บทที่ 6 อุบัติเหตุ (3)

สวีจางหย่งที่ได้รับคำสั่งให้อยู่แต่ในห้องพัก ยืนมองสายฝนที่หยดลงที่หน้าต่างอย่างใช้ความคิด ผู้จัดการหลินที่เห็นดังนั้นก็อดสงสารอีกฝ่ายไม่ได้

“ไม่เป็นไรนะ จางหย่ง”

“ครับพี่หลิน ผมสงสารเธอ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ เพราะสระบัวไม่ได้ลึกขนาดนั้น”

“อย่างนั้นหรือ นายนอนพักเถอะ พรุ่งนี้ก็คงได้ข่าวดี”

หรือ อาจจะ…เป็นข่าวร้าย

สวีจางหย่งหันกลับไปมองหน้าต่างมองสายฝนที่ยังตกลงมาอย่างหนัก พลางทอดถอนใจ

เขานึกเสียใจไม่ได้ที่วิ่งเข้าไปคว้าตัวของอีกคนช้าเกินไป และสิ่งที่เขาเสียใจอีกอย่างก็คือเขายังไม่ทันรู้จักเธอเลย จะต้องมาจากลากันอย่างนี้เลยหรือ

เช้าวันต่อมาทุกคนก็ได้รับข่าวร้ายว่าไม่เจอร่างของหวงเจียวเหม่ย ละครถูกยกเลิกการถ่ายทำอย่างไม่มีกำหนด และทุกคนจะต้องเข้าให้ปากคำกับตำรวจ

การสอบปากคำผ่านพ้นไป เหลือเป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ตำรวจในการเก็บหลักฐานพยานในที่เกิดเหตุ สถานที่เกิดเหตุ รวมไปถึงอุปกรณ์ในการถ่ายทำต่าง ๆ ถูกยึดไว้จนกว่าการดำเนินคดีจะสิ้นสุด

เป่ยเป้ยเครียดหนักมากกลัวว่าจะมีคนรู้ความจริงว่าเธอจงใจ ดาราสาวที่ตอนนี้นั่งอยู่บนเก้าอี้วีลแชร์มีผ้าพันข้อเท้าที่เคล็ดจากการล้ม นั่งเหม่อมองสายน้ำที่ไหลผ่านเมืองเฟิ่งหวงอย่างใช้ความคิด

“เธอจะพูดความจริงได้หรือยัง”

น้ำเสียงเย็นชาของจ้านซือปลุกอีกคนจากภวังค์ เป่ยเป้ยหันไปมองอีกคนอย่างน้อยใจ ถึงตอนนี้เขาก็ไม่เคยเห็นใจเธอ ไม่ปลอบใจเธอ เธอไม่ได้ตั้งใจให้อีกคนตายหรือหายไปแบบนี้ เธอแค่จะให้อีกคนอับอายเท่านั้น

“มันเป็นอุบัติเหตุค่ะ”

“หึ อุบัติเหตุงั้นเหรอ เธอคิดว่าพี่โง่หรือไง”

จ้านซือกัดฟันเค้นเสียงออกจากอย่างเยาะหยัน เธอคิดว่าเขาโง่หรือไง

“แล้วพี่คิดว่าฉันโง่หรือไง พี่คิดจะสวมเขาให้ฉันคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ”

เป่ยเป้ยระเบิดอารมณ์ออกมา ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเหยเกอย่างโกรธเกรี้ยว

“เธอจะบ้าเหรอ เจียวเหม่ยเป็นรุ่นน้องของฉันเท่านั้น เราสองคนไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น เธอทำอะไรลงไปเป่ยเป้ย”

“หึ ฉันไม่เชื่อพี่หรอก”

หญิงสาวหันกลับไปไม่มองอีกฝ่ายที่จ้องเธออย่างผิดหวัง จ้านซือไม่คิดเลยว่าแฟนสาวของเขาจะเป็นคนใจร้ายแบบนี้ เห็นทีจะปล่อยไปไม่ได้แล้ว เขาหันตัวเดินออกมาเพื่อไปตามเรื่องของเจียวเหม่ยต่อไป