บทที่ 9 เบอร์ของฟู่เยี่ยนสือ

เธอคิดถึงสิ่งที่ฟู่เยี่ยนสือพูดกับตัวเอง

เขาบอกว่าจะรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลของแม่ แล้วก็หาหมอฝีมือดีให้เธอด้วย!

ตอนนี้มีแค่ทางเลือกเดียวแล้ว!

สวี่ชิงฮวนหาเบอร์เพื่อนตอนม.ต้นอย่างบ้าคลั่ง โชคดีที่เจอหนึ่งคน เธอขอให้เขาดึงตัวเองกลับเข้ากลุ่มเพื่อนในวอทส์แอฟ แต่คิดไม่ถึงว่า......หลังจากตัวเองออกจากกลุ่ม ฟู่เยี่ยนสือก็ออกจากลุ่มด้วย!

[ตอนนี้มีใครติดต่อฟู่เยี่ยนสือได้บ้าง]

เธอรีบส่งข้อความเข้าไปในกลุ่มแชท โดยไม่สนใจว่าคนอื่นจะไปนินทาลับหลังยังไง

เพื่อนที่ชื่อหวังจ้งตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

[เอ๊ะ ก่อนหน้านี้เขาอยู่ในกลุ่มไม่ใช่เหรอ สองสามวันก่อนฉันยังเห็นเขาอยู่ในกลุ่มอยู่เลย ทำไมเขาถึงออกจากกลุ่มล่ะ!]

[ออกจากกลุ่มก็ไม่เห็นแปลกอะไรเลย ตอนนี้เขาเป็นประธานฟู่ซื่อ ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว ไม่มีความจำเป็นอะไรต้องคุยกับคนธรรมดาอย่างเรา]

[ฮ่าๆ ดูนายอิจฉาริษยาเขานะ!]

คนในกลุ่มเริ่มพูดนอกเรื่อง ดันข้อความของสวี่ชิงฮวนจนหายไปแล้ว

ขณะที่เธอกำลังขมวดคิ้วคิดวิธีอื่นอยู่ จู่ๆ มีคนในกลุ่มแท็กชื่อตัวเอง!

[สวี่ชิงฮวนเหรอ ฉันมีเบอร์ของฟู่เยี่ยนสือ แต่ไม่ได้ติดต่อกันหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่าเขาเปลี่ยนเบอร์หรือยัง ครั้งก่อนเขาติดต่อฉันมาเพราะจะให้ฉันดึงเขาเข้ากลุ่ม ฉันเลยเซฟไว้น่ะ]

คนที่ตอบกลับมาคือหัวหน้าห้องตอนม.ต้น เขารีบส่งเบอร์มาให้ทางแชทส่วนตัว

เหมือนสวี่ชิงฮวนได้สมบัติล้ำค่า เธอรีบกดโทรออกทันที

แต่เสียงที่ดังออกมาจากโทรศัพท์คือเสียงเย็นชาของผู้หญิง “เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้......”

เสียงนี้ เหมือนน้ำเย็นสาดใส่หน้าเธออย่างแรง ทำให้เธอตาสว่างทันที แล้วก็กดออกจากกลุ่มใน วอทส์แอฟด้วย

นี่ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่?

คิดว่าสิ่งที่ฟู่เยี่ยนสือพูดคือความจริงเหรอ?

เขามีคนในใจแล้ว ตอนที่พูดออกมาว่าจะแต่งงานกับตัวเอง เขาอาจจะทะเลาะกับคนรักจนทำให้หงุดหงิดก็ได้!

ตัวเองลืมไปได้ยังไงว่าระหว่างพวกเราสองคนแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

ตอนนี้ยังเจอหน้าเขาไม่ได้เลย ยังมีหน้ามาหวังว่าเขาจะช่วยตัวเอง ทั้งๆ ที่ตัวเองปฏิเสธเขาไปแล้ว

สวี่ชิงฮวนเก็บมือถือแล้วกลับมาที่ห้องดูแลผู้ป่วยหนัก

ไม่รู้ว่าแม่หลับหรือหมดสติ นิ่งจนทำให้เธอกลัว

หมอตรวจข้อมูลต่างๆ ของเจิ้งซิวจืออยู่ด้านหลัง จากนั้นถามเธอด้วยเสียงเบาว่า “ว่าไง ผ่าตัดไหม”

“หมอ เรื่องเงิน......สามารถผ่อนชำระให้ทางโรงพยาบาลได้ไหม”

เสียงของสวี่ชิงฮวนแห้งมาก เพราะไม่ได้กินน้ำสักหยด ปากแตกจนมีเลือดซึมออกมา ดูน่าสงสารมาก

“ไม่ได้หรอก” คุณหมอหวังจนปัญญาเหมือนกัน “ฉันอยากช่วยเธอมาก แต่เธอก็รู้อาการของแม่เธอดี บวกกับเธอและแม่ไม่มีสินทรัพย์ถาวร โรงพยาบาลไม่ให้ผ่าตัดก่อนหรอก เรื่องนี้เธอคงเข้าใจ”

“.…..”

จริงๆ สวี่ชิงฮวนไม่ได้แปลกใจกับคำตอบนี้

เธอไม่มีอะไรจริงๆ

“เธอไปหาอะไรกินก่อนเถอะ เดี๋ยวทางนี้ฉันดูให้เอง คืนนี้แม่เธอต้องอยู่ในห้องดูแลผู้ป่วยหนัก เธอเฝ้าอยู่คนเดียว เดี๋ยวตัวเองจะเป็นอะไรไปซะก่อน”

สวี่ชิงฮวนพยักหน้าแล้วพูดขอบคุณ

แต่เธอกินลงที่ไหนกันล่ะ เธอซื้อแค่น้ำแร่ขวดเดียว ตอนเอามือถือออกมาจ่ายเงิน จู่ๆ เบอร์เมื่อกี้โทรกลับมา

ฟู่เยี่ยนสือ!

สวี่ชิงฮวนรีบรับสายทันที “ฟู่เยี่ยน......”

“ฮัลโหล ไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร”