2. แค่อยากแกล้ง

ในสายของอีกวันในท้องพระโรง อ๋องฟู่จินได้พาองค์หญิงทั้งสองเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ทุกคนในท้องพระโรงต่างก็มองเป็นตาเดียว ถึงความงามขององค์หญิงสามและความน่ารักขององค์หญิงห้า หากแต่องค์หญิงองค์เล็กนั้นมีสีหน้าเรียบเฉย

ต่างจากองค์หญิงผู้พี่ ที่ส่งยิ้มหวานมาแต่ไกล ฮ่องเต้เมื่อเห็นองค์หญิงผู้พี่ก็รู้สึกถูกใจเฉกเช่นทุกครั้ง เมื่อมีของกำนัลเป็นองค์หญิงจากต่างแคว้น

แต่เมื่อมองผ่านเลยมาเห็นองค์หญิงองค์เล็ก ก็รู้สึกถึงความสุขุมนิ่งเงียบที่ไม่อาจรู้ว่าคิดอะไรอยู่ เป็นเช่นที่น้องชายของตนนั้นกล่าวไว้ไม่มีผิด ฟู่จินยืนจ้องมององค์หญิงน้อยที่ไม่ได้มีท่าทีตื่นกลัว และก็ไม่ได้มีท่าทียินดีกับการเข้าเฝ้าฮ่องเต้ในครั้งนี้

"ถวายพระพรฮ่องเต้เพคะขอฮ่องเต้ทรงมีพลานามัยอายุยืนหมื่นปีหมื่นหมื่นปีเพคะ "

องค์หญิงทั้งสองคุกเข่าถวายพระพรฮ่องเต้และเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

" ลุกขึ้นเถอะองค์หญิงทำตัวตามสบายถือว่าเป็นบ้านเมืองของเจ้าก็แล้วกัน "

" ขอบพระทัยเพคะ"

องค์หญิงทั้งสองเอ่ยออกไปพร้อมกันอีกครั้ง ก่อนที่ฮ่องเต้จะเอ่ยกับแม่ทัพใหญ่ของตน

"อ๋องฟู่จินครั้งนี้เจ้าสร้างผลงานให้กับแคว้นชิงเหว่ยอีกแล้ว ข้าอยากจะถามเจ้าว่า ครั้งนี้เจ้าต้องการอะไรเป็นรางวัล มีสิ่งใดที่เจ้าต้องการหรือไม่ อันที่จริงเจ้าก็สมควรที่จะมีพระชายาได้แล้ว องค์หญิงแห่งแคว้นต้าเว่ยก็ดูรูปโฉมงดงามเหมาะแก่การจะเป็นพระชายาของเจ้า เจ้าเห็นว่าเป็นเช่นใด "

ฮ่องเต้เอ่ยกับน้องชายของตน ก่อนที่เสนาซ้ายจะเอ่ยสมทบ

"นั่นสิพะยะค่ะองค์หญิงมีศิริโฉมงดงามถึงเพียงนี้ ย่อมเหมาะที่จะเป็นพระชายา ของแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นชิงเว่ยแน่นอน"

องค์หญิงเหม่ยหลินยิ้มอย่างพอใจเมื่อมีคนคิดที่จะสนับสนุนตนให้เป็นพระชายาของอ๋องฟู่จิน ต่างจากองค์หญิงคนเล็กที่ยังคงนิ่งเงียบ ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายหากพี่สาวของตน จะกลายเป็นพระชายาของแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้น แต่แล้วกลับต้องตกใจเมื่อแม่ทัพใหญ่เอ่ยขึ้น

"หากฝ่าบาททรงต้องการที่จะให้กระหม่อมมีพระชายา ฟู่จินก็จะไม่ขัดพระประสงค์พะยะค่ะ ถ้าเป็นเช่นนั้นขอพระราชทานอนุญาต ให้กระหม่อมอภิเษกกับองค์หญิงเหม่ยอิง องค์หญิงห้าแห่งแคว้นต้าเว่ยพะยะค่ะ"

"ท่านอ๋องฟู่จินท่านจะอภิเษกกับองค์หญิง ห้าเช่นนั้นหรือพะยะค่ะ กระหม่อมคิดว่าท่านจะอภิเษกกับองค์หญิงสามเหม่ยหลินเสียอีก เพราะองค์หญิงห้ายังดูวัยเยาว์อยู่เลยนะพะยะค่ะ"

เสนาซ้ายเอ่ยขึ้นทันที เมื่ออ๋องฟู่จินเอ่ยจบ ฟู่จินเอ่ยตอบออกไปทันที

"ท่านไม่รู้หรือว่าข้าชอบเด็กสาวรุ่นนี้ เมื่อข้าเห็นองค์หญิงเหม่ยอิงข้าก็รู้สึกถูกใจนางทันที "

"แต่ข้าไม่รู้สึกถูกใจท่าน และข้าก็ไม่อยากเป็นพระชายาของท่านด้วย"

องค์หญิงน้อยเอ่ยตอบออกไปอย่างไม่กลัวเกรง นั่นยิ่งเป็นสาเหตุให้อ๋องฟู่จินยิ่งต้องชนะคนตรงหน้าให้ได้ ฮ่องเต้เองก็เริ่มรู้สึกว่าองค์หญิงน้อยนั้นเป็นที่น่าสนใจเหล่าขุนนางที่ยืนอยู่ในท้องพระโรง ต่างก็รู้สึกหวั่นกลัวแทนองค์หญิงน้อยที่อาจหาญต่อกรกับแม่ทัพใหญ่

ที่ได้ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยมเย็นชาไร้หัวใจผู้นี้ แต่ตอนนี้อ๋องฟู่จินกลับทำให้เห็นว่า องค์หญิงน้อยมีอิทธิพลกับอ๋องฟู่จินโดยที่อ๋องฟู่จินเองก็ไม่รู้ตัวเพราะการยืนนิ่ง และไม่มีวาจาตอบโต้ที่เกรี้ยวกราด กลับเป็นวาจาที่ดูสุขุมมากกว่าทุกครั้ง

"ถึงองค์หญิงจะไม่ถูกใจข้า และไม่อยากเป็นพระชายาของข้า แต่ในเมื่อท่านตกเป็นของกำนัลของแคว้นแล้ว เห็นทีท่านคงจะขัดไม่ได้หรอกพะยะค่ะ "

เหม่ยอิงเดินเข้าไปใกล้คนตัวโต แม้ตัวเองจะมีความสูงเพียงแค่ช่วงท้องของคนตัวโต แต่ก็ยังคงเงยหน้าโต้เถียงโดยไม่เกรงกลัว

"ย่อมได้ ในเมื่อข้าตกเป็นของกำนัลของแคว้นท่านแล้ว หากท่านคิดว่าจะรับข้าเป็นพระชายาจริงๆ ก็จงระวังตัวของท่านไว้ให้ดี เมื่อไหร่ที่ท่านเผลอข้าจะเป็นคนเอาชีวิตท่านเอง"

องค์หญิงตัวน้อยเอ่ยกับแม่ทัพใหญ่ของแคว้นอย่างไม่เกรงกลัว ฟู่จินมองคนตัวเล็กพร้อมกับรอยยิ้ม

จนทำให้เหล่าขุนนางและฮ่องเต้ต่างก็แปลกใจ ฟู่จินก้มลงจนใบหน้าใกล้ชิดกับองค์หญิงน้อย เหม่ยอิงสบตากับคนตรงหน้าอย่างไม่กลัวเกรง ฟู่จินกระซิบที่ข้างหูคนตัวเล็ก

" ถึงตอนนั้นถ้ามีโอกาสก็อย่าลืมสังหารกระหม่อมซะล่ะองค์หญิงน้อย "

องค์หญิงน้อยรู้สึกหัวใจเต้นรัว เมื่อคนตัวโตเอ่ยใกล้ๆใบหน้าของตน ฟู่จินพอใจที่สามารถแกล้งองค์หญิงน้อยได้ รู้สึกอยากปราบพยศและความหยิ่งจองหองขององค์หญิงน้อย ฟู่จินเองไม่ได้คิดอยากมีพระชายา

แต่ที่ทูลขอฮ่องเต้เช่นนี้ก็เพราะอยากจะแกล้งองค์หญิงเพียงเท่านั้น และอีกอย่างตนนั้นก็ไม่ได้อยากจะอยู่ในเมืองหลวง หากแต่งตั้งพระชายาแล้ว

องค์หญิงก็จะสามารถอยู่ในตำหนักของตนได้อย่างปลอดภัยในแคว้นนี้ แต่ถึงกระนั้นฟู่จินเองก็รู้สึกแปลกใจ ว่าทำไมถึงได้รู้สึกห่วงใยองค์หญิงน้อยผู้นี้นัก

“เอาล่ะเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วข้าก็จะมีราชโองการในเร็ววัน ให้อ๋องฉินฟู่จินอภิเษกกับองค์หญิงเหม่ยอิงแห่งแคว้นต้าเว่ย”

องค์หญิงสามเหม่ยหลินรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากแต่ก็ไม่สามารถที่จะเอ่ยอะไรออกมาได้ จึงจำต้องยิ้มแสร้งดีใจกับน้องสาวของตน

เมื่อการประชุมในท้องพระโรงจบสิ้นลง ต่างก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน องค์หญิงทั้งสองก็ถูกพากลับตำหนัก ฟู่จินต้องอยู่ต่อเพราะฮ่องเต้มีรับสั่งให้เข้าเฝ้าเป็นการส่วนตัว

" ข้าได้เห็นว่าที่พระชายาของเจ้าแล้ว ช่างเป็นองค์หญิงน้อยที่กล้าหาญยิ่งนัก แม้จะอยู่ต่างแคว้น แต่ก็ยังไม่นึกเกรงกลัวภัยที่จะมาถึงตนเองเลยแม้แต่น้อย ข้าไม่แปลกใจเลยที่เจ้าให้ความสนใจองค์หญิงเหม่ยอิงถึงเพียงนี้ "

" กระหม่อมก็ไม่รู้ว่าสนใจนางหรือว่าสงสารนางกันแน่พะยะค่ะ แต่ที่แน่ๆกระหม่อมอยากปราบพยศความหยิ่งจองหองของนางลงเสียมากกว่าพะยะค่ะ "

" ระวังความหยิ่งจองหองของนางจะทำให้เจ้าหลงจนไม่สามารถถอนตัวได้ "

" ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกพะยะค่ะ เพราะกระหม่อมคงจะไม่ได้อยู่ที่เมืองหลวงนี่ หลังจากอภิเษกแล้ว กระหม่อมก็จะไปอยู่ที่ค่ายชายแดนเหมือนเดิมพะยะค่ะ "

" นี่เจ้าคิดที่จะทิ้งนางไว้ที่นี่เช่นนั้นหรือ "

" กระหม่อมไม่ได้อยากมีพระชายาตั้งแต่แรกแล้วพะยะค่ะ แต่หากจะไม่รับพระชายาเลยก็เป็นเรื่องที่ไม่สมควร ฝ่าบาทก็ทรงรู้ดี "

" นั่นสินะ แต่ก็แล้วแต่เจ้าเถอะ ถ้าเช่นนั้นพี่ก็คงต้องรับองค์หญิงเหม่ยหลินเป็นสนมอีกคนสินะ "

"แล้วพระองค์ไม่ชอบหรือพะยะค่ะ นางก็ดูงดงามสมกับเป็นองค์หญิง "

" เจ้าก็เห็นแววตาของนางแล้ว หญิงที่มีความอิจฉาริษยาแม้แต่กระทั่งน้องสาวของตน อยู่ในวังก็มีแต่จะก่อเรื่องวุ่นวาย "

ฟู่จินรู้ดีว่าพี่ชายของตนนั้นเบื่อหน่ายเหล่าสนมของตนมากเพียงใด มีแต่แก่งแย่งชิงดีกัน ฟู่จินจึงไม่คิดที่จะมีพระชายาและสนมเฉกเช่นพี่ชายของตน

สองพี่น้องพูดคุยกันอยู่พักใหญ่ก่อนที่ฟู่จินจะขอตัวกลับตำหนักของตน ผ่านมาหลายวันจวบจนถึงวันงานอภิเษก

ของอ๋องฟู่จินและองค์หญิงเหม่ยอิงก็ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ที่ตำหนักของอ๋องฟู่จิน เหล่าขุนนางในราชสำนัก และลูกหลานในราชวงศ์ต่างก็มาร่วมยินดี

กับท่านอ๋องฟู่จินแต่ก็ยังมีเสียงซุบซิบตามมาถึงเรื่องการอภิเษกกับองค์หญิงที่ยังคงมีชันษาเพียง 13 ปีเท่านั้น แต่ก็เป็นเพียงการซุบซิบในหมู่ของตนเท่านั้น