ตอนที่5 อดีตของสองเรา

ตอนที่5 อดีตของสองเรา

“ปล่อยพลอยนะ!”

“มึงต่างหากที่ต้องปล่อยน้องกู!”พชรบอกชายหนุ่มอีกคนด้วยสีหน้าไม่พอใจ ถ้าหากไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนี้พลอยไพลินก็คงเชื่อฟังเขา ไม่ใช่ทำตัวเหลวแหลกแบบนี้

“ผมไม่ปล่อย พลอยคือคนที่ผมรักไม่ว่ายังไงเราสองคนก็จะอยู่ด้วยกัน!”

“หึ! คนที่ผมรักแค่ฟังกูก็จะอ้วกแล้วครอบครัวมึงไม่มีทางที่จะดองกับครอบครัวกูได้ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไงวะ!”

“เรื่องของผู้ใหญ่ทำไมต้องเอามาเกี่ยวกับพวกเราด้วย!”

“ใช่พี่พีชอย่ามายุ่งกับพลอยอีก ยังไงพลอยก็ไม่มีวันกลับไปกับพี่ พลอยจะอยู่กับพี่ภพ!”

“พลอยไพลินบ้าไปแล้วรึไงวะ!”พชรตะคอกใส่น้องสาวเสียงดังด้วยความโกรธ เขาไม่คิดว่าน้องสาวจะบ้าผู้ชายได้มากขนาดนี้แค่ฟังคำหวานสักนิดสักหน่อยก็หลงไปกับมันจนไม่ยอมฟังอะไรเลย

“หึ! สักวันไอ้ผู้ชายคนนี้มันก็จะทิ้งเธอ!”

“ไม่มีวันนั้นแน่นอนผมรักพลอยยังไงก็ไม่มีวันนั้นแน่!”พชรยกมุมปากก่อนจะจ้องมองไตรภพพร้อมส่ายหัวไปมา

“สักวันนายจะเข้าใจเองว่าทำไมถึงต้องมีวันนั้น!”เขารู้จักพ่อของไตรภพดีว่าไม่ชอบครอบครัวเขาแค่ไหน คนอย่างไตรรัตน์ยอมทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วไม่ต้องถึงมือเขาหรอกรับรองยังไงความสัมพันธ์ของสองคนนี้ต้องจบลง

หลังจากที่พชรกับบคนของเขากลับไปไตรภพก็กอดร่างบางเอาไว้แน่น เขากลัว กลัวว่าวันนี้จะไม่ได้อยู่กับหญิงสาวอีกแล้วดีที่เขากลับมาเร็วไม่งั้นก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป

“ไม่ต้องห่วงนะคะ พลอยบอกแล้วว่ายังไงก็จะอยู่กับพี่ไม่ทิ้งพี่ไปไหน เราจะจับมือไปด้วยกันนอกจากความตายเท่านั้นที่จะพรากเราออกจากกันได้!”คำพูดของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มตึงเครียดขึ้นมา เขาไม่ชอบที่พลอยไพลินพูดออกมาแบบนี้เลย

“อย่าพูดแบบนี้อีกนะพลอย”

“ก็พลอยพูดความจริง พลอยรักพี่และจะรักตลอดไป”ไตรภพจับจ้องใบหน้าสวยก่อนจะกระชับเรียวแขนแน่นกว่าเดิม

“พี่ก็รักพลอย!”

อีกด้านในเวลาต่อมา

ปัง! เสียงฝ่ามือหนาตบลงที่โต๊ะอาหารดังลั่นทำเอาคนเป็นภรรยาและลูกๆ อีกสองคนมองหน้ากันไปมา

“พวกแกฟังไว้เลยนะอย่าทำอย่างพี่แก คิดจะท้าทายฉันก็ให้มันรู้ไปว่าฉันจะจัดการไม่ได้!”

“คุณ ดิฉันว่า”

“ผมไม่ได้ขอความเห็นจากคุณนะคุณหญิง ลูกชายคุณมันดื้อรั้นเกินไปผมตามใจทุกอย่างไม่เคยบังคับแต่ขอแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวที่ผมต้องขัดขวาง จะเป็นลูกบ้านไหนผมไม่เคยว่าแต่ตอนไม่ใช่คนของตระกูลนี้!”ท่านไตรรัตน์ลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างไม่สบอารมณ์มากนักเมื่อลูกชายคนโตคิดท้าทายเขา

“แม่ครับ นี่พ่อจะทำอะไรกันแน่?”ไตรภูมิถามมารดาด้วยสีหน้าเป็นห่วงเป็นใยพี่ชาย

“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แม่ไม่เคยเห็นพ่อเราโมโหแบบนี้เลย ภพนะภพทำไต้องขัดคำสั่งคุณพ่อด้วยก็ไม่รู้!”

