บทที่ 8

อาเถียนเดินเข้ามาภายในเรือนเหลียนฮวาพร้อมกับถาดขนมที่นางพึ่งได้รับมาจากหัวหน้านางกำนัล ใบหน้าที่ติดจะมอมแมมอยู่สักหน่อยมีรอยยิ้มซุกซนแต้มอยู่ไม่ต่างจากผู้เป็นนาย และก่อนที่มือเล็กจะวางขนมดอกกุ้ยลงบนโต๊ะเขียนหนังสือของฮุยฮวา นางก็ไม่ลืมที่จะถามถึงเนื้อหาใจความในจดหมายจากกงฮูหยิน

“ฮูหยินส่งข่าวมาว่าอย่างไรบ้างเจ้าคะคุณหนู ได้กล่าวถึงท่านป้าของข้าบ้างหรือไม่”

“ท่านแม่พูดถึงทุกคนในจวนนั่นล่ะ ป้าของเจ้าสบายดี อีกหนึ่งเดือนข้างหน้าเราจะได้กลับจวนกันแล้ว อาหลีฝากให้ข้าเตือนเจ้าด้วย หากไม่สำรวมกิริยามารยาทตามที่ท่านป้าของเจ้าอบรมมาล่ะก็… เจ้าอดกินถังหูลู่ฝีมือนางแน่ๆ” ฮุยฮวาเอ่ยถึงเนื้อความในใจหมายที่ได้รับจากมารดาอย่างอารมณ์ดี เพราะอีกหนึ่งเดือนข้างหน้านางก็จะได้กลับไปใช้ชีวิตในจวนสกุลกงของตนตามเดิมแล้ว

“ท่านป้าใจร้ายกับข้าเสมอ” อาเถียนตัดพ้อ

“ใครบอกกัน”

“อ้าว ก็คุณหนูบอกข้าว่า…”

“ท่านแม่บอกว่าอาหลีเป็นห่วงเจ้ามาก นางพร่ำถามข่าวคราวของเจ้าจากท่านแม่ทุกวันจนถูกท่านแม่ตำหนิ เพราะกลัวว่าเจ้าจะทำผิดขนมธรรมเนียมในวังจนต้องโทษประหารก่อนได้เวลากลับจวน”

“โถ่เอ๊ย! ข้าหรือจะกล้าทำผิดขนบธรรมเนียมในวังหลวง แค่หายใจเสียงดังข้ายังกลัวว่าจะถูกเหยียนซั่งฉิ่นบั้นคอเอาเลยเจ้าค่ะ” อาเถียนบอกด้วยสีหน้าเหยเก เนื่องจากนางโดนเหยียนซั่งฉิ่นตำหนิและข่มขู่เรื่องการลงโทษตั้งแต่วันแรกที่เข้าวัง

“หากเจ้าไม่วิ่งซนเหมือนตอนอยู่ในจวน ก็คงไม่ถูกตำหนิหรอก”

“คุณหนูไม่เข้าข้างข้าบ้างหรือเจ้าคะ”

ฮุยฮวากดยิ้มมุมปากด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ ก่อนจะสั่นศีรษะไปมาเมื่อเห็นว่าบ่าวรับใช้คนสนิทของตนที่โตมาด้วยกันภายใต้ชายคาจวนสกุลกงหงอยไปเสียแล้ว

“สำนึกผิดหรือ”

“เจ้าค่ะ”

“ช้าไปแล้วอาเถียน หากเจ้าสำนึกผิดจริงก็รีบนำจดหมายนี่ไปส่งให้ท่านแม่ของข้าเร็วเข้า” ว่าจบมือเรียวขาวก็ยื่นซองจดหมายไปตรงหน้าอาเถียน ก่อนที่คนเป็นบ่าวจะรีบเก็บมันเข้าอกเสื้อ

“อาเถียนจะรีบนำไปส่งให้ถึงมือฮูหยินเลยเจ้าค่ะ”

“รีบไปรีบกลับล่ะ”

“เจ้าค่ะๆ”

ฮุยฮวาระบายรอยยิ้มกว้างเมื่อคนตรงหน้าคร่อมศีรษะรับคำแบบไม่ลืมหูลืมตา ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตนอยู่ในวังจึงเริ่มปรับท่าทีให้สงบเสงี่ยมยิ่งขึ้น แล้วเดินออกไปจากเรือนเหลียนฮวาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเปิดเผย

ดวงตากระจ่างใสราวกับมีดวงดาวนับล้านอยู่ในนั้นทอดมองออกไปเบื้องหน้าด้วยหัวใจที่อบอุ่นกว่าครั้งไหนๆ และนั่นคงเป็นเพราะเนื้อความในจดหมายที่มารดากล่าวถึงคนในจวนสกุลกง ให้นางได้รับรู้ถึงความเป็นไปของเรื่องราวที่เกิดขึ้นนอกกำแพงวังแห่งนี้

เริ่มต้นตั้งแต่การขึ้นไปถือศีลที่วัดประจำตระกูลของท่านย่า เพื่อให้เหล่าเทพยดาคอยคุ้มครองปกปักรักษาลูกหลานสกุลกงทุกคนให้ปลอดภัย

ข่าวจากชายแดนเรื่องการทำศึกที่กำลังจะแล้วเสร็จในไม่ช้าของท่านแม่ทัพตะวันออก และข่าวจากกงชิงซาน ที่จะกลับมาจากสำนักศึกษาในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า

อีกเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น… จวนสกุลกงจะมีเสียงหัวเราะที่นางคุ้นเคยดังขึ้นอีกครา