บทที่ 3 สวี่ชิงฮวนเป็นผู้ช่วยไม่ใช่เหรอ

ฟู่เจียเจียเป็นคนที่พูดเสียงดังมาก จู่ๆ เธอพูดออกมาแบบนี้ ทำให้คนพวกนั้นหันมามองทันที รวมถึงฟู่เยี่ยนสือด้วย

แต่โชคดีที่เขาแค่ปรายตามองแล้วละสายตาออกไป ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็ก้าวขายาวๆ ออกจากโรงแรม

หลังจากพวกเขาออกไปแล้ว ฟู่เจียเจียยื่นหน้าเข้ามาด้วยความอยากรู้

“เอ๊ะ ทำไมประธานฟู่ถึงถามแบบนี้”

เธองงไปหมดแล้ว เมื่อกี้นึกว่าจะมีข่าวดังระเบิดระเบ้อซะอีก สรุปว่าแค่นี้เองเหรอ?

แต่สวี่ชิงฮวนกลับถอนหายใจอย่างโล่งอกเหมือนได้รับอภัยโทษ พอจะอ้าปากพูด เธอรู้สึกคอแห้งสุดๆ “......ห้องฉันวิวดี เขาคงอยากเปลี่ยนห้องมั้ง”

“แค่นี้เองเหรอ”

“เขาเป็นประธานนะ”

ฟู่เจียเจียเบะปาก คิดว่าคนที่ฐานะต่างกันสุดๆ อย่างพวกเขาสองคนคงไม่มีอะไรหรอก

“เธอคิดว่าผู้ชายเย็นชาแบบประธานฟู่ ตอนอยู่บนเตียงจะกระตือรือร้นเหมือนไฟไหม ฉันว่าขนาดของคนตัวสูงแบบเขาต้องใหญ่มากแน่ๆ!”

“......”

กระตือรือร้นเหมือนไฟดูเวอร์ไปหน่อย ส่วนประโยคหลังนั่นก็......ขนาดของเขาก็เรียกว่าใหญ่มั้ง แม้เธอไม่ได้เทียบ แต่เมื่อคืนวุ่นวายอยู่เกือบชั่วโมงกว่าจะเข้าเรื่องได้

หยุดๆๆ ตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย!

ต้องเป็นเพราะเธออยู่กับฟู่เจียเจียนานแน่ๆ ก็เลยชอบคิดเรื่องลามก

ไม่นานผู้จัดการเฉินในชุดสุดเนี้ยบก็มาถึงล็อบบี้ เขาสวมสูทกับรองเท้าหนังแบบวงการธุรกิจ แต่น่าเสียดายที่กลางศีรษะเขาไม่มีผมแล้ว

เขารับเอกสารจากมือสวี่ชิงฮวนมาพลิกดู จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์ว่า “สองปีนี้ IOP เข้มงวดมาก กว่าจะตั้งโปรเจคนี้ขึ้นมาไม่ใช่เรื่องง่าย ยังเกิดเรื่องนี้ขึ้นอีก! ถ้าเงินทุนซื้อถัว มากเกินไป พวกเธออย่าหวังว่าจะได้โบนัส!”

สวี่ชิงฮวนไม่ได้พูดอะไร ฟู่เจียเจียแอบส่งสายตาดูหมิ่น ผู้จัดการเฉินทำพังเองไม่ใช่เหรอ? เขายอมเป็นฝ่ายซื้อถัวเพื่อแย่งโปรเจคมา!

จู่ๆ เขามองสวี่ชิงฮวนตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ เสียงก็เปลี่ยนจากดุดันเป็นอ่อนโยนขึ้นเยอะ

“เสี่ยวสวี่ ฉันจำได้ว่า......เธอเป็นคนจิงโจวใช่ไหม”

“ใช่ จิงโจว เมืองเสิ่นตง”

“ประธานฟู่ของเราก็เป็นคนจิงโจวเหมือนกัน คืนนี้ฉันจะหาวิธีชวนเขาไปกินข้าว เธอเป็นคนบ้านเดียวกันกับเขา ทำให้เขาบอกข้อมูลออกมาได้ไหม”

เขาพูดเหมือนจะขอความเห็น แต่สวี่ชิงฮวนไม่มีทางปฏิเสธได้เลย!

แต่พอคิดว่าต้องไปเจอฟู่เยี่ยนสือ......

สวี่ชิงฮวนพูดปฏิเสธอ้อมๆ ว่า “ประธานเฉิน ฐานะอย่างฉันคงไม่มีสิทธิ์คุยกับประธานฟู่หรอก”

“พอดื่มกันก็ต้องพูดคุยกันเป็นปกติไม่ใช่เหรอ”

“แต่”

“ตกลงตามนี้ คืนนี้เธอแต่งตัวสวยๆ เลย อย่าทำให้ฉันขายหน้า!”

พอพูดจบ ผู้จัดการเฉินเดินออกไปนอกโรงแรมทันที ฟู่เจียเจียมองด้านหลังเขาอย่างพูดไม่ออก จากนั้นกลอกตาใส่เขาแล้วลากสวี่ชิงฮวนเดินตามไป

......

ช่วงเย็น พอเจรจารอบแรกกับผู้รับผิดชอบของบริษัทฮั่นหยางเสร็จแล้ว ผู้จัดการเฉินพูดเร่งให้สวี่ชิงฮวนกลับไปเตรียมตัวที่โรงแรม

ไม่รู้ว่าเขาใช้วิธีอะไร สรุปว่าฟู่เยี่ยนสือมาปรากฏตัวในห้องอาหารของโรงแรมจริงๆ

พอสวี่ชิงฮวนเดินเข้ามาก็เห็นเขานั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ

ฟู่เยี่ยนสือถอดสูทพาดไว้ตรงที่วางแขน นิ้วเรียวยาวปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวลงมาสองสามเม็ด ผิวขาวซีดเข้ากับแว่นกรอบทองตรงสันจมูก เขาดูเป็นผู้ดีสุดๆ

ในห้องนี้มีทั้งหมดสี่คน เธอกับผู้จัดการเฉิน ฟู่เยี่ยนสือกับเลขาส่วนตัวของเขา

พอเห็นสวี่ชิงฮวนยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ผู้จัดการเฉินรีบไปดึงเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ฟู่เยี่ยนสือที่สุดให้เธอ

“มาสิเสี่ยวสวี่ เธอนั่งตรงนี้”

“......”

เธอชะงักปลายเท้าครู่หนึ่ง แต่ก็กัดฟันเดินไป

แต่เธอยังไม่ทันได้นั่งก็ได้ยินเสียงเย็นชาของฟู่เยี่ยนสือ “สวี่ชิงฮวนเป็นผู้ช่วยไม่ใช่เหรอ เปลี่ยนตำแหน่งมาเป็นประชาสัมพันธ์แล้วเหรอ?”