บทที่ 4 ความสัมพันธ์ที่ไม่ตั้งใจ 1

“โต นุ พาไปที่ห้องนอนเลย”

กอแก้วเอ่ยบอกสุชาติกับเสรี เพื่อนที่แบกวัชริศมาส่งที่ห้องพักสุดหรู ชายหนุ่มทั้งสองจึงพยุงร่างของคนที่หมดสติไปยังห้องนอนที่แยกออกเป็นสัดส่วนตามคำบอกของเธอ

“ขอบใจมากนะเพื่อน”

“ไม่เป็นไร แต่ตัวไอ้ชายโคตรหนักเลย” เสรีบ่น

“ก็ตัวมันโตอย่างกับควายจะไม่หนักได้ยังไง”

สุชาติบ่นเพิ่มอีกคน วัชริศเป็นผู้ชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่ มีความสูงเกินมาตรฐานชายไทยถึงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร แถมยังเป็น นักกีฬาบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัย ร่างกายจึงบึกบึน แข็งแกร่งกว่าสุชาติและเสรีมาก

“ฉันไปก่อนนะแก้ว ดูแลไอ้ยักษ์ด้วยล่ะ”

กอแก้วพยักหน้า และเมื่อสองหนุ่มพ้นห้อง เธอก็เริ่มจัดการคนตัวโตที่นอนไม่ได้สติบนเตียง มือเรียวสวยถอดรองเท้าของคนที่เมาออก ตามด้วยถุงเท้า จากนั้นก็เดินไปยังห้องน้ำ หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาทำให้เปียกพอหมาด เดินกลับมาหาร่างที่หลับสนิทอีกครั้ง

“ถ้าแกไม่ใช่เพื่อนฉัน ฉันไม่ทำให้แกหรอกนะ ไอ้คุณชาย” พูดพลางใช้ผ้าขนหนูเช็ดไปตามใบหน้าของคนเมา ต่อด้วยลำคอ ดวงตาคมสวยมองเห็นคราบแอลกอฮอล์ที่เปรอะเปื้อนตามเสื้อผ้า ด้วยความหวังดีจึงถอดเสื้อวัชริศออก เดินไปยังห้องน้ำอีกครั้ง ทำให้ผ้าขนหนูหมาดด้วยน้ำใหม่ แล้วเดินกลับมาที่เตียงเช็ดลำตัวท่อนบนบึกบึนของชายหนุ่มที่ตนคิดเกินเพื่อน

คนที่เมาเริ่มมีสติขึ้นมา เมื่อถูกความเย็นจากผ้าขนหนูและความเย็น จากเครื่องปรับอากาศสัมผัสกับผิวกาย เปลือกตาค่อยๆ เปิดออกกว้าง จนมองเห็นภาพใบหน้าของคนที่กำลังเช็ดตัวให้เขาอยู่

“ครีม” เขาพูดออกมาเบาๆ เหมือนพึมพำ ส่งผลให้กอแก้วไม่ได้ยิน และกำลังจะลุกขึ้นยืนเพื่อนำผ้าขนหนูไปชุบน้ำใหม่ ทว่าข้อมือเล็กกลับถูกมือใหญ่ของเพื่อนสนิทกำไว้แน่น กระตุกเพียงครั้งเดียวร่างเล็กก็ล้มมาปะทะกับอกกว้าง

“ไอ้คุณชาย ปล่อยนะ”

กอแก้วบอกกับเพื่อนสนิทที่ใช้ลำแขนโอบรัดเธอเอาไว้แน่น ตอนนี้หญิงสาวทั้งตกใจและกลัว พยายามใช้มือยันอกเขา ความที่คนเมารัดร่างเธอจนแน่นเกินกว่าที่จะขยับเขยื้อนได้

“ครีม ชายรักครีมนะ” เขาพูดออกมาโดยคิดว่าหญิงสาวที่กอดรัดอยู่นั้นคือพิมวดีเพื่อนสนิทที่เขาแอบหลงรัก

“ไอ้ชาย ฉันไม่ใช่ครีม ฉันกอแก้ว”

เสียงตกใจรีบบอกชายหนุ่มที่กำลังขาดสติอย่างรุนแรง ไม่ได้ผล เพราะเขาตวัดร่างเล็กให้นอนบนที่นอน โดยมีร่างหนาเกยทับเอาไว้

“ชาย แกมองดีๆ ฉันไม่ชะ...”

เสียงของกอแก้วถูกลืนหายลงไปในลำคอ ดวงตาสาวเบิกกว้าง เมื่อคนไม่ได้สติทาบทับริมฝีปากลงมาบนกลีบปากนุ่มของเธอ ส่งปลายลิ้นสากใหญ่ลุกล้ำเข้ามาในช่องปากบางเร็วราวกับงูฉก พิษของงูทำให้หญิงสาวเกิดอาการตื่นตกใจและเกิดความหวามไหวขึ้นมาในประสาทสัมผัส

กอแก้วดิ้นรนให้ตัวเองพ้นออกจากการเกยทับ ทว่ายิ่งดิ้นร่างกายตนเหมือนจะถูกรัดมากยิ่งขึ้น หนทางหนีรอดถอยต่ำลงทุกขณะ กอแก้วไม่ยอมให้ตัวเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบได้ง่ายๆ เธอสามารถหลุดพ้นจากเสี่ยบ้าตัณหา ชายมากด้วยเล่ห์กลมานักต่อนัก ไม่มีวันยอมให้วัชริศทำอะไร ตนได้แน่นอน

