3 เธอบ้าไปแล้ว

“คุณจะต้องพาฉันไปเที่ยว ฉันอยากไปภาคใต้เราจะขับรถไปด้วยกัน ถ้าทำไม่ได้ ฉันก็จะไม่ให้อภัยคุณ ทำได้ไหมคะ”

ข้อเสนอที่ลีน่าบอกมานั้น พอลรู้ว่าเธออยากเที่ยวนั่นเอง ซึ่งก็ไม่มีปัญหาสำหรับเขา

“ตกลงครับ เราจะไปเที่ยวใต้ด้วยกัน ผมจะแวะหาญาติด้วย”

เมื่อเขายินยอมทำตามที่เธอต้องการ ความหวานจึงเกิดขึ้น ลีน่าเข้ามากอดออดอ้อนราวกับลูกแมวที่น่ารัก จนพอลกอดร่างงามไว้ด้วยความเสน่หา

เขารู้ว่าทิ้งเธอไม่ได้เพราะความผูกพันที่เคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่เมืองนอก ได้ฉุดรั้งให้เขาโกรธเธอไม่ลง แม้ว่าถูกกระทำให้ไม่พอใจครั้งแล้วครั้งเล่าก็ตาม นี่แหละอานุภาพของความรัก

รถสปอร์ตสีแดงเพลิง ราคาหลายล้านบาท กำลังแล่นด้วยความเร็วมาตามถนนสายเปลี่ยว สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ที่ขึ้นแน่นถนัด นานๆ จะมีรถสวนมาสักครั้ง ส่วนใหญ่จะเป็นรถกระบะหรือไม่ก็รถโดยสารแบบสองแถว นอกนั้นก็เป็นรถมอเตอร์ไซค์ที่ชาวบ้านใช้สัญจรไปมา

ลีน่ายกกระจกจากตลับแป้งราคาแพงส่องใบหน้าแล้วยิ้ม เมื่อเห็นใบหน้าสวย ตาคมโต จมูกโด่ง ปลายเชิดน้อย ๆ ริมฝีปากรูปกระจับระเรื่อด้วยสีชมพูอ่อน ผิวหน้าขาวเกลี้ยงสะอาด รับกับกรอบเส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ผ่านการทำสีมาเป็นอย่างดี

หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวกระโปรงสั้นเหนือเข่า ช่วงบนรัดรูป ส่วนด้านล่างปลายบานเล็กน้อย สายตาคมมองไปรอบ ๆ ด้วยอารมณ์หงุดหงิด เมื่อมองหน้าพอลคนรัก บัดนี้กลับสร้างความขุ่นเคืองให้ไม่น้อย ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเธอก็เพิ่งจะมีความสุขบนเตียงอย่างสุดเหวี่ยง

“ขับรถมาตั้งไกล ไม่เห็นเจอบ้านญาติของคุณเลย มีแต่ป่ากับป่า ถ้าหากเจอพวกโจรจะทำยังไง มันคงปล้นเราจนหมดตัว”

หญิงสาวหงุดหงิดอีกแล้ว พอลค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออกมา เขาต้องใช้ความอดทนกับผู้หญิงคนนี้อย่างเต็มที่ จะทำอย่างไรได้ในเมื่อรักเขา

“ลีน่า มาในสถานที่อย่างนี้ ไม่ควรพูดเกี่ยวกับโจร มันไม่ดี”

พอลเตือนด้วยความเป็นห่วง เพราะคำพูดของเธอเป็นลางไม่ดี

“ทำไมต้องถือเรื่องแบบนี้ด้วยคะ คุณก็ผ่านเมืองนอกเมืองนามาตั้งหลายปี ทำตัวคร่ำครึเป็นตาแก่ไปได้ คุณน่าจะเคี้ยวหมากซะ”

