14 เจอผู้ชายลามก

“เราทนไม่ไหวแล้วพลอย”

มาริสาร้องไห้สะอึกสะอื้นหลังจากนัดพบกับพลอยเพื่อนสนิทที่ผับแห่งหนึ่ง โดยพลอยมีนั่งฟังเพลงคนเดียว เมื่อมาริสาโทรศัพท์มาหาจึงให้มาพบกันที่นี่

“เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ทำไมต้องร้องไห้ด้วย”

“เราเจอแต่เรื่องเลวร้ายทั้งนั้นเลย ไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับตัวเอง ทำไมเราต้องอยู่กับคนใจร้าย ใจดำด้วย”

หญิงสาวยังคงร้องไห้ด้วยความเสียใจจากการกระทำของผู้ที่อาศัยในบ้าน โดยพลอยทำหน้าที่ปลอบใจกระทั่งอารมณ์ที่ฟุ้งซ่านสงบลง เธอจึงเล่าเรื่องความเลวของอาเขย อาตัวเอง และเคนนี่ให้ฟังโดยละเอียด โดยเฉพาะถูกลวนลามอย่างไม่เกรงใจ

เมื่อพลอยรับรู้เรื่องของเพื่อนทั้งหมดถึงกับช็อก ไม่คิดว่าคนดีๆ จะเจอเรื่องอัปยศในชีวิตอย่างนี้ เธอโกรธจนด่าออกมาอย่างแค้นเคือง

“เลว บัดซบ ชาติชั่ว เราไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะกล้าทำอย่างนี้กับเธอ อาศัยเขาอยู่แท้ๆ แต่มาทำร้ายอย่างนี้มันไม่ถูก สมควรไล่ออกไปซะ ให้มาเกาะเป็นปลิงดูดเลือดได้ไง”

“คนพวกนี้ถ้าไล่ด้วยปากเปล่าคงไม่ไปหรอก หน้าด้าน เห็นแก่ตัว เราเบื่อ ไม่อยากเข้าบ้านเลย กลัวเจอเรื่องแบบนี้อีก”

“เราเห็นใจเธอนะริสา ตอนนี้ทำใจเย็นๆ ไว้นะ แล้วปรึกษาคุณลุงเทพ เรื่องนี้คงปล่อยเอาไว้ไม่ได้หรอก เธออาจจะพลาดท่าเสียทีแก่คนชั่วก็ได้ แต่ตอนนี้เธอไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำซะ ร้องไห้จนเลอะหมดแล้ว เราจะสั่งของอร่อยให้กิน”

“ขอบใจมากพลอย เดี๋ยวเรามานะ”

มาริสารู้สึกดีขึ้น หลังจากได้ระบายความทุกข์ในใจให้เพื่อนสนิทได้ฟัง ดีกว่าเก็บเอาไว้เพียงผู้เดียว และลุกไปเข้าห้องน้ำ โดยไม่เห็นว่ามีสายตาของใครบางคนมองอย่างไม่ชอบใจ พยายามจับตาดูความเคลื่อนไหวของเธอตลอดเวลา

มาริสาล้างหน้า แล้วแต่งหน้าอ่อนๆ เพิ่มความสดใสให้กับตัวเองให้คลายความหมองเศร้า แต่ก็รู้สึกไม่ดีที่รีบร้อนออกจากบ้านโดยสวมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น ซึ่งปกติแล้วเธอไม่เคยแต่งตัวอย่างนี้ออกจากบ้าน

โดยเฉพาะกางเกงขาสั้นรัดแน่น ความยาวจากขอบเอวแค่คืบครึ่งเท่านั้นเอง เท่ากับเป็นการเรียกร้องสายตาจากหนุ่มๆ ในร้านพากันมองสะโพกกลมกลึงกับขาเรียวขาวด้วยความสนใจ รวมทั้งหนุ่มหล่อมาดดีคนหนึ่ง กล้าเข้ามาทักเพื่อสานความสัมพันธ์

“สวัสดีครับ มาฟังเพลงหรือครับ”

ผู้ชายท่าทางชีกออย่างนี้ มาริสาเริ่มใจไม่ดี แต่ไม่กล้าแสดงความรังเกียจ กลัวจะเกิดปัญหาจึงตอบอย่างสุภาพ

“ค่ะ มาฟังเพลง เดี๋ยวก็จะกลับแล้ว”

เธอตอบพลางมองหาทางหนีทีไล่ ไม่อยากที่จะคุยกับเขา หรือผู้ชายคนไหนก็ตามเพราะรู้ว่ามีสันดานดิบ ต้องการที่จะล่าผู้หญิงไปบำเรอเซ็กซ์เพียงอย่างเดียว

“ว้า เสียดายจัง ผมอยากจะรู้จักกับคุณให้มากกว่าแค่ยืนคุยกัน เอาเป็นว่าผมขอแนะนำตัวก็แล้วกัน ผมชื่อเอกครับ”

หนุ่มนักเที่ยวยื่นมือออกมาให้จับ แล้วมองตาหวานฉ่ำ แต่มาริสาไม่ยอมให้สัมผัส ขยับออกห่าง มองด้วยความหวาดระแวง

“ยินดีที่รู้จัก ฉันชื่อริสาค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ เพื่อนรออยู่ที่โต๊ะ ฉันออกมานานแล้วเดี๋ยวเพื่อนจะเป็นห่วง ขอบคุณอีกครั้งค่ะ”

หญิงสาวพยายามปลีกตัวออกมา กลัวถูกลวนลาม ทุกวันนี้เธอไม่เคยไว้ใจผู้ชายคนไหน ยกเว้นทนายเทพเพียงคนเดียว

“ผมเดินไปส่งนะครับ”

“ขอบคุณค่ะ แต่ไม่เป็นไร โต๊ะอยู่ใกล้ๆ นี่เอง อุ๊ย”

หญิงสาวมัวแต่กลัวว่าจะถูกลวนลาม รีบเดินมากไปหน่อยจึงสะดุดกับพื้น ทำท่าจะล้มลง เอกสบโอกาสปราดเข้ามาโอบเอวเอาไว้ด้วยความจงใจ ร่างงามของจึงถูกเขากอดเต็มๆ เมื่อตั้งหลักได้ เธอเบี่ยงตัวออกทันที

“ขอบคุณค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ ด้วยความยินดี เอ่อ...ผมว่าเรา อ้าว โทรศัพท์ แหม...ดึกป่านนี้ยังมีคนโทร. มาอีก ผมขออนุญาตนะครับ”

หนุ่มนักเที่ยวสะดุ้ง หลังจากรับรู้ว่าโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงสั่นๆ คงมีใครโทร. เข้ามาจึงเอาออกมาดู เขาใจหายที่เห็นว่าเป็นเบอร์ของภรรยาขี้หึง มักจะจับพิกัดว่าเขาอยู่ที่ไหน และคงตามมาที่นี่เช่นกัน ถ้าเธอเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคงมีเรื่องแน่ จึงขอตัวมาริสาออกไปข้างนอกเพื่อรับหน้า

มาริสาโล่งอกที่ไม่ต้องอยู่ในสภาวะอึดอัด ดีใจที่ผู้ชายขี้หลีออกไปจากชีวิต ทว่ากลับมีมารผจญก้าวเข้ามาอีก