พลั่ก พลั่ก พลั่ก

กำปั้นเล็กๆ ทุบลงไปบนแผ่นหลังของบุรุษที่กำลังจูบเธออย่างต่อเนื่อง เพราะขาทั้งสองข้างของเธอถูกลำขาใหญ่ก่ายเกยไว้ ไม่สามารถขยับไปไหนได้ จะมีแต่มือเท่านั้นที่ยังคงเป็นอิสระ และเธอก็จะใช้มันให้เป็นประโยชน์

ไม่ได้ผล...มันไม่ได้ผลดั่งที่ใจคาดคิด ร่างสูงใหญ่ของวัชริศยังคงนิ่งเฉยกับความเจ็บจากกำปั้นที่เธอมอบให้ ซ้ำร้ายลิ้นหนายังกระหวัดลิ้นนุ่มไม่ยอมหยุด เริ่มทำให้เรี่ยวแรงของสาวเจ้าอ่อนลงและอ่อนลง

“อืม” เสียงพึงพอใจดังอยู่ในลำคอหนุ่ม เมื่อเขาได้ลิ้มรสหวานที่มีอยู่เนืองแน่นในช่องปากของพิมวดี หญิงสาวที่อยู่ในห้วงจินตนาการของตน

วัชริศไม่รู้เลยว่าตอนนี้เจ้าของปากที่เขากำลังดื่มด่ำความหวานหอมอยู่นั้น หาใช่ผู้หญิงที่เขาหลงรัก เธอคือกอแก้วเพื่อนสนิท ผู้หญิงที่อยู่นอกหัวใจเขาเรื่อยมา

สมองของกอแก้วเริ่มตึงและขาวโพลนราวกับว่าตัวเธอนั้นไม่มีความคิด ไม่มีสติ มีแต่สิ่งเคลิ้มฝัน ความเป็นจริงถูกดึงออกจากก้านสมอง หลงจมดิ่งอยู่ในห้วงเสน่หาที่คืบคลานเข้ามาโดยไม่รู้ตัว กำปั้นที่กำไว้แน่นเริ่มคลายออก กางออกเต็มที่แล้วลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของเขาด้วยอาการเคลิบเคลิ้ม

ฝ่ามือใหญ่ของวัชริศเคลื่อนตัวไปตามร่างกายสาว ก่อนจะมาหยุดวางบนเนินอกอวบพอดีมือ เคล้นคลึงอย่างสำราญ ประสานกับปากหนาที่บดจูบ ลิ้นสากใหญ่ซอกไซ้ลิ้นนุ่ม มือใหญ่ชำนาญงานละจากทรวงอกนุ่มตึง สอดเข้าไปด้านหลังของชุดเดรสเกาะอกชุดสวย เพื่อรูดซิปให้ต่ำลงไปจน สุดทาง ดึงเกาะอกให้มากองที่เอว จากนั้นก็จัดการกับเสื้อในไร้สายแบบ ตะขอหน้าให้พ้นทาง คราวนี้มือใหญ่ก็ได้สัมผัสกับเนื้อแท้ของทรวงอกนุ่ม ดุจสปริง เขาฟอนเฟ้นก้อนเนื้อก้อนนั้นอย่างสุขใจ ดีดปลายถันขึ้นเป็นช่อ อย่างสราญอารมณ์

คนตัวเล็กที่อยู่ใต้ร่างเริ่มดิ้นรนจนแผ่นหลังไม่ติดที่นอน ดิ้นไปมา ราวกับว่าเธอกำลังยืนอยู่ริมกองไฟกองใหญ่ ความร้อนของเพลิงไฟกำลัง ทำให้เธอไหม้เกรียม สตินึกคิด อาการดิ้นรนต่อสู้จบลงอยู่ที่ศูนย์

ใบหน้าคมคายเลื่อนต่ำไปยังซอกคอขาวหอม สูดดมกลิ่นกายสาวไป ทั่วลำคอ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าไปยังเนินอกอวบสวยที่เขาต้องการดอมดม อุ้งปากร้อนชื้นของคนที่เมาอ้าอมปลายถันสีชมพูอ่อน ขยับปากดูดกลืนไม่หยุด ไม่สนใจร่างสาวที่ดิ้นเร่ากับความเสียวซ่านที่ได้รับ

“อา...ไม่ ไม่” สติของเธอกลับมาสู่ตัวเองเป็นระยะๆ กอแก้วรวบรวม สติให้มากที่สุด ร้องบอกชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น กำลังง่วนอยู่กับดอกบัวอิ่มอย่างเมามันต่อไป สร้างปราการความกระสันเสียวให้กับหญิงสาวมากยิ่งขึ้น มือนุ่มๆ ที่เพิ่งมีเรี่ยวแรงกลับคืนมาออกแรงผลักบ่าของเขา เหมือนเดิมร่างสูงใหญ่ไม่เคลื่อนไหวไปไหนเกยก่ายทาบทับอยู่อย่างนั้น