บทที่ 2 วอทส์แอฟของฟู่เยี่ยนสือ

สวี่ชิงฮวนตื่นแต่เช้า ผู้ชายข้างๆ ยังหลับอยู่ แขนที่มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ กอดตัวเองไว้ ลมหายใจสม่ำเสมอรดต้นคอตัวเอง รู้สึกจั๊กจี้นิดหน่อย

รู้สึกปวดและชาที่หว่างขา เมื่อฤทธิ์แอลกอฮอล์หายไปหมดแล้ว สติก็กลับมาเหมือนกัน

เธอทำอะไรลงไป?

......เธอนอนกับประธาน!

สวี่ชิงฮวนถึงกับกลั้นหายใจแล้วรีบผละตัวออกจากอกเขาอย่างระมัดระวัง เธอรีบลงจากเตียงแล้วเอาเสื้อผ้าตัวเองมาใส่

เธอเก็บสัมภาระแล้วรีบออกจากห้อง1501 เหมือนหนีตาย วิ่งมาที่หน้าเคาน์เตอร์โรงแรมแล้วเปิดห้องใหม่อีกห้อง

พอหยิบมือถือขึ้นมาชำระเงิน เธอเพิ่งรู้ว่าคนที่ตัวเองคุยด้วยไม่ใช่ฟู่เจียเจีย!?

แต่เป็นฟู่เยี่ยนสือต่างหาก!

งานเลี้ยงรุ่นม.ต้นเมื่อไม่กี่ปีก่อน หัวหน้าสร้างกลุ่มเพื่อน ให้ทุกคนเพิ่มเพื่อนกัน สวี่ชิงฮวนจำได้ดีว่าตอนนั้นฟู่เยี่ยนสือเป็นฝ่ายเพิ่มเพื่อนตัวเอง แต่หลังจากกดรับเพื่อนเขาก็ไม่ได้คุยอะไรเลย ตัวเองทำได้แค่เปลี่ยนตรงคำอธิบายให้เขาเท่านั้น

ปรากฏว่าดันเกิดเรื่องแบบนี้ซะงั้น!

เธอนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ในห้องที่เปิดใหม่ จากนั้นเอามือถือขึ้นมากดออกจากกลุ่มเพื่อนสมัยม.ต้น เปลี่ยนชื่อตัวเองจากชิงฮวนเป็น Lily แล้วก็เอารูปผู้หญิงจากเน็ตมาตั้งเป็นรูปโปรไฟล์

แค่นี้เขาก็ไม่รู้แล้วว่าตัวเองเป็นใคร!

ลบช่องทางติดต่อดูจงใจเกินไป ยังไงห้อง1501 ก็เป็นห้องที่บริษัทจองรวมกัน สืบอะไรไม่ได้หรอก

หลังจากจัดการแล้ว เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มแล้วหลับไป

เช้าวันต่อมาเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น วันนี้สวี่ชิงฮวนต้องตามผู้จัดการไปหารือประเด็นเงินทุนเพิ่มเติมที่บริษัทฮั่นหยาง

โปรเจคหุ้นกู้แปลงสภาพ ตอนนี้มูลค่าสินทรัพย์สุทธิร่วงลงไปอยู่ที่จุดตัดขาดทุนแล้ว อีกฝ่ายต้องการซื้อถัว ไม่งั้นจะกลายเป็นการขายสินทรัพย์หลักทรัพย์แล้ว

เป็นเรื่องเร่งด่วน ทำให้ฝ่ายการลงทุนอย่างพวกเขาโชคดีได้อาศัยบารมีประธาน ทำให้เธอได้นั่งเครื่องบินส่วนตัวมาทำงานที่เมืองอู๋หลินกับพวกเขา

หลังอาบน้ำเสร็จ เธอหยิบเอกสารแล้วรีบเดินไปรวมตัวที่ล็อบบี้ของโรงแรม ไม่นานฟู่เจียเจียก็ลงมา พูดบ่นอย่างไม่พอใจว่า “ตอนนั้นผู้จัดการเฉินพูดอย่างแน่วแน่ว่าบริษัทเซิ่งสือไม่ใช่ฝ่ายซื้อถัว ปรากฏว่าฉันไปปรับสัญญาที่บริษัททรัสต์ มีชื่อของเขาเขียนอยู่บนสำเนาอย่างชัดเจน!”

“พอแล้ว ผู้จัดการเฉินใกล้มาแล้ว เดี๋ยวเขาก็ได้ยินหรอก” สวี่ชิงฮวนดึงฟู่เจียเจียมายืนข้างๆ ยังไม่ทันได้พูดหางตาก็เหลือบไปเห็นคนรูปร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากลิฟต์พร้อมกับคนเดินขนาบข้าง

ฟู่เยี่ยนสือ

เขาเปลี่ยนชุดคลุมอาบน้ำเมื่อวานแล้ว ตอนนี้อยู่ในชุดสูทสีดำพอดีตัว คิ้วเข้มของเขาขมวดเบาๆ เม้มริมฝีปากบางแน่น เหมือนกำลังฟังรายงานของเลขาข้างๆ ไม่ได้มองมาทางนี้เลยสักนิด

ความเย็นชาของฟู่เยี่ยนสือโด่งดังในโลกธุรกิจ ใบหน้าหล่อเหลาดุดันตลอดเวลา มีความเย่อหยิ่ง เขาเป็นคนพูดน้อย ความรู้สึกกดดันแบบนั้นทำให้อุณหภูมิรอบตัวลดลงได้เลยล่ะ

สวี่ชิงฮวนพยายามนึกย้อนไป ไม่สามารถเอาประธานฟู่ในตอนนี้กับคนที่จูบซับน้ำตาเธออย่างอ่อนโยนในเมื่อคืนมาซ้อนทับกันได้เลย ดูเหมือนเธอคงหลอนไปเอง

“ประธานฟู่ของเราหล่อจริงๆ ถ้าฉันได้นอนกับเขาสักคืน ถึงตายก็คุ้มแล้ว!” ฟู่เจียเจียไม่ได้สังเกตเห็นความเกร็งของสวี่ชิงฮวน เธอเอาแต่พูดโดยไม่สนใจ “แซ่ฟู่เหมือนกัน ทำไมใบหน้าถึงต่างกันขนาดนี้ล่ะ นี่ ชิงฮวน เธอคิดอะไรอยู่น่ะ”

พอโดนเธอสะกิดแขน สวี่ชิงฮวนหลุดจากภวังค์แล้วถอยไปด้านหลัง เพื่อที่จะหลบฟู่เยี่ยนสือ

แต่เมื่อเขากับเลขาและพวกผู้ถือหุ้นกำลังจะเดินถึงประตู จู่ๆ พวกเขาดันหยุดเดินซะอย่างนั้น หยุดอยู่ไม่ห่างจากพวกเธอสองคน!

เขาช้อนดวงตาอันดำขลับขึ้นมา จากนั้นพูดสั่งเลขาเสียงเบา “ไปตรวจดูหน่อยว่าเมื่อคืนใครพักห้อง1501”

พอสวี่ชิงฮวนได้ยินตัวเลขพวกนั้น ขาสองข้างของเธอหนักอึ้งเหมือนมีเหล็กมัดอยู่ที่เท้า!

ได้ยินฟู่เจียเจียที่อยู่ข้างๆ พูดแทรกขึ้นมาด้วยความดีใจและตื่นเต้น

“1501เหรอ ประธานฟู่ เมื่อคืนสวี่ชิงฮวนอยู่ห้อง 1501!”