หญิงสาวไม่ยอมลดราวาศอก เพราะความเอาแต่ใจตัวเอง ไม่สนใจความรู้สึกของผู้ฟัง ว่ารู้สึกอย่างไรต่อคำพูดแรง ๆ ที่ไม่ถนอมน้ำใจ พอลสะกดความรู้สึกอย่างเต็มกลั้น ทั้งที่อยากจะเล่นงานคนรักให้หน้าหงาย เป็นการสอนมวยว่าอย่ามาพูดแบบนี้

“เงียบทำไม ไหนบ้านญาติคุณอยู่ที่ไหน ฉันเบื่อมากเลยที่นั่งขดอยู่แต่ในรถเนี่ย เหมือนหมาถูกจับมาขังอยู่ในกรง ดีหน่อยตรงที่มันเคลื่อนที่ได้”

ลีน่าหงุดหงิด ไม่ว่าอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด

“แต่เป็นกรงราคาแพงเกือบสิบล้านนะคุณ”

พอลเริ่มปล่อยความไม่พอใจออกมาบ้าง ลีน่าไม่เคยได้ยินเขาพูดอย่างนี้มาก่อนถึงกับอุทานเสียงดัง

“ว้าย ! นี่คุณว่าฉันเป็นหมาจริงๆ เหรอ ไม่ยอมนะ ผู้ชายปากเสีย คุณกลับเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่เที่ยวมันแล้ว”

ฝ่ายหญิงไม่พอใจกับคำพูดของคนรัก เธอกรี๊ดทันที เท่านั้นยังไม่พอยังยกกำปั้นน้อย ๆ รัวลงไปตามเนื้อตัว พอลสะดุ้ง และมองหน้าคนรักด้วยความไม่พอใจ คิดไม่ถึงว่าลีน่าจะเป็นคนมีนิสัยบ้าจนสุดขั้วขนาดนี้ ทำให้เขาสุดจะทน

“ลีน่า หยุดเดี๋ยวนี้นะ คุณบ้าไปแล้วเรอะ”

ชายหนุ่มห้ามลีลาเสียงดัง แต่เธอหาได้หยุดไม่ ยังคงทุบตีตามร่างกายตัวเองตลอด เขาจึงโคลงศีรษะอย่างอิดหนาระอาใจ

“หยุดทำไม ในเมื่อเป็นความจริง ฉันไม่หยุดหรอก คุณจะต้องขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ พูดจาดูถูก ไม่สมกับเป็นคนรักกันเลย”

หลังจากโวยวายจนเหนื่อย สุดท้ายหญิงสาวร้องไห้ฟูมฟาย น้ำตาไหลอาบแก้มขาว พอลสุดจะทนต่ออารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของเธอเช่นกัน

เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงทนเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนี้อยู่ได้ตั้งนานสองนาน น่าจะจบกันไปเสียที

“ไม่ต้องพูดอีกแล้ว นั่งนิ่ง ๆ ผมไม่มีสมาธิขับรถ”

เขาห้ามลีน่าส่งเสียง เพราะมีแต่คำเกรี้ยวกราดจนปวดหัว

“นี่คุณหาว่าฉันเป็นตัวเจ้าปัญหาเหรอ ดี งั้นก็ไม่ต้องพูดกันอีกแล้ว เราจบกัน จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันไม่ไปกับคุณหรอก”

หญิงสาวออกคำสั่งเสียงเฉียบ ตาเปล่งประกายวาวน่ากลัว ชายหนุ่มมองด้วยความแปลกใจ ไม่คิดว่าคนรักจะเป็นไปได้ถึงเพียงนี้ เขามองไปรอบๆ สองข้างทางเต็มไปด้วยป่า ต้นไม้ใหญ่ขึ้นแน่นขนัด ซึ่งเป็นธรรมชาติของเส้นทางของภาคใต้

ถ้าหากว่าจอดรถแล้วลีน่าลงไปเดิน ย่อมเกิดอันตราย โดยเฉพาะการแต่งตัวที่ล่อแหลมต่อการถูกละเมิดทางเพศ แม้ว่าจะเบื่อ แต่เขาไม่ต้องการให้เธอพบกับชะตากรรมแบบนั้น