บทที่ 11 ประธานฟู่เป็นคนดี

สวี่ชิงฮวนคิดในใจว่ามันเร็วเกินไป แต่ตอนนี้คงต้องทำตามที่เขาพูด ตัวเองไม่มีสิทธิ์ออกความเห็นอะไรทั้งนั้น

เสื้อของฟู่เยี่ยนสือคลุมอยู่บนตัวเธอ ทำให้กลิ่นบุหรี่อ่อนๆ ของเขาลอยเข้าจมูก คิดไม่ถึงว่าจะทำให้จิตใจของสวี่ชิงฮวนรู้สึกสงบ

อาจเป็นเพราะคลายความกังวลเมื่อกี้แล้ว ตอนนี้ท้องของเธอร้องแบบไม่ดูเวล่ำเวลา

สวี่ชิงฮวนอายจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา!

“ยังไม่ได้กินข้าวเหรอ”

“กินแล้ว” เธออายมาก ไม่อยากพูดเรื่องนี้ต่อแล้ว

ฟู่เยี่ยนสือไม่ได้ถามต่อเหมือนกัน เขายกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา “ฉันจัดห้องผู้ป่วยวีไอพีให้แม่เธอแล้ว มีคนค่อยเฝ้าอยู่ ถ้าฟื้นแล้วหมอจะแจ้งเธอ ตอนนี้เธอไปกับฉันก่อน”

สวี่ชิงฮวนชะงักไป “ไปไหนเหรอ”

“กินข้าว”

“ฉันกินแล้วจริงๆ!”

เขายกยิ้มมุมปาก ใบหน้าหล่อเหลาแสนเย็นชามีความอ่อนโยนขึ้นมาเล็กน้อย “ไปกินเป็นเพื่อนฉัน”

สวี่ชิงฮวนไม่กล้าค้านอะไรอีก เธอพยักหน้าหงึกๆ “โอเค”

มองฟู่เยี่ยนสือหันหลังแล้วเดินไปด้านหน้า เธอลังเลแป๊บหนึ่งแล้วเดินตามไป

นี่ตัวเองได้......Sugar daddy มาหรือเปล่า ที่แท้ความรู้สึกเป็นแบบนี้นี่เอง

......

ตามฟู่เยี่ยนสือขึ้นมาบนรถของเขา สวี่ชิงฮวนเอาแต่ก้มหน้ามองรองเท้าตัวเอง จนกระทั่งมีเสียงลมหายใจสม่ำเสมอดังขึ้นข้างๆ เธอค่อยๆ หันไปมองคนข้างๆ อย่างกล้าๆ กลัวๆ

เหมือนเขาเพลียมาก นั่งพิงเบาะแล้วหลับไปเลย

แสงที่ส่องผ่านหน้าต่างรถเข้ามาเป็นระยะ ทำให้เห็นขนตายาวเป็นแพของเขา โครงหน้าคมชัด สันกรามของเขาคมจนขนาดหลับยังทำให้คนรู้สึกกดดันได้

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่สวี่ชิงฮวนเห็นเขาหลับ

ตัวเองยังจำสมัยม.ต้นได้ เพราะต้องทำงานหาเงิน ทำให้กลับมาเข้าเรียนไม่ทันอยู่บ่อยครั้ง ครูสงสารเลยให้เธออยู่หลังคาบโฮมรูมตอนเย็น เพื่อสอนชดเชยให้เธอแบบไม่คิดเงิน

ตอนนั้นเหมือนบ้านของฟู่เยี่ยนสือก็มีปัญหาเหมือนกัน เลยไม่ได้กลับบ้านหลังคาบโฮมรูมตอนเย็น

แต่เขาไม่ต้องเรียน แค่ฟุบหลับบนโต๊ะรอให้รถของที่บ้านมารับ

สวี่ชิงฮวนจำได้รางๆ ว่าตอนนั้นฟู่เยี่ยนสือชอบใส่เสื้อบาสเอาไว้ข้างใน ใส่เสื้อคลุมของโรงเรียนไว้ข้างนอก ผมสั้น ดูเป็นวัยรุ่นสุดๆ

ตอนนั้นฟู่เยี่ยนสือทั้งหล่อทั้งสูง อีกทั้งผลการเรียนยังเป็นอันดับหนึ่งของโรงเรียนอีกด้วย

จดหมายรักที่ส่งให้เขายัดอยู่ใต้โต๊ะจนล้นออกมา ยังมีที่ส่งผิดมาตรงที่นั่งของเธอด้วย

คิดไม่ถึงว่าวันเวลาผ่านไปหลายปี ตัวเองจะสานสัมพันธ์กับฟู่เยี่ยนสือ ถึงขนาดที่จะไปจดทะเบียนสมรสวันพรุ่งนี้!

สวี่ชิงฮวนรู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้ไม่เกี่ยวกับความรัก เขาแค่ต้องการข้ออ้างหรืออะไรสักอย่าง

เคลื่อนตัวผ่านถนนสุดคึกคักของเมืองเป๋ยเจิ้น รถมาจอดหน้าร้านอาหารที่ไม่ค่อยสะดุดตาแห่งหนึ่ง

ฟู่เยี่ยนสือค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา สวี่ชิงฮวนรีบละสายตาออกมาด้วยความตื่นตระหนก

เขาก้าวขายาวๆ ลงมาจากรถก่อน จากนั้นมือถือดังขึ้น น่าจะเป็นเรื่องงานอีกตามเคย

สวี่ชิงฮวนที่อยู่ด้านหลังไม่รู้ว่าควรตามลงไปดีหรือเปล่า พอช้อนตาขึ้นก็เจอกับสายตาของผู้ช่วยส่วนตัวที่เป็นคนขับรถ

“คุณสวี่ เมื่อกี้ฉันเป็นคนรับสายคุณเอง”

เธอยิ้มเกร็งๆ นิดหน่อย “อ้อ! ขอบคุณมากเลย......”

“เป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้ว! ตอนนั้นประธานฟู่กำลังประชุมอยู่ หลังจากฉันบอกเขา เขาโทรกลับแต่ไม่มีคนรับ ก็เลยไปโรงพยาบาลทันที!”

“......”

สวี่ชิงฮวนเห็นความประจบจากสายตาของผู้ช่วย

มีความเป็นไปได้สูงว่าเขาเข้าใจความสัมพันธ์ของตัวเองกับฟู่เยี่ยนสือผิดไป คิดว่าตัวเองสำคัญกับเขามาก!

ไม่รู้จะคุยต่อยังไงดี เงียบอยู่พักหนึ่ง สวี่ชิงฮวนหัวเราะอย่างกระอักกระอ่วนแล้วพูดว่า

“ใช่ ประธานฟู่เป็นคนดี”