บทที่ 2

“พี่โซดาทำไมพูดแบบนี้ละคะ ว่าเราไม่มีอะไรกัน ฮือๆๆ แล้วที่พี่โซดาสัญญาว่าจะให้ ฟานี่เข้าค่ายเพลงละคะ ฟานี่ไม่ยอมนะคะ”

สาวเจ้าลุกขึ้นร้องไห้โวยวาย ศตพรหันขวับมามองหน้าพี่ชายของเธอ ที่โบกไม้โบกมือเป็นการใหญ่ เป็นเชิงว่าเขาไม่ได้ทำจริงๆ

“นั่นน่ะสิ!”

คราวนี้พี่ชายของสาวน้อยทิฟฟานี่ลุกขึ้นบ้าง พร้อมกับถลกแขนเสื้อ แล้วเบ่งกล้ามเหมือนจะขู่ศตคุณ

“ยังไงถ้าไม่รับน้องสาวผมไว้ ก็ต้องผลักดันให้ฟานี่เข้าวงการเพื่อเป็นการไถ่โทษ ไม่อย่างนั้นก็น่าดู ผมจะทำให้คุณเสียชื่อเสียง เอาให้ป่นปี้กันไปเลย ติดคุกหัวโตด้วยเพราะน้องสาวผมพึ่งจะสิบเก้า”

“เอ่อ...อะแฮ่ม!”

ศตพรกระแอม หน้าตาและน้ำเสียงยังคงเรียบเฉยนัก ทำเอาสองพี่น้องลอบมอบตากัน ภรรยาของศตคุณ ดูท่าทีแล้วใจเย็นราวกับน้ำ แปลกผิดวิสัยนัก ที่ไม่คิดจะหึงหวงสามีของตนเอง หรือคิดอีกนัยหนึ่ง ศตคุณคงจะทำแบบนี้บ่อย จนคนเป็นภรรยาชักจะทำใจได้เสียแล้วกระมัง

“น้องแน่ใจนะคะ ว่าหน้าตาแบบน้องอยากจะเป็นดารา”

ไม่พูดเปล่า ศตพรยังมองแม่สาวน้อยนามทิฟฟานี่แบบหัวจรดเท้าอีกต่างหาก ด้วยสายตาดูแคลน ทำเอาสาวเจ้าถึงกับกระทืบเท้าแล้วร้องกรี๊ดๆ ลั่นบ้าน

“กรี๊ด!”

“หยุดนะ! อย่ามาร้องโวยวายที่นี่หุบปาก”

หญิงสาวตวาดแว้ดทันที พร้อมกับชี้หน้าสาวน้อย เจ้าตัวเห็นสีหน้านั้นเข้า ถึงกับหยุดอาการทุกอย่างราวกับโดนสะกดจิต ณ จังงัง เสียงดุดันของศตพร ทำเอาชายหนุ่มอีกสองคนแอบผวาตามไปด้วย แม้กระทั่งพี่ชายกล้ามโตของแม่สาวทิฟฟานี่ ก็ยังแทบจะหดกล้ามไม่ทัน เพราะดูท่าทางแล้ว ศตพรเอาจริงแน่ๆ สีหน้าและแววตาราวกับแม่เสือแบบนี้ ดูแล้วชักจะน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก

“อุ๊บ!”

สาวน้อยรีบตะครุบปิดปากตัวเองทันที ศตพรถอนหายใจ แล้วทำตาเขียว ตวัดสายตาไปมองหน้าพี่ชายของเธอ

“เฮียโซดา!”

“จ๋าจ้ะ แม่ เอ๊ย! น้ำแข็ง”

ศตคุณเกือบลืมตัวยกมือไหว้น้องสาว ทั้งที่อายุไล่เลี่ยกันเพียงสองปี แต่บางทีก็เกือบหลงลืมไปว่าเธอเป็นน้อง เขาเกือบจะเหมือนน้องชายเธอเอาเสียมากกว่า

“เฮียไปทำอะไรน้องเขาแล้วบ้าง บอกน้ำมานะ”

“คือว่า...”

ชายหนุ่มเม้มริมฝีปาก พลางแอบบ่นในใจ หน้าคมสันเริ่มเป็นสีเรื่อๆ

‘จะให้เฮียพูดต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ได้ยังไงกัน ไอ้น้องบ้า เฮ้อ...’

