใช้ลิ้นตวัดเลียลงที่ติ่งกลางของช่องรักทำให้เมเมกระตุกอย่างวูบไหว

“อื้อ คุณอาเมเมเสียวเหลือเกิน.”

ปริณตวัดลิ้นไปมาพร้อมใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปในช่องรักจมูกของเขาฝังลงกลีบกุหลาบพร้อมสูดดมอย่างบ้าคลั้ง ลิ้นสากของเขาก็ได้ช่ำชองกวาดตวัดไปมาจนร่างบางกระตุกเสียวครั้งแล้วครั้งเล่า ยิ่งเขาขบเม้มดูดแรงร่างของเธอก็ยิ่งกระตุกบ่อยขึ้น มือของเธอก็กำหัวของเขาแน่นจนลืมตัว

“คุณอาขา เมเมไม่ไหวแล้ว เมเมจะเสร็จแล้ว อะ อ๊าา” เสียงครางกระเส่าออกจากปากอวบอิ่ม ภายในห้องนอนกึกก้องไปด้วยเสียงหอบเหนื่อยและเสียงครวญครางของเธอ เขาก็ยิ่งชอบใจที่ทำให้เธอเสร็จสมอารมณ์หมาย ปริณใช้นิ้วของเขาสอดเข้าไปในช่องรักพร้อมกระทุ้งเข้าออกมาลิ้นก็ยังคงกวาดเลียร่องกลางของเธอ จนกระทั่งร่างบางกระตุกและครางออกมาเสียงสั่น

“อื้อ “ เขาถอดริมฝีปากออกและค่อยๆ นำนิ้วมือของเขาออกอย่างเบามือมองร่างบางที่ดิ้นทุรนทุรายร่างกายสั่นไหวด้วยความเสียว

“เมื่อเมเมเสร็จแล้วครั้งนี้ก็ถึงตาของอาจะเสร็จบ้างแล้วนะ”เขาบอกเธอพร้อมจับขาของเมเมตั้งฉากอ้าออกจากกัน จับแท่งร้อนของตนเองค่อยๆ ถูไถร่องกายของเมเมจนเธอต้องสะดุ้งอีกรอบ

“คุณขาอย่าใจร้ายกับเมเมนักสิคะ ”

“อาไม่ได้ใจร้ายนะ อาจะมอบความสุขให้เมเมต่างหาก” เขาพูดจบก็ได้กระทุ้งแท่งร้อนเข้าไปในช่องรักของเธอ

“อึก เมเมเสียวอีกแล้ว” เขากระแทกกระทั้งร่างบางจนยอดปทุมถันกระเพื่อมตามแรงกระแทกของเขา เธอใช้มือเธอดันอกของเขาเพราะรู้สึกว่าแท่งร้อนของเขานั้นกระแทกจนทำให้เธอรู้สึกจุกไปหมด

“เมเมรู้มั้ยว่าตอนนี้เมเมสวยมากแค่ไหน “ เขาก้มลงไปกระซิบข้างหูของเธอแต่เอวของเขายังคงโยกไปมาเป็นจังหวะ เธอน้ำตาเล็ดออกมาเล็กน้อยเพราะความเสียวที่เขามอบให้ยิ่งเขาก้มลงมาอกแนบชิดกระแทกถี่ขึ้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่านมากกว่าเดิม

“คุณอาก็หล่อมากๆ ค่ะ แต่ตอนนี้เมเมจะไม่ไหวอีกแล้ว ดุ้นของคุณอากระแทกเมเมจนแทบจะเสร็จอีกแล้ว “ เธอใช้มือคล้องคอของเขาพร้อมเงยหน้ามองด้วยสายตาเว้าวอน ทำให้ปริณอดไม่ได้ที่จะบดจูบร่างบางที่เย้ายวนเขาซะเหลือเกิน

“งั้นเรามาเสร็จพร้อมๆ กันนะคะ เมเมของอา” อาประกบปากจูบอย่างหนักหน่วงพร้อมเอวที่กระแทกแรงขึ้นกว่าเดิม เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังคับห้องเมเมเธอแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อถูกเขาบดจูบอย่างเร้าร้อน จนในที่สุดทั้งสองก็ถึงจุดสุดยอด ปริณถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง ใช้มือลูบใบหน้าของเมเมที่นอนหอบเหนื่อย

“เหนื่อยสินะ งั้นเมเมนอนพักเถอะ เรือใกล้ถึงฝั่งอาจะปลุก ” เธอยิ้มให้เขาพร้อมหลับตาลง ปริณค่อยๆ จับแท่งร้อนที่ร้อนระอุอยู่ในช่องรักออกมาอย่างช้าๆ ไม่นานน้ำรักสีขาวขุ่นของเขาก็ไหลออกมา ทำให้เขาพึงพอใจอย่างมากที่ได้ครอบครองเธอ เขาลุกขึ้นห่มผ้าให้เธอก่อนจะสวมใส่เสื้อผ้าเดินออกไปด้านนอกเพื่อสูบบุหรี่

เขาทอดตามองแม่น้ำที่เงียบสงบมีเพียงเสียงคลื่นน้ำกับเสียงเครื่องยนต์ ทำให้เขารู้สึกเหงาใจเหลือเกิน ก่อนที่จะเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา

“แค่คิดว่าไม่มีเธออยู่ข้างๆ หัวใจของฉันถึงได้รู้สึกหวิวๆ อย่างนี้นะ หากวันหนึ่งไม่มีเธอในชีวิตฉันคงคิดถึงเธอมากแน่ๆ เมเม” เขาพูดจบก็ได้เดินเข้าไปในห้องนอนพร้อมขึ้นไปนอนบนเตียงกอดร่างบางที่นอนซุกผ้าห่มอยู่

เมื่อเรือจอดถึงฝั่งปริณได้ปลุกให้เมเมลุกขึ้นสวมใส่เสื้อผ้าเพื่อไปส่งเธอที่คอนโด ตอนนี้ก็ใกล้จะเช้าแล้วปริณได้ไปส่งเธอเสร็จก็ได้กลับไปที่บ้านของตัวเอง พร้อมหัวใจที่สับสน วันแรกที่เขาเจอเมเมเธอเป็นเพื่อนของหลานสาวของเขา เธอน่ารักน่าทะนุถนอนจนเขาอยากจะทำความรู้จัก เขาจึงตัดสินใจเข้าไปหาเธอแต่ไม่คิดเลยว่าคนที่เขาคิดจะเล่นๆ ด้วยแค่นอนเป็นครั้งเป็นคราวกลับกลายเป็นเขาเองที่ติดใจรสสวาทของเธอ แถมอีกอย่างเขายังเป็นคนแรกของเธออีกด้วย ยิ่งทำให้เขาหลงใหลเธอมากกว่าเดิม

เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตอนนี้เขาเพียงพิศวาสเธอหรือชอบเธอจริงๆ เมื่อมาถึงบ้านก็พบคุณแม่ที่ตื่นแต่เช้ารอใส่บาตรอยู่หน้าบ้านเมื่อเห็นลูกชายตัวดีก็ได้ต่อว่าที่ลูกทำตัวเช่นนี้ แม้งานการของเขาไม่เคยขาดตกบกพร่องแต่เธอเองก็อยากให้ลูกชายคนเล็กมีครอบครัวเสียที

“ไปค้างที่ไหนมาอีกล่ะเมื่อไหร่จะเลิกทำตัวอย่างนี้ ฉันเองก่อนจะลงโลงก็อยากให้แกมีครอบครัว มีหลานตัวเล็กให้ฉันได้อุ้มสักที ถ้าว่างเย็นวันนี้แม่จะนัดลูกสาวเพื่อนของแม่ให้ พากันไปกินข้าวเย็นพร้อมทำความรู้จักไว้สิ หนูดาวเป็นคุณหมอที่โรงพยาบาลดัง ครอบครัวฐานะก็ดี เหมาะสมกัน ทำตัวให้ว่างด้วยล่ะ”

“เฮ้อ! คุณแม่ทำไมต้องให้ผมรีบมีครอบครัวด้วยล่ะ ผมยังไม่อยากต้องมารับผิดชอบใครนะครับ”

“แกจะรอให้แกอายุ 40 ก่อนหรือไงถึงจะมีเมีย ตอนนี้แกอายุเท่าไหร่แล้ว อีกอย่างแกไม่ต้องรับผิดชอบชีวิตของหนูดาวหรอกนะ เธอทั้งเก่งทั้งรวย คิดดูถ้าลูกแกเกิดจากหนูดาวจะเก่งขนาดไหน ”

“ผมรู้ครับ แต่ว่าตอนนี้ผมไม่มีเวลา อีกไม่กี่เดือนผมมีโปรเจคต้องไปทำที่ต่างประเทศ ตอนนี้ไม่อยากคิดเรื่องคบใครหรอกนะครับ แต่ถ้าคุณแม่นัดไว้แล้วผมจะไปให้ก็ได้ครับ ที่ไหนอย่างไรบอกผมอีกทีตอนเย็นนะครับ” พูดจบปริณก็ได้เดินเข้าไปในบ้านไปอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวก่อนจะออกไปทำงานวันนี้