บทที่ 3 บทนำ (3)

หวงเจียวเหม่ยเดินคอตกออกไป แล้วเธอจะคุยกับใครล่ะทีนี้ มาที่นี่ก็มาคนเดียว รายละเอียด

งานก็รู้แค่มาแสดงเป็นเพื่อนนางเอกเท่านั้น แต่นี่แต่งหน้าแต่งตัวเสร็จก็นานแล้วยังไม่ได้เข้าสักฉากเลย เห็นทีงานนี้จะไม่ใช่งานของเธอแล้วล่ะ หญิงสาวคิดอย่างปลงตก

เธอเดินกลับไปนั่งรอในส่วนของนักแสดงสมทบ ด้วยความไม่รู้จะทำอะไรก็เอาบทขึ้นมาอ่านรอไปพลาง ๆ จนเกือบพลบค่ำ ก็ได้ยินสัญญาณเลิกกอง

หวงเจียวเหม่ยไม่ได้น้อยใจ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเธอบ่อย ๆ อยู่แล้ว จึงลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะคว้ากระเป๋าผ้าคู่ใจเดินไปหาทางผู้กำกับ

“น้อง เดี๋ยว ผู้กำกับคุยธุระอยู่”

ทีมงานคนเดิมเมื่อตอนกลางวันคว้าแขนร่างบางไว้ด้วยแรงไม่เบานัก จนเจียวเหม่ยอดรู้สึกเจ็บไม่ได้ แต่ด้วยความที่เธอเป็นคนไม่ค่อยคิดอะไรมากจึงไม่ได้คิดอะไร และไม่ทันสังเกตเห็นสายตาของคนตรงหน้า

“คะ เดี๋ยวรอตรงนี้ก็ได้ค่ะ”

“โอ๊ย ไม่ต้องรอหรอก น่าจะอีกนาน กลับไปพักเถอะ พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่นะ”

“ค่ะ”

วันต่อมาหวงเจียวเหม่ยก็ยังไม่ได้คุยกับผู้กำกับ แต่ทีมงานคนเดิมก็บอกเธอให้เปลี่ยนชุดรอ บอกว่าจะมีเข้าฉากที่ริมสระบัวในเรือนโบราณ ที่ตอนนี้ถูกเซ็ทเป็นฉากดื่มชาของนางเอกและเพื่อน ๆ

เมื่อได้เวลาถ่ายทำ ก็มีการรันคิวให้กับนักแสดงที่ต้องเข้าฉากทั้งหมด ทีมงานให้เจียวเหม่ยยืนอยู่ริมสระบัว โดยถือแก้วชาอยู่ในมือ ทุกคนต่างยืนอยู่ในจุดของตัวเอง

เป่ยเป้ยยืนอยู่ในร่มที่ลู่เฉินกางให้ฉายแววไม่พอใจเข้ามาในดวงตา เมื่อเห็นหวงเจียวเหม่ยยืนอยู่ในฉาก แต่ก็พยายามกดความไม่พอใจเข้าไปข้างใน ใบหน้าหวานที่มีแววเย็นชาติดอยู่ปรายตาไปมองผู้จัดการของตัวเองเพียงแวบเดียว

ลู่เฉินที่เห็นท่าทีของคนตรงหน้าก็รีบกระซิบบอกอย่างร้อนรนทันที

“ฉากเดียวค่ะน้องเป่ยเป้ย”

นางเอกสาวไม่สนใจแล้ว เมื่อเห็นสายตาของแฟนหนุ่มที่ยืนรอเข้าฉากอยู่อีกด้านมองไปที่หญิงสาวตัวต้นเหตุของอารมณ์ขุ่นมัว ความรู้สึกโกรธ ไม่พอใจก็แล่นพุ่งเข้ามาในห้วงสำนึก ลู่เฉินเห็นเสี้ยวหน้าของคนที่เธอกางร่มให้ก็ได้แต่ภาวนาในใจขออย่าได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น เพราะเธอรู้จักนักแสดงของตัวเองดี

หวงเจียวเหม่ยยืนอยู่ในจุดของตัวเองเพื่อเตรียมตัวถ่ายทำ สายตาก็มองไปที่ดอกบัวในสระอย่างทำสมาธิ ถึงแม้เธอจะไม่มีบทพูด และไม่ใช่ตัวหลักของฉากนี้แต่ก็อยากจะแสดงให้ดีที่สุด ร่างบางไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาถึงสามคู่กำลังมองมาที่ตัวเองแต่อารมณ์ต่างกันอย่างสิ้นเชิง

สายตาจากนางเอกสาว ราวกับมีดแหลมที่จ้องจะแทงอีกฝ่ายให้พรุนไปทั้งร่าง สายตาของจ้านซือ

กลับมีแต่ความเอ็นดูที่มีต่อรุ่นน้อง และสายตาอีกหนึ่งคู่ที่มองหญิงสาวอย่างสนใจมาจากอีกมุมหนึ่งในที่พักของนักแสดง