“ว่าไงล่ะเฮีย”

ศตพรท้าวเอวฉับ แล้วมองพี่ชายเขม็ง ด้วยสายตาพิฆาต ทำเอาศตคุณต้องพึมพำสารภาพออกมาเสียงอ้อมแอ้ม

“เคยแค่หอมแก้มกับกอด นอกนั้นไม่เคยจริงๆ”

“ถ้าแบบนั้น เฮียไปเขียนเช็คเงินสด ให้น้องเค้าไปห้าหมื่น ค่าทำขวัญ แล้วก็เลิกแล้วต่อกัน โอเคไหม น้องทิฟฟานี่ กับคุณพี่ชาย”

หญิงสาวเอ่ยเสียงเย็น ทิฟฟานี่ทำตาโต แต่พี่ชายของเธอดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจนัก เขาส่ายหน้า ก่อนจะทำหน้าเคร่งใส่เธอ

“ได้ยังไง น้องสาวผมเสียหายนะ คุณจะเอาเงินมาฟาดหัวแบบนี้น่ะเหรอ แล้วถ้าผมไปให้ข่าว…”

“ก็ลองไปให้สิคะ พาน้องสาวคุณไปตรวจด้วยนะ ว่าพี่ เอ๊ย! สามีฉันทำอะไรไปหรือเปล่า ถ้าไม่ได้ทำ ฉันและเฮียโซดาจะฟ้องกลับ ไหนๆ ก็ได้อายแล้วจะกลัวอะไร แล้วถ้าคิดจะใช้เฮียโซดาเป็นใบเบิกทางเข้าวงการล่ะก็ ฉันว่าคุณน่าจะพาน้องสาวไปศัลยกรรมอีกสักหน่อย ตอนนี้ยังสวยใช้ไม่ค่อยได้เท่าไหร่ เพราะถ้าสวยบาดตา ลีลาบาดใจ เฮียโซดาคงไม่ปล่อยไว้แน่ๆ”

“น้ำ ห้าหมื่นเลยเหรอ”

พี่ชายเธอสะกิดหยิกๆ อยู่ข้างหลัง ศตพรหันไปทำตาถลึงใส่ พลางพูดเสียงเข้ม

“ใช่! เฮียจะได้เข็ด ห้ามแอบไปขอป๊านะ เอาตังค์เฮียนั่นแหละ ห้าหมื่น ไปเขียนเช็คมา”

“จ้ะ ห้าหมื่นก็ห้าหมื่น เฮ้อ...ไม่น่าเลยกู”

ศตคุณบ่นพึมพำ ก่อนจะเดินคอตกขึ้นชั้นสองไปยังห้องส่วนตัวของเขา ทิ้งให้คนทั้งสามเผชิญหน้ากัน

“ตกลงรับเงินแล้ว ก็คงจะเรียบร้อยใช่ไหมคะ”

ศตพรทำเย็นชา พอๆ กับหน้าตาให้กับสองพี่น้องที่ลอบมองตากัน

“เอ่อ...เรียบร้อยก็ได้ค่ะ ฟานี่จะยอมตกลง ที่ทำเพราะไม่อยากทำลายครอบครัวของพี่นะคะ ไม่ได้ทำเพราะเงิน”

“ทำเพราะเงินชัด ๆ เห็นๆ เลยด้วย”

ศตพรบ่นพึมพำ ขณะที่สาวน้อยกำลังซุบซิบที่ข้างหูพี่ชายหุ่นล่ำของเธอ สักพักชายหนุ่มก็กระแอม แล้วพูดเสียงเข้มๆ ออกมาสนับสนุนน้องสาวของเขาด้วยอีกคน

“เอ่อ...ผมตกลงกับน้องสาวแล้วว่าเราจะรับเงิน เอ๊ย! เราจะไม่เอาเรื่องอะไรกับสามีคุณ บางทีผมก็ใจร้อน เข้าใจผิดเกินไปนิดหน่อย น้องสาวผมโดนสามีคุณหลอก แกยังซื่อ ใส อ่อนต่อโลก ตกลงห้าหมื่นค่ารักษาใจแก ก็คงจะพอทำใจได้แหละครับ”

“ขอบคุณนะคะ ที่ยอมเลิกแล้วต่อกัน”

ศตพรยิ้มเย็นส่งให้คนทั้งคู่ ที่ยิ้มเจื่อนตอบเธอ ยอมรับอยู่อย่างหนึ่งว่าภรรยาของศตคุณดูนิ่งสงบ รับสถานการณ์ได้ดีเกินคาด แถมยังดูน่ากลัวลึกๆ เอาเสียด้วย และไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเล่นงานอะไรเอาได้บ้าง ไม่น่าเสี่ยงต่อการทำตัวมีปัญหา

ศตพรถอนใจเมื่อคล้อยหลังสองพี่น้องที่มาเป็นแขกยามเช้า พวกเขากลับไปทันทีที่ได้เช็คเงินสดห้าหมื่นบาทจากพี่ชายของเธอ ศตคุณถึงกับเข้ามาลากร่างบางของน้องสาวเข้าไปกอดหมับ ทำเอาเธอต้องปัดป้อง แล้วพยายามแกะตัวออกจากอ้อมแขนของพี่ชายให้วุ่น หากแต่ผู้เป็นพี่ชายก็ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ จับหน้าเนียนใสนั้นมาหอมซ้ายขวาเอาอย่างมันเขี้ยว จนศตพรต้องร้องโวยวาย พลางหยิกพี่ชายไปด้วย

“เฮีย! เดี๋ยวเถอะ ฟ้าผ่าเอาหรอก”

“จะมาผ่าอะไร เฮียหอมน้องสาว น้องสาวเฮียน่ารักที่สุดในโลกเลย”

ว่าแล้วเขาก็ยังก้มลงมาจะกดจมูกกับแก้มของศตพรแรงๆ อีก ทำเอาหญิงสาวต้องง้างหมัดใส่ นั่นแหละ เขาถึงยอมปล่อยพลางชูสองมือขึ้นห้าม

“ดุจังแฮะ จะหวงไว้ให้แฟนหอมหรือยังไงกัน รู้แบบนี้ตอนเด็กๆ หอมตุนเอาไว้ให้สะใจดีกว่า ตอนโตน้องเราหวงตัว เก็บเอาไว้ให้แฟน อิ อิ”

“โอ๊ย!” ศตพรมองหน้าพี่ชายแล้วค้อน

“น้ำไม่กล้ามีแฟนหรอกเฮีย เห็นตัวอย่างผู้ชายดีๆ เพอร์เฟคอยู่ใกล้ๆ แบบนี้ตั้งสองคน”

ศตคุณถึงกับหัวเราะก๊าก เพราะรู้ดีว่าน้องสาวพูดประชด เขาโอบไหล่บางแล้วตบเบาๆ พลางพยักหน้าหงึกๆ เป็นเชิงว่าเธอพูดในสิ่งที่ถูกต้อง

“ใช่ๆ แล้วอีกอย่าง เฮียกับป๊าก็หวงสาวสวยคนเดียวในบ้านอย่างน้ำด้วย เรื่องอะไรจะยอมให้น้ำมีแฟนไปได้ง่ายๆ ถ้าน้ำจะมีแฟน ผู้ชายคนนั้นต้องเพอร์เฟคเหมือนเฮีย เหมือนป๊า”

“ต๊าย!”

ศตพรทำเสียงสูง พลางค้อนพี่ชายอีกขวับ แล้วเบี่ยงตัวหนีจากวงแขนของเขา พลางกอดอก แล้วมองพี่ชายแบบหัวจรดเท้า ศตคุณเองก็ไม่ได้ยี่หระต่อสายตาของน้องสาวสักนิด เขาทำท่าราวกับว่าตัวเองเป็นนายแบบมืออาชีพ จนคนมองแทบจะปล่อยหัวเราะพรืดออกมา

“ถ้าเจอผู้ชายแบบเฮีย หรือแบบป๊าขึ้นมาจริงๆ น้ำขอหนีไปบวชชีดีกว่า ไม่ขอแต่งงานเด็ดขาด”

“จะไปเป็นแม่ค้าขายกล้วยบวชชีเหรอ อร่อยดีนะน้ำ เอาสิ อิ อิ”

“บ้า เฮียโซดา”

ศตพรหัวเราะออกมาอย่าอดไม่ได้ ก่อนจะทำหน้าจริงจัง

“บวชจริงๆ นะเฮีย ไม่ได้บวชกล้วย ก็ดูเฮียกับป๊าทำตัวสิ ทั้งกระล่อน เจ้าชู้ โกหกเป็นไฟ ลื่นจนปลาไหลยังต้องมาขอเป็นศิษย์ ไร้ความรับผิดชอบ เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น เลว...”

“เฮ้ยๆ”

ศตคุณทำตาขวางแล้วรีบปราม ก่อนที่น้องสาวจะเริ่มด่าเขาแทนที่จะแค่บ่นเฉยๆ

“พอๆ ไอ้น้ำ พอยอมให้หน่อย ก็เริ่มลามปามเสียแล้ว น้ำจะมาด่าเฮียทำไม เวลาเฮียจะคบใคร ก็จะตกลงกันก่อนว่าเราสองคนจะคบกันถึงขั้นไหน เฮียไม่ได้ไปปลุกปล้ำเค้าหรอกถ้าเค้าไม่ยอม เฮียก็กลัวคุกเหมือนกันนะโว้ยไอ้น้ำ” เขาพูดเสียงอ่อยๆ หญิงสาวส่ายหน้าช้าๆ

“ไม่รู้ล่ะ น้ำถือว่าเฮียกับป๊าเป็นตัวอันตรายสำหรับผู้หญิงมากๆ รู้ไหมว่าเพราะเฮียกับป๊านี่แหละ ที่เป็นต้นแบบของผู้ชายนิสัย...อืม...” เจ้าตัวนิ่งคิดไปนิด ว่าจะใช้คำว่าอะไรดี

“นิสัยร้ายกาจ จนน้ำขยาดที่จะมีแฟน ยอมอยู่เป็นโสดดีกว่า ขี้เกียจไปรบรากับผู้ชายคนอื่น แค่ป๊ากับเฮีย น้ำก็ต้องปวดหัววันละสามเวลาหลังอาหารแล้ว”

“แหม น้ำพูดเสียจนเฮียรู้สึกแย้ แย่”

ศตคุณยิ้มแหย พลางเหลือบตาคมมองหน้าน้องสาวแล้วถามเสียงอ่อยอีกรอบ

“ว่าแต่เพราะป๊ากับเฮียจริงๆ น่ะเหรอ ที่ทำให้เราแอนตี้ผู้ชายน่ะ ไอ้น้ำ”

“ล้านเปอร์เซ็นต์!”

คำยืนยันของน้องสาวทำเอาศตคุณสะดุ้ง แล้วถอนใจเฮือกก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เฮ้อ...แต่ยังไงก็อย่ากลัวการแต่งงาน จนต้องไปยืนสวยอยู่บนคานทองนะไอ้น้ำ ผู้ชายดีๆ ยังมีอยู่ในโลกนี้จริงๆ ถึงแม้เขาอาจจะเป็นพวกเสืออย่างเฮีย แต่ในเมื่อองคุลีมารยังกลับใจได้ แล้วเหตุไฉนเสือร้ายจะลายลบเมื่อเจอรักแท้ไม่ได้ แล้วเวลาเสือกลายร่างเป็นแมวร้องเมี๊ยวๆ ขึ้นมาเมื่อไร ตอนนั้นเขาจะน่ารักน่าอุ้มเป็นที่สุด เชื่อเฮียสิ”

“เหอะ!”

ฟังคำของพี่ชายแล้ว ศตพรก็ทำหน้าเชิด ก่อนจะเบ้ปากอย่างไม่เชื่อถือกับถ้อยคำเหล่านั้น

“น้ำจะบอกเฮียให้นะ น้ำเกลียดแมว เสือก็ไม่ชอบ ถ้าเป็นผู้ชายก็ควรจะไปให้ไกลๆ ยิ่งผู้ชายเจ้าชู้ด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่ อย่ามาพบเจอกันเลย”

“เออ แล้วเฮียจะรอดู วันที่มีผู้ชายมาเปลี่ยนทัศนคติของแก แล้วถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นพวกอดีตเสือร้ายมาก่อนเหมือนเฮียนะ เฮียจะหัวเราะให้ฟันร่วงเลย”

“ไม่มีทางหรอกเฮีย!” หญิงสาวย่นจมูก แล้วพูดย้ำอย่างหนักแน่น

“แค่เห็นพวกกระล่อนโผล่มาแต่ไกล น้ำก็จะเอาปืนยิงให้ตาย จะได้ไม่มีโอกาสมาเกาะแกะน้ำได้”

“โห...” ศตคุณอ้าปากค้าง

“น้องเราโหดแฮะ”