บทที่ 6 แต่งงานกับฉัน

“เจียเจีย เรื่องด่วนมาก! เธอหาวิธีเอาเบอร์โทรประธานฟู่มาหน่อยได้ไหม”

สวี่ชิงฮวนบล็อกช่องทางติดต่อเขาแล้ว แม้แต่กลุ่มเพื่อนเธอก็กดออกจากกลุ่มแล้ว ตอนนี้คนที่ขอความช่วยเหลือได้มีแค่ฟู่เจียเจีย!

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายยังไม่ตื่น เสียงเธอดูงัวเงียเล็กน้อย “ใครนะ!”

“ฟู่เยี่ยนสือ......”

“ถ้าเธอละเมออยู่ก็นอนต่อเถอะ”

“ฉันไม่มีเวลาอธิบายอย่างละเอียดแล้ว เรื่องด่วนจริงๆ จริงจังมาก!”

ผู้รับผิดชอบที่ทำความร่วมมือโปรเจคด้วยลงนามเสร็จก็ไปต่างประเทศแล้ว เธอบอกให้เขากลับมาลงนามสัญญาใหม่ไม่ได้หรอก!

ฟู่เจียเจียรู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้ล้อเล่น จึงลุกขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วครุ่นคิด “ฉันหาเบอร์ให้ไม่ได้หรอก แต่เธอไปหาเขาที่ห้องได้นิ”

ใช่แล้ว!

สวี่ชิงฮวนรีบวางสายทันที จากนั้นใส่เสื้อคลุมแล้ววิ่งไปที่ห้องเพรสซิเดนสูทของโรงแรม

แต่พอมาถึงชั้นนี้ เพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ก็โดนเลขาของประธานขวางไว้

“สวัสดี ฉันมีธุระกับประธานฟู่!”

เลขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพูดด้วยเสียงขรึม “ได้นัดไว้หรือเปล่า”

สวี่ชิงฮวนพูดว่า “ไม่ได้นัด”

เลขาพอเข้าใจแล้วตอบว่า “งั้นก็เชิญกลับไปเถอะ”

“คุณอนุโลมหน่อยได้ไหม ฝากบอกเขาหน่อยว่าสวี่ชิงฮวนมีเรื่องด่วนจะคุยกับเขา เขาต้องให้ฉันเจอแน่นอน!”

พอเจอการอ้อนวอนของเธอ คราวนี้เลขาไม่ตอบอะไรแล้ว ทำเหมือนไม่ได้ยิน

สวี่ชิงฮวนรู้สึกหดหู่เล็กน้อย จู่ๆ เสียงขรึมของฟู่เยี่ยนสือดังมาจากในห้อง!

“ให้เธอเข้ามา”

......

พอได้ยินคำสั่งของฟู่เยี่ยนสือ ในที่สุดเลขาก็ยอมปล่อยเธอเข้าไป

สวี่ชิงฮวนเปิดประตูห้องอย่างระมัดระวัง เห็นฟู่เยี่ยนสือยังใส่ชุดคลุมอาบน้ำผ้าไหมสีดำตัวนั้น ตอนนี้เขายืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ถือกาแฟดำอยู่ในมือและยกขึ้นมาจิบเป็นระยะ

ตอนสายตาของเขาหันมามองตัวเอง สวี่ชิงฮวนพูดอย่างกระอักกระอ่วน “ประธานฟู่ วันนั้นคุณได้หยิบสัญญาไปหรือเปล่า”

“วันนั้นเหรอ” ฟู่เยี่ยนสือเลิกคิ้วขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาเธอ “วันไหน”

เขาให้ความรู้สึกกดดันมาก ทำให้สวี่ชิงฮวนถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

เธอรู้ว่าฟู่เยี่ยนสือจงใจทำแบบนี้ ถึงตัวเองพูดเปลี่ยนเรื่องก็เปล่าประโยชน์ เธอจึงตัดสินใจพูดออกมาตรงๆ

“ประธานฟู่ คืนนั้นฉันส่งข้อความให้ผิดคน เรื่องทั้งหมดหลังจากนั้นฉันจำไม่ได้แล้ว! วันนี้ฉันแค่มาเอาสัญญาจริงๆ”

“สวี่ชิงฮวน ฉันต้องการหาคู่แต่งงาน”

จู่ๆ เขาก็พูดตัดบท สวี่ชิงฮวนตั้งตัวไม่ทัน

“อะไรนะ”

“ฉันบอกว่าแต่งงานกับฉัน” ฟู่เยี่ยนสือเดินเข้ามาใกล้ ดวงตาดำขลับจ้องมายังใบหน้าตื่นตระหนก “เธอลองคิดดูแล้วกัน”

น้ำเสียงของเขาสบายๆ เหมือนพูดเรื่องทั่วไปอย่างไรอย่างนั้น แต่สวี่ชิงฮวนได้ยินแล้วนึกว่าตัวเองหูฝาด

เธอยืนตั้งสติอยู่ที่เดิมพักหนึ่ง จากนั้นพูดว่า “ประธานฟู่ไม่ต้องลองใจฉันหรอก”

สวี่ชิงฮวนไม่ได้โง่ ถ้าฟู่เยี่ยนสืออยากหาคู่แต่งงาน คงมีผู้หญิงอยากแต่งงานกับเขาไม่หวาดไม่ไหว ยังไงก็ไม่มีทางเป็นเธอหรอก

ดังนั้นนี่ต้องเป็นการลองใจแน่ๆ!

ลองใจว่าตัวเองมีความทะเยอทะยานอยากยกระดับขึ้นมาเป็นคนที่มีฐานะหรือเปล่า

ฟู่เยี่ยนสือไม่สนใจคำพูดของเธอ เขาพูดออกมาว่า “แม่เธอรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลใช่ไหม ฉันหาหมอฝีมือชั้นยอดให้เธอได้ แล้วก็จ่ายค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ด้วย ถ้าเธอตกลง พรุ่งนี้ฉันจะไปจัดการให้เลย”

เขาพูดอย่างจริงจังมาก ใบหน้าหล่อเหลาไม่เหมือนกำลังล้อเล่นเลย

แต่......

“ทำไมล่ะ”

“เมื่อกี้ฉันบอกไปแล้ว ฉันต้องการคู่แต่งงาน ส่วนทำไมถึงเป็นเธอ...…” ฟู่เยี่ยนสือเงียบไป “เพราะเธอเหมาะสมที่สุด”