บทที่ 5 ปรับความเข้าใจ 5/2

สองพ่อลูกบ้านใหญ่เซียวจึงแยกตัวขึ้นเขาเพื่อไปตัดไม่ดีที่วันนี้มีมีดพร้ามาด้วยจะได้ไม่ต้องกลับไปเอาที่บ้านอีก ส่วนแม่เซียวและลูกสะใภ้เมื่อเก็บของเสร็จทั้งสองจึงเดินกลับบ้านพร้อมกัน

“เจ้าใหญ่ เมียลูกเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ ใช่ไหม” ระหว่างเดินขึ้นเขาพ่อเซียวเอ่ยถามลูกชายเหมือนคุยเรื่องทั่วไป

“คิดว่าใช่นะครับพ่อ เหมยฮวาแววตาของเธอที่ผมเห็นไม่เหมือนเดิม เธอคงเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ ขอเพียงเธออย่ากลับไปเหมือนเดิมก็พอ”

“แล้วเรื่ิองเจี้ยนซูลูกชายบ้านรองล่ะ เธอตัดใจแล้วจริง ๆ หรือ” พ่อเซียวไม่ใช่อยากเปิดประเด็นเรื่องนี้ แต่เรื่องของลูกสะใภ้กับเซียวเจี้ยนซูมีใครบ้างไม่รู้

“เธอคงไม่แล้วล่ะครับพ่อ ตอนที่ผมจะไปหาอาหาร ผมเป็นเธอคุยกับเจี้ยนซู ไม่คุยเปล่านะครับ เธอถีบเจี้ยนซูจนกระเด็นไปเลย หึหึ”

เซียวหย่งเสียนเล่าเรื่องที่เขาพบเห็นให้พ่อฟังทั้งหมด พ่อเซียวอ้าปากค้าง หากเป็นคนอื่นมาเล่าให้ฟังคง ไม่เชื่อ แต่นี่เป็นหย่งเสียนลูกชายตัวเองไม่เชื่อคงไม่ได้

“ดี ดีแล้ว ครอบครัวแกจะได้สมบูรณ์เสียที แต่งงานกันมาตั้งหลายเดือนแล้ว แต่กลับต้องหอบฟูกมานอนห้องโถง พ่อละเห็นใจแกจริง ๆ นะเจ้าใหญ่”

พ่อเซียวตบบ่าให้กำลังใจ แม้ว่าไม่ได้รักกัน เขาเชื่อว่าวันหนึ่งความใกล้ชิดและความสดใสของชุยเหมยฮวาจะทลายน้ำแข็งในใจลูกชายของเขาได้ ยิ่งชุยเหมยฮวาในตอนนี้ด้วยแล้วเขาเชื่อว่าไม่นานทั้งสองคงจะรักกันได้ สักวัน

“ให้เวลาเป็นเครื่องกำหนดดีกว่านะครับพ่อ ถ้าเธอไม่เป็นฝ่ายขอหย่า และไม่ทำอะไรผิดต่อผมและครอบครัวเราผมคงไม่หย่าครับ”

เขาไม่ใช่คนมักมากในเมื่อแต่งกันแล้ว อีกอย่างครอบครัวเขาก็ยากจนใครจะอยากมาแต่งงานด้วย ส่วนสาเหตุทำไมเขาไม่ไปหางานหรือว่าไปสมัครเป็นทหารเหมือนลูกชายบ้านอื่น เพราะเขาไม่อยากทิ้งพ่อกับแม่ไว้ สองคน แม้ว่าทำไร่ทำนาจะได้เงินไม่มาก แต่เขาได้อยู่ดูแลครอบครัวแค่นี้เขาก็พอใจแล้ว จากนั้นสองพ่อลูกบ้านเซียวจึงรีบเดินไปให้ถึงป่าด้านในเพื่อตัดไม้มาทำรถเข็นให้ชุยเหมยฮวา

ชุยเหมยฮวาเดินคล้องแขนแม่สามีพร้อมกับพูดคุยด้วยเสียงหัวเราะตลอดทาง ทำให้ชาวบ้านที่เดินผ่านไปมองต้องมองเหลียวหลังคอแทบเคล็ด นี่มันเกิดอะไรขึ้น ชุยเหมยฮวาปรองดองกับแม่สามีขนาดนี้เลยหรือ หรือว่าที่ได้ข่าวว่าหกล้มหัวฟาดพื้นจะเป็นเรื่องจริง

“สงสัยปีนี้จะไม่มีหิมะตกแล้วมั้ง พี่สะใภ้ใหญ่ของฉันสามัคคีรักใคร่กับลูกสะใภ้” นางซูหรือนางซูหนิงแม่ของเซียวเจี้ยนซูพูดลอย ๆ เธอไม่ชอบพี่สะใภ้คนนี้เพราะจน และคิดว่าแม้เธอจะเป็นบ้านรองเซียวแต่พ่อแม่สามีกลับให้บ้านรองสืบทอดเป็นเจ้าบ้านแทนบ้านใหญ่

“แม่คะ ฉันว่าเรารีบเดินกลับไปบ้านดีกว่านะคะ เพราะเรามีอะไรให้ทำอีกเยอะ อย่ามาฟังคำไร้สาระของคนว่างงานที่ชอบจับกลุ่มนินทาคนอื่น อาจจะขาดความอบอุ่นเพราะครอบครัวไม่รัก เลยเห็นใครรักกันไม่ได้”

ชุยเหมยฮวาไม่อยากคุยกับป้า ๆ พวกนี้ ว่างงานทีไรมักจะหาเรื่องจับกลุ่มนินทาชาวบ้าน ไร้สาระไปวัน ๆ อยากรู้จริง ๆ หากสามีของป้า ๆ พวกนี้เลี้ยงอีหนูและมีเมียน้อยเหมือนยุคของเธอจะทำอย่างไร

ชาวบ้านบางคนที่ไม่ได้นั่งรวมวงต่างก็ก้มหน้าหัวเราะ ไม่คิดว่าชุยเหมยฮวาจะย้อนกลับแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังคอยเอาอกเอาใจบ้านรองเซียวอยู่เลย