“แต่ผมเข้าใจพี่ภพนะครับแม่”ไตรภัคพูดเสริมขึ้น ทำให้ไตรภูมิหันหน้าไปมองน้องชาย

“แกยังเด็กเข้าใจอะไรวะภัค?”

“ถึงผมยังเด็กแต่ผมเข้าใจ ตั้งแต่ผมรู้จักพี่ภพมาไม่เคยเห็นพี่ภพมองผู้หญิงคนไหน จนเจอผู้หญิงคนนี้ แล้วดูว่าพี่ภพจะรักเธอมากด้วย เพราะความรักพี่ภพถึงยอมมีปัญหากับคุณพ่อ มีใครบ้างที่จะได้เจอรักแท้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะครับแม่”

“เฮ้อ แม่ก็หมดจะพูดแล้วเหมือนกันลูกก็รู้เวลาพ่อของลูกโมโหเป็นยังไง”สิ้นเสียงของคนเป็นแม่ ชายหนุ่มทั้งสองก็ถอนหายใจออกมา ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียดตาม

หลายวันผ่านไป

“ภพมีคนมาหา ลงไปสิ”เสียงรุ่นพี่ในบริษัทบอกชายหนุ่มที่กำลังถ่ายเอกสารอยู่ เขาขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยที่จู่ๆ มีคนมาหาเขาถึงที่นี่ พอไตรภพลงมาที่ชั้นล่างของบริษัทก็ต้องชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าใครมา

“พ่อมาทำไม?”การที่บิดาของเขามาถึงที่นี้คงไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน

“ฉันก็จะมาดูน้ำหน้าแกไง คิดขัดคำสั่งฉันเพราะผู้หญิงคนเดียวไม่รู้จะหลงอะไรมันนักหนา!”

“ถ้าพ่อจะมาหาเรื่องผมพอเถอะครับผมไม่อยากฟัง!”ชายหนุ่มยกมุมปากขึ้นมาก่อนจะเปลี่ยนแววตาเป็นดุดันแทน

“ถ้ามันทำให้แกท้าทายฉันขนาดนี้รู้ไหมว่าฉันจะจัดการผู้หญิงคนนั้นยังไง?”

“พ่อ! พ่อจะทำอะไรพลอย?”

“แกก็คิดเอาเองสิ ว่าคนอย่างฉันจะทำอะไรได้บ้าง ในเมื่อแกคิดจะท้าทายฉันยังยืนยันว่าจะคบหากับลูกสาวบ้านนั้นฉันก็คงต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม”ไตรภพกำมือแน่นจ้องมองบิดาด้วยความเจ็บปวด ทำไมเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้นกับเขาด้วย

ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะพููดอะไรออกมาเสียงโทรศัพท์ของไตรภพก็ดังขึ้นมาเสียก่อน พอเห็นว่าเป็นเบอร์ของแฟนสาวเขาก็รีบรับสายทันที

“ว่าไงครับน้องพลอย?”

“พี่ภพ พลอยอยู่โรงพยาบาลนะคะพอดีโดนรถเฉี่ยว”

“อะไรนะ แล้วน้องพลอยเป็นอะไรมากรึเปล่า เดี๋ยวพี่ไปหาอยู่โรงพยาบาลไหนครับ?”

“ไม่ต้องมาก็ได้ค่ะ พลอยไม่ได้เป็นอะไรมากทำแผลเสร็จจะกลับห้องแล้ว”

“เดี๋ยวพี่รีบกลับไปพลอยดูแลตัวเองด้วยนะ”เขาวางสายก่อนจะหันหน้ามามองชายชราด้วยความไม่พอใจเพราะคิดว่าที่พลอยไพลินเจ็บตัวคงเป็นฝีมือของพ่อเขาแน่นอน

“พ่อจะบีบผมไปถึงไหน ถ้าพลอยเป็นอะไรไปผมจะไม่มีวันยกโทษให้พ่อไปตลอดชีวิต!”ชายชราขมวดคิ้วมุ่นลงก่อนจะหันหน้าไปหาลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่ ชายหนุ่มส่ายหน้าให้ชายชราว่าไม่ได้เป็นคนของเขาทำ แต่ทว่าไตรภพเชื่อไปแบบนั้นแล้ว

“หึ! นี่ยังน้อยไปถ้าแกยังไม่เลิกยุ่งอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”สิ้นเสียงของท่านไตรรัตน์ ชายชราก็เดินออกมาทันที เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนั้นแต่ทว่าครั้งนี้เขายังไม่ได้ทำอะไรหล่อนเลย ก็แค่มาขู่เจ้าลูกชายของเขาแค่